کد مطلب: 170168
موسسات علمی مقصدی نیکو برای واقفانند؛
وقف رمز ماندگاری است (بخش دوم)
دکتر اکبر ایرانی*، 18 آبان 91
تاریخ انتشار : پنجشنبه ۱۸ آبان ۱۳۹۱ ساعت ۱۸:۳۲
وقف و انجام هر نوع کار خیر که به قصد کمک و خدمت به مردم و برای ارتقای سطح فرهنگ و دین و دانش انسانهای با استعداد باشد، رمز جاودانگی افراد نیکو کار است. به قول حافظ:
توانگرا دل درویش خود بدست آور/که مخزن زر و گنج درم نخواهد ماند
بر این رواق زبرجد نوشته اند به زر/ که جز نکویی اهل کرم نخواهد ماند
اما عده ای باید در امور نیکو کارانه با روابط عمومی خوب خود به ترویج فرهنگ وقف و غیر وقف کمک کنند. بی شک در تحقق این امور سهیم و اجر واقف نصیبشان می شود و مصداق این حدیث یا جمله حکیمانه هستند که «الدالّ علی الخیر کفاعله». آیه شریفه «و تعاونوا علی البرّ و التقوی» هم مؤید چنین موضوعی است. پس اصل همکاری در امور انسانی و پسندیده بر احدی مخفی نیست.
از مؤسسات علمی دستگیری شود
طبعاً باید کمک کرد تا فرد علاقه مند و نیکو کار، با موضوع و برنامه ها و عملکرد و فعالیتهای یک نهاد یا مؤسسۀ پژوهشی آشنا شود. تا جایی که احساس کند کمک به تقویت و ترویج برنامه و اهداف این مؤسسه موجب ارتقای فرهنگ و دانش در کشور می شود و ماندگاری نیروهای نخبه و شیفته دانش را در پی خواهد داشت. این احساس تعالی، واقف یا فرد کمک کننده را همیشه راضی، شاکر و سربلند نسبت به عملکرد خود قرار می دهد. کاش می شد مثل بعض بلاد کفر، درصدی ولو نیم درصد، از محل مالیات های افراد و کارخانه جات و... به مؤسسات علمی و پژوهشی موفق و خوش نام تعلق می گرفت و کاش عده ای فقط وقفشان را صرف مدرسه سازی و درمانگاه و مسجد و ... نمی کردند و به سازمانها و مراکز پژوهشی غیر دولتی هم گوشه چشمی داشتند.
گدایی خوب است؟
البته هر کس به فراخور وضع خود پاسخی دارد. گدایی در وقت اضطرار و ناچاری، شاید از باب حکایت«اکل میته» است. یعنی برای حفظ حیات و بقا، اگر انسان مجبور به ارتکاب اکل میته و دم شد، طبعاً به قدر کفایت، لازم است. شاید به همین دلیل است که «وقتی از حکیمی پرسیدند: در کار خیر حاجت به گدایی هست؟ در پاسخ گفت: آری. گدایی کن تا محتاج خلق نشوی!» بجز در حضرت کریم که به قول حافظ به تمنا چه حاجتست.
چه اشکال دارد، کسی که عمری را برای تولید و ترویج فرهنگ گذاشته در وقت ضرورت به آب و آتش بزند تا نگذارد سرمایه های علمی و فرهنگی ارزشمندی که سال ها زحمت کشیده، تخصص پیدا کرده و ناگاه به هر دلیل و یا به دلیل نسنجیده کاری مدیر مربوطه، تن به کار دگر دهد و آنچه رشته– طرفة العینی- پنبه شود. اینجاست که برای جلو گیری از یک واقعه مُولَمه ولو با تکدی باید جلوی ضرر و زیان را گرفت. چرا که باز به قول حضرت حافظ «ناید باز تیری که بشد از شست.»
چه باید کرد که:
درم داران عالم را کرم نیست/کرم داران عالم را درم نیست
باید کوشید تا فرهنگ وقف رواج یابد. اگر هم کسی تمایل به وقف بخشی از اموال خود ندارد، افراد ثروتمند در تولید و ترویج طرح ها و فعالیت های علمی، فرهنگی و پژوهشی شریک و سهیم شوند. حال که زمانه دست ضنّت و عسرت بر سرمان گسترانیده و می رود که حاصل زحمات یاران شیدای فرهنگ، انیس گرد و غبار نسخ خطی شود، آستین بالا زده و آشنایانی جدید پیدا خواهیم کرد؛ ان شاءالله.
ادامه دارد...
*مدیر عامل موسسه پژوهشی میراث مکتوب
توانگرا دل درویش خود بدست آور/که مخزن زر و گنج درم نخواهد ماند
بر این رواق زبرجد نوشته اند به زر/ که جز نکویی اهل کرم نخواهد ماند
اما عده ای باید در امور نیکو کارانه با روابط عمومی خوب خود به ترویج فرهنگ وقف و غیر وقف کمک کنند. بی شک در تحقق این امور سهیم و اجر واقف نصیبشان می شود و مصداق این حدیث یا جمله حکیمانه هستند که «الدالّ علی الخیر کفاعله». آیه شریفه «و تعاونوا علی البرّ و التقوی» هم مؤید چنین موضوعی است. پس اصل همکاری در امور انسانی و پسندیده بر احدی مخفی نیست.
از مؤسسات علمی دستگیری شود
طبعاً باید کمک کرد تا فرد علاقه مند و نیکو کار، با موضوع و برنامه ها و عملکرد و فعالیتهای یک نهاد یا مؤسسۀ پژوهشی آشنا شود. تا جایی که احساس کند کمک به تقویت و ترویج برنامه و اهداف این مؤسسه موجب ارتقای فرهنگ و دانش در کشور می شود و ماندگاری نیروهای نخبه و شیفته دانش را در پی خواهد داشت. این احساس تعالی، واقف یا فرد کمک کننده را همیشه راضی، شاکر و سربلند نسبت به عملکرد خود قرار می دهد. کاش می شد مثل بعض بلاد کفر، درصدی ولو نیم درصد، از محل مالیات های افراد و کارخانه جات و... به مؤسسات علمی و پژوهشی موفق و خوش نام تعلق می گرفت و کاش عده ای فقط وقفشان را صرف مدرسه سازی و درمانگاه و مسجد و ... نمی کردند و به سازمانها و مراکز پژوهشی غیر دولتی هم گوشه چشمی داشتند.
گدایی خوب است؟
البته هر کس به فراخور وضع خود پاسخی دارد. گدایی در وقت اضطرار و ناچاری، شاید از باب حکایت«اکل میته» است. یعنی برای حفظ حیات و بقا، اگر انسان مجبور به ارتکاب اکل میته و دم شد، طبعاً به قدر کفایت، لازم است. شاید به همین دلیل است که «وقتی از حکیمی پرسیدند: در کار خیر حاجت به گدایی هست؟ در پاسخ گفت: آری. گدایی کن تا محتاج خلق نشوی!» بجز در حضرت کریم که به قول حافظ به تمنا چه حاجتست.
چه اشکال دارد، کسی که عمری را برای تولید و ترویج فرهنگ گذاشته در وقت ضرورت به آب و آتش بزند تا نگذارد سرمایه های علمی و فرهنگی ارزشمندی که سال ها زحمت کشیده، تخصص پیدا کرده و ناگاه به هر دلیل و یا به دلیل نسنجیده کاری مدیر مربوطه، تن به کار دگر دهد و آنچه رشته– طرفة العینی- پنبه شود. اینجاست که برای جلو گیری از یک واقعه مُولَمه ولو با تکدی باید جلوی ضرر و زیان را گرفت. چرا که باز به قول حضرت حافظ «ناید باز تیری که بشد از شست.»
چه باید کرد که:
درم داران عالم را کرم نیست/کرم داران عالم را درم نیست
باید کوشید تا فرهنگ وقف رواج یابد. اگر هم کسی تمایل به وقف بخشی از اموال خود ندارد، افراد ثروتمند در تولید و ترویج طرح ها و فعالیت های علمی، فرهنگی و پژوهشی شریک و سهیم شوند. حال که زمانه دست ضنّت و عسرت بر سرمان گسترانیده و می رود که حاصل زحمات یاران شیدای فرهنگ، انیس گرد و غبار نسخ خطی شود، آستین بالا زده و آشنایانی جدید پیدا خواهیم کرد؛ ان شاءالله.
ادامه دارد...
*مدیر عامل موسسه پژوهشی میراث مکتوب
۱۳۹۱-۰۸-۱۸ ۱۹:۴۲:۲۳
اگر ببینید چه بر سر مدرسه مروی آمد این حرف رو نمی زدید اگر میدیدی که چطور زمین جامعهالصادق به پاساژ تبدیل شد این حرف رو نمی زدید
به نظرم تا زمانیکه تولیت وقف در اختیار روحانیت هست وقف اشتبا ه است
هر کسی که می خواهد کار خیری انجام دهد بهتر است کار خیر خود را مستقیم در اختیار نهاد و سازمان مربوطه کند اگر مدرسه می سازد هدیه کند به آموزش و پرورش اگر بیمارستان می سازد هدیه کند به وزارت بهداشت تا از دخل و تصرف سود جویان جلوگیری کند (1014036) (alef-1)
به نظرم تا زمانیکه تولیت وقف در اختیار روحانیت هست وقف اشتبا ه است
هر کسی که می خواهد کار خیری انجام دهد بهتر است کار خیر خود را مستقیم در اختیار نهاد و سازمان مربوطه کند اگر مدرسه می سازد هدیه کند به آموزش و پرورش اگر بیمارستان می سازد هدیه کند به وزارت بهداشت تا از دخل و تصرف سود جویان جلوگیری کند (1014036) (alef-1)
۱۳۹۱-۰۸-۱۸ ۲۱:۳۵:۱۳
تحولات اقتصادی چند سال اخیر باعث به تحلیل رفتن طبقه متوسط جامعه شده است و این روند همچنان ادامه دارد. درصد بالایی از جامعه با مشکلات عدیده اقتصادی دست بگریبانند تا جاییکه حتی در امر ازدواج و دیگر بدیهیات زندگی هم مانده اند. در عوض درصد اندکی از مردم دارای ثروت و مال و اموال بسیاری هستند.
متاسفانه در این میان فرهنگ وقف و دستگیری از مستمندان در حال فراموشی است و تا چند سال دیگر مانند خیلی از سنت های نیکوی ما کاملا" فراموش خواهد شد. زیرا هم طبقه ضعیف و هم طبقه غنی ، یکی از روی اجبار و دیگری از روی غفلت به امور دنیوی و مادیات فکر می کنند.
باید به دنبال دلایل و مصببها گشت. (1014063) (alef-1)
متاسفانه در این میان فرهنگ وقف و دستگیری از مستمندان در حال فراموشی است و تا چند سال دیگر مانند خیلی از سنت های نیکوی ما کاملا" فراموش خواهد شد. زیرا هم طبقه ضعیف و هم طبقه غنی ، یکی از روی اجبار و دیگری از روی غفلت به امور دنیوی و مادیات فکر می کنند.
باید به دنبال دلایل و مصببها گشت. (1014063) (alef-1)
علی
۱۳۹۱-۰۸-۱۸ ۲۳:۰۱:۰۷
اگر اهداف وقف تغییر نکند وقف رمز هدر دادن سرمایه ها در جهت اهدافیست که مردم خود حافظ آنها هستند و نیازی به وقف نیست وقف بایستی در جهاتی عام المنقعه انجام گیرد که جامعه بدان نیازمند یا غبت کمتری به انجام آن دارد (1014090) (alef-1)
۱۳۹۱-۰۸-۱۹ ۰۸:۱۹:۴۸
وقف عامل ناپایداری هم خواهد بود.
شما اگر در شهرهایی که وقف بسیار است، توجه بفرمایید، دیگر مالک زمین نخواهید بود. زیرا وقف است و آنکه آن را در اختیار گرفته نه می‌تواند از آن استفاده کند، نه می‌خواهد و اگر اجازه ساخت بنا را بدهد در معاملات تجاری و ... همیشه یا مشکل و شبهه وجود دارد، یا ... .
لذا بهتر است موضوع وقف فعلا با مطالعات اثرات پیرامونی مسکوت گذاشته شود تا به شیوه‌ی موثر و بر اساس نیاز صورت پذیرد. (1014248) (alef-1)
شما اگر در شهرهایی که وقف بسیار است، توجه بفرمایید، دیگر مالک زمین نخواهید بود. زیرا وقف است و آنکه آن را در اختیار گرفته نه می‌تواند از آن استفاده کند، نه می‌خواهد و اگر اجازه ساخت بنا را بدهد در معاملات تجاری و ... همیشه یا مشکل و شبهه وجود دارد، یا ... .
لذا بهتر است موضوع وقف فعلا با مطالعات اثرات پیرامونی مسکوت گذاشته شود تا به شیوه‌ی موثر و بر اساس نیاز صورت پذیرد. (1014248) (alef-1)
ali
۱۳۹۱-۰۸-۲۰ ۰۰:۱۱:۲۳
شما اگر به شهر مشهد که در آن وقف بسیار زیاد است مراجعه کنید و با مردم (البته واقعا غیر گزینشی) صحبت کنید می بینید که خیلی ها نالان از اداره اوقاف هستند. به اهالی روستاهای کاهو و دولت آباد مراجعه کنید و ببینید که چقدر نالان هستند. اداره موقوفات مخصوصا در مشهد زور دارد و به بهانه داشتن یک وقف نامه در حد کم، و نیز به بهانه اجرای دستور اسلامی وقف و سوء استفاده از دینداری قضات و دیگر مسئولین مرتبط، تمام زمین های مردم را در آن منطقه نقشه برداری کرده و با استناد به قوانین فعلی چون در روزنامه آگهی کرده اند و هیچ روستایی اعتراض نکرده، بالاجبار مال حود، و وقف می داند در حالی که مال مردم است و مردم هم راضی نیستند. به اهالی قدیمی و مومن روستای کاهو مراجعه کنید تا ببینید که وقف خوب است یا مردم را از آن بیزار کرده اند. وقفی خوب است که از روی رضایت باشد نه اینکه مردم برای هویت بخشیدن به ملک خود، مجبور باشند آن را وقف کنند تا اداره اوقاف به ملک آنها شناسنامه بدهد. (1015098) (alef-1)
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
