کد مطلب: 239145
دلواپس اعتدالیم
بخش تعاملی الف - محسن احمدی مقدم
اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.
تاریخ انتشار : دوشنبه ۳ شهريور ۱۳۹۳ ساعت ۱۴:۱۹
ادبیات دور از شان ریاست محترم جمهور در برابر منتقدین در دیدار با سفرا و نمایندگی های جمهوری اسلامی بازتاب های گسترده ای در بین رسانه های داخلی و بین المللی و جریانات و شخصیت های سیاسی داشت. در دو سال گذشته حامیان گفتمان اعتدال بارها و بارها مجموعه های سیاسی را از تندروی های سیاسی و افراط و تفریط بر حذر داشته اند، اما در طول یک سال گذشته منتقدین دولتشان را با تندترین الفاظ و ادبیات، مورد خطاب قرار داده و به بهانه های مختلف از شعار بسیار خوب اعتدال عدول کرده اند.
رییس شورای عالی انقلاب فرهنگی در خطابه ای شگفت آور با لحنی سرشار از عصبانیت منتقدین سیاست خارجی دولت یازدهم را بزدل و ترسو خطاب قرار داده و ایشان را به جهنم رهنمون ساخت! به این بیانات دقت کنید:
من از بس دیدم بعضی ها هراسان زندگی می کنند و چون خود اعتماد به نفس ندارند، - کافر همه را به کیش خود پندارد- دیگران را هم این چنین می بینند، من ناچار شدم چند مورد مذاکرات خودم را با برترین مقامات اروپایی را در کتاب هسته ای ام عینا بیاورم. با اینکه عرفش این نبود. این کار را کردم تا بخوانند و ببینند ترسوها.
یک عده به ظاهر شعار می دهند اما بزدل سیاسی اند. هر وقت می خواهد مذاکره بشود یک عده می گویند ما داریم می لرزیم. خب به جهنم، بروید یک جای گرم پیدا کنید برای خودتان. چه کار کنیم ما؟ خداوند شما را ترسو و لرزان آفریده، ما چه کار کنیم؟
در یاب این جملات گفتنی های بسیار است اما نگارنده سعی دارد این ادبیات را در دو نکته ی مهم و اساسی مورد قضاوت خوانندگان قرار دهد.
۱. بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی که در بحبوحه ی قیام و در شریان مبارزه و مقابله ی با رژیم طاغوت و حامیان شیطانی امریکایی و صهیونیستیش قرار داشت هیچگاه از دایره ی ادب و اخلاق خارج نشد و تنها یک گروه را در شان جهنمی شدن و یک عامل را باعث جهنمی شدن انسان معرفی می کند:
«همه بلاهایى که سر انسان مى آید از این حبّ نفس است؛ [از این] که آدم خودش را دوست دارد. تمام گرفتاری هایى که براى همه ما هست، براى این حبّ جاه و حبّ نفس است. حبّ جاه است که انسان را به کشتن می دهد، انسان را به فنا می دهد، انسان را “به جهنّم” می برد. رأس همه خطیئه ها همین است: رَأْسُ کُلِّ خَطیئَةٍ همین حبّ جاه و حبّ نفس است.»
به نظر می رسد بنیانگذاران و حامیان گفتمان اعتدال و همان کسانی که مدعی اند «مکتب نیاوران» خاستگاه گفتمان اعتدال بود در تبیین حقیقی این شعار و شاخص های عقلانیت و معنویت و عدالت حضرت روح الله ناکام بوده اند و همایش های پرهزینه ی ملی تبیین مفهوم اعتدال بی نتیجه بوده است.
۲. در تجربه ی ۳۷ ساله ی انقلاب شکوهمند اسلامی نظام سلطه ی استکباری از هیچ تلاشی در جهت مقابله ی با اراده ی ملت و ارزش های نظام و انقلاب دریغ نکرده و تقریبا در همه ی مواضع از نوعی ادبیات تهدید آمیز، گستاخانه و بی ادبانه استفاده می کرده است. ادله ی این ادعا را در همین موضع گیری های اخیر دولت مردان و سیاست مداران آمریکایی می توان مشاهده کرد. اظهارات بی شرمانه و توهین آمیزی همچون «فریبکاری بخشی از ژن ایرانیان است/ مجموعه بی‌سابقه‌ای از تحریم ایجاد کردیم که درآمدهای نفتی ایران را بیش از نصف کاهش داد و پاسخ مردم ایران این بود که باید مسیر جدیدی در تعامل با جامعه جهانی و رسیدگی به این تحریم‌ها در پیش بگیرند و این شد که پرزیدنت روحانی به قدرت رسیدالبته این بدان معنا نیست که ما باید به او یا هرکس دیگری در ایران اعتماد کنیم/ خطر ایران، شدید و واقعی است و هدف من این خواهد بود که این خطر را از پیش پا بردارم و یا تهدید تکراری هیچ گزینه‌ای از جمله گزینه نظامی را از روی میز برنداشته‌ایم » تنها چند نمونه از بی ادبی های دولتمردان ایالات متحده ی امریکاست که حاکی از عمق کینه توزی و دشمنیشان علیه ملت بزرگ ایران دارد.
دولت تدبیر و امید در برابر این همه گستاخی و هتاکی همواره از لحن و ادبیاتی نرم و لطیف بهره برده و سیاست مدارا را در پیش گرفته است تا جایی که بعد از لفاظی های بی ادبانه مقامات امریکایی، رییس جمهور ایالات متحده امریکا با آن کارنامه ی سیاه جنایت علیه ملت ها و نظام جمهوری اسلامی را فردی باهوش و مودب می خوانند و این در حالیست که منتقدان سیاست خارجی دولت را در ادبیاتی دور از شان و ادب «بی شناسنامه، کم سواد، عصر حجری، بزدل و ترسو و جهنمی » می دانند.
ای کاش حامیان و مدعیان مکتب اعتدال قبل از حضور در عرصه ی انتخابات ۹۲ مفهوم اعتدال را با تمسک بر منابع دینی و قرآنی تبیین کرده و این روزها با اتخاذ هر موضع دلسوزانه آن هم توسط جریان های مومن و انقلابی از ادبیاتی که شایسته ی دشمنان قسم خورده ی این آب و خاک است، استفاده نمی کردند.
امید که اندیشه ی اندیشمندانه ی رهبری معظم انقلاب در دیدار با کارگزاران نظام در نهمین روز ماه مبارک رمضان راهگشای مواضع نادرست این روزهای مدعیان مکتب اعتدال باشد:
شعار دولت، اعتدال است؛ اعتدال، شعار بسیار خوبی است، ما هم تأیید میکنیم اعتدال را؛ افراط محکوم است و بد است. سفارشی که من می کنم این است که مراقب باشید جریان های مؤمن را با شعار اعتدال کنار نزنند؛ بعضی‌ها این کارها را دارند می کنند، من میبینم در صحنه‌ی سیاسی کشور؛ با شعار اعتدال، با شعار پرهیز از افراط، سعی می کنند جریان مؤمن را که در خطرها آن جریان است که زودتر از همه سینه سپر می کند، آن جریان است که دولت ها را در مشکلات واقعی به معنای حقیقی کلمه حمایت می کند، کنار بزنند؛ مراقب باشید. اسلام، مظهر اعتدال است. این «اَشِدّاءُ عَلَی الکُفّارِ رُحَماءُ بَینَهُم»اعتدال است؛«قتِلوا الَّذینَ یَلونَکُم مِنَ الکُفّار»اعتدال است؛ امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر اعتدال است - اعتدال اینها است دیگر - معنای اعتدال این نیست که ما از کارهای احساس وظیفه‌ای که فرد مؤمن، جریان مؤمن، مجموعه‌ی مؤمن انجام میدهد، جلوگیری کنیم
رییس شورای عالی انقلاب فرهنگی در خطابه ای شگفت آور با لحنی سرشار از عصبانیت منتقدین سیاست خارجی دولت یازدهم را بزدل و ترسو خطاب قرار داده و ایشان را به جهنم رهنمون ساخت! به این بیانات دقت کنید:
من از بس دیدم بعضی ها هراسان زندگی می کنند و چون خود اعتماد به نفس ندارند، - کافر همه را به کیش خود پندارد- دیگران را هم این چنین می بینند، من ناچار شدم چند مورد مذاکرات خودم را با برترین مقامات اروپایی را در کتاب هسته ای ام عینا بیاورم. با اینکه عرفش این نبود. این کار را کردم تا بخوانند و ببینند ترسوها.
یک عده به ظاهر شعار می دهند اما بزدل سیاسی اند. هر وقت می خواهد مذاکره بشود یک عده می گویند ما داریم می لرزیم. خب به جهنم، بروید یک جای گرم پیدا کنید برای خودتان. چه کار کنیم ما؟ خداوند شما را ترسو و لرزان آفریده، ما چه کار کنیم؟
در یاب این جملات گفتنی های بسیار است اما نگارنده سعی دارد این ادبیات را در دو نکته ی مهم و اساسی مورد قضاوت خوانندگان قرار دهد.
۱. بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی که در بحبوحه ی قیام و در شریان مبارزه و مقابله ی با رژیم طاغوت و حامیان شیطانی امریکایی و صهیونیستیش قرار داشت هیچگاه از دایره ی ادب و اخلاق خارج نشد و تنها یک گروه را در شان جهنمی شدن و یک عامل را باعث جهنمی شدن انسان معرفی می کند:
«همه بلاهایى که سر انسان مى آید از این حبّ نفس است؛ [از این] که آدم خودش را دوست دارد. تمام گرفتاری هایى که براى همه ما هست، براى این حبّ جاه و حبّ نفس است. حبّ جاه است که انسان را به کشتن می دهد، انسان را به فنا می دهد، انسان را “به جهنّم” می برد. رأس همه خطیئه ها همین است: رَأْسُ کُلِّ خَطیئَةٍ همین حبّ جاه و حبّ نفس است.»
به نظر می رسد بنیانگذاران و حامیان گفتمان اعتدال و همان کسانی که مدعی اند «مکتب نیاوران» خاستگاه گفتمان اعتدال بود در تبیین حقیقی این شعار و شاخص های عقلانیت و معنویت و عدالت حضرت روح الله ناکام بوده اند و همایش های پرهزینه ی ملی تبیین مفهوم اعتدال بی نتیجه بوده است.
۲. در تجربه ی ۳۷ ساله ی انقلاب شکوهمند اسلامی نظام سلطه ی استکباری از هیچ تلاشی در جهت مقابله ی با اراده ی ملت و ارزش های نظام و انقلاب دریغ نکرده و تقریبا در همه ی مواضع از نوعی ادبیات تهدید آمیز، گستاخانه و بی ادبانه استفاده می کرده است. ادله ی این ادعا را در همین موضع گیری های اخیر دولت مردان و سیاست مداران آمریکایی می توان مشاهده کرد. اظهارات بی شرمانه و توهین آمیزی همچون «فریبکاری بخشی از ژن ایرانیان است/ مجموعه بی‌سابقه‌ای از تحریم ایجاد کردیم که درآمدهای نفتی ایران را بیش از نصف کاهش داد و پاسخ مردم ایران این بود که باید مسیر جدیدی در تعامل با جامعه جهانی و رسیدگی به این تحریم‌ها در پیش بگیرند و این شد که پرزیدنت روحانی به قدرت رسیدالبته این بدان معنا نیست که ما باید به او یا هرکس دیگری در ایران اعتماد کنیم/ خطر ایران، شدید و واقعی است و هدف من این خواهد بود که این خطر را از پیش پا بردارم و یا تهدید تکراری هیچ گزینه‌ای از جمله گزینه نظامی را از روی میز برنداشته‌ایم » تنها چند نمونه از بی ادبی های دولتمردان ایالات متحده ی امریکاست که حاکی از عمق کینه توزی و دشمنیشان علیه ملت بزرگ ایران دارد.
دولت تدبیر و امید در برابر این همه گستاخی و هتاکی همواره از لحن و ادبیاتی نرم و لطیف بهره برده و سیاست مدارا را در پیش گرفته است تا جایی که بعد از لفاظی های بی ادبانه مقامات امریکایی، رییس جمهور ایالات متحده امریکا با آن کارنامه ی سیاه جنایت علیه ملت ها و نظام جمهوری اسلامی را فردی باهوش و مودب می خوانند و این در حالیست که منتقدان سیاست خارجی دولت را در ادبیاتی دور از شان و ادب «بی شناسنامه، کم سواد، عصر حجری، بزدل و ترسو و جهنمی » می دانند.
ای کاش حامیان و مدعیان مکتب اعتدال قبل از حضور در عرصه ی انتخابات ۹۲ مفهوم اعتدال را با تمسک بر منابع دینی و قرآنی تبیین کرده و این روزها با اتخاذ هر موضع دلسوزانه آن هم توسط جریان های مومن و انقلابی از ادبیاتی که شایسته ی دشمنان قسم خورده ی این آب و خاک است، استفاده نمی کردند.
امید که اندیشه ی اندیشمندانه ی رهبری معظم انقلاب در دیدار با کارگزاران نظام در نهمین روز ماه مبارک رمضان راهگشای مواضع نادرست این روزهای مدعیان مکتب اعتدال باشد:
شعار دولت، اعتدال است؛ اعتدال، شعار بسیار خوبی است، ما هم تأیید میکنیم اعتدال را؛ افراط محکوم است و بد است. سفارشی که من می کنم این است که مراقب باشید جریان های مؤمن را با شعار اعتدال کنار نزنند؛ بعضی‌ها این کارها را دارند می کنند، من میبینم در صحنه‌ی سیاسی کشور؛ با شعار اعتدال، با شعار پرهیز از افراط، سعی می کنند جریان مؤمن را که در خطرها آن جریان است که زودتر از همه سینه سپر می کند، آن جریان است که دولت ها را در مشکلات واقعی به معنای حقیقی کلمه حمایت می کند، کنار بزنند؛ مراقب باشید. اسلام، مظهر اعتدال است. این «اَشِدّاءُ عَلَی الکُفّارِ رُحَماءُ بَینَهُم»اعتدال است؛«قتِلوا الَّذینَ یَلونَکُم مِنَ الکُفّار»اعتدال است؛ امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر اعتدال است - اعتدال اینها است دیگر - معنای اعتدال این نیست که ما از کارهای احساس وظیفه‌ای که فرد مؤمن، جریان مؤمن، مجموعه‌ی مؤمن انجام میدهد، جلوگیری کنیم
کلمات کلیدی : محسن احمدی مقدم
