سال ۹۰ گفتند که سال آینده شیر با نان روغنی غنی شده با آهن توزیع می گردد ، خبر خوشی بود اما معنای آن را درک نکردیم !! سال ۹۱ یعنی درست ۱۸ آذرماه بود که زنگ شیر در مدارس نواخته شد و سایت های مختلف بلافاصله آن را در بوق و کرنا کردند که توزیع شیر رایگان در مدارس آغاز گردید ولی در برخی از استانها تعداد نوبت های توزیع شیر که باید ۳ بار در هفته بود به زیر ۵ نوبت در سال رسید.

یک ماه پس از نواختن این زنگ سمبولیک که شاید مانند بسیاری از عملکردهای ما سمبولیک و نمادین باشد متنی را با نام (یک ماه پس از یک دروغ) منتشر کردم و اعتراض خود را نسبت به پوشش گسترده اولیه و عدم پیگیری آن از سوی رسانه های نوشتاری و مجازی بیان نمودم که هنوز در سایت ها وجود دارد.

طبق قانون باید سالیانه ۷۰ نوبت شیر در مدارس توزیع گردد و دانش آموزان هفته ای ۳ بار با شیر تغذیه گردند ولی سال گذشته در مدارس راهنمایی و دبیرستان اصلا" توزیع نشد در مدارس ابتدایی هم که فقط صدای زنگ آن شنیده شد ولی رنگی نداشت.

در حالی که میانگین مصرف لبنیات مردم ایران تنها یک سوم میانگین و استاندارد جهانی است اما در سال گذشته با حذف بی سر و صدای شیر یارانه ای میانگین مصرف در ایران به ازای هر نفر ۲۵ کیلو گرم کاهش یافت. شاید نیازی به گفتن نباشد که نسل آینده پوکی استخوان، خرابی دندان و ناراحتی های دیگر که همه مطلع هستند را با خود خواهند داشت.

دختران امروز مادران فردایند، نسلی که از نظر کلسیم دارای کمبود باشد فرزندانی را پدید خواهند آورد که ضعیف تر از خود هستند، وقتی سیاست افزایش جمعیت را می خواهیم ترویج کنیم دختران امروز که اساسی ترین نیاز غذایی خود را دریافت نمی کنند چگونه باید محور قرار گیرند؟ متاسفانه اکثریت خانواده ها نیز بنیه مالی مناسبی ندارند تا خود شیر مورد نیاز رشد و تغذیه فرزندانشان را تامین نمایند.

من به عنوان یک فرهنگی که بیش از ۲۵ سال با دانش آموزان رده های مختلف از ابتدایی تا دبیرستان سرو کار داشته ام یقین دارم که اکثریت سبزی و میوه را هم در سبد غذایی خانواده خود ندارند، اولویت با خرید کفش و لباس و لوازم التحریر است و دیگر برای والدین چیزی نمی ماند تا صرف خوراک کودکانشان کنند.

آمار دقیقی از دانش آموزانی که اصلا" صبحانه نمی خورند نمی توان ارائه داد ولی دانش آموزان با صبحانه فکر و مغزشان بیدار می گردد، بهتر تصمیم می گیرند، رابطه عاطفی بهتری داشته و در طول روز شاداب و با نشاط هستند؛ باید اضافه نمود که صبحانه خوردن یک لقمه نان و پنیر با یک چایی نیست بله موادی مانند تخم مرغ، شیر؛ کره، عسل و سایر مواد غذایی می باشد که باید در برنامه غذایی گنجانده شوند.

طرح تغذیه رایگان گرچه در سال های آغازین از روستاها و مناطق محروم که در تنوع خود پسته؛ خرما؛ میوه، انجیر و.... را داشت شروع شد بنا بود به تمام کشور جهت بهبود تغذیه دانش آموزان تسری یابد، ولی بر عکس هر سال ضعیف و ضعیف تر شد و شاید برای همیشه بایگانی شود. سنوات اولیه در هفته دوم مهر شروع می شد بعد به ۱۵ مهر موکول شد، بعد اول آبان، پانزده آبان و .....

یاد آور می شود طرح های مکمل تغذیه ای در اکثریت کشورهای جهان به نحو مطلوب اجرا می گردد و سابقه اجرای برنامه در ایران به پیش از شروع انقلاب و زمان شاه خائن جنایتکار باز می گردد، فراموش نکنیم تا چند سال قبل برتری فوتبال ما به کره و ژاپن بلندی قد بازیکنان ما بود ولی حالا ژاپن و کره توب را بالای سر ایرانیان می زنند که راز آن را باید در برنامه ریزی کامل غذایی آنها جستجو نمود.

سرانجام باید پرسید:
۱-چرا آموزش و پرورش همیشه اولین قربانی است، هنگام کسری بودجه / سرانه آموزشی مدارس کاهش می یابد، اضافه کارها قطع می گردد، تغذیه حذف می شود، سرانه پرورشی کاهش می یابد، هزینه ورزشی کم می شود و ....

۲- همه ارگان ها و نهادها افزایش بودجه سازمانی و پرسنلی دارند اما ۳ درصد افزایش بودجه در هر دو سطح حقوق کارکنان و بودجه مدارس در نظامی آموزشی تیتر اول جراید می گردد؟ چرا یکبار نمی نویسند افزایش حقوق پرسنل وزارت نفت، دفاع، بانک ها و .... در حالی که بودجه آموزش و پرورش نه جوابگوی نیازهای مدارس و دانش آموزان است و نه حقوق لیسانس یا فوق لیسانس با هم سطح خود در سایر ادارات برابری می کند.

الف