الف - کمک به غزه از منظر هزینه و فایده

سعيد معصومي، لندن
براستی انگیزه واقعی ایران برای کمک به محرومین جهان چیست؟

چرا امام خمینی (رحمه الله) کمک به مردم فلسطین را از وظایف اصلی انقلاب اسلامی می دانست؟

پس از گذشت 31 سال از پیروزی انقلاب، ما در قبال کمک به مردم فلسطین چه چیزی بدست آورده ایم؟

بعضی ها عقیده دارند دلیل بسیاری از فشارهای سیاسی، تحریمهای سازمان ملل، هجوم تبلیغاتی و رسانه ای غرب و ایجاد ناآرامی در ایران، فقط روحیه عدالت طلبی و دفاع از مردم مظلوم فلسطین است. اگر ایران دست از این حمایت بردارد و اسرائیل را به حال خود واگذارد، تمامی این مسائل حل می شود.

شعار "نه غزه و نه لبنان" در راستای همین برداشت داده می شود. پرداختن به هولوکاست تنش زا شمرده می شود. حمایت مادی و معنوی از انتفاضه فلسطین، در حالی که ملت ایران خود نیازمند است، کاری عاقلانه دانسته نمی شود. ایران را با امارات و عربستان مقایسه می کنند که با رویکرد توجه به داخل، کشور خود را آباد کرده اند. به نظر آنها همراهی با جامعه جهانی (یعنی دول استکباری) تنها راه برون رفت از مشکلات داخلی و خارجی ایران است.

ما در این نوشتار بنا داریم صرف نظر از موضع گیریها و جبهه بندی های سیاسی، موضوع کمک به ملت فلسطین (ودر حالت کلی مظلومان جهان) را از منظر هزینه و فایده مورد توجه قرار دهیم.

بحث را با ذکر یک جریان تاریخی که در قرآن به اشاره در باره آن گفته شده است شروع می کنیم. در سوره مبارکه دهر (انسان)، خداوند داستان خانواده نیکوکاری را ذکر می کند که سه روز متوالی در ماه مبارک رمضان و در هنگام افطار، غذای خود را به مسکین و یتیم و اسیر می دهند و روزه خود را با آب باز می کنند. (و یطعمون الطعام علی حبه مسکینا و یتیما و اسیرا)

روایات بسیاری بطور قطع این خانواده را اهل بیت پیامبر اکرم (ص) یعنی علی و فاطمه و حسن و حسین سلام الله علیهم اجمعین، می دانند. قرآن کریم جواب اهل بیت را پس از شنیدین تشکر توسط درخواست کنندگان اینگونه توصیف می کند: "انما نطعمكم لوجه الله لا نريد منكم جزاء ولا شكورا. همانا ما بخاطر خداوند شما را اطعام می کنیم و از شما انتظار عوض و حتی تشکر نداریم."

خداوند در آیات قبل از این آیه به پاداش انسانهای نیکوکار (ابرار) اشاره می کند که آنها از کاسه ای سیراب می شوند که طعم کافور دارد (ان الابرار یشربون من کاس کان مزاجها کافورا). آنها از چشمه ای می نوشند که مخصوص عباد خداست (عینا یشرب بها عبادالله).

قرآن سپس به ویژگی ابرار در دنیا اشاره می کند که آنها به نذر خود وفا می کنند و از روزی که سختی آن فراگیر است بیمناک هستند (یوفون بالنذر و یخافون یوما کان شره مستطیرا) و در حالی که خود نیازمند هستند به مسکین و یتیم و اسیر کمک می کنند (و یطعمون الطعام علی حبه مسکینا یتیما و اسیرا) . و این کمک را بی چشمداشت از آنها و فقط برای رضای خداوند انجام می دهند.

آنجه ما از این آیات در می یابیم آن است که برای رسیدن به مقام ابرار می بایستی در زمانی که خود نیازمند هستیم به نیازمندان دیگر کمک کنیم. کمک هم فقط برای رضوان الهی باشد و بدنبال معامله گری دنیایی نباشیم. آنگاه است خداوند رحیم و بخشنده که مالک ذخایر آسمانها و زمین است، در ازای این ایثار خالصانه، پاداشهایی را که در آیات فوق به آن اشاره شده است، به ما می دهد. در این رابطه به نکات زیر اشاره می کنیم:

1.     بنا به نظر علامه طباطبایی در تفسیر المیزان، استفاده از فعل مضارعه (یشربون) در این آیات (مانند آنکه ابرار از کاسه هایی می نوشند که بوی خوش کافور دارد) به معنای آن است که آنها در همین دنیا از این کاسه ها سیراب می شوند وگرنه می فرمود: "سیشربون" یعنی خواهند نوشید.

2.     در بعضی روایات کافور در وصف حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها آمده است. نسل امامان ما که آقایی دو جهان را مفتخر هستند از حضرت زهراست. اینکه گفته می شود ابرار از کاسه ای با بوی خوش کافور می نوشند، یعنی آنها نیز با سیراب شدن از عطر وجود بانوی دو عالم، همانند ائمه معصومین، به آقایی و سروری جهان می رسند.

3.     آقایی و موفقیت در این دنیا، نجات از سختیهای فراگیر (مستطیر) قیامت، دخول در بهشت برین و از همه مهمتر رضوان الهی از جمله پاداشهایی که نصیب نیکوکاران و ابراری می شود که در این دنیا نیازمندان دیگر را علیرغم احتیاج شدید، برخود ترجیح داده و لقمه ای را که برای خود برداشته اند در دهان مسکینان و یتیمان و اسیران قرار می دهند.

فلسطین ملت یتیم شده دنیاست. پدر فلسطین کشوری است که غاصبین صهیونیست بزور اشغال کرده و این ملت را شصت سال به آوارگی کشانده اند. کشورهای عرب در کنار اسرائیل قرار گرفته و آوارگی و بیچارگی این ملت مظلوم را نظاره می کنند. کشورهای اسلامی از وحشت از استکبار جهانی جرآت صدور حتی یک بیانیه را برای حمایت نیز ندارند. رژیم اشغالگر قدس به پشتیبانی آمریکا و اروپا هر از چند گاهی جنگی را به این ملت ضعیف تحمیل می کند. و اکنون دوسال است که تحریم همه جانبه ای را بر آنها تحمیل کرده است.

ایران بواسطه آن بزرگمرد مخلص یعنی امام خمینی و صفا و وفای ملت خود و بخاطر کمک به محرومان و پابرهنگان، به مقام ابرار در میان کشورهای دیگر دست یافته است. امام با شعار کمک به مستضعفان جهان بدون چشمداشتی برای جبران و تشکر از انها، دست سخاوتمند خود را برای کمک به نیازمندان جهان باز کرد و پس از ایشان ملت ما این دست را همواره باز نگاه داشت.

ایران علیرغم فشارها، در زمان جنگ تحمیلی و پس از آن، رنج تحریمهای جهانی را برخود خرید ولی مردانه به عهدی که با خداوند بسته بود ثابت قدم ماند (و یوفون بالنذر). بیشترین فشارها در سال گذشته بر ایران وارد شد. دیدیم که در روز قدس که یادگار امام بود، عده ای نادان و خودفروخته شعار نه غزه و نه لبنان را سر دادند و ایران را برای دست کشیدن از حمایت از ملت فلسطین تحت فشار قرار دادند.

ایران در زمانی که به شدت تحت فشارهای بین المللی بود، با کمک به ملت یتیم فلسطین؛ ملت مسکین افغانستان در زمان طالبان و ملت اسیر عراق در زمان حکومت جابرانه صدام، ثابت کرد که مصداق عینی ابرار است. خداوند متعال نیز به عهد خود با ابرار عمل کرد و پاداش این ایثار مخلصانه او را در زمانهایی قرار داد که ایران بشدت به آن نیاز داشت.

ما در اینجا از باب شکر نعمت الهی به برخی از این الطاف الهی در حق ملت بزرگوار ایران اشاره می کنیم:

1.     حمله متجاوزان امریکایی به ایران در صحرای طبس با طوفان الهی در هم شکست.

2.     با وجود کمک مالی و تسلیحاتی تمامی دنیا به صدام، خرمشهر آزاد شد و صدام تا مرز شکست پیش رفت.

3.     پذیرش قطعنامه 598 جام زهر را به امام نوشاند و ملت ما را بسیار افسرده کرد. ولی دیدیم که خداوند صدام را بوسیله دشمن دیگر ایران از بین برد و در عراق حکومتی شیعی و طرفدار ایران بر سر کار آورد. آیا ما برای این موفقیت زحمتی کشیدیم؟ یا آنکه هدیه ای الهی برای ما و ما به ازای جام زهری بود که امام نوشید و رفت.

4.     دشمن دیگر ما القاعده و طالبان در افغانستان که با کمک آمریکا، عربستان، امارات و پاکستان به قدرت رسیده بود و هر از چند گاهی باعث مزاحمت برای ما می شد، بدست خودشان از بین رفت و افغانستان به کشوری دوست برای ایران تبدیل شد.

5.     ترکیه تا چندی پیش از هم پیمانان اسرائیل به حساب می آمد. هم اکنون تبدیل به دشمن آن شده و در مقابل آن با ایران همراهی می کند.

6.     کشور ایران که در زمان جنگ تحمیلی فقط کشور سوریه را، آنهم با صدور نفت، در کنار خود داشت، هم اکنون هم پیمانانی از آفریقا تا آمریکای لاتین پیدا کرده است.

7.     حزب الله و حماس به عنوان دوستداران ایران شکستهای سختی را به اسرائیل وارد کردند که تمامی کشور های عربی نتوانستند این کار را در جنگهای دهه شصت انجام دهند.

8.     پیشرفتهای ایران در زمینه های علمی بیو، نانو، هسته ای و فضایی، پزشکی، مهندسی و سد سازی و دفاعی بالاترین رشد جهانی را داراست و در بعضی موارد، ایران خود را به جرگه چند کشور محدود فن آوریهای پیشرفته رسانده است. این در حالی است که این کشور هشت سال جنگ را برخود دیده و پس از آن با تحریمهای سخت روبرو بوده است.

9.     به اعتراف صاحب نظران دنیا، ایران نه فقط ابرقدرت منطقه بلکه ابرقدرت معنوی جهان است. اینکه شورای امنیت چب و راست بر علیه ایران قطعنامه صادر می کند فقط و فقط برای جلوگیری از گسترش نفوذ معنوی ایران در جهان است.

10. ...

آیا می توان باور کرد که ایران فقط با داشته های خود توانسته به این موفقیتها دست یابد. این موفقیتها در حد معجزه است و امکان ندارد بدون تفضلات بیکران خداوند قادر متعال به نتیجه رسیده باشد. مطمئنا این موفقیتها مرهون کمک خالصانه ملت ایران به مستضعفین جهان از جمله مردم غزه و فلسطین است.

خداوند مقدر کرده است که ایران با نوشیدن از کاسه ای که معطر به عطر کافور زهراست، به سروری جهان برسد. در این راه تحریمهای شورای امنیت چه اثری می تواند داشته باشد. خداوند ابرار را در روزهای سخت یاری می کند. لذا ایران از تحریمها نمی هراسد زیرا که مستظهر به کمک خداوند تواناست.

نکته ای که باقی می ماند آن آست که آیا ما می توانیم به عنوان مسلمان از کمک به محرومین خودداری کنیم. پیامبر اکرم می فرماید که اگر مسلمانی صدای کمک خواهی مسلمانی دیگر را بشنود و به یاری او نرود مسلمان نیست. در همین آیات سوره دهر نیز یکی از دلایل کمک به بیچارگان ترس از عذاب آخرت ذکر شده است (انا نخاف من ربنا يوما عبوسا قمطريرا. ابرار می گویند: ما بواسطه آنکه از قهر خداوند در روز عبوس و سخت می ترسیم، وظیفه داریم به شما کمک کنیم).

کمک به ملت فلسطین از منظر هزینه و فایده به نفع ماست. ما هیچ منتی بر ملت فلسطین نداریم. هر آنچه به آنها داده ایم، چندین برابر آن را خداوند به ما بازگردانده است.