علی‌نژاد روزنامه‌نگاری فراری است که پس از شکست شغلی و خانوادگی در ایران به طعمه‌ای برای شبکه رسانه‌ای ضدانقلاب بدل شد. در سال 1393 صفحه آزادی‌های یواشکی زنان را طراحی کرد و در ازای این خوش‌خدمتی باب میل غربی‌ها توانست جایزه حقوق زنان را در اجلاس ژنو برای دموکراسی و حقوق بشر دریافت کند. اجلاسی متشکل از سربازان دیپلماسی نرم آمریکا که در هر گوشه‌ای از جهان برای تحقق استانداردهای اقتصادی و فرهنگی این کشور تلاش می‌کنند.

علی‌نژاد در سپتامبر 2014 با کامبیز فروهر خبرنگار بلومبرگ ازدواج کرد. شخصی که دقیقاً مأموریت علی‌نژاد را در یکی دیگر از رسانه‌های آمریکایی بر عهده داشت. فروهر نیز مانند علی‌نژاد موفق شد تا چند عدد از صدها جایزه خوش‌خدمتی مشابه را در انگلستان برنده شود.

عموم مقالات فروهر در بلومبرگ به تبیین نگرش کاخ سفید و کنگره درباره کشورهای مخالف با سیاست منطقه‌ای آمریکا اختصاص دارد.

برای مثال در ماجرای دستگیری جیسون رضاییان جاسوس خبرنگارنمای روزنامه واشنگتن پست؛ فروهر و همسرش با همکاری چند تن دیگر از عناصر ضدانقلاب فعالیت‌های متعدد شبه اجتماعی را برای آزادی رضاییان آغاز کردند و با انتشار حجم انبوهی از تصاویر در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی وانمود می‌کردند که رضاییان یک خبرنگار ساده است و دستگیری وی توسط نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی یک تسویه حساب سیاسی با آمریکاست. [1]

_{تلاش فروهر برای آزادسازی جیسون رضاییان جاسوس ایرانی- آمریکایی}

فروهر همچنین در حوادث پس از انتخابات 88 تلاش فراوانی را برای بین‌المللی کردن ابعاد آشوب‌های تهران انجام داد و برای آزادی برخی از لیدرهای فتنه تمام قد وارد میدان جنگ رسانه‌ای با ایران شد. تلاش فروهر تا جایی ادامه پیدا کرد که با سازماندهی تیمی متشکل از ده نفر به نوعی دیوارنویسی برای عمومی نشان دادن مطالبه آزادی فتنه‌گران پرداخت.

_{تصویر درج شده در صفحه توییتر فروهر برای آزادسازی یکی از فعالین فتنه}

مروری اجمالی بر کارنامه امثال فروهر خیلی راحت تکلیف همه را در برابر این افراد مشخص می‌کند اما انتشار تصاویری مانند آنچه در زیر می‌بینید این سؤال را در ذهن مخاطب ایجاد می‌کند که آیا منتصبین به دولت امثال فروهر را نمی‌شناسند؟ هدف از مسامحه و یا حتی ارتباط‌گیری برخی دولتی‌ها با امثال فروهر چیست؟

چندی پیش فروهر در صفحه شخصی خود از عکس یادگاری با ولی‌الله سیف در جریان سفر رئیس کل بانک مرکزی به آمریکا سه ماه پس از برجام رونمایی کرد. سیف در جریان این سفر با کامبیز فروهر مصاحبه می‌کند غافل از اینکه مصاحبه کننده همان کسی است که اولین مقاله را بر علیه حمید ابوطالبی نوشت و سبب شد تا کشورمان نزدیک به یک سال از داشتن سفیر در سازمان ملل محروم باشد.

_{مقاله فروهر علیه ظریف در اوج مذاکرات هسته‌ای – خبرگزاری بلومبرگ}

فروهر طی فعالیت چندین ساله روزنامه‌نگاریش در بلومبرگ صرفاً یک هدف را درباره ایران دنبال می‌کند. تلاش برای دوقطبی کردن فضای اجتماعی و سیاسی ایران و مقاله با هر آنچه می‌تواند انسجام داخلی و نفوذ بین‌المللی ایران را افزایش دهد. سؤال اینجاست که آیا مقامات کاخ سفید و یا کنگره آمریکا حاضر هستند با فردی اینچنینی گفت‌وگو کنند و اجازه دهند تا طرف با گرفتن عکس سلفی برای ادامه روند خیانت‌هایش مشروعیت سازی نماید؟ [3]

برای مثال از زمانی که ادوارد اسنودن افشاگری کاملاً مستند خود را علیه دستگاه‌های امنیتی ایالات متحده آغاز کرد نه‌تنها با هیچ مقامات آمریکایی عکس سلفی نگرفته بلکه روس‌ها از ترس ترور؛ تقریباً اسنودن را در گاوصندوق نگهداری می‌کنند اما متاسفانه برخی آقایان دولتی بدون شناخت جایگاهشان خیلی راحت با کارچاق‌کن‌های بی‌سواد و فراری رسانه‌های غربی ارتباط می‌گیرند و مصاحبه می‌کنند.

دولت‌ها و همچنین دستگاه دیپلماسی و سیاست خارجه کشورها هر چقدر هم که اهل مسامحه باشند اما با کسانی که با قلم خود مانند دلفین‌های آموزش دیده برای تأمین منافع شخصی خود خوش‌رقصی می‌کنند با لبخند پذیرایی نمی‌کنند.

حال نمی‌دانیم مسؤولان امر از شخصی که باعث شد اعتبار دیپلماسی دولت یازدهم زیر سؤال برود، خوشحال هستند یا خود را به بی‌خبری و تجاهل زده‌اند تا درد ضربه‌ای را که فرانسه و آمریکا به آن‌ها وارد کرده است، فراموش کنند.