نقدی بر رشد افراطی موسیقی در رسانهی ملی
با انفعال نمیتوان سرافراز شد
بخش تعاملی الف - عبدالله حسرتی منش
5 فروردين 1395 ساعت 17:44
در روزهای اخیر که اتفاقا به مناسبت تعطیلات نوروزی بیش از گذشته با رسانهی ملی در ارتباط هستیم شاهد یک روند افزایشی(بخوانید افراطی) در پخش ترانه و موسیقی هستیم. برنامههای پرمخاطبی مثل شبکوک و سهشو و خندوانه شروع به مسابقه گذاشتن برای خوانندگی کردهاند و از مردم ویدیویی از خواندنشان میخواهند. برخی شبکههای رادیویی هم مدام در حال پخش موسیقی هستند.
نشاط و سرگرمی امت مسلمان ایران کمکم دارد میشود موسیقی! در برنامهی شبکوک به وضوح علاوه بر اجرای یک ترانه به آموزش فنون ترانه خواندن و نیز مهارتهای اجرای کنسرت هم پرداخته میشود و الحق رسانهی ملی به سمت دانشگاه شدن پیش میرود. البته دانشکدهی موسیقی و آواز!!
توجیهی که از قدیم برای این گونه کارها وجود داشته این بوده که مردم را از پای ماهواره به سمت تلویزیون خودمان بیاوریم. هدف گرچه هدفی صحیح است اما وسیله چه بد وسیلهای است. ما مردم را به سمت تلویزیون میآوریم که همان کار شبکههای فارسی زبان را در سیمای جمهوری اسلامی مشاهده کنند البته با این تفاوت که ترانهها به جای ترانههای خوانندگان لس آنجلسی ترانههایی است که در کشور تولید شده و غالبا حلال و مطابق با موازین شرعی است. نفس امر فرقی نکرده. جوان ایرانی ببیندهی شبکههای ماهوارهای که ذهنش مشغول شنیدن موسیقی بود و در دلش رویای ترانهسرایی موج میزد حالا بینندهی سیمای جمهوری اسلامی میشود و ذهنش هنوز مشغول شنیدن موسیقی است و رویای ترانهسرایی هنوز هم در دلش هست و البته حالا وقوع این رویا را با توجه به شرایط کشورش تحقق پذیرتر میداند. آن دسته از جوانانی هم که اهل دیدن شبکههای ماهوارهای نبودند و مخاطب صدا و سیمای جمهوری اسلامی بودند کمکم با فضای موسیقی اخت میگیرند و با توجه به اینکه علاقه به موسیقی یک خصلت نفسانی است کمکم رویای ترانهسرایی در دلشان به وجود آمده و جو جامعه به سمت موسیقی و خوانندگی پیش میرود.
رسانهی ملی برای جذب مخاطب همان کاری را میکند که شبکههای ماهوارهای انجام میدهند. مسلما صدا و سیما سیاستی منفعلانه پیش گرفته است و دقیقا در حال بازی در زمینی است که خود دشمن برای ما طراحی کرده است. ما حصل این سیاست این خواهد شد که موسیقی در جامعهی ما به شدت رایج شود و فکر و ذهن جوانان ما را اشغال کند و بعد با توجه به اینکه غالب استفاده از موسیقی در زمانهی ما و در کشورما و البته کشورهای اطراف در جهت لهو و دوری از یاد خدا و دل خوش کردن به اموری پست است کمکم جو جامعه به سمت گناه و غفلت از یاد خدا سوق پیدا کند.
سخن در این نیست که ترانههایی که از رسانهی ملی پخش میشود مغایر با اسلام است؛ بلکه سخن در این است که موسیقی در جامعه توسط رسانهی ملی در حال ترویج است و با توجه به اینکه فعلا غالب استفادهی موسیقی در منطقهی ما یک استفادهی غلط است، ترویج موسیقی در نهایت موجب رشد همان جنبهی غلط میشود و بنا بر همین است که مقام معظم رهبری با ترویج موسیقی کاملا مخالف هستند:
« هر چیزی که پدیدۀ موسیقی را در جامعه رایج، و آن را عادیسازی کند، ترویج محسوب میشود. با توجه به اینکه در زمان ما موسیقی لهوی بر غیر لهوی غلبه دارد، باید جلوی ترویج آن را گرفت؛ زیرا وقتی این امر در جامعه رواج پیدا کرد، حرام نیز در جامعه گسترش مییابد. اگر زمانی رسید که موسیقی حرام مطلقاً در جامعه وجود نداشت، یعنی موسیقیدانهای متدیّنی پرورش یافتند که آثار هنری آنها غیر لهوی و حلال، بلکه مقرّب الی الله شد، آن وقت تشکیل آموزشگاه و نمایشگاه اشکال ندارد. اما امروز اینگونه نیست و وضع موسیقی کشور، نامطلوب است؛ یعنی موسیقی لهوی مضل بر موسیقی غیر لهوی غلبه دارد. بنابراین در این شرایط ترویج موسیقی جایز نیست.» متن رسالهی آموزشی۲ حضرت آیت الله خامنهای
«ترویج موسیقی یک کاریست بر خلاف مذاق اسلام. درست است که هر نوع موسیقی حرام نیست، اما ترویج موسیقی معنایش این نیست که یک موسیقی که حرام نیست را می گردند و با دقت پیدا می کنند و آن را تعلیم می دهند و ترویج می کنند، این نیست، نخیر، درست عکس این است! در موارد بسیاری درست عکس این است...» دیدار با اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی ۲۶/۹/۸۱
ظاهرا دوستان ما در رسانهی ملی بعضا فراموش کردند که نظام و فرهنگ حاکم بر کشور ما با نظام و فرهنگ حاکم بر کشورهای دیگر فرق میکند. باز به قول رهبری معظم:
« ترويج موسيقى با اهداف عاليه نظام مقدس اسلامى سازگار نيست» متن اجوبة الإستفتائات آیت الله خامنهای
الگو برداری از رسانههای خارجی اگر با توجه به مصالح و فرهنگ حاکم بر امت اسلامی باشد نه تنها ضرر ندارد بلکه مفید هم هست. دلیلی ندارد ما از چیزهایی تقلید کنیم که با فرهنگ اسلامی بیگانه است. ای کاش مدیران ارشد صدا و سیما در لابه لای بیانات رهبری در این چند سال نگاهی به برخی توصیههای حکیمانهی معظم له در حیطهی کاری خودشان بیاندازند:
« این هم که ما خیال کنیم حتماً بین دو برنامه باید سازی زده بشود، اشتباه است. ما موارد زیادی دیدهایم که در رادیوها و تلویزیونهای بیگانه، خیلی از بخشهایشان اصلاً موسیقی و ساز ندارد؛ یک برنامه تمام میشود، بلافاصله یک برنامهی دیگر شروع میشود؛ اصلاً لازم نیست که ساز باشد. من در سابق گاهی به دوستان در رادیو میگفتم که برای ایجاد فاصله بین دو برنامه، صدایی شبیه برخورد یک قاشق با یک کاسهی فلزی کافی است - دنگ - هیچ لزومی ندارد که حتماً بین دو برنامه، قطعهیی از یک موسیقی معروف یا غیر معروف را بگذارید.» بیانات رهبری در دیدار مدیران مراکز سازمان صدا و سیما در استان ها
۷/۱۲/۱۳۷۰
نکتهی آخر اینکه برای جذب مخاطب میشد به جای انفجار موسیقی در صدا و سیما، بودجهی سریالهایی مثل کلاهفرمزی را تأمین کرد و از کارگردانهایی مثل جعفری جوزانی و حسن فتحی و میرباقری حمابت کرد. نباید فراموش کرد که با رعایت تقوا و احکام الهی نیز میشود رسانهای داشت که در میان رسانههای جهان سرافراز باشد.« وَ مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجا» طلاق،آیهی ۲
کد مطلب: 340654
آدرس مطلب: http://alef.ir/vdcjiyetxuqexmz.fsfu.html?340654