الف - چرا با فیس بوک نمی توان به خیابان ریخت؟

محسن مقدسی

برنامه ریزی برای به خیابان امدن، از طریق این شبکه های اجتماعی صورت می گیرد.فلان روز و فلان ساعت با هم به فلان خیابان می رویم و فلان شعار را سر می دهیم.همه چیز درباره آشغال و سطل آشغال و آتش زدن آن در این مکان برنامه ریزی می شود.اما این قرار و مدار در ابعادی بسیار کمتر از آنچه نشان داده می شود محقق می شود.علت چیست؟

چرا نمی توان به فیس بوک اعتماد کرد؟به تعبیری چرا نمی توان به کاربران آن اعتماد کرد . وعده های مجازی چرا محقق نمی شوند.

به نظر می رسد موضوع روشن است.برخی از مهمترین دلائلی که نمی توان به شبکه های مجازی اعتماد کرد بدین شرح است:

1-در شبکه های مجازی افراد با هویت واقعی نیستند.هویت دروغین و مجازی که وجدان ندارد که بخواهد بر آن پایبند باشد.اصلا هویت دروغین اتخاذ می شود که وجدان کنار گذاشته شود.بنابراین در این شبکه ها اعتماد به حداقل می رسد و کمتر کسی است که اعتماد خود را پای این شبکه ها خرج کند.

2-خاصیت این شبکه ها شور و هیجان است.خاصیت این فضا این است که کوتاه بنویسی و جذاب و خبری باشی.این جذاب و خبری بودن نیز یا در هیجان است و یا در ابتذال .روشن است که در این فضا جایی برای حرف جدی و اقناع و استدلال و تفکر وجود ندارد.همین دیروز یکی از کاربران این شبکه های اجتماعی نوشته بود که یک هفته روی یک مطلب کار کردم و نوشتم اما چند نفر بیشتر بازدید نداشت اما یه لینک درباره فلفل سبزگذاشتم کلی مخاطب جمع کردم.افراد می آیند تا هیجان بگیرند وخارج شوند.به این ترتیب هیچ نوع ارضای استدلالی صورت نمی گیرد و معمولا فرد با بلند شدن از پای سیستم فراموش می کند که چه باید می کرده است.همین دیروز بود که رقص یک بزغاله در بالاترین انقدر بازدید گرفت وامتیاز خورد که کاربران سیاسی سایت را کلافه کرده بود.انتقاد آنها این بود که در شرایطی که باید اماده رفتن به خیابان شویم چرا باید رقص برغاله پر امتیاز شود و بالا بیاید.

3-در این شبکه ها افرد احساس زیاد بودن می کنند.چرا که فقط خودشان را می بینند ورفقایشان را.قول و قرار هائی که می گذارند معمولا به این دلیل است که توهم زیاد بودن دارند.اما وقتتی از پای سیستم بلند می شوند و مثلا می بینند که نزدیکترین فرد زندگیشان با او هم نظر نیست، فورا سرخورده می شوند.بنابراین این شبکه ها شدیدا توهم زا است و این بادکنک متوهم به سرعت با یک نقض می ترکد و فرد را دچار افسردگی می کند.به همین دلیل است که فراخوان های فیس بوکی هر روز بیشتر مشتری از دست می دهد.

4-بخش قابل توجهی از روابط در این شبکه ها بر اساس روابط و جذابیت های جنسی آشکار یا ناپیدا است.روابط جنسی مجازی مهمترین عامل برای دور هم بودن است.بنابراین هرگونه تغییری در این روابط روی تحلیل ادم ها نیزاثر می گذارد.این موضوع به اندازه کافی روشن و گویا است.مثلا درحالیکه فردی با دوست دخترش قرار می گذارد تا به خیابان بیایند، کافی است به عکس او و قیافه اش انتقاد کند.در این زمان است که همه برنامه ها بهم می ریزد.

5-دراین فضا حرف زدن کاملا بی هزینه است.طبیعی است که همه چیز گفته می شود بدون اینکه لازم باشد برای این حرف هزینه ای یا حتی استدلال و توضیحی داده شود.چهره هم دیده نمی شود که بتوان از چشم ورنگ صورت حدس زد که این حرف دروغ است یا راست.شعار است یا استدلال و غیره.بنابراین در این فضا شعارهائی داده می شود که طبیعتا در فضای واقعی امکان تحقق آن وجودندارد.همین نیز باعث سرخوردگی می شود.به همین دلیل است که شعار دادن در شبکه های مجازی ساده است و باعث می شود در اوج تبلیغات اعتراضی اکثریت قابل توجهی ترجیح دهند همچنان پای سیستم باشند و شعار بدهند.همین دیروز یکی از این سایت های مجازی از طرفداران خود خواهش می کرد که بجای پای سیستم بودن به خیابان بریزند.الان در خیابان ها 100 نفر جمع شدند اما 12 هزار نفر در بالاترین انلاین هستند.

طبیعی است که در چنین شرایطی شبکه های مجازی نمی تواند جریان ساز باشند.همین چند وقت پیش بود که یکی از کاربران این شبکه با انتقاد از نیامدن رفقایش به خیابنها نوشته بود ، خانه تیمی های 4 یا 5 نفره اول انقلاب بیش از شبکه های چند ده هزار نفره امروز جواب می دهد.