الف - کاش جناب دکترمطهری جبران کند

بخش تعاملی الف - ناصر خادمی ماشاری، 27 اسفند 93

جناب دکتر علی مطهری به حق نماینده لایق و برازنده ائی برای موکلان و حوزه انتخابیه اش بطور خاص و عموماً نیز جزو نمایندگان بارز و شایسته مجلس شورای اسلامیست. ایشان بر آمده از دودمان و خانواده ائیست که شناسنامه انقلاب است، دستان پر مهر پدری بر سر وی بوده که امام راحل عظیم الشأن، وی را حاصل عمر خود نامیده است. حتی اگر نسیمی ملایم از تقوا، فتوت و اخلاق آن اسطوره دانش و تقوا هم بر این ولد خلف وزیده باشد، باز هم وجودشان ذیقیمت است. همچنانکه رفتار و گفتار ایشان تا به امروز نشان داده که حقیقتاً فرزند صالحی برای آن مجاهد دُردانه و شهیدِ مُطَهَّر، بوده و هست و انشاءالله خواهند ماند.

انتظار به حقی که همواره از بزرگ زادگان و بزرگانی چون ایشان وجود دارد آن است که همواره در تنگناها و شرایط صعب و تعب، از سعه صدر بالائی برخوردار باشند و شاید اگر عیب و نقصی هم بتوان بر مجموعه رفتارهای جناب دکتر مطهری گرفت، تنها معدود از کوره در رفتنهایشان در مواجهه با برخی مخالفین و مخالفتها و یا حرمت شکنیهاست. هر چند هجمه هائی که مخالفین ایشان تا به امروز بر این نماینده ولائیِ آزاد منش و آزادی خواه روا داشته اند و در پاره ایی اوقات هم با سخیف ترین روشها همراه بوده، ممکن است هر کسی را به پاسخگوئی متقابل وا دارد، لیکن همین انفعالات و نوع واکنش ها در بزنگاه ها و شرایط دشوار است که بزرگ منشی و و نیز حقانیت افراد را به اثبات می رساند.

دکتر مطهری از آن دست سیاسیون مستقلی است که حتی وابستگی های سببی و نسبی هم تاکنون نتوانسته اند وی را از پی گیری آنچه بدان معتقد است، باز دارند و نیز به گواه نظرات انعکاس یافته مخاطبین اکثر مطبوعات و سایتهای مستقل و قابل اعتناء، تا به امروز بحمدالله کارنامه قابل قبولی از خود به جای گذاشته اند، اما حیف ...

و اما کاش جناب ایشان «تنها خطا» و بلکه غفلتِ خود را هر چه زودتر تصحیح بفرمایند. شاید اگر یک انتقاد مهمتر به رفتار آقای مطهری وارد باشد، بدون شک، اِن قُلت آوردنشان در مقابل نص صریح اشاره ولایت امر در موضوع حصر است. اینکه آن دو نفر تنها متهمان حوادث تلخ سال ۸۸ هستند یا خیر و اینکه اگر مجرمند، چرا محاکمه نمی شوند و سوالات محتملِ دیگر را ممکن است برخی دیگر از افراد هم داشته باشند اما نکته ائی که در وهله اول، تنها به ایشان مربوط بوده، آنست که به شهادت خود وی و معدود همراهاننشان، چرائی امر را در محضر رهبر معظم انقلاب طرح نموده و پاسخ روشن مُعَظَّمًُ لَه را نیز شنیده اند، دیگر ان قلت های بعدی چه معنایی دارند؟ یا اینکه بهتر بگویم چه معنائی را به ذهن مخاطب متبادر می نمایند؟

بدون شک جناب دکتر مطهری عزیز که زاده و پرورش یافته دامان فقاهت و اجتهادند، به مراتب بهتر از این حقر مستحضرند آنجا که ولی امر مسلمین خیر نظام و کشور را در رویه ائی می بینند، دیگر هم شرعاً و هم بر مبنای قانون، وظیفه آحاد ملت و به تبع اولی خواصی چون ایشان: «سمعاً و طاعتاً» گفتن است، و دیگر والسلام.

حتی بنده عامی هم از ایشان هرگز انتظار ان قلت و امّا در مقابل نص صریح کلام و خطاب رهبری نظام ندارم، چه رسد به موکلان و نیز خیل علاقه مندان دانشمند و فرهیخته وی و خاندان مطهَّرِ مطهَّری. جناب دکتر مطهری عزیز، بداند که ملت شریف ایران همواره بزرگان کشور و نظام را با تراز و میزان تبعیت پذیری شان از ولایت می سنجند، مبادا که همین ان قلت های طلبگی و حتماً از سر صدق شان، خدای ناکرده به اعتماد ملت انقلابی و خیل علاقه مندان این بزرگوار خدشه ائی وارد آورد. خدا نکند روزی را شاهد باشیم که خناسان و پلیدان از همین غفلت کوچک اما مهم نماینده ارزشی و ولایتمداری چون وی و نیز از حساسیت های ملت ولایتمدار نسبت به ولی امرشان بهره سوء گیرند و ایشان را از چشم ملت بیاندازند. بدون شک تنها بهانه ائی که مخالفین توانسته اند افرادی را به حرمت شکنی و اسائه ادب به جناب آقای مطهری ترغیب نمایند، همین اما و چرای شاگرد-استادی و یا فرزند با پدر است.

بیهوده نیست اگر بگویم که پس از شنیدن فصل الخطاب، دیگر اینگونه «اما، چرا و اگر» آوردنها، تنها زیبنده امثال نوری زاد و نوری زاده ها و بلکه اپوزیسیون نظام و انقلاب و نه شایسته بزرگ زاده ولایتمداری چون علی مطهریست.

امید آنکه خواننده عزیز این سطور، به اسائه ادب بنده نه از باب نصیحت که از منظر اظهار ارادت و علاقه یکی از خیل دوستداران جناب دکتر مطهری بنگرد و هر کسی که حرفش به سمع و نظر آن بزرگوار می رسد به ایشان توصیه اکید نماید هر چه زودتر سوء برداشت های پیش آمده را مرتفع و با اظهار «سمعاً و طاعتاً» ، عرض ارادتی مُکَرَّر و اعلام عُذر قصور به محضر ولی امر مسلمین، کاری کند که موجب کوری چشم طمع دشمنان نظام و کشور و مایه دلگرمی و علاقه بیش از پیش دوستداران گردد.