هدف از نوشتن این مطلب ادای تکلیف شهروندی درچارچوب حقوق دولت و ملت می باشد، چرا که معتقدم بهترین روش برای بهبود وضعیت اقتصادی و سیاسی کشور نقد منصفانه مجریان و تصمیم گیران و تصمیم سازان است، چرا که در این صورت می توان در انتظار جامعه ای عاری از فساد اداری و فاسد اقتصادی بود. نویسنده ی مطلب هیچ تخصصی در امر کشورداری ندارد و ممکن است برخی مطالب با اصول این علم سازگار نباشد، به همین دلیل از خوانندگان بابت عدم یکپارچگی آن عذرخواهی می کنم.

پس از خواندن پاسخ های جناب آقای جهانگیری در سفر به قم (امروز پنجشنبه) به سوالی درباره گزارش ویژه خواری به رئیس جمهور، از دادن رای به آقای روحانی کمی دلگیر شدم و از خود پرسیدم: اینها هم که با همان دید حماقت به ما می نگرند پس چه تغییری قرار است در رویکرد دولتمردان برای حل مشکلات از قبیل: فقر اقتصادی، فقر فرهنگی، فساد اقتصادی، تکریم ملت، پاسگویی به سوالات مردم و ...، پیش بیاید؟ ایشان به سادگی همه ی خواست رئیس جمهور را به برخورد"ب.ز" خلاصه نمودند و چنان وانمود کردند که بابت گزارشی که ایشان به رئیس جمهور داده اند این ویژه خوار بازداشت شده است در حالی که نامه دستوری جناب روحانی پس از بازداشت شدن ایشان بوده است. چرا در پاسخ های خود شعور مردم را در نطر نمی گیرند؟ بنده با خواندن پاسخی به این بی منطقی کمی دچار تامل شدم که آیا قرار است این دولت هم به همان راهی برود که در پایان عمر خود، ملت را دچار چنان ذلتی کند که برای خلاصی از دست چنین دولتی مجدد به دامن کسی پناه آورند که ۸ سال پیش بخاطر اعتراض به سیاست های ایشان به جناب احمدی نژاد رای داند؟ به یاد دارم که بخشی از رای های جناب احمدی نژاد از حب ایشان نبوده که از بغض دیگری بود.

بیم از آن دارم که در پایان راه دولت جناب روحانی برای نجات از کسانی که در دولت جنابشان به پست و مقام رسیده اند، مجددا مجبور به بازگشت به سمت جناب احمدی نژاد و تیم ایشان شویم. استفاده از نیروهای متخصص و متعهد به نظام که گرایش های حزبی و سیاسی ندارند می تواند باعث استقرار و تثبیت سیستم اداری و اجرایی کشور شود، چرا که کمبود چنین نیروهایی در بدنه اجرایی دولت بسیار مشهود است، در دولت سابق هم این اشکال به شدت وجود داشت به گونه ای که بسیاری از نیروهای بدون گرایش سیاسی کلا کنار گذاشته شدند.

در سفر جناب روحانی به خوزستان چند نکته باعث شد تا بین این سفر و سفرهای استانی جناب احمدی نژاد شباهت هایی دیده شود:

۱- بخشنامه ای از استانداری برای لزوم شرکت کارمندان در یک نشست خاص، که بنده از صحت وسقم آن بی اطلاعم، هرچند شواهد دال بر واقعیت دارد. بهتر است هرچه سریع تر نسبت به برخورد با تشکیل دهنده ی چنین جلسه ای برای اجبار کارمندان به استقبال از رئیس جمهور اقدام شود و صرف نظر از مقام و رتبه با چنین افرادی برخورد قضایی شود، چرا که در صورت عدم تنبیه چنین کسانی، این مطلب به ذهن نزدیک خواهد بود که نظر دولت نیز چنین بوده است، دیدگاهی که در سال های پایانی دولت قبل به شدت در اذهان مردم جا افتاده بود به گونه ای که برای آن جک هم ساخته شده بود.

۲- کشاندن مردم به خیابان برای دادن نامه هایی به ایشان یا نمایندگانشان، که البته پس از دریافت نامه ها اعلام شد که نامه در سیستم ۱۱۱ ثبن خواهد شد، آیا نمی شد نامه ها دریافت نشده و خود ایشان بخواهند در سیستم ثبت کنند؟ این خود تمثیل ساده ای از خواست دولتمردان به تحقیر ملت نیست؟ آیا مشاوران رئیس جمهور محترم نمی دانستند که در صورت سفر ایشان به یک استان و انجام دیدارهای مردمی، بطور یقین نامه هایی از طرف مردم برای تحویل به ایشان نوشته خواهد شد؟ چرا قبل از سفر برای آن تمهیداتی اندیشیده نشد؟ و آیا نباید این شبهه ایجاد شود که دریافت نامه ها با خواست قلبی نزدیکان ایشان بوده است؟

۳- چند روز پس از بازگشت جناب ایشان از سفر پر هزینه ی خوزستان(۵بهمن) که به گمان نگارنده هیچ گونه نتیجه ی مثبتی برای خوزستان نداشته است، اعلام شد که "عمل روحانی به نخستین وعده سفر استانی خود"، تکمیل پروژه غدیر و رسیدن آب شرب شیرین به اهواز، اما این طرح سالها است که در این مرحله رها شده است و رئیس جمهور قبلی هم می توانست چنین کاری انجام دهد و در ثانی این مقدار تزریق آب به شبکه آب اهواز هیچ تاثیری بر کیفیت آب شرب نداشته و هم چنان برای نوشیدن باید آب خریداری کرد. انصاف بود که اعلام شود که چه مقدار از این طرح در دولت ایشان انجام شده است، مانند طرح تبدیل پتروشیمی ها که در دولت جناب خاتمی انجام شد و در دولت جناب احمدی نژاد بهره برداری شد، بدون اینکه نامی از دولت مجری طرح شود.

۴- استفاده از سفر استانی خوزستان برای بیان سخنرانی هایی که هیچ ارتباطی با استان نداشت، همانند رئیس جمهور خلف ایشان. بیان مطالبی از قبیل ارتباط با برخی کشورها و مسائل بین المللی و ... چه ارتباط مستقیمی با مسائل خوزستان دارد؟ البته نویسنده به این نکته معترف است که همه ی مسائل را می توان به گونه ای به هم وابسته دانست.

۵- جلسات متعدد و مصوبات فراوان که البته قضاوت درباره نتایج آن کمی زود است. آیا این تصمیمات را نمی توانست در تهران گرفته شده و از تحمیل این همه هزینه به بودجه عمومی کشور پیشگیری نمود؟ هزینه های این سفر می توانست مشکلات ناشی از چندین نقطه ی حادثه خیز جاده ای در این استان را برطرف کند.

۵-ایجاد نارضایتی در بین مناطقی که به هر دلیل نیروهای صاحب نفوذ در راس تصمیم گیری استان ندارند تا بتوانند در برنامه های رئیس جمهور اعمال نفوذ کنند. مناطقی که حتی مسولین استان هم نام آنها را نمی دانند. در دولت جناب احمدی نژاد هم همین کارها انجام می شد و به برخی شهرها و مناطق خاصی که صاحب نفوذهایی در مسولین استان داشتند می رفتند غافل از اینکه در سایر مناطق همین امر باعث نارضایتی خواهد شد.

۶- موجی از نارضایتی در بین شهرهایی از قبیل صالح شهر ایجاد شده است که به دلیل حادثه ناگوار تصادف یک دستگاه مینی بوس و یک دستگاه تریلی که به فوت ۱۲ تن از همشریانشان انجامیده بود و انتظار داشتند ایشان بصورت نمادین هم در مراسمی برای تسلیت در این شهر تازه تاسیس شرکت نمایند، اما دریغ.

۷ نویسنده مطلب خود در استان فارس به ویژه کلان شهر شیراز دیده ام که در انتصاب برخی افراد معیارهای اعتدال به هیچ عنوان رعایت نشده است و برخی افراد با رویکرد فکری کاملا متفاوت و گاهی متخاصم به پست های کلیدی رسیده و در حال خراب کردن چهره ی اعتدال در این منطقه هستند که برای نمونه ی بارز آن می توان در بین انتصاب های انجام شده در آموزش و پرورش دنبال آن گشت.

چه تضمینی وجود دارد که این دولت به راهی نرود که دولت قبل رفت؟ چرا برخی از مسولین دولتی به شعور مردم احترام نمی گذارند؟ اگر قرار است کاری انجام نشود، لزومی به اعلام آن نیست، چرا که انتظار مردم بالا می رود.

اگر دولت می خواهد در پایان عمر خود حمایت مردم را هم چنان همراه خود داشته باشد باید با کسانی که شان ملت را رعایت نمی کنند با شدت تمام برخورد کند، روش های برای جلوگیری از فساد اداری را طراحی و اجرا نماید.

بسیاری از وزرای دولت با رفتارهای خود باعث ایجاد حس بزرگ منشی و اعتبار در بین مردم می شوند در حالی که برخی هم دقیقا عکس آن عمل می کنند، بهتر است با چنین وزرایی برای تغییر رویه صحبت شده یا با آنان برخورد شود، شما تصور کنید در دولت قبل با"ا.ر" و یا برخی دیگر که باعث ایجاد روحیه تنفر و انزجار در بین طرفداران رئیس جمهور بودند، برخورد می شد و یا اصولا ایشان کنار گذاشته می شدند، اینک نتیجه انتخابات ممکن نبود با این نتیجه متفاوت باشد، پس رئیس جمهور محترم باید بداند که رای داده شده به ایشان دائمی نیست و در همین مدت اندک نیز کسانی از رای دهندگان هستند که در درستی نامی که برگه رای خود نوشته اند دچار شک شده و در حال تفکر هستند تا دیر نشده باید فکری کرد.

الف