داخلی صفحه یادداشت بینندگان آرشيو يادداشت

۳۲

وزیر اقتصاد و سه خواهر چینی

بخش تعاملی الف - علی امیری، 9 خرداد 95

اخیرا وزیر اقتصاد فرمودند، که ایران در ۳۰ سال گذشته به زحمت رشد متوسط اقتصادی سه درصد داشته، در حالیکه چین در همین ۳۰ سال رشد بالای ۱۰ درصد داشته، ولی‌ ایشان فرمودند که ایران در دهه چهل شمسی‌ رشد بالای ۱۰ درصد و حتی ۱۸ تا ۲۰ درصد داشته و باید جستجو کنیم ببینیم که چرا آنزمان ما توانستیم چنین رشدی داشته باشیم ولی‌ حالا نمیتوانیم؟!

همینجا که وزیر محترم اقتصاد بحث چین و دلیل توسعه آن را به میان آوردند لازم است که به قطعه یی از تاریخ چین در قرن بیستم اشاره کنیم که برای همین امروز ایران می تواند بسیار آموزنده و راه گشا باشد همانطور که برای خود چین بسیار مفید و آموزنده بوده است و متوجه می‌شویم که اگر چین امروز میتواند رشد اقتصادی بالای ۱۰ درصد داشته باشد، نتیجه تصمیم‌گیری ها اساسی‌ و بسیار مهم در بالاترین سطح می‌باشد که شاید مستقیما نتوان آن را دلیل پیشرفت چین امروز دانست ولی‌ نقش بسیار اساسی‌ داشته است.

در همین چین سه خواهر (خواهران سونگ) بودند که از یک خانواده ثروتمند، بانی‌ بسیاری امور خیر برای ملت چین شدند , پدر آن ها یک بازرگان خود ساخته از جنوب چین بود که در آنزمان (۱۸۸۰) برای کار و تحصیل به آمریکا رفت و بعد از تحصیل به چین بر گشت، و مادر آن ها از نوادگان یکی‌ از خانواده‌های سلطنتی چین بود. بعد این پدر تصمیم گرفت سه دختر خود را برای تحصیل در حدود ۱۹۰۴ به آمریکا بفرستد و هر سه خواهر با اتمام تحصیلات به شانگهای بر گشتند و با کمک پدر، کار و کسب خود را راه انداختند و به ثروتمند‌ترین زنان چین آنزمان تبدیل شدند و مهمتر از آن هر سه خواهر با سه مرد از تاثیر گذر‌ترین افراد تاریخ معاصر چین ازدواج کردند، خواهر بزرگتر به همسری ثروتمند‌ترین مرد آنزمان چین درآمد که از حامیان اصلی‌ انقلاب ۱۹۱۱ چین علیه نظام امپراتوری بود و بعد از پیروزی انقلاب ۱۹۱۱ به وزارت اقتصاد رسید و خواهر دومی‌ به ازدواج رهبر انقلاب ۱۹۱۱ چین و اولین رئیس جمهور چین در آمد، خواهر سومی‌ نیز به ازدواج با رهبر حزب ملی‌ گرا چین که ابتدا متّحد کمونیستها برای آزادی چین از اشغال ژاپن بود در آمد ولی‌ بعد‌ها رهبر ضدّ انقلاب‌های چین شد و در نهایت از مائو شکست خورد و با دو میلیون سرباز خود به تایوان عقب نشینی کرد و جمهوری تایوان را تاسییس نمود که حالا تایوان یکی‌ از مرفه‌ترین و ثروتمندترین ملل دنیا است.

در زمان اشغال چین توسط ژاپن در دهه ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ میلادی هر سه خواهر تمام ثروت و نفوذ و زندگی‌ خود را برای مبارزه با اشغال گران ژاپنی و نجات میهن، اهدا کردند و بعد از پایان جنگ جهانی‌ دوم و شکست ژاپن، و البته در آستانه‌ انقلاب این سه خواهر سه راه متفاوت رفتند، یکی‌ انقلابی شد، دیگری به جنبش ضدّ انقلاب در تایوان پیوست، و دیگری به آمریکا مهاجرت کرد.

از آنجا که دولت جدید و انقلابی چین و رهبران چپ آن، این خانواده و دختران آن را نمونه بارز اشراف گرایی، فئودالیته، طرفدار سرمایه، غرب گرا و...میدانستند، به بدترین وجه ممکن از آنها یاد میشد و فقط خواهری که انقلابی شد و در چین باقی‌ ماند، مورد احترام و به اصطلاح بر فرق سر انقلابیون جدید قرار گرفت که حتی او هم در انقلاب فرهنگی به دلیل کنیه خانوادگی و تحصیل در آمریکا مورد هجوم قرار گرفت.

این جریان تا زمانی‌ که مائو در چین در قدرت بود ادامه یافت، و البته رشد اقتصادی چین نیز در حد نازل دو یا سه درصد باقی‌ ماند و چین با وجود انقلاب و تلاش‌های انقلابی، یکی‌ از فقیر‌ترین کشورهای جهان باقی‌ ماند تا بعد از مائو در آستانه‌ ۱۹۸۰ که دنگ شیاو پینگ و همفکران او به ریاست جمهوری چین رسیدند و سلسله اقداماتی را برای بر گرداندن انقلاب چین که از دید آنها به بیراهه رفته بود آغاز کردند، و در اولین اقدام، ضمن تعریف مجدد از اهداف انقلاب چین که بهروزی و رفاه ملت چین بود، از همه کسانی‌ که به دلیل احساسی‌ و شعاری در انقلاب چین و به خصوص انقلاب فرهنگی مائو، علیرغم خدمات آنها به میهن، مورد هجوم و بی احترامی قرار گرفتند، رسما از سوی دولت چین، اعاده حیثیت شد و این سه خواهر هم از جمله کسانی‌ بودند که اعاده حیثیت گردید و به پاس خدمات آن سه خواهر فارغ از دید سیاسی آنها، هر سه را گرامی می‌دارد.

پس آقای وزیر که تخصص اصلی‌ خود شما بحث توسعه است، لازم نیست که بیاییم و بگوییم چرا چین به توسعه بالای ۱۰ درصدی می‌رسد ولی‌ ایران نمیتواند ولی‌ در دهه ۴۰ شمسی‌ توانست؟!.. فقط کافیست به این سوال پاسخ دهیم که همین حالا هم با مدیران اقتصادی دهه ۴۰ شمسی‌ ایران، چگونه رفتار می شود و از آنها چگونه یاد می شود؟! بله بسیاری از آنها در قید حیات نیستند، همانطور که در چین امروز نیز این سه خواهر در قید حیات نیستند و هنوز تایوان و چین و چین و آمریکا با هم مساله سیاسی دارند، ولی‌ اعاده حیثیت از این سه خواهر و همه کسانی‌ که به ناحق مورد بی‌ احترامی قرار گرفتند باعث شد تمام مدیران اقتصادی چینی‌ و غیر چینی‌ که در چین سرمایه گذاری می‌کنند، مطمین باشند، که رفتاری که با آن سه خواهر شد، هرگز در چین امروز و از سوی حاکمیت چین، با آنها تکرار نخواهد شد. این سنگ بنای هر گونه پیشرفت و توسعه است که به کسانی‌ که به دنبال خدمت به کشور خود هستند، فارغ از دید سیاسی که ممکن است داشته باشند، احترام گذشته شود و تضمینی است که دیگر مورد تبعیض و بی‌ عدالتی قرار نخواهند گرفت و کارخانه‌ کسی‌ به دلیل تفاوت دید سیاسی یا مرامی‌ تصاحب نخواهد شد(ونزوئلا امروز).

پس دیگر لازم نیست که خود را به آن راه بزنیم و بگوییم پس چرا حالا ایران نمیتواند آن رشدها را تکرار کند و امید رشد دو درصد هستیم! ببینیم چه کردیم و هنوز چه اندازه در دنیای خود بافته خود محبوس هستیم.

اهمیت سال ۹۵برای اقتصاد از نگاه طیب‎نیا
خواهران سونگ