امروز 31 دسامبر آخرین روز سال 2016 می باشد. سال 2016 آخرین ساعتهایش را پشت سر میگذارد و بزودی وارد سال 2017 خواهیم شد. یادم هست وقتی در آستانه فرا رسیدن سال 2000 بودیم همه از اختلالاتی حرف می زدند که قرار است در رایانهها ایجاد شود. سال 2000 آمد و با تمهیداتی که اندیشیده شده بود هیچ اتفاقی نیفتاد.
سال 2016 هم در حال اتمام است. به نظر من یکی از اتفاقات مهم سال 2016 انتخاب آقای ترامپ به ریاست جمهوری آمریکا بود. اتفاقی که هیچ کس فکرش را هم نمی کرد. ولی این اتفاق افتاد و ترامپ برخلاف تصور تحلیلگران جهانی به ریاست جمهوری آمریکا انتخاب شد و نگرانمان کرد که اگر قدرت را به دست بگیرد نگاهش به جهان، خاورمیانه و ایران چگونه خواهد بود. هنوز هم نگران این نگاه آقای ترامپ هستیم.
همان گونه که در بالا اشاره شد در آستانه فرارسیدن سال 2000 نگران رایانههایمان بودیم تا خدایی ناکرده دچار اختلال نشوند. البته آن موقع هم این گونه نبود که نگرانیهای دیگری نداشته باشیم. همان هنگام هم طلاق و اعتیاد و بیکاری بود. ولی کمتر بود. به نسبت نگرانی هایمان نیز کمتر بود. ولی امروز نگرانیمان فراتر از این چیزهاست، نگرانیهایی مهمتر از اختلال در رایانههایمان.
نگرانی از گرم شدن زمین، نگرانی از ذوب شدن یخهای قطبی، نگرانی از نباریدن برف و باران، نگرانی از کویری شدن بسیاری از کشورهای خاورمیانه و از جمله ایران، نگرانی از جنگ آب، نگرانی از فراگیر شدن جنگ سوریه در خاورمیانه، نگرانی از گرانی افسار گسیخته، نگرانی از بیکاری جوانان کشور، نگرانی از آمار روزافزون طلاق، نگرانی از افزايش اعتیاد جوانان، این سرمایه های گرانقدر کشور و .....
اصلا آقایان دلواپس بی رودربایستی باید بگویم شما نگران نیستید یا لااقل نگرانی شما به اندازه نگرانی ما نیست. نگران واقعی ما هستیم. ما مردم ایران نگرانیم. جنس نگرانیمان هم با نگرانی و دلواپسی شما فرق میکند.