توصيه به ديگران
 
کد مطلب: 252014
درخواستی از سیما با مدیریت جدید
بخش تعاملی الف - سیده آزاده امامی
اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.
تاریخ انتشار : سه شنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۳ ساعت ۱۴:۲۹

درست یک‎سال از زمان انعقاد «توافق ژنو» می‎گذرد، و در این مدت مردان دولت هر آن تدبیری را که در چنته داشته‌‎اند به کار برده‎اند تا از یک سو در عرصه خارجی و در مصاف با حریف بتوانند بیشترین «آورده» را داشته باشند، (البته این خود بحث مبسوطی می‎طلبد که با پیش‎فرض‎های دولت در این خصوص و مسیری که تاکنون پیموده است مثل باور به «توافق برد- برد»، یا پذیرش «استثناء» بودن ایران در این قضیه، و این نگاه که «هر توافقی بهتر از عدم توافق است» و مواردی از این دست، کسب بیشترین «آورده» اساساً ممکن خواهد بود یا خیر؟ که در این مجال موضوع جستار ما نیست) و از دیگر سو در عرصه داخلی همراهی و حمایت حداکثری ملت را فرا چنگ آورند.

اگرچه در پدیده‎ای بی‎سابقه متن اصلی این توافق تا به امروز هنوز هم منتشر نشده و حتی بسیاری از نهادهایی که به موجب قانون نه‎تنها حق دانستن دارند، بلکه اساساً به مجوز ایشان است که دولت می‎تواند توافقات و معاهدات بین‎المللی را اجرائی کند- یعنی مجلس شورای اسلامی- نیز از مفاد آن بی‎اطلاع‎اند، اما ناظر به همان اطلاعات قطره‎چکانی منتشر شده آن‎هم عمدتاً توسط رسانه‎های خارجی، در همان ابتدای امر بسیاری از آگاهان و دلسوزان نظام تفاوت‎های فاحش «آنچه رقم زده‎اند» را با ‎«آن‎چه مرقوم داشته‎اند» دریافته و متعاقب آن شروع به روشنگری و آگاهی‎بخشی به افکار عمومی کردند. امری که متأسفانه با بی‎مهری و کم‎لطفی دولت اعتدال!!! مواجه شد و اتهام‎ها و اهانت‎های ناجوانمردانه دولتی‎ها را نسبت به منتقدان در پی داشت؛ اتهام‎ها و اهانت‎هایی نظیر «کم‎سواد»، «حسود»، «بی‎قانون»، «بی‎دین»، «بی‎شناسنامه»، «کاسب تحریم»، «جیب‎بر»، و... در آخر هم که منتقدان را «بزدل» خوانده آنان را «به جهنم» حوالت دادند!

اینک پس از گذشت یک‎سال از این ماجرا و نیز امتحان پس دادن طرحی که دولت در سر داشت و دفاعیات و شرح و تفسیرهای یک‎جانبه و تک‎صدائی مطلق دولت در فراگیرترین رسانه کشور و نیز هم‎آوائی و هم‎صدائی رسانه‎های بیگانه با تفسیر انحصاری دولت، به نظر می‎رسد زمان آن رسیده باشد که جامعه به نحوی منطقی و عادلانه در جریان پرونده‌ای قرار گیرد که به حق می‎توان آن را از جمله مهمترین موضوع‎های تاریخ معاصر برشمرد.

درواقع از آنجا که این موضوع ربط وثیقی به عزت و استقلال و سرنوشت حال و آینده کشور دارد و نسل‎های زیادی را متأثر خواهد کرد، این حق ملت است که در جریان چند و چون ماهیت آن و میزان دقیق «داده‎ها» و «ستانده‎ها»ی توافق باشد. نیز در شرایطی که تمام دشمنان ریز و درشت این ملت از کشورهای مرتجع عربی گرفته تا رژیم نامشروع صهیونیستی و شیطان بزرگ بالاتفاق به ریزترین جزئیات آن اشراف دارند، کتمان محتوای توافقی که به طور مستقیم به سرنوشت ملت مرتبط است و بسیاری از معادلات آینده نظام را جهت خواهد داد، عین بی‎صداقتی و بی‎احترامی به ملتی است که ولی‎نعمت این انقلاب است. چه این‎که پنهان داشتن امور مهم مملکتی که به حکم صریح عقل امری لازم و ضروری برای هر نظام سیاسی به حساب می‎آید بدان سبب است که منافع یک ملت را از گزند آسیب دشمنان دندان‎تیزکرده آن ملت مصون و در امان بدارد، اما در شرایطی که اتفاقا یک سوی این توافق جبهه‎ای متشکل از همه دشمنان دیرینه و پرکینه این ملت است، پنهان داشتن آنچه که به نحوی بی‎واسطه در ارتباط با سرنوشت اوست از خود ملت، محلی از اعراب ندارد!

هم‎چنین مسلم است که این امر بی همراهی و حمایت ملت به سرانجام نخواهد رسید، و بنابراین انتظار همراهی از ملت در موضوعی که از چند و چون آن کاملاً بی‎خبر است انتظاری زیاده و گزافه‎ است، هم‎چنانی که توقع اعتماد ملت به یک روایت خاص از ماجرا! مخصوصاً که به‎رغم دیکتاتوری خبری دولت در این خصوص، کارشناسان و دلسوزان انقلاب از هر فرصتی برای بازنمایاندن تفاوت‎های نجومی «آنچه مرقوم شده» با «آن‎چه محقق شده» بهره گرفته باشند.

گذشته از آن اصرار برخی مسئولین در پنهان‎کاری و نیز طفره رفتن از گفتگوی مستقیم با منتقدان، تردیدهای جدی‎ای را در خصوص توافقات صورت‎گرفته و مطالب ادعایی ایشان رقم زده است. از این روست که در آستانه فصل جدیدی از توافق مذکور از رسانه ملی به مثابه صدای رسای ملت انتظار می‎رود با احترام به ملت فهیم ایران به مونولوگ یک‎سویه دولت پایان داده و راه را برای ارائه دیدگاه‎های منتقد بازگذارده اجازه دهد مخاطبان باشعور رسانه نظاره‎گر مقابله عادلانه دیدگاه‎های موافق و مخالف بر سر این موضوع حیاتی باشند، تا با لحاظ هوشمندانه این دو نگاه به رصد یکی از حساس‎ترین برهه‎های تاریخ انقلاب پرداخته و به مقتضای آن تصمیمات لازم را اتخاذ نمایند. چه این‎که تنها در چنین هماوردی رو در روئی است که عیار استدلال طرفین آشکار شده و «کم‎سواد» از «باسواد» بازشناخته شده، و معلوم خواهد شد چه چیز حقیقتاً شایسته رشک و «حسادت» است، و چه کسی از «تحریم» طرفی بسته و «کاسب» شده است، و مهم‎تر از همه این‎که چه کسانی به راستی «می‎ترسند»؟!
 
کلمات کلیدی : سیده آزاده امامی
 


نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.