کد مطلب: 365937
۱۹ سرباز پر پر شده و سه نکته درباره سه نهاد
تاریخ انتشار : جمعه ۴ تير ۱۳۹۵ ساعت ۲۱:۱۸
حادثه واژگونی اتوبوس سربازان ارتش که کشته شدن ۲۰ تن و جراحت تعداد دیگری از آنان را به دنبال داشت، تلخکامی و تأثری عمیق در جامعه را به دنبال آورد؛ چه آن‌که جامعه ایرانی همواره نگاه دلسوزانه‌ای نسبت به سربازان دارد و وقتی می‌شنود که بر اثر برخی ندانم‌کاری‌ها، به لحظه‌ای این سربازان جوان پرپر شده‌اند، قطعاً داغدار می‌شود.
عصر ایران افزوده است: پیش از هر نکته‌ای باید به بازماندگان این واقعه تلخ، از صمیم قلب تسلیت گفت. خانواده‌های این سربازان بدانند که همه مردم ایران در عزا و غم آنها شریکند.
اما نباید همه‌چیز را با یک همدردی پایان‌یافته تلقی کرد. آنها که در این سانحه از میان ما رفته‌اند هرگز بازنخواهند گشت ولی می‌شود با ریشه‌یابی این حادثه، مانع از تکرار وقایع مشابه در آینده شد یا به حداقل رساند.
اول آن‌که باید از ارتش انتقاد کرد که چرا سربازان را در ساعات شب راهی کرده است؟ مگر مأموریت مهمی بوده که باید شبانه حرکت می‌کردند؟ تصادف و سانحه، البته شب و روز نمی‌شناسد ولی تجربه ثابت کرده است که شب‌های جاده، آبستن حوادث بیشتری است و نیز، امدادرسانی در شب به مراتب سخت‌تر و کُندتر از روز است.
ممنوعیت ترددهای شبانه برای موارد مشابه، می‌تواند احتمال بروز چنین حوادثی را کاهش دهد. چنین دستورالعملی باید درباره مواردی مانند اردوهای دانش‌آموزی و دانشجویی، سفرهای ورزشی، راهیان نور و ... نیز اعمال شود. شاید اگر این سربازان، صبح‌هنگام راهی جاده می‌شدند، الان نزد خانواده‌ها یا در مراکز خدمتشان بودند و ذائقه جامعه، چنین تلخ نمی‌شد.
نکته دوم به ایمنی جاده‌ها برمی‌گردد. طبق آنچه پلیس اعلام کرده است، اتوبوس این سربازان به دره‌ای ۲۰ متری سقوط کرده و جاده در آن قسمت، فاقد گارد ریل بوده است. باید از وزارت راه و به‌ویژه اداره راه محل حادثه، پرسید که طبق کدام استاندارد به این نتیجه رسیده‌اند که جاده‌ای در کنار دره ۲۰ متری بسازند ولی برای آن، گارد ریل تعبیه نکنند.
آیا اگر گارد ریل‌های مستحکمی در کنار جاده وجود داشت، الان این تعداد مادر بی‌پسر شده بودند؟
این حادثه باید هشداری جدی و حیاتی و گریزناپذیر برای وزارت راه باشد که بر اساس آن، بازبینی فوری تمام جاده‌ها و رفع نواقص ایمنی‌شان در دستور کار قرار گیرد؛ چه آن‌که گاه یک تابلوی هشداردهنده، یک سرعت‌گیر استاندارد، یک چراغ خورشیدی، یا یک گارد ریل چند متری می‌تواند از بروز فجایعی بزرگ جلوگیری کند.
اما سومین نکته به خود پلیس برمی‌گردد. احتمالاً این جمله را از برخی رانندگان شنیده‌اید که می‌گویند: «ترجیح می‌دهم شب‌ها در جاده حرکت کنم چون پلیس نیست و می‌توانم با هر سرعتی که دلم بخواهد برانم.»
کسی منکر زحمات پلیس راه نیست ولی به نظر می‌رسد باید به پلیس راه کمک شود تا بتواند نیرو و امکانات لازم را برای پررنگ‌سازی حضور شبانه در جاده‌ها داشته باشد. ضمن اینکه از پلیس راه انتظار می‌رود، نظارت جدی‌تری بر عملکرد رانندگان وسایل نقلیه عمومی داشته باشد، از جمله آن‌که از فعالیت رانندگان معتاد یا از حرکت اتوبوس‌هایی که با دستکاری در باک، بمب متحرک شده‌اند یا از ادامه مسیر اتوبوس‌هایی که لاستیک‌هایشان بیش از حد ساییده شده است، ممانعت کند.
منتظریم تا ببینیم نهادهایی که در این مطلب بدان‌ها اشاره شد آیا حرکتی در این خصوص از خود نشان خواهند داد یا اینکه ترجیح خواهند داد کشته‌شدن غم‌انگیز سربازان مظلوم وطن را در پرونده قطور تلفات رانندگی در ایران بایگانی و به روزمرگی‌های دائمی بسنده کنند؟!
عصر ایران افزوده است: پیش از هر نکته‌ای باید به بازماندگان این واقعه تلخ، از صمیم قلب تسلیت گفت. خانواده‌های این سربازان بدانند که همه مردم ایران در عزا و غم آنها شریکند.
اما نباید همه‌چیز را با یک همدردی پایان‌یافته تلقی کرد. آنها که در این سانحه از میان ما رفته‌اند هرگز بازنخواهند گشت ولی می‌شود با ریشه‌یابی این حادثه، مانع از تکرار وقایع مشابه در آینده شد یا به حداقل رساند.
اول آن‌که باید از ارتش انتقاد کرد که چرا سربازان را در ساعات شب راهی کرده است؟ مگر مأموریت مهمی بوده که باید شبانه حرکت می‌کردند؟ تصادف و سانحه، البته شب و روز نمی‌شناسد ولی تجربه ثابت کرده است که شب‌های جاده، آبستن حوادث بیشتری است و نیز، امدادرسانی در شب به مراتب سخت‌تر و کُندتر از روز است.
ممنوعیت ترددهای شبانه برای موارد مشابه، می‌تواند احتمال بروز چنین حوادثی را کاهش دهد. چنین دستورالعملی باید درباره مواردی مانند اردوهای دانش‌آموزی و دانشجویی، سفرهای ورزشی، راهیان نور و ... نیز اعمال شود. شاید اگر این سربازان، صبح‌هنگام راهی جاده می‌شدند، الان نزد خانواده‌ها یا در مراکز خدمتشان بودند و ذائقه جامعه، چنین تلخ نمی‌شد.
نکته دوم به ایمنی جاده‌ها برمی‌گردد. طبق آنچه پلیس اعلام کرده است، اتوبوس این سربازان به دره‌ای ۲۰ متری سقوط کرده و جاده در آن قسمت، فاقد گارد ریل بوده است. باید از وزارت راه و به‌ویژه اداره راه محل حادثه، پرسید که طبق کدام استاندارد به این نتیجه رسیده‌اند که جاده‌ای در کنار دره ۲۰ متری بسازند ولی برای آن، گارد ریل تعبیه نکنند.
آیا اگر گارد ریل‌های مستحکمی در کنار جاده وجود داشت، الان این تعداد مادر بی‌پسر شده بودند؟
این حادثه باید هشداری جدی و حیاتی و گریزناپذیر برای وزارت راه باشد که بر اساس آن، بازبینی فوری تمام جاده‌ها و رفع نواقص ایمنی‌شان در دستور کار قرار گیرد؛ چه آن‌که گاه یک تابلوی هشداردهنده، یک سرعت‌گیر استاندارد، یک چراغ خورشیدی، یا یک گارد ریل چند متری می‌تواند از بروز فجایعی بزرگ جلوگیری کند.
اما سومین نکته به خود پلیس برمی‌گردد. احتمالاً این جمله را از برخی رانندگان شنیده‌اید که می‌گویند: «ترجیح می‌دهم شب‌ها در جاده حرکت کنم چون پلیس نیست و می‌توانم با هر سرعتی که دلم بخواهد برانم.»
کسی منکر زحمات پلیس راه نیست ولی به نظر می‌رسد باید به پلیس راه کمک شود تا بتواند نیرو و امکانات لازم را برای پررنگ‌سازی حضور شبانه در جاده‌ها داشته باشد. ضمن اینکه از پلیس راه انتظار می‌رود، نظارت جدی‌تری بر عملکرد رانندگان وسایل نقلیه عمومی داشته باشد، از جمله آن‌که از فعالیت رانندگان معتاد یا از حرکت اتوبوس‌هایی که با دستکاری در باک، بمب متحرک شده‌اند یا از ادامه مسیر اتوبوس‌هایی که لاستیک‌هایشان بیش از حد ساییده شده است، ممانعت کند.
منتظریم تا ببینیم نهادهایی که در این مطلب بدان‌ها اشاره شد آیا حرکتی در این خصوص از خود نشان خواهند داد یا اینکه ترجیح خواهند داد کشته‌شدن غم‌انگیز سربازان مظلوم وطن را در پرونده قطور تلفات رانندگی در ایران بایگانی و به روزمرگی‌های دائمی بسنده کنند؟!
۱۳۹۵/۰۴/۰۵ ۱۹:۲۷
کلمات کلیدی : حادثه اتوبوس سربازان+تصادفات جاده ای+سربازان وظیفه
۱۳۹۵-۰۴-۰۴ ۲۱:۵۰:۲۴
انتقاد به پلیس راه اینساکه چرا نبود گارد ریل در کنار دره 20 متری با جدیت و حساسیت به مسئولین راه منعکس نکردهاند .
سر مسئل این جاده مقصر است چه توجیهی دارد. (3781446) (alef-13)
سر مسئل این جاده مقصر است چه توجیهی دارد. (3781446) (alef-13)
Hossein
۱۳۹۵-۰۴-۰۴ ۲۲:۰۳:۳۱
په معنی میده که ارتش یا هر نهادی برای تردد آدمها در ساعت مرخصی شان محدودیت اعمال کند؟
هر کسی باید حق داشته باشد خودش ساعت رفت و آمدش را تعیین کند. (3781476) (alef-13)
هر کسی باید حق داشته باشد خودش ساعت رفت و آمدش را تعیین کند. (3781476) (alef-13)
۱۳۹۵-۰۴-۰۴ ۲۲:۳۶:۱۴
با سلام
حالا که همه به وضعیت سربازها توجه مکنند بهتر است از اداره وظیفه آمار تلفات یکسال گذشته سربازها اعلام وخواسته شود . (3781544) (alef-13)
حالا که همه به وضعیت سربازها توجه مکنند بهتر است از اداره وظیفه آمار تلفات یکسال گذشته سربازها اعلام وخواسته شود . (3781544) (alef-13)
کاف
۱۳۹۵-۰۴-۰۵ ۰۲:۲۵:۱۳
اساسی ترین سوالی که از فرمانده هان باید پرسید اینکه :
چرا مراکز آموزشی نظامی برای جابجایی تعداد بالای نیرو از ماشین های خودشان استفاده نمی کنند؟
اگر بهانه نداشتن ماشین
چرا برای اعزام به مرخصی این تعداد پرسنل یک درجه دار برای همراهی و نظارت اعزام نمی کنند؟
اگر یک درجه دار رسمی همراه این اتوبوس بود راننده نه افغانی می تونست سوار کنه نه سرعت غیر مجاز بره. (3781824) (alef-13)
چرا مراکز آموزشی نظامی برای جابجایی تعداد بالای نیرو از ماشین های خودشان استفاده نمی کنند؟
اگر بهانه نداشتن ماشین
چرا برای اعزام به مرخصی این تعداد پرسنل یک درجه دار برای همراهی و نظارت اعزام نمی کنند؟
اگر یک درجه دار رسمی همراه این اتوبوس بود راننده نه افغانی می تونست سوار کنه نه سرعت غیر مجاز بره. (3781824) (alef-13)
سنبل
۱۳۹۵-۰۴-۰۵ ۰۷:۲۳:۵۱
تا کی باید نگران باشیم. حاده های پر خطر, دوران سربازی ارزشی برای انسانها قایل نیستند. و.......کی باید حقوق ناچیز رو بگیرند تا کی باید تحمل کتیم. خدا به بازمادگان صبر بده. خدا این چند نفر که حال خوبی ندارند شفا بده. خانواده بیشتری داغدار نشند. (3781941) (alef-11)
احمد
۱۳۹۵-۰۴-۰۵ ۰۸:۵۵:۴۰
ایمنی جاده ها رو تو کشور باید جدی گرفت..90 درصد جاده ها به هیچ وجه ایمن نیستن و فقط مردم رو به کشتن میدن... (3782027) (alef-11)
۱۳۹۵-۰۴-۰۵ ۰۹:۳۸:۵۰
قاچاق با اتوبوس سربازان یک کشور واقعا طنز تلخیست که نشان از پررویی و احساس امنیت قاچاقچیان دارد.
در ضمن اگر این سربازان عزیز به 110 تخلفات راننده را گزارش کرده بودند شاید این اتفاق نمی افتاد.گاهی برای رسیدن سریع به هدفی بعضی چیزهای مهم را نادیده می گیریم که از قضا سرنوشت ما به آن گره خورده است. (3782110) (alef-11)
در ضمن اگر این سربازان عزیز به 110 تخلفات راننده را گزارش کرده بودند شاید این اتفاق نمی افتاد.گاهی برای رسیدن سریع به هدفی بعضی چیزهای مهم را نادیده می گیریم که از قضا سرنوشت ما به آن گره خورده است. (3782110) (alef-11)
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
