اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.
در روز کارگر در خبرگزاری ایسنا خبری منتشر نمود با تیتر "وقتی یک کارگر فریادرسی ندارد..." که در مورد زندگی یک کارگر ساده ساختمانی که یک مشمول غایب ۳۳ ساله است.
در متن این مصاحبه آمده است: ابراهیم ۳۳ساله ساکن مشهد، سال ها به عنوان کارگر ساختمانی فعالیت داشته است. وی در سال ۱۳۸۰ هنگام کار از طبقه چهارم ساختمان سقوط کرد، به طوری که زیر آوار ساختمانی دفن شد. ابراهیم در اثر ضربه‌ای که به سرش وارد شد دچار اختلالات اعصاب و روان شد و از ناحیه زانوی هر دو پا آسیب جدی دید. حالا پای چپ او دچار از کار افتادگی شده و پای راستش ۴۵ درصد معلولیت دارد. ابراهیم در هنگام کار توسط کارفرما بیمه نبوده و به دلیل معلولیت زیر ۶۰ درصد از خدمت سربازی نیز معاف نشده و حتی بیمه نیز شامل حال او نمی‌شود. او دارای دو فرزند است. پسر پنج ساله او دچار ناراحتی کلیه است و ابراهیم به دلیل فقر مالی مدت ۲سال است که او را نزد پزشک نبرده است. همسر ابراهیم به کار منجوق دوزی مشغول است تا بخشی از هزینه‌های خانواده را پوشش دهد...
اول اینکه ابراهیم متاسفانه اشتباه کرده است و به سربازی نرفته است. و در عوض سال ها هم خودش هم فرزندانش محرومیت متحمل شده اند. هر جرمی مجازاتی دارد.
حال چند سوال برای ما پیش می آید:
۱- آیا از دید مسئولان محترم ابراهیم با وضعیت فعلی و فشار و مشکلات زندگی و مریضی خود و فرزندش آیا هنوز مرد نشده است؟
۲- آیا خدمت سربازی اجباری برای فردی در شرایط ابراهیم کار مقدسی است؟
۳- محرومیت از حقوق اجتماعی اولیه انسانی برای یک فرد ۳۳ ساله که دارای ۲ فرزند است چه سودی برای دیگران دارد؟ فرزند وی چه گناهی کرده است؟
۴- در این سن نه دیگر می توان ادامه تحصیل دهد نه می تواند استخدام شود. نهایت با کارگری و پرداخت وجهی به بیمه خود را بیمه می کند. در همه جای دنیا بیمه درمانی حق عموم مردم جامعه است. حتی اگر یک فرد مجرم باشد. باز هم وی و خانواده اش می تواند از بیمه و خدمات درمانی رایگان استفاده کند.
بهتر نیست مسئولان به جای اینکه محرومیت های شدیدی برای کسانی که به خدمت سربازی نرفته اند در نظر بگیرند. امتیازات خاصی به افرادی که به سربازی می روند بدهند؟ مثلا امتیاز اولویت استخدام دولتی، یا امتیاز تحصیلات رایگان یا اولویت دریافت وام، حقوق و مزایای کافی و... در این صورت افراد با اشتیاق زیاد به سربازی می روند.
به خاطر غیبت سربازی افرادی که در دانشگاه های خصوصی تحصیل کرده اند. حتی امکان دریافت مدرک تحصیلی دیپلم یا دانشگاهی خود را نیز ندارند. و حتی حق ادامه تحصیل در دانشگاه های خصوصی نیز از آنها سلب می شود. چه بسیار افرادی مانند ابراهیم که به خاطر سربازی امکان ادامه تحصیل در مدرسه یا دانشگاه های خصوصی از آنها سلب شده است. این محرومیت چه سودی برای جامعه دارد؟
زمان خواند مشکل این هموطن گریه عجیبی به من دست داد. که چرا باید در کشور اسلامی ما که جزء کشورهای ثروتمند جهان است. فردی توان بردن فرزند خود به دکتر را ندارد.
امیدوارم مسئولان به ابراهیم کمک کنند تا وی از این وضعیت نجات یابد.
این قوانین برازنده حکومت اسلامی نیست. باید نمایندگان مجلس شورای اسلامی اقدام به اصلاح قوانین مربوط به سربازی نمایند تا بسیاری از مشکلات جامعه بخصوص ازدواج حل شود.
