شاید این روزها داغ ترین بحث در فوتبال ایران، بحث سربازی برخی از فوتبالیست ها است. اما اینکه چگونه با این موضوع برخورد شود و چه مجازاتی برای بازیکنان متخلف در نظر گرفته شود، جای بحث دارد.

به هر حال آنچه مهم است این است که قانون باید بی هیچ کم و کاستی و بدون توجه به حاشیه ها اجرا شود. به نظر راقم این مورد شاید از معدود مواردی است که انعطاف به خرج دادن در آن یک اشتباه بزرگ است.

عده ای بحث رفتن این بازیکنان متخلف به تیم های نظامی را مطرح می کنند. آیا مضحک نیست که بخواهیم یک متخلف را به پیک نیک بفرستیم؟!

برخی دیگر خواستار رسیدگی به پرونده ی این بازیکنان بعد از جام ملت ها هستند؛ اما این نیز گزینه معقولی به نظر نمی آید. چرا که نیازی نیست به یک متخلف که خلافش ثابت شده بیش از این فرصت بدهیم. به عبارت دیگر نباید ابهت قانون را بشکنیم فقط به خاطر اینکه شاید چند بازیکن بتوانند در یک تورنمنت به تیم ملی کمک کنند.

همه ی این بازیکنان می توانستند همانند سایر بازیکنان سرباز طبق قانون وارد تیم های نظامی شوند، فوتبالشان را بازی کنند و بعد به هر تیمی که خواستند راهی شوند.

درست است؛ انکار نمی کنم که تخلفات بسیار بزرگتری در کشور رخ داده و شاید اقدامی جدی و بازدارنده در مورد آن ها هم صورت نگرفته است ولی باید به یاد داشته باشیم که ارتکاب یک اشتباه به ما این مجوز را نمی دهد که بار دیگر همان اشتباه را تکرار کنیم.

به نظر راقم هر گونه برخوردی به جز مجازات طبق قانون و رفتن به سربازی، ظلم به جوانانی است که بیست و چند ماه از بهترین دوران عمرشان را عازم خدمت می شوند؛ به دور از خانواده و اغلب در شرایط سخت.

باز هم می گویم. قانون باید بی هیچ کم و کاستی اجرا شود. به نظر من این مطالبه ی اکثریت مردم است و باید جواب داده شود.

آیا اگر فرد دیگری مرتکب این جرم شده بود هم می خواستیم اینگونه با مماشات با او برخورد کنیم؟

مجازات باید با جرم متناسب باشد تا هم ابهت قانون حفظ شود و هم بازدارنده باشد. امید است که عدالت و مطالبه ی به حق مردم فراموش نشود.

الف