کد مطلب: 501017
بهمن آرمان در گفتگو با الف:
داشتن تعامل سازنده با جهان، نیاز دولت روحانی است/زنگنه فقط سیاست خام فروشی را دنبال می‌کند/ تمایلی برای ایجاد بخش خصوصی توانمند وجود ندارد/ رضا شاه راه‌آهن را با پول نفت نساخت
بخش اقتصادی الف، 23 مرداد 96
تاریخ انتشار : دوشنبه ۲۳ مرداد ۱۳۹۶ ساعت ۰۸:۰۴
با نزدیک شدن به آغاز کار دولت دوازدهم و گمانه زنی‌های بیش از پیش در خصوص کابینه این دولت، به نظر می‌رسد چالش اصلی دولت دوازدهم دست و پنجه نرم کردن با حجم عظیمی از معضلات اقتصادی است و از این رو به کار گیری افراد توانمند درکنار برنامه‌ریزی دقیق، جامع و مدون برای بهبود تدریجی اقتصاد کشور الزامی است. از طرف دیگر حل مشکلات اقتصادی، مهم‌ترین مطالبه مردم از پیروز انتخابات بوده است. در خصوص مشکلات پیش رو و بایسته‌های اقتصادی دولت دوازدهم، کارشناسان معتقدند اگرچه دولت یازدهم نمره قابل توجهی نگرفته است، لذا ادامه سیاستهای اقتصادی روحانی باید با اصلاحاتی همراه شود.
در این زمینه خبرنگار الف، گفتگویی با دکتر بهمن آرمان، استاد دانشگاه و کارشناس مسائل اقتصادی انجام داده است، که در ادامه می‌خوانید:
شرکت آلمانی برای سرمایه گذاری در ایران از آمریکا اجازه گرفت
به نظر شما آقای روحانی در دولت دوازدهم چه سیاستهای اقتصادی را باید دنبال کند؟
سیاستهای اقتصادی که در دولت یازدهم پایه‌گذاری شده است بر توسعه اقتصادی، افزایش سرمایه‌گذاری‌ها و در نهایت ایجاد اشتغال و رسیدن به یک رشد اقتصادی نسبتاً مطلوبی بوده است. به عنوان یک اقتصاددان بر این باور هستم که چنانچه سیاستهای مناسب اقتصادی در دستور کار قرار داده شود باتوجه به فراهم بودن شرایط، امکان رشد اقتصادی بالاتر از پنج درصد طی چهار سال آینده و حتی بعد از آن در اقتصاد ایران وجود دارد، اما این مشروط به انجام پاره‌ای از اصلاحات در درون است؛ از طرف دیگر سرمایه‌گذاری خارجی از یک منطق سیاسی پیروی می‌کند. اگر به آمار مربوط به سرمایه‌گذاری‌های خارجی مستقیم نگاهی کنیم، بالغ بر هفتاد درصد آن بین خود کشورهای صنعتی انجام میشود؛ دلیل روشنی هم دارد، چرا که سرمایه‌گذاری خارجی مستقیم به معنای انتقال تکنولوژی می‌باشد. بنابراین سرمایه‌گذار یا دارندگان تکنولوژی می‌بایستی مطمئن باشند که تکنولوژی در اختیارشان، به مکان‌های مطمئنی انتقال پیدا می‌کند.
داشتن تعامل سازنده با جهان، نیاز دولت دوازدهم است/ زنگنه فقط سیاست خام فروشی را دنبال می‌کند
برای مثال به خاطر دارم، با یک شرکت آلمانی برای ایجاد یک کارخانه‌ای که دارای تکنولوژی بسیار پیشرفته‌ای بود، وارد مذاکره شدیم. اما زمانی که مذاکرات به مرحله حساس رسید، مدیرعامل آلمانی، کمپانی مذکور، اعلام کرد به دلیل عضویت شخص حقوقی آمریکایی (نهادی سرمایه‌گذار) در هیأت مدیره اگر چنین سرمایه‌گذاری در ایران بخواهد صورت پذیرد، آنها نیز بایستی تأیید کنند. اگرچه شرکت آلمانی بود، اما به دلیل عرضه سهام آن در بورس و خرید آن توسط آمریکایی‌ها، محدودیت‌هایی داشت. بنابراین شرکت‌های بزرگ خارجی در خصوص مسئله انتقال تکنولوژی بسیار حساس می‌باشند. هرچند که این مورد در خصوص ایران زیاد صدق نمی‌کند، چرا که ایران نیازی به تکنولوژی‌های خیلی پیشرفته ندارد. اما داشتن تعامل سازنده با جهان، نیاز دولت دوازدهم است. این که ایران در زمینه کاهش تنش‌های سیاسی با سایر کشورهای دارنده تکنولوژی و سرمایه تا چه اندازه موفق خواهد بود، مسئله‌ای جداگانه است که نمی‌توان اکنون نتیجه‌گیری کرد.
مشکلات داخلی نیز بر سر راه سرمایه‌گذاری وجود دارد. به طور مثال، در طول سال‌های گذشته هزینه انرژی برای تولید کالاهایی که انرژی بر هستند، در ایران (38%) نزدیک شده است به رقمی که در کره جنوبی (40%) و چین (41%). این بیان‌گر آن است، علی‌رغم اینکه در انرژی دارای مزیت مطلق هستیم، ولی این مزیت را به دست خودمان از بین برده‌ایم. موضوع بعدی سیاستهای خام فروشی است که توسط وزارت نفت دنبال میشود.
به طوری که در دوره وزارت آقای زنگنه، هیچگونه اقدامی در راستای ایجاد صنایع پایین دستی نفت، مثل پالایشگاه‌ها یا واحدهای جدید پتروشیمی انجام نگرفته است. همچنین قیمت فروش گاز طبیعی به پتروشیمی‌ها، چهار برابر قیمت خلیج فارس است و این خود نشان از عدم اراده از سوی وزیر است؛ دلیل آن هم نظر شخص وزیر در اینگونه مسائل است. یا مورد دیگر اینکه برنامه‌ریزی شده تا نفت خام حوزه غرب کارون، به جزیره خارک فرستاده شود، در حالیکه می‌شد در همان منطقه یا آبادان یا حتی منطقه آزاد اروند یک یا دو پالایشگاه و چند مجتمع پتروشیمی در کنار آن ساخت و این حرکت مشکوک به نظر می‌رسد.
بنابراین مقداری سیستم‌های انگیزشی باید اعمال بشود. به این معنا که قانون مالیات بایستی در راستای حمایت از تولید داخلی اصلاح بشود. در حال حاضر میانگین مالیات اخذ شده از شرکت‌های تولیدی در اتحادیه اروپا چیزی حدود 13% می‌باشد در حالی که در ایران 25% می‌باشد. این رقم برای شرکت‌های پذیرفته شده در بورس 22.5% می‌باشد. از طرف دیگر، در بیشتر کشورهای جهان، سود اختصاص داده شده به سرمایه‌گذاری مجدد، مشمول مالیات نمیشود، اما در ایران مشمول مالیات میشود. این در حالی است که اگر قانون مالیات‌های مستقیم اصلاح بشود، همین بورس تهران قادر است تا سالیانه یک تریلیون ريال (ده برابر بودجه عمرانی دولت) تجهیز منابع کند و به سمت سرمایه‌گذاری انتقال دهد.
از طرف دیگر، سیاستهای بازدارنده فعلی به ویژه در حوزه انرژی می‌بایستی اصلاح شود. با این مفروض امکان تولید اقتصادی، وجود ندارد. ضمن اینکه بایستی یک جراحی سخت و عمیقی در اقتصاد کشور و در بخش تولید انجام بگیرد. این باز می‌گردد به واحدهای تولید کوچک، هزینه تولیدشان بالاست و توان رقابت را با محصولات مشابه خارجی ندارند؛ دولت هم نمی‌تواند تا ابد این واحدها را تحت حمایت خود قرار دهد و این واحدها به سمت اضمحلال می‌روند.
طبق آماری که اخیراً بیمه مرکزی ارائه کرده است؛ هزینه مستقیم و غیرمستقیم بیمه‌ها (دیه، تصادف، نگهداری مصدومین در بیمارستان‌ها) به علت نبود جاده‌های ایمن، مبلغی برابر سه میلیارد دلار بوده است. این غیر از خسارت‌های معنوی است. علاوه بر این به دلیل نبود جاده‌های مناسب، میزان مصرف فرآورده‌های نفتی بسیار بالاتر از استاندارهای جهانی است.
بنابراین دولت بایستی بخشی از این هزینه‌ها را صرف احداث راه آهن و آزاد راه کند تا اقتصاد ملّی چنین هزینه‌هایی را پرداخت نکند. این پروژه می‌تواند در غالب سیستم انگیزشی دیگری به شرکت‌های ساختمانی کوچک واگذار شود تا در یک بازه زمانی میان مدت (7 ساله) نیاز کشور به 15 تا 18 هزار کیلومتر آزاد راه، مرتفع شود. نیازی که با بودجه فعلی دولت امکان تحقق آن نیست، از این طریق عملیاتی شود.
رضا شاه راه‌آهن را با پول نفت نساخت
اگر چنین شود، شرکت‌های ساختمانی که یا تعطیل هستند یا با 30% ظرفیت خودشان کار میکنند و ده‌ها هزار ماشین آلات راه سازی که به عنوان کالاهای سرمایه‌ای هستند و بلا استفاده مانده‌اند، می‌توانند نقش مؤثری در کاهش بیکاری داشته باشند و کشور را به یک کارگاه سازندگی تبدیل کنند. در گذشته نیز تجربه‌های این چنینی وجود داشته است.
خانم تاچر در بریتانیا، یک سرزمین سوخته را تحویل گرفت! شرکت‌های زیان ده و رشد اقتصادی بسیار پایین؛ اما با جلب مشارکت عمومی و ایجاد سیستم‌های انگیزشی توانست پروژه ده میلیارد دلاری تونل مانش را به انجام برساند؛ بدون اینکه دولت فرانسه یک فرانک یا دولت بریتانیا یک پوند پرداخت کند. در ایران هم تجربه‌هایی داشته‌ایم؛ رضا شاه راه‌آهن را با پول نفت نساخت؛ اساساً درآمد اندک ناشی از قرارداد دارسی در زمان حکومت وی، وارد بودجه عمومی کشور نمی‌شد.
تمایلی برای ایجاد یک بخش خصوصی توانمند وجود ندارد
پرسشی که مطرح میشود، سالیانی است که خصوصی‌سازی ذیل اصل چهل و چهارم قانون اساسی شروع و انتقادهایی هم به آن ایراد شده است.به نظر شما خصوصی‌سازی می‌بایست به چه شکل عملیاتی شود تا نتیجه مطلوب حاصل شود؛ مشکل بر سر راه خصوصی‌سازی چیست؟
بنده شخصاً تصورم بر این است که در ایران، تمایل چندانی به ایجاد یک بخش خصوصی بزرگ و توانمند نیست. دلیل آن هم کاملاً مشخص است. زیرا که بخش خصوصی شرایط ویژه خودش را می‌طلبد؛ به دنبال آن است که در قدرت جایگاه خودش را داشته باشد. به گمانم آنچه که در رسانه‌ها پیرامون خصوصی‌سازی مطرح میشود، مسائلی کاملاً حاشیه‌ای هستند. حتی در بندهای سیاستهای ابلاغی مقام معظم رهبری هم اشاره‌ای مستقیم به این موضوع نشده و صرفاً به مردمی کردن اقتصاد اشاره شده است. مردمی کردن اقتصاد یعنی، ایجاد شرکت‌های سهامی عام و عرضه سهام آنها به مردم و جذب مستقیم پس‌انداز مردم و هزینه آن در بخش تولید می‌باشد. این امر، عملاً پس از پایان دوره سازندگی (از سال 1376) هیچگاه از این ابزار استفاده نشد.
در دوره سازندگی شرکت‌هایی با سرمایه مردمی و تعداد سهام‌دارانی حدود سیصد هزار نفر، در کشور شکل گرفت؛ ولی پس از آن هیچ اقدامی در این رابطه صورت نگرفت. این یکی از ابزاری است که هم می‌تواند مورد تأیید رهبری باشد و هم در جهان متداول است و هم با موازین مذهبی و باورهای دینی ما هماهنگ می‌باشد. به جای اینکه شرکت‌های دولتی درست کنیم، شرکت‌های سهامی عام درست کنیم تا در بورس پذیرفته شوند؛ شرکتی هم که در بورس پذیرفته میشود، مدیر آن عملاً در اتاقی شیشه‌ای نشسته و همه اطلاعات مالی آن به صورت ماهیانه در اختیار سازمان بورس و در نتیجه سهام‌داران، گذاشته میشود.
به طور مثال، دولت می‌تواند دستور بدهد، قرارگاه خاتم‌الانبیاء به صورت یک هولدینگ سهامی عام درآید؛ در اولویت اول هم سهام آن را به خود سپاه، خانواده‌های آنها و حتی مردم واگذار شود. با انجام این پیشنهاد، مسئله شفافیت و پرداخت مالیات هم حل خواهد شد؛ حتی وقتی مردم ذی‌نفع باشند، چه بسا به دولت فشار بیاورند برای اخذ امتیازهای بیشتر برای این هولدینگ سرمایه‌گذاری.
در این زمینه خبرنگار الف، گفتگویی با دکتر بهمن آرمان، استاد دانشگاه و کارشناس مسائل اقتصادی انجام داده است، که در ادامه می‌خوانید:
شرکت آلمانی برای سرمایه گذاری در ایران از آمریکا اجازه گرفت
به نظر شما آقای روحانی در دولت دوازدهم چه سیاستهای اقتصادی را باید دنبال کند؟
سیاستهای اقتصادی که در دولت یازدهم پایه‌گذاری شده است بر توسعه اقتصادی، افزایش سرمایه‌گذاری‌ها و در نهایت ایجاد اشتغال و رسیدن به یک رشد اقتصادی نسبتاً مطلوبی بوده است. به عنوان یک اقتصاددان بر این باور هستم که چنانچه سیاستهای مناسب اقتصادی در دستور کار قرار داده شود باتوجه به فراهم بودن شرایط، امکان رشد اقتصادی بالاتر از پنج درصد طی چهار سال آینده و حتی بعد از آن در اقتصاد ایران وجود دارد، اما این مشروط به انجام پاره‌ای از اصلاحات در درون است؛ از طرف دیگر سرمایه‌گذاری خارجی از یک منطق سیاسی پیروی می‌کند. اگر به آمار مربوط به سرمایه‌گذاری‌های خارجی مستقیم نگاهی کنیم، بالغ بر هفتاد درصد آن بین خود کشورهای صنعتی انجام میشود؛ دلیل روشنی هم دارد، چرا که سرمایه‌گذاری خارجی مستقیم به معنای انتقال تکنولوژی می‌باشد. بنابراین سرمایه‌گذار یا دارندگان تکنولوژی می‌بایستی مطمئن باشند که تکنولوژی در اختیارشان، به مکان‌های مطمئنی انتقال پیدا می‌کند.
داشتن تعامل سازنده با جهان، نیاز دولت دوازدهم است/ زنگنه فقط سیاست خام فروشی را دنبال می‌کند
برای مثال به خاطر دارم، با یک شرکت آلمانی برای ایجاد یک کارخانه‌ای که دارای تکنولوژی بسیار پیشرفته‌ای بود، وارد مذاکره شدیم. اما زمانی که مذاکرات به مرحله حساس رسید، مدیرعامل آلمانی، کمپانی مذکور، اعلام کرد به دلیل عضویت شخص حقوقی آمریکایی (نهادی سرمایه‌گذار) در هیأت مدیره اگر چنین سرمایه‌گذاری در ایران بخواهد صورت پذیرد، آنها نیز بایستی تأیید کنند. اگرچه شرکت آلمانی بود، اما به دلیل عرضه سهام آن در بورس و خرید آن توسط آمریکایی‌ها، محدودیت‌هایی داشت. بنابراین شرکت‌های بزرگ خارجی در خصوص مسئله انتقال تکنولوژی بسیار حساس می‌باشند. هرچند که این مورد در خصوص ایران زیاد صدق نمی‌کند، چرا که ایران نیازی به تکنولوژی‌های خیلی پیشرفته ندارد. اما داشتن تعامل سازنده با جهان، نیاز دولت دوازدهم است. این که ایران در زمینه کاهش تنش‌های سیاسی با سایر کشورهای دارنده تکنولوژی و سرمایه تا چه اندازه موفق خواهد بود، مسئله‌ای جداگانه است که نمی‌توان اکنون نتیجه‌گیری کرد.
مشکلات داخلی نیز بر سر راه سرمایه‌گذاری وجود دارد. به طور مثال، در طول سال‌های گذشته هزینه انرژی برای تولید کالاهایی که انرژی بر هستند، در ایران (38%) نزدیک شده است به رقمی که در کره جنوبی (40%) و چین (41%). این بیان‌گر آن است، علی‌رغم اینکه در انرژی دارای مزیت مطلق هستیم، ولی این مزیت را به دست خودمان از بین برده‌ایم. موضوع بعدی سیاستهای خام فروشی است که توسط وزارت نفت دنبال میشود.
به طوری که در دوره وزارت آقای زنگنه، هیچگونه اقدامی در راستای ایجاد صنایع پایین دستی نفت، مثل پالایشگاه‌ها یا واحدهای جدید پتروشیمی انجام نگرفته است. همچنین قیمت فروش گاز طبیعی به پتروشیمی‌ها، چهار برابر قیمت خلیج فارس است و این خود نشان از عدم اراده از سوی وزیر است؛ دلیل آن هم نظر شخص وزیر در اینگونه مسائل است. یا مورد دیگر اینکه برنامه‌ریزی شده تا نفت خام حوزه غرب کارون، به جزیره خارک فرستاده شود، در حالیکه می‌شد در همان منطقه یا آبادان یا حتی منطقه آزاد اروند یک یا دو پالایشگاه و چند مجتمع پتروشیمی در کنار آن ساخت و این حرکت مشکوک به نظر می‌رسد.
بنابراین مقداری سیستم‌های انگیزشی باید اعمال بشود. به این معنا که قانون مالیات بایستی در راستای حمایت از تولید داخلی اصلاح بشود. در حال حاضر میانگین مالیات اخذ شده از شرکت‌های تولیدی در اتحادیه اروپا چیزی حدود 13% می‌باشد در حالی که در ایران 25% می‌باشد. این رقم برای شرکت‌های پذیرفته شده در بورس 22.5% می‌باشد. از طرف دیگر، در بیشتر کشورهای جهان، سود اختصاص داده شده به سرمایه‌گذاری مجدد، مشمول مالیات نمیشود، اما در ایران مشمول مالیات میشود. این در حالی است که اگر قانون مالیات‌های مستقیم اصلاح بشود، همین بورس تهران قادر است تا سالیانه یک تریلیون ريال (ده برابر بودجه عمرانی دولت) تجهیز منابع کند و به سمت سرمایه‌گذاری انتقال دهد.
از طرف دیگر، سیاستهای بازدارنده فعلی به ویژه در حوزه انرژی می‌بایستی اصلاح شود. با این مفروض امکان تولید اقتصادی، وجود ندارد. ضمن اینکه بایستی یک جراحی سخت و عمیقی در اقتصاد کشور و در بخش تولید انجام بگیرد. این باز می‌گردد به واحدهای تولید کوچک، هزینه تولیدشان بالاست و توان رقابت را با محصولات مشابه خارجی ندارند؛ دولت هم نمی‌تواند تا ابد این واحدها را تحت حمایت خود قرار دهد و این واحدها به سمت اضمحلال می‌روند.
طبق آماری که اخیراً بیمه مرکزی ارائه کرده است؛ هزینه مستقیم و غیرمستقیم بیمه‌ها (دیه، تصادف، نگهداری مصدومین در بیمارستان‌ها) به علت نبود جاده‌های ایمن، مبلغی برابر سه میلیارد دلار بوده است. این غیر از خسارت‌های معنوی است. علاوه بر این به دلیل نبود جاده‌های مناسب، میزان مصرف فرآورده‌های نفتی بسیار بالاتر از استاندارهای جهانی است.
بنابراین دولت بایستی بخشی از این هزینه‌ها را صرف احداث راه آهن و آزاد راه کند تا اقتصاد ملّی چنین هزینه‌هایی را پرداخت نکند. این پروژه می‌تواند در غالب سیستم انگیزشی دیگری به شرکت‌های ساختمانی کوچک واگذار شود تا در یک بازه زمانی میان مدت (7 ساله) نیاز کشور به 15 تا 18 هزار کیلومتر آزاد راه، مرتفع شود. نیازی که با بودجه فعلی دولت امکان تحقق آن نیست، از این طریق عملیاتی شود.
رضا شاه راه‌آهن را با پول نفت نساخت
اگر چنین شود، شرکت‌های ساختمانی که یا تعطیل هستند یا با 30% ظرفیت خودشان کار میکنند و ده‌ها هزار ماشین آلات راه سازی که به عنوان کالاهای سرمایه‌ای هستند و بلا استفاده مانده‌اند، می‌توانند نقش مؤثری در کاهش بیکاری داشته باشند و کشور را به یک کارگاه سازندگی تبدیل کنند. در گذشته نیز تجربه‌های این چنینی وجود داشته است.
خانم تاچر در بریتانیا، یک سرزمین سوخته را تحویل گرفت! شرکت‌های زیان ده و رشد اقتصادی بسیار پایین؛ اما با جلب مشارکت عمومی و ایجاد سیستم‌های انگیزشی توانست پروژه ده میلیارد دلاری تونل مانش را به انجام برساند؛ بدون اینکه دولت فرانسه یک فرانک یا دولت بریتانیا یک پوند پرداخت کند. در ایران هم تجربه‌هایی داشته‌ایم؛ رضا شاه راه‌آهن را با پول نفت نساخت؛ اساساً درآمد اندک ناشی از قرارداد دارسی در زمان حکومت وی، وارد بودجه عمومی کشور نمی‌شد.
تمایلی برای ایجاد یک بخش خصوصی توانمند وجود ندارد
پرسشی که مطرح میشود، سالیانی است که خصوصی‌سازی ذیل اصل چهل و چهارم قانون اساسی شروع و انتقادهایی هم به آن ایراد شده است.به نظر شما خصوصی‌سازی می‌بایست به چه شکل عملیاتی شود تا نتیجه مطلوب حاصل شود؛ مشکل بر سر راه خصوصی‌سازی چیست؟
بنده شخصاً تصورم بر این است که در ایران، تمایل چندانی به ایجاد یک بخش خصوصی بزرگ و توانمند نیست. دلیل آن هم کاملاً مشخص است. زیرا که بخش خصوصی شرایط ویژه خودش را می‌طلبد؛ به دنبال آن است که در قدرت جایگاه خودش را داشته باشد. به گمانم آنچه که در رسانه‌ها پیرامون خصوصی‌سازی مطرح میشود، مسائلی کاملاً حاشیه‌ای هستند. حتی در بندهای سیاستهای ابلاغی مقام معظم رهبری هم اشاره‌ای مستقیم به این موضوع نشده و صرفاً به مردمی کردن اقتصاد اشاره شده است. مردمی کردن اقتصاد یعنی، ایجاد شرکت‌های سهامی عام و عرضه سهام آنها به مردم و جذب مستقیم پس‌انداز مردم و هزینه آن در بخش تولید می‌باشد. این امر، عملاً پس از پایان دوره سازندگی (از سال 1376) هیچگاه از این ابزار استفاده نشد.
در دوره سازندگی شرکت‌هایی با سرمایه مردمی و تعداد سهام‌دارانی حدود سیصد هزار نفر، در کشور شکل گرفت؛ ولی پس از آن هیچ اقدامی در این رابطه صورت نگرفت. این یکی از ابزاری است که هم می‌تواند مورد تأیید رهبری باشد و هم در جهان متداول است و هم با موازین مذهبی و باورهای دینی ما هماهنگ می‌باشد. به جای اینکه شرکت‌های دولتی درست کنیم، شرکت‌های سهامی عام درست کنیم تا در بورس پذیرفته شوند؛ شرکتی هم که در بورس پذیرفته میشود، مدیر آن عملاً در اتاقی شیشه‌ای نشسته و همه اطلاعات مالی آن به صورت ماهیانه در اختیار سازمان بورس و در نتیجه سهام‌داران، گذاشته میشود.
به طور مثال، دولت می‌تواند دستور بدهد، قرارگاه خاتم‌الانبیاء به صورت یک هولدینگ سهامی عام درآید؛ در اولویت اول هم سهام آن را به خود سپاه، خانواده‌های آنها و حتی مردم واگذار شود. با انجام این پیشنهاد، مسئله شفافیت و پرداخت مالیات هم حل خواهد شد؛ حتی وقتی مردم ذی‌نفع باشند، چه بسا به دولت فشار بیاورند برای اخذ امتیازهای بیشتر برای این هولدینگ سرمایه‌گذاری.
۱۳۹۶/۰۳/۰۷ ۰۸:۴۹
کلمات کلیدی : دولت دوازدهم، اقتصاد ایران، دکتر آرمان
۱۳۹۶-۰۵-۲۳ ۰۸:۵۵:۳۸
فعلا که اقتصاد کشور در کما است و هر روز احیا آن با سیاستهای روز گذاران دولت سخت تر خواهد شد. حالا عملاً ایران دیگر صادر کننده نیست، و هر چه صادر می‌کند یا نفت و یا مشتقات نفتی و فرورده‌های نفت و گاز است. صادرات فرش، عملا از بین رفته و صادرات پسته، امسال تا ۴۰ درصد کاهش یافته. الان به خاطر تثبیت مصنوعی قیمت دلار،همه چیز در ایران گرانتر از دنیا است و سیل واردات به کشور در جریان اما دولت به خاطر اینکه بتواند تورم را کنترل کند، سود ۲۵ درصد از ناحیه افزایش نقدینگی میدهد و با سود ۲۵ درصد، عملا همه فعالیتهای برای تولید و ساختمان، متوقف شده و بیکاری ، هر روز رکورد جدید می‌شکنه. دولت هرگز سود را پایین نکههد آورد، چون پایین آوردن سود همان و با این تحریم‌های جدید، در رفتن فنر قیمتها در همه بازارها همان. ولی تا به کی؟ هر روز که این سیاست اقتصادی ادامه یابد، فاجعه بزرگتر خواهد بود. واحدهای تولیدی که تعطیل شوند، سالها طول می‌کشد که دوباره احیا شوند و... (4518788) (alef-13)
میلاد
۱۳۹۶-۰۵-۲۳ ۱۱:۱۶:۱۶
ببینین کجا رسیدیم که واردات از ترکه شده افتخار دولت!!! (4518955) (alef-3)
۱۳۹۶-۰۵-۲۴ ۰۹:۱۴:۰۹
كل اقتصاد كشور شده خام فروشي!!! الان هيچكس كار نميكند تعميركارها عملا تعويض كار شده اند و بلافاصله قطعه كهنه رو با نوع تعويض كرده و عملا از پول دوبله سوبله كه روي قطعه ميگيرند سود ميكنند. اهن فروشي و مصالح فروشي و ... همه وهمه خام فروشي است. حتي فرار مغزها نمونه اي از خام فروشي است. اقتصاد ايران عملا از دست رفته است و تا تحولات سياسي عميق انجام نشود اقتصاد درست نخواهد شد. اقتصاد بايد از دسته نهادها و ارگانها و بانكها خارج شود. (4520241) (alef-13)
۱۳۹۶-۰۵-۲۳ ۰۹:۰۳:۵۱
چین و اروپا و ژاپن، در زمان اوباما، قیمت پولهای خود را عامدانه کاهش دادند تا بتوانند صادرات بیشتری به آمریکا داشته باشند و با رونق اقتصادی ناشی از آن، واحدهای تولیدی خود را سود دٔه و کارگران بیشتری را در کشور خود استخدام کنند. ولی ترامپ حالا دارد همان کار را می‌کند و با کاهش عامدانه قیمت دلار، عملا به چین و اروپا و ژاپن میگوید، که ما هم از تولیدیها و صادر کنندگان خود، در برابر شما دفاع میکنیم. دنیا که ایران نیست که مدیران دولتی ، برای اینکه بگویند ما کنترل و مدیریت داریم، قیمت ریال را مصنوعی بالا نگاه دارند تا تولید کننده و صادر کننده بد بخت شود و برای کارگران ترکیه، کره، چین، کار و درآمد ایجاد شود. (4518797) (alef-13)
۱۳۹۶-۰۵-۲۳ ۱۷:۲۱:۱۴
خودمان را گول نزنیم واحد پول ما تومان یا ریال نیست بلکه دلار است. به محثص بالا رفتن قیمت دلار، از خیار تا فرش همه چیز گران میشود. اگر اروپا واحد پول خود را پایین می آورد هیچ تولید داخلی گران نمیشود اما اجناس وارداتی گران میشود و بدین صورت موازنه تجاری رابه نفع کشور خود عوض میکنند.. در ایران به محض بالا رفتن قیمت ارز پول دارها پولدارتر و صادرکنندگان شادمان خواهند شد. اما پس انداز مردم و مستمری بگیران وبازنشستگان و مستاجرین و مردم عادی پدرشان درخواهد آمد. (4519580) (alef-11)
حسین
۱۳۹۶-۰۵-۲۳ ۰۹:۰۶:۲۹
رضاشاه قبول دارم دیکتاتور بود..اما خدمات زیربناهی او غیرقابل انکار است.. (4518802) (alef-13)
۱۳۹۶-۰۵-۲۳ ۱۰:۰۵:۴۴
از همه جالبتر در مورد کابینه روحانی اینه که کسانی که به روحانی رای ندادن و میگفتن که تک دوره ای است و شعار اخر هفته روحانی رفته میدادند الان مدعی هستند که کابینه رو ما باید تعیین کنیم کابینه باید با خواست ما هماهنگی داشته باشه و منتقد کابینه هم شده اند!!! این از نکات جالبه این داستان کابینه است این بزرگواران میفرمایند ما که به روحانی رای ندادیم ولی کابینه باید فراجناحی باشد میپرسیم مگر در سال 84 شما همه افراد دولت قبل را کنار نگذاشتید؟ میفرماید بله میگوییم پس چطور الان فراجناحی باید باشه خود شما یک نفر از اصلاحات در کابینه گذاشتید؟ میفرماید خیر ولی الان باید فراجناحی باشه!
نکته دیگه اینه که با برنامه های روحانی مخالف بوده ولی الان میگه افراد ما باید وارد کابینه شوند خب افراد شما وارد کابینه شوند که برنامه شما رو اجرا می کنند عزیز دیگه رای مردم این وسط چه میشود؟ برنامه ای که مردم بهش رای داده اند چه میشود؟ ضمن اینکه توجه بفرمایید تنها دولتی بوده که اومده اصولگرا هم استفاده کرده وخود اون اصولگرا نتوانسته انتخابات را درست برگزار کند(وزیر کشور و ساعت 12 و اتمام رای گیری)
ملاحظه میفرمایید که تناقض ها وجود دارد در فرموده های این دوستان. بنده موافق دولت روحانی نیستم ولی این تناقض ها رو میبینم متعجب و متحیر میشوم
خواهشا نظر مخالف منتشر شود (4518873) (alef-13)
نکته دیگه اینه که با برنامه های روحانی مخالف بوده ولی الان میگه افراد ما باید وارد کابینه شوند خب افراد شما وارد کابینه شوند که برنامه شما رو اجرا می کنند عزیز دیگه رای مردم این وسط چه میشود؟ برنامه ای که مردم بهش رای داده اند چه میشود؟ ضمن اینکه توجه بفرمایید تنها دولتی بوده که اومده اصولگرا هم استفاده کرده وخود اون اصولگرا نتوانسته انتخابات را درست برگزار کند(وزیر کشور و ساعت 12 و اتمام رای گیری)
ملاحظه میفرمایید که تناقض ها وجود دارد در فرموده های این دوستان. بنده موافق دولت روحانی نیستم ولی این تناقض ها رو میبینم متعجب و متحیر میشوم
خواهشا نظر مخالف منتشر شود (4518873) (alef-13)
۱۳۹۶-۰۵-۲۳ ۱۳:۳۱:۵۷
باید مثل عربستان با بیشترین توان نفت فروخت خرج تولید کار تکنولوژی کرد. اتفاقا ما از زنگنه همایت میکنیم (4519200) (alef-3)
۱۳۹۶-۰۵-۲۳ ۱۵:۰۴:۲۲
ربطی به کامنت نداشت املای صحیح کلمه هم حمایت است نه همایت
گاهی تقویت ادبیات فارسی مقدم است بر اظهار نظر سیاسی (4519317) (alef-3)
گاهی تقویت ادبیات فارسی مقدم است بر اظهار نظر سیاسی (4519317) (alef-3)
مهران توسلی
۱۳۹۶-۰۵-۲۳ ۱۰:۴۳:۳۹
"رضا شاه راه آهن را با پول نفت نساخت"
من هم قبول دارم و پیرو آن روشم ولی مسائل سیاسی می گذارند؟
من می گویم حتی با سرمایه گذاری دولتی هم می توان کارهای بزرگ کرد به شرطی که اینقدر حقوق بگیر نداشته باشیم، ششصد نمونه یارانه ندهیم ، پول های کلان را صرف توسعه پایدار بکنیم نه اینکه آن را میلیون ها تیکه کنیم و انواع یارانه بدهیم ، فشار به بانک ها و تامین اجتماعی نیاوریم ، مالیات بگیریم نه اینکه آن را ببخشیم بلکه اول مالیات را اخذ کنیم و بعد ببخشیم (4518904) (alef-13)
من هم قبول دارم و پیرو آن روشم ولی مسائل سیاسی می گذارند؟
من می گویم حتی با سرمایه گذاری دولتی هم می توان کارهای بزرگ کرد به شرطی که اینقدر حقوق بگیر نداشته باشیم، ششصد نمونه یارانه ندهیم ، پول های کلان را صرف توسعه پایدار بکنیم نه اینکه آن را میلیون ها تیکه کنیم و انواع یارانه بدهیم ، فشار به بانک ها و تامین اجتماعی نیاوریم ، مالیات بگیریم نه اینکه آن را ببخشیم بلکه اول مالیات را اخذ کنیم و بعد ببخشیم (4518904) (alef-13)
۱۳۹۶-۰۵-۲۳ ۱۰:۴۹:۴۰
نه تنها دولت بلکه تمام اجزای نظام باید به این نتیجه برسند که ما در یک دهکده جهانی زندگی میکنیم و نیاز به تعامل با تمام دنیا داریم
ما تافته ی جدا بافته نیستیم که در یک دیوار اهنی خودمان را محصور کنیم (4518912) (alef-11)
ما تافته ی جدا بافته نیستیم که در یک دیوار اهنی خودمان را محصور کنیم (4518912) (alef-11)
۱۳۹۶-۰۵-۲۳ ۱۱:۱۸:۵۳
ببخشید که توی دوران وزارتش دکل نفتی گم نشد!
خام فروشی هم نکنه، بخواد سرمایه گذار مث توتال رو بیاره اونجوری الم شنگه راه میندازین
خودتونم نمیدونین چی میخواین (4518959) (alef-3)
خام فروشی هم نکنه، بخواد سرمایه گذار مث توتال رو بیاره اونجوری الم شنگه راه میندازین
خودتونم نمیدونین چی میخواین (4518959) (alef-3)
۱۳۹۶-۰۵-۲۳ ۱۶:۳۰:۱۵
خوبه کسانی از خام فروشی خرده بگیرند که همون خام فروشی از عهده شون براومده باشه.
خوبه هنوز کلی شخص حقیقی و حقوقی توی صف محاکمه هستند بابت تانکرهای نفتی که از وزارت نفت سابق گرفته بودند که در بازار سیاه آب کنند! (4519507) (alef-3)
خوبه هنوز کلی شخص حقیقی و حقوقی توی صف محاکمه هستند بابت تانکرهای نفتی که از وزارت نفت سابق گرفته بودند که در بازار سیاه آب کنند! (4519507) (alef-3)
مازندرانی
۱۳۹۶-۰۵-۲۳ ۱۱:۲۵:۲۶
ما به روحانی رای ندادیم که با وجود این همه دانشمندان اقتصادی تو کشور ,اونوقت آقای کرباسیان بشوند وزیر اقتصاد.کارنامه ایشون تو گمرک چقدر مثبت بوده ؟ (4518969) (alef-11)
۱۳۹۶-۰۵-۲۳ ۱۴:۴۲:۰۶
برای اینکه سرمایه از نفع شخص به سمت نفع جمع به حرکت درآید باید اولا از سرمایه ها و دارایی ها بی حرکت مالیات گرفته شود . بانکها ادغام و محدود شوند
دوما سیستم آموزش و آگاهی دهی به کارمند و کارگر و .. که زیر دست صاحب کار کار میکنند فراهم آورده تا پس از مدتی ارتقا و چرخش شغلی ایجاد شود
سوما سطحی برای تجمیع سرمایه و دارایی تعیین کنید و با مالیات جلوی تجمیع بیش از حد را بگیرید
چهارم یک یارانه کم مبلغ به همه جمعیت و یک یارانه کالایی یا یارانه مبلغی دیگر به اقشار آسیب پذیر از محل مالیات شرعی و حکومتی پرداخت شود
پنجم در کوتاه مدت از ظرفیت کارخانجات نظامی و کارآموزی در صنایع سنگین و متوسط برای اشتغال استفاده شود
همچنین از ظرفیت مشاغل خانگی و اینترنتی و اپلیکیشنها موبایل و رستورانها
ششم در بلند مدت از ظرفیت اشتغال دانش بنیان ابتدا در فتح بازار کالای مصرفی داخلی استفاده شود. زیرا پشتوانه مشارکت مردمی را داراست
پنجم اولویت در اشتغال افراد کم برخوردار از سرمایه و دارایی و درآمد باشد (4519275) (alef-13)
دوما سیستم آموزش و آگاهی دهی به کارمند و کارگر و .. که زیر دست صاحب کار کار میکنند فراهم آورده تا پس از مدتی ارتقا و چرخش شغلی ایجاد شود
سوما سطحی برای تجمیع سرمایه و دارایی تعیین کنید و با مالیات جلوی تجمیع بیش از حد را بگیرید
چهارم یک یارانه کم مبلغ به همه جمعیت و یک یارانه کالایی یا یارانه مبلغی دیگر به اقشار آسیب پذیر از محل مالیات شرعی و حکومتی پرداخت شود
پنجم در کوتاه مدت از ظرفیت کارخانجات نظامی و کارآموزی در صنایع سنگین و متوسط برای اشتغال استفاده شود
همچنین از ظرفیت مشاغل خانگی و اینترنتی و اپلیکیشنها موبایل و رستورانها
ششم در بلند مدت از ظرفیت اشتغال دانش بنیان ابتدا در فتح بازار کالای مصرفی داخلی استفاده شود. زیرا پشتوانه مشارکت مردمی را داراست
پنجم اولویت در اشتغال افراد کم برخوردار از سرمایه و دارایی و درآمد باشد (4519275) (alef-13)
۱۳۹۶-۰۵-۲۳ ۱۴:۴۲:۴۸
بخش خصوصی قدرتمند یعنی باید بر سر آرمانها و مقابله با سلطه با سرمایه داری داخلی لابی کرد! (4519279) (alef-3)
مجید
۱۳۹۶-۰۵-۲۳ ۱۵:۰۱:۳۲
زنگنه کسی هست که یکدندگی زیاد به خرج میده شاید دکل نفتی گم نکرده باشه ولی ضرر و زیانی که به کشور وارد کرد با قرارداد کرسنت بیش از چیزی هست که بتونی تصور کنید. ضمناً بنده تو ریز بسیاری از کارهای چند دولت اخیر در زمینه نفت که تخصصم هست عرض میکنم که ضرری که جناب زنگنه و همچنین رستم قاسمی به نفت کرد و باعث فرار نیروهای علمی نفت یا درست تر بگم دانشمندان فنی نفتی کرد هیچ دولتی نکرد. (4519314) (alef-3)
۱۳۹۶-۰۵-۲۳ ۱۸:۱۰:۴۵
داشتن تعامل سازنده با دنیا مخصوصاً با آمریکا لازمه پیشرفت در این چهان است (4519632) (alef-3)
۱۳۹۶-۰۵-۲۴ ۰۷:۲۵:۱۸
وزيران ومديران گذشته وفعلي بيشتر به فكر وضعيت خودشان هستند كه بعد از چهار سال كه بيكار ميشوند چگونه امورات خودرابگذرانند بويژه كه بيشتر دوزيست هم هستند مدتي در خارج ومدتي در داخل سكونت دارند وبيشتر به فكر هزينه هاي اينده خودهستند لذا كشوربه روز مرگي افتاده وركود همچنان موجب بيكاري بيشتروافزايش هزينه هاي جاري دولت شده است. (4520123) (alef-13)
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
