الف - مباني ديني تعطيل كردن ايام مذهبي

طرح قانوني كاهش تعطيلات رسمي كشور در شرايطي اعلام وصول شده‌است كه واقعاً‌ بايد به شجاعت طراحان آن آفرين گفت زيرا فضاي پوپوليستي سياست كشور، دليلي باقي نمي‌گذارد كه نماينده‌اي بخواهد در برابر افراد جامعه و حتي خانواده خود بايستد و چنين مصلحت بزرگي را مطرح كند. كما اينكه دفاع من از اين طرح در يك جمع خانوادگي موجب حملات زباني از سوي بزرگترها و حملات فيزيكي از سوي كوچكترها شد! نمايندگان پيگير طرح مزبور كه جاي خود دارند.

در مورد اثرات مخرب اين تعطيلي‌ها بر روي اقتصاد و توليد و آموزش ما،‌ صحبت زياد است. هر روز تعطيلي، يك هفته كامل را نيمه تعطيل مي‌كند و واي به روزي كه دو تعطيلي كمي نزديك به هم ( مثلاً‌۲۰ و ۲۸ صفر) باشد كه ديگر اصطلاح «‌بين التعطيلين = عين التعطيلين» مصداق كامل خواهد داشت.

اما هدف اين نوشتار پرداخت به اثرات فوق نيست. فقط مي‌خواهيم چند سوال بپرسيم از كساني كه گمان مي‌كنند اين تعطيلات، مبناي ديني دارد و حذف آنها،‌ عقب‌نشيني از اسلام و تشيع تلقي مي‌شود:‌

۱- سوال اول اينكه اصولاً چرا بايد در سالگرد روزي كه يكي از ائمه ما به شهادت رسيده‌اند بر سركار نرويم؟ آيا ما در چنين ايامي از صبح تا شب مشغول عزاداري هستيم؟‌
چندي پيش، شاهد بودم كه فردي بر سر منبر مي‌گفت « مي خواهند تعطيلي ۲۵ شوال را حذف كنند. آي مسلمانان اگر امام صادق را از شيعه بگيرند چه چيزي باقي مي‌ماند؟!»
من كه واقعاً نمي‌فهمم چرا اگر ما روز ۲۵ شوال به سر كلاس و اداره و كارخانه برويم امام صادق (ع) را از دست خواهيم داد!

۲- از روز عاشورا كه بگذريم - زيرا احاديثي در باب كراهت كاركردن در آن رسيده‌است و البته باز هم صحبت تعطيل مطلق و حرام بودن نيست- كدام روز ديگري را ائمه ما تعطيل مي‌كرده‌اند؟ آيا يك حديث حتي مشكوك داريم كه فلان روز را خانه‌‌نشين باشيد؟ از همه مهمتر، خود مولا علي(ع) به عنوان صاحب غدير، آيا هر سال چنين روزي را خانه نشين بودند و يا به امورات مردم مي‌پرداختند؟ كدام امام ديگر ما چنين مي‌كرده‌است؟‌

۳- پدران ما كه اكثريت قريب به اتفاق كشاورز و دامدار بودند در چنين ايامي چه مي‌‌كردند؟ آيا در اين روزها و حتي روز عاشورا از آب و غذادادن به دامها و طيور خودداري مي‌‌كردند؟ به مزارع و باغات آب نمي‌دادند؟ اين عمل آنها بي‌احترامي به اسلام و ائمه بود؟ اصولاً آنها بيشتر براي موضوعات ديني ارزش قائل بودند يا ما؟‌ همين الان هم بسياري از مشاغل و نيز زنان ما كه بايد كارهاي خانه را در همه روزها انجام دهند ناچارند در ايام تعطيل كار كنند. آيا اين عمل آنها را بي‌احترامي به اسلام و شيعه مي‌دانيم؟‌

۴- از همه اينها مهمتر، نص صريح قرآن مجيد است كه برخلاف دين يهود كه كار كردن در شنبه‌ها را حرام مي‌داند بر كاركردن و فعاليت شغلي در روز جمعه و پس از مراسم نماز تأكيد دارد و دستور مي‌دهدكه پس از نماز در زمين پراكنده شويد و كار كنيد. اين تازه مربوط به روز جمعه است كه در اسلام تعطيلي قطعي است و ساير روزها تكليفشان معلوم است.

خلاصه بحث اينكه، تعطيلي به مفهوم رسمي آن فقط در يك قرن اخير و با ظهور دولت مدرن و درآمد نفتي در ايران پيدا شده‌است و هيچ مبناي ديني ندارد. اين تعطيلي‌ها الان هم عملاً فقط كارمند جماعت را شامل مي‌شود و صاحبان مشاغل و حرفه‌هاي آزاد در اغلب تعطيلات كار مي‌‌كنند. اگر ما نگران بار فرهنگي اين روزها هستيم مي‌توانيم در هر اداره و مدرسه و كارخانه‌اي چند دقيقه مراسم فرهنگي برگزار كنيم. قطعاً‌ تأثير تربيتي‌اش بهتر از خاانه نشيني و ديدن ماهواره و جنگ با عيالات و رفتن به سفرهاي تفريحي در اين روزها است. ثواب راه‌انداختن كار مردم هم كه جاي خود دارد.