الف - چگونه تحکیم از وحدت افتاد؟

این روزها؛ یازدهمین سالگرد انشقاق دفتر تحکیم وحدت (اتحادیه انجمن های اسلامی دانشجویان دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی سراسر کشور) به دو طیف شیراز (با تفکر خط امامی و چپ مذهبی) و علامه (با تفکر ملی- مذهبی) در اسفند ۱۳۸۰ است.

برخلاف آنچه که رسانه های اصلاح طلب طرح می کنند، این سردمداران طیف ملی مذهبی (علی افشاری، اکبر عطری و...) بودند که دو هفته پس از برگزاری آخرین نشست سراسری دفتر تحکیم وحدت در دانشگاه صنعتی شیراز؛ در اقدامی غیرقانونی، انجمن های اسلامی را به نشست دوباره ای در دانشگاه علامه فراخوانده و انشعاب کردند (که به طیف علامه مشهور شدند). بنابراین این آنها بوده اند که از دفتر تحکیم وحدت انشعاب کرده اند نه طیف خط امامی (که بعدها به طیف شیراز موسوم شد).

نشست شیراز در شرایطی برگزار و شورای مرکزی دفتر حکیم وحدت انتخاب شد که اصل برگزاری و نتایج انتخاباتی آن، مورد نظر اصلاح طلبان و بخصوص جبهه مشارکت نبود. در آن زمان دو طیف اصلی «سنتی» (خط امامی و اصلاح طلب میانه رو) و «مدرن» (ملی مذهبی و اصلاحطلب افراطی) در دفتر تحکیم وجود داشت، مشارکتی ها خواستار غلبه جناح همسو با خود بودند، در حالی که «سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی» گرایش معتدل تری در این باره داشت و ترجیح می داد طیف سنتی اختلافات درون خود را حل کند و اختیار تحکیم را در دست بگیرد تا هم منشعب نشود و هم معتدل بماند. که البته سرانجام خواست مشارکتی ها بر مصلحت اندیشی سازمان مجاهدین غلبه کرد، هرچند که فشار جناح های مختلف سیاسی به دفتر تحکیم وحدت در افراطی شدن آن و گم شدن صدای نیروهای اصیل و معتدل بی تأثیر نبود.

این روزها؛ روزهای مجادله دو طیف دفتر تحکیم وحدت برای غلبه بر دیگری است که سرانجام به دعوا در مقابل ساختمان دفتر تحکیم واقع در کوچه شهید «رجب بیگی» انجامید. ساختمان دفتر تحکیم وحدت با مداخله نیروی انتظامی پلمپ شد و چند سال بعد نهادهای امنیتی، همه مدارک و اسناد و امکانات آن را مصادره و ساختمان را بدون اطلاع طیف قانونی تحکیم (طیف علامه در سال ۸۷ از سوی هیئت نظارت بر تشکلهای دانشجویی غیرقانونی اعلام شده بود) به فروش رساندند. عکس ها و اسناد مجادلات آن روزها موجود است و گواهی بر حقیقت می دهد.

روزی که شورای مرکزی منتخب در نشست شیراز به تهران بازگشت تا در نشستی خبری، مواضع خود را اعلام کند، عده ای از طرفداران طیف علامه به بهانه برگزاری نشست شورای تهران (مرکب از انجمن های اسلامی شهر تهران) در دفتر تجمع کرده و با چوب و چماق مانع از ورود شورای مرکزی جدید به دفتر شدند. عکس های وقایع آن روز همچنان در خبرگزاری ایسنا موجود است و می توان چهره مصطفی دزفولی (از اعضای طیف سنتی انجمن امیرکبیر و طیف شیراز دفتر تحکیم) را شناخت که مورد ضرب و شتم قرار گرفته است. اما یک عکس مهم در آرشیو این خبرگزاری نیست. عکس «اکبر عطری» با چماقی که در دست گرفته تا مانع از ورود طیف شیرازی ها به ساختمان تحکیم شود. این عکس را همان زمان سایت شبکه تازه تأسیس الجزیره قطر منتشر کرد و نوشت: "اینست جنبش دانشجویی ایران! "

_{مصطفی دزفولی از انجمن سنتی امیرکبیر و طیف سنتی تحکیم(شیراز) توسط طیف مدرن(ملی مذهبی) مورد ضرب و شتم قرار می گیرد}

آن زمان کسی این تیتر را جدی نگرفت و به ماهیت واقعی چماق به دست های افراطی پی نبرد؛ اما چند سال بعد وقتی اکبر عطری و علی افشاری از کنگره امریکا سر درآورده و درخواست کمک به نمایندگان محافظه کار امریکایی کردند، معلوم شد که اینست آن جنبش دانشجویی که جبهه مشارکتی ها به دنبال آن بودند. آن زمان انجمن های تهران، بهشتی و تربیت مدرس خط خود را از طیف مطیع علی افشاری جدا کردند، اما چه فایده که دیگر دیر بود. تصمیم درست را باید در زمان و مکان درست گرفت. اگر آنان در اسفند ۸۰ به جای اطاعت محض از مشارکتی ها، جانب طیف اصیل دفتر تحکیم را گرفته بودند، سرانجام دفتر تحکیم وحدت به اینجا نمی رسید. سرانجامی که ریشه در روزهای بحرانی پس از دوم خرداد داشت.

برای آگاهی از این اوضاع؛ باید برگردیم به اوضاع دفتر تحکیم وحدت پس از آشوب های کوی دانشگاه (۱۸ تیر ۱۳۷۸).
زمینه انشقاق،نخستین رویارویی ها: از دوم خرداد به بعد درون دفتر تحکیم وحدت دو فراکسیون با توجه به نفوذ گرایشهای بیرون دانشگاه، مطرح بود که تحت عنوان فراکسیون سنتی و فراکسیون مدرن فعالیت می کردند. عده ای که معتقد بودند اصلاحات درون نظام می تواند به ثمر بنشیند و بدون خروج از مرزهای قانون اساسی موفق باشد، به «سنتی» معروف شدند. درون فراکسیون سنتی هم اختلافاتی وجود داشت، انجمن دانشگاه تهران و بهشتی که با چهره هایی چون حجتی، قبادی و شیخ و اوحدی شناخته می شدند، به جبهه مشارکت تمایل داشتند. در مقابل عده ای در خصوص انجام اصلاحات، نگاهشان به بیرون از حاکمیت بود و به اینکه اصلاحات داخل می دهد، قایل نبودند. اینها هم فراکسیون «مدرن» را به رهبری علی افشاری تشکیل دادند. نگاه فراکسیون مدرن به اصلاحات در سایه تغییر قانون اساسی، کاهش اختیارات رهبری و به قول علی افشاری ایجاد تعادل بین بخش جمهوریت و اسلامیت نظام بود.

البه خود این دو طیف هم هر کدام شامل دو شاخه بودند. شاخه ای طیف سنتی(انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران، تربیت مدرس، شهید بهشتی) هوادار حزب مشارکت بودند و شاخه ای از طیف مدرن هم طرفدار حزب همبستگی (به دبیرکلی ابراهیم اصغرزاده). اما در جریان انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۰، بخشی از طیف مدرن که با همبستگی همسو بود، به طیف سنتی پیوست و بخشی از طیف سنتی با اشاره جبهه مشارکت، کم کم به سمت طیف مدرن روانه شد و سرانجام هم با وحدت با آنان؛ طیف علامه «دفتر تحکیم وحدت» را تشکیل داد.

_{اکبر عطری(عضو طیف علامه) در مقابل درب دفتر تحکیم نگهبانی میدهد!}

نشست انتخاباتی مهر ماه ۷۸ اهواز
این اولین نشست انتخاباتی پس از واقع کوی دانشگاه به شمار می آمد که جو انجمن های اسلامی و دفتر تحکیم وحدت را به شدت متشنج و افراطی ساخته بود. در این نشست هر کدام از دو طیف سنتی لیست انتخاباتی خود را ارائه می دهند که هیچ کس به حد نصاب لازم برای ورود به شورای مرکزی جدبد تحکیم (دو سوم آراء حاضر در نشست) نمی رسد.

اولین انشقاق؛ ۸ آبان ۷۸ دانشگاه تربیت معلم تهران
۸ انجمن که حق رایشان در شورای عمومی تحکیم توسط دبیر تشکیلات تحکیم (ابراهیم شیخ) تعلیق و شورای مرکزی تحکیم سعی داشت به دلیل انتقاداتشان به عدول از مبانی فکری و مرامنامه تحکیم اعضایشان را از انجمنها بیرون کند، از تحکیم جدا شده و به همراه ۱۰ انجمن که تاکنون عضو تحکیم نشده بودند، اتحادیه انجمنهای اسلامی دانشجویان مستقل را تاسیس کردند.

نشست تکمیلی آذرماه ۷۸ امیرکبیر
در دور اول رای گیری، هیچ کسی به حد نصاب لازم نمی رسد. در دور دوم، طباطبایی با کسب ۴۱ رای، به حد نصاب لازم می رسد و بقیه هم در توافق و معامله یک به یک دو طیف رای می آورند. در نتیجه طیف سنتی با احتساب ۴ رای اصلی و یک رای علی البدل برطیف مدرن پیروز می شود.

جلسه شورای مرکزی
در این جلسه مسئولیت های مختلف شورا را به رای گذاشته و نتیجه رای گیری، موفقیت طیف سنتی است، هر چند که جریان تهران و بهشتی با مسامحه خود مانع از کنار گذاشتن طیف مدرن و سکولار از مسئولیت های کلیدی می شوند: طباطبایی(تشکیلات)، حجتی(فرهنگی)، منوچهری(تشکیلات داخلی)، افشاری(سیاسی)، عطری(حقوقی)، فاتح (روابط عمومی)، صالحی(علی البدل) افضل(علی البدل)

دی ماه_بهمن ۷۸ دانشگاه شیراز
جبهه مشارکت، سه کاندیدا از لیست انتخابات مجلس ششم خود را به تحکیم واگذار می کند که علی اکبر موسوی خوئینی ها، فاطمه حقیقت جو و میثم سعیدی رای می آورند. افشاری در اینجا مانع از رای آوردن علی توکلی می شود درنتیجه درون فراکسیون مدرن یک جریان توسط توکلی بوجود آید که عقبه آن بعدها به حزب همبستگی و حزب کارگزاران سازندگی متصل شد.

نشست اردیبهشت ۷۹ خواجه نصیر
این نشست با عنوان «پاسداشت علی افشاری» که بعد از شرکت در کنفرانس برلین بازداشت شده بود، برگزار می شود. مدرن ها، عزت الله سحابی و محسن آرمین را دعوت می کنند که حضور سحابی با مخالفت طیف سنتی و شخص آرمین مواجه می شود. این امر به درگیری مدرن ها با سنتی ها و استیضاح طباطبایی می انجامد. پنج عضو سنتی شورای مرکزی در اعتراض به این استیضاح استعفا می دهند و مدرن ها با مخالفت شورای عمومی مواجه شده و عقب نشینی می کنند. این نخستین مواجهه ایندو طیف است.

نشست مرداد ۷۹ دانشگاه گرگان
در این نشست علی افشاری در جمع دبیران سیاسی دفتر تحکیم مباحث رادیکالی همچون طرح "«عبور از خاتمی» را مطرح می کند که در مطبوعات به شدت جلوه پیدا می کند.

نشست مهرماه ۷۹ مشهد
در اعتراض به توقیف نشریات دوم خردادی و فرمایشات رهبری مبنی بر خروج لایحه اصلاح قانون مطبوعات از دستور کار مجلس، طیف مدرن به رهبری عطری و افشاری طرح تعطیلی دانشگاه ها در شورای عمومی تهران تصویب و به مدت یک روز در دانشگاه علامه اجرا می کند. در پی شکست این طرح، اصلاح طلبان دچار هراس از برخورد نظام با قانون شکنان می شوند و طباطبایی برای رفع فتنه پیشنهاد می دهد نامه ای توسط روابط عمومی دفتر تحکیم نوشته شده و پوزش بطلبند.

نشست ۲ شهریور ۷۹ در خرم آباد
در این نشست طیف مدرن می کوشد، کدیور و سروش را برای سخنرانی دعوت کند. طیف سنتی با توجه به دعاوی جنجال برانگیز سروش خواستار مناظره او با آقای مصباح می شود. سروش نمی پذیرد و سرانجام حضور کدیور و سروش در شهر خرم آباد با واکنش انصار حزب الله شهر مواجه می شود. در نتیجه در روز چهارم نشست بدون نتیجه گیری خاتمه می یابد.

همایش عبور از خاتمی، آبان ۷۹ دانشگاه تهران
در ۳ آبان ۷۹ در دانشکده دندانپزشکی دانشگاه تهران، افشاری در همایش عبور از خاتمی، طرح اصلاحات در حاکمیت را مطرح می کند. خاتمی در واکنش به این همایش می گوید: "طرح پروژه عبور از خاتمی نشان دهنده آن است که جامعه همیشه منتظر یک قهرمان است. مردم با عدم مشاهده تحول دلخواه به قهرمان دیگری دل می بندند، این نشانه بیماری تاریخی و استیلای خودکامگی در کشور و سرکوب شدن شخصیتهای واقعی مردم است."

همایش "انسداد سیاسی در ایران" آذر ماه ۷۹ پلی تکنیک
افشاری در غیاب اعضای شورای مرکزی که به سفر عتبات عالیات رفته اند، همایشی با موضوع «انسداد سیاسی در ایران و پاسخگویی مسئولین به تبعیض و فساد» برگزار می کند و به همراه عزت الله سحابی سخنرانی تند و توهین آمیزی انجام می دهد. این سخنرانی مدتی بعد موجب بازداشت مجدد افشاری می شود.

سمینار مدد به خاتمی آذر ۷۹ تربیت مدرس
در مقابل طرح افشاری، طباطبایی واحد فرهنگی تحکیم را ملزم به برگزاری سمینار فرهنگی در پاسخ به همایش «عبور از خاتمی» می کند. در این همایش که خشم افشاری و حمایت ظاهری اصلاح طلبان (که در واقع خودشان افشاری را به سمت رادیکالیزم و بالا بردن سقف مطالبات از خاتمی سوق دادند) را برمی انگیزد، طباطبایی طرح «مدد به خاتمی» را مطرح می کند.

نشست مقدماتی تربیت معلم تهران
نخستین نشست برای انتخاب شورای مرکزی جدید (۸۰-۷۹) با انتخاب شورای تحقیق (کمیته تایید صلاحیت کاندیداها) و پیروزی مدرن ها در این انتخابات به پایان می رسد. عبدالله مومنی، زینب ژیان پناه و رضا تاجمیر ریاحی انتخاب می شوند.

دیدار با رهبری آذر ۷۹
در آذر ماه ۷۹، شورای عمومی دفتر تحکیم با رهبر انقلاب دیدار می کند. اعضای شورای مرکزی، طباطبایی را به عنوان نماینده تحکیم جهت قرائت متن سخنرانی تحکیم پیش از بیانات رهبری بر می گزینند. در این متن که طباطبایی آن را تنظیم و در شورا تایید می شود، درخواست آزادی افشاری (که به خاطر کنفرانس برلین دستگیر شده بود) هم در این متن به چشم می خورد. از طرف دیگر متن تند و توهین آمیزی توسط افراطیون انجمنها آماده و به طباطبایی فشار می آورند تا آن را بخواند که بعدها معلوم می شود توسط افرادی در خارج از مجموعه تحکیم نوشته شده است. اما طباطبایی نمی پذیرد و سرانجام با وجود انتقادات منطقی و جدی که نسبت به قوه قضائیه مطرح می کند از جانب افراطیون به وابستگی به جناح راست متهم می شود.

نشست اصفهان دی ماه ۷۹
در این نشست میان جناح تهران و بهشتی و جناح طباطبایی در طیف سنتی اختلاف شدیدی بر سر طرح کاندیدای طیف سنتی ایجاد می شود. از سوی دیگر حجتی و جناح او (دانشگاه تهران و بهشتی) با طیف مدرن به رهبری افشاری که آزاد شده است، توافقات پشت پرده ای انجام می دهند. از سوی دیگر شورای تحقیق وابسته به طیف مدرن، اقدام به رد صلاحیت طباطبایی می کند. با اعتراض طیف سنتی، شورای تحقیق مجددا صلاحیتش را تایید می کند که رفتار دوگانه آنها سبب اعتراض طیف سنتی و آبستراکسیون آنها می شود، در نتیجه نشست از حد نصاب می افتد.

بهمن ماه ۷۹ نشست تکمیلی تبریز
در حالی که افشاری بدلیل سخنرانی تندش در همایش پلی تکنیک مجددا زندانی شده است، طیف مدرن در نبود او ضعیف و ناتوان می شود. در غیاب او آراء طیف سنتی به نزدیکی آراء طیف مدرن می رسد ولی هیچکدام از دو طیف نمی توانند حد نصاب لازم را در دور کسب کنند.

نشست دانشگاه تربیت مدرس، خرداد ۸۰
انتخابات ریاست جمهوری ۸۰ نزدیک است. مدرن های متمایل به افشاری که پیش از این عبور از خاتمی را مطرح کرده اند، جریان مدرن متمایل به علی توکلی بدنبال کاندیداتوری اصغرزاده اند و طیف سنتی متمایل به ادامه کار خاتمی. با تلاش طیف سنتی و ضعف تشکیلاتی مدرن ها (در غیاب علی افشاری) حمایت از خاتمی در روز سوم نشست با ۳۸ رای از ۵۶ رای به تصوب می رسد.

نشست سالیانه دانشگاه تهران شهریور ۸۰
اردوی سالیانه با پیام رهبری به انجمنهای اسلامی آغاز می شود که متن پیام مورد اعتراض مدرنها قرار می گیرد. از طرف دیگر در این نشست آراء جریان مدرن به حداقل خود در طول نشست های گذشته (۲۶- ۲۵ رأی از ۶۰ رأی تحکیم) می رسد، در نتیجه طیف مدرن که احساس می کند انتخابات را واگذار خواهد کرد، دست به اقدام جدیدی می زند. شورای تحقیق وابسته به طیف مدرن بیانیه ای بر علیه شورای مرکزی مبنی بر پایان کار شورا و غیر قانونی بودن آن صادر می کند. اقدامات غیر قانونی آنها سبب می شود تا در ادامه نشست در دانشکده مدیریت دانشگاه تهران شورای تحقیق جدیدی با رای گیری شورای عمومی تشکیل شود.

حکمیت اول اصلاح طلبان
دو هفته مانده به نشست گیلان. این حکمیت حول جبهه مشارکت، برگزار می شود و قطعنامه ای صادر می کند: ۱_هیچ جریانی نباید هیچ جریانی را حذف کند. ۲_جریان سنتی ۴ نفر اصلی و یک نفر علی البدل و در مقابل جریان مدرن ۳ نفر اصلی و دو نفر علی البدل در شورای مرکزی داشته باشند. ۳_از اعضای شورای مرکزی قبلی کسی حق کاندیداتوری ندارد. ۴_ هیچ کس از هیچ جریانی نباید رد صلاحیت شود، هرکه کاندید شد، تایید صلاحیت شود. ۵_نشست گیلان فعلا کان لم یکن اعلام می شود. نشست در یک زمان دیگر در یک دانشگاه دیگر برگزار شود.»
طیف طباطبایی و شخص او به عنوان دبیر تشکیلات اتحادیه این قطعنامه بی معنی را که به معنای دخالت مشارکتی ها و پا گذاشتن روی اصول مصرح اساسنامه و مرامنامه تحکیم است نمی پذیرد.

نشست گیلان مهر ماه ۸۰
در پی عدم نتیجه گیری از نشستهای قبلی برای انتخاب شورای مرکزی، نشست دانشگاه گیلان در ۲۳_۲۲ مهرماه ۸۰ با پیام دکتر معین وزیر علوم آغاز می شود که پیام دکتر معین بعدها مورد انتقاد اصلاح طلبان واقع شد. جریان مدرن که در آن زمان در اقلیت محض بود و بطور طبیعی در انتخابات حذف می شد، به رهبری عطری تلاش می کنند تا در دفتر تحکیم در تهران در همان ساعت و همان روز نشست موازی برگزار کنند، اما جمعیتشان در نهایت به حدود ۲۵_۲۰ نفر و ۱۵ حق رأی می رسد. طباطبایی در آنجا رسما از سایر حق رأی ها دعوت می کند تا خود را به نشست برسانند و اعلام می کند به خواسته های آنها توجه خواهد شد. اعضا حاضر در نشست، موضع او را تایید می کنند و نشست وارد انتخابات می شود. طباطبایی و جابری هر کدام ۳۲ رای آورده و در همان دور اول رای گیری به شورای مرکزی جدید راه می یابند. تعیین بقیه افراد به نشست تکمیلی موکول می شود.

حکمیت دوم اصلاح طلبان
در اینجا بود که جبهه دوم خرداد تصمیم به حکمیت مجدد گرفت. این بار بهزاد نبوی شخصا خواستار گفتگو شد. در این جلسات کوشش بر این بود که با تجمیع ۲۸_۲۷ رای آن زمان طباطبایی و ۱۳ رای طیف تهران، یک ائتلاف ۴۰ حق رایی در تحکیم شکل گیرد و 2/3 حق رای های تحکیم برای اجماع تامین شود. بدین صورت که به جز طباطبایی و جابری که از قبل انتخاب شده اند، ۸ نفر باقیمانده شورا به صورت توافقی و با اختصاص چهار نفر به هر کدام از دو جریان طیف سنتی تعیین شوند. اما جریان تهران و بهشتی که در خفا با طیف مدرن ائتلاف کرده بودند، نمی آیند و بدین شکل حکمیت دوم اصلاح طلبان و این بار حول سازمان مجاهدین انقلاب بی نتیجه می ماند و جریان تهران با عقیم گذاشتن مذاکرات عملا نشان می دهد که ترجیح می دهد با طیف مدرن ائتلاف کند تا طیف سنتی متمایل به طباطبایی.

نشست بهمن ماه ۸۰ دانشگاه بهشتی
پس از نشست گیلان و انتخاب دو عضو شورای مرکزی جدید، عملا شورای مرکزی قدیم و جدید وجود نداشت و شورای تحقیق منتخب نشست تربیت معلم ۷۹ بیانیه هایی می داد که به دلیل انتخاب مجدد شورای تحقیق در نشست دانشگاه تهران فاقد وجاهت قانونی بود. انجمنهای اسلامی منتظر نشست تکمیلی و انتخاب ۸ نفر باقیمانده بودند، در پی شکست حکمیت، نشست مشورتی در ۲۵ بهمن ماه ۸۰ برگزار و ۳۲ حق رأی تصویب می کنند، دبیر تشکیلات نشست تکمیلی را برگزار کند.

نشست شیراز ۳_۲ اسفند ۸۰
با قطعی شدن نشست شیراز، اصلاح طلبان که امید خود را به طیف تهران (و بهشتی و تربیت مدرس با مجموع ۱۲_۱۰ رأی در شورای عمومی) بسته بودند و امیدوار بودند با دور زدن طیف طباطبایی و ائتلاف با طیف مدرن، اکثریت تحکیم را مجددا به چنگ آورند، تلاش خود را برای جلوگیری از برگزاری نشست آغاز کردند. اما با وجود آنکه تحت فشار جبهه مشارکت، نه خاتمی و نه کروبی به عنوان روسای دولت و مجلس به این نشست پیام ندادند، نشست با عنوان «گامي به سوي استقلال جنبش دانشجويي» با شركت ۳۷ دانشگاه داراي حق راي آغاز می شود و افراد زیر به عنوان ۸ نفر باقیمانده شورای مرکزی دفتر تحکیم انتخاب می شوند: سيدمهدي احمدي، محمدهادي پناهي، قاسم خواجه، احمد علمشاهي، سيدمهدي منوچهري، رضا اميري، مهدي نصيري‌سروي، آرش پورنعمت.

درگیری در دفتر تحکیم
در ساختمان دفتر تحکیم واقع در کوچه شهید رجب بیگی، درگیری رخ می دهد. کسانی که در نشست شیراز شرکت نکرده اند (مدرن ها و جریان تهران) مانع از ورود شورای مرکزی جدید تحکیم به دفتر می شوند. نیروی انتظامی وارد عمل می شود و دفتر را پلمب می کند. جریانات مذکور نشست شیراز را به رسمیت نمی شناسند که این عمل مورد حمایت اصلاح طلبان واقع می شود.

_{سمت راست: طیف علامه در مقابل دفتر تحکیم ایستاده اند
سمت چپ: طیف شیراز منتظر ورود به ساختمان دفتر هستند}

نشست علامه ۱۶_۱۷ اسفند ۸۰
طیف مدرن و جریان تهران با حمایت اصلاح طلبان نشست مجددی با شعار وفاق در دانشگاه علامه طباطبایی برگزار می کنند و ضمن زیر پا گذاشتن مصوبات نشست گیلان، بهشتی و شیراز شورای مرکزی جدیدی انتخاب می کنند.

_{سید مهدی منوچهری، عضو شورای مرکزی تحکیم(۸۰-۷۸) و طیف شیراز(۸۲-۸۰) در گفتگو با خبرنگار ایسنا، ماجرا را شرح می دهد}

پایان دوستی اصلاح طلبان با تحکیم
وزارت علوم دولت خاتمی اعلام می کند که برای وحدت و رفع اختلاف تلاش خواهد کرد، اما در نهایت هر دو شورا را به رسمیت می شناسد. بدین ترتیب شورای مرکزی که در نشست گیلان و شیراز انتخاب شده به طیف شیراز و منتخب دانشگاه علامه طباطبایی به طیف علامه شهرت می باید.

کمی بعد اصلاح طلبان که متوجه می شوند ائتلاف انجمن تهران و بهشتی (که وابسته به جبهه مشارکت بودند) با طیف مدرن غلط بوده است. در نتیجه نمایندگانی به نشست تحکیم طیف شیراز در ساری می فرستند. اما طیف شیرازی ها که خیانت های اصلاح طلبان را دیده بودند، دیگر آنها را برسمیت نشناختند. در نشست بعدی طیف علامه در زمستان ۸۰ آنان رسما از جبهه نیروهای خط امام و دوم خرداد خارج می شوند و راه خروج از حاکمیت را در پیش می گیرند. به تدریج طیف تهران و بهشتی در طیف مدرن هضم و تفکر خط امامی که مدعی آن بودند در جریان رشد رادیکالیسم و نزدیکی به ملی-مذهبی ها رنگ می بازد و انجمن تهران در سال ۸۴ با عنوان فراکسیون «روشنگری» (یا سنتی) و انجمن بهشتی با عنوان فراکسیون «دموکراسی خواه ملی» از طیف علامه جدا می شوند.

در حال حاضر بضاعت جبهه اصلاحات از تحکیم تنها انجمن تهران است که آنهم به طور کامل در اختیارشان نیست. این پایانی است بر ماجرای اصلاح طلبی در تحکیم.