کد مطلب: 242132
کامرون؛ سیاستمداری از دست‌رفته
تاریخ انتشار : پنجشنبه ۲۷ شهريور ۱۳۹۳ ساعت ۱۰:۳۴
یک روزنامه آلمانی در گزارشی با اشاره به همهپرسی استقلال اسکاتلند نوشت که نتیجه هرچه باشد، آینده سیاسی نخست‌وزیر انگلیس از دست رفته است.
به گزارش فارس روزنامه آلمانی «فرانکفورترآلگماینه» با توجه به همهپرسی استقلال اسکاتلند که فردا برگزار می‌شود در گزارشی با عنوان «اسکاتلندیها چه می‌خواهند» پیامدهای استقلال احتمالی این منطقه از بریتانیا را بررسی کرد.
در این گزارش آمده است که امکان بازگشت شبح ملی‌گرایی و پایان حضور در اتحادیه اروپا قدرت گرفته اما این موضوعی است که فقط به استقلال اسکاتلند بستگی ندارد، بلکه به تمامی اروپا آسیب می‌رساند. به عبارتی تهدید فروپاشی بریتانیا را «الکس سموند» رهبر حزب ملی اسکاتلند ایجاد نکرد. محل تولد این ایده همانطور که «جان استوارت» گفته است، فقط شماره ۱۰ داونینگ استریت در اتاق کار «دیوید کامرون» نخست‌وزیر است. البته این فقط موضوع عدم محبوبیت دولت محافظه‌کار کامرون در اسکاتلند نیست، بلکه کامرون وارد یک قمار شده است. در واقع مهم نیست که نتیجه این همهپرسی چه باشد، کامرون از دست رفته است.
پس از پیروزی حزب ملی اسکاتلند (SNP) در انتخابات سال ۲۰۱۱، سموند خواستار برگزاری همهپرسی برای استقلال این منطقه شد. با توجه به اهمیت چنین نظرسنجی در آن دوران، سموند نمی‌خواست که انتخاباتی ساده برای استقلال برگزار شود، بلکه می‌خواست که افزایش مالیات‌ها در اسکاتلند را به نظرسنجی بگذارد.
چه کسی می‌تواند رای بدهد؟
۱۸ سپتامبر از حدود ۵.۳ میلیون اسکاتلندی، همه شهروندان بالای ۱۶ سال مجاز به شرکت در همهپرسی هستند. اسکاتلندی‌هایی که در دیگر نقاط بریتانیا زندگی می‌کنند نمی‌توانند در این همهپرسی شرکت کنند، اما انگلیسی‌ها، ایرلندی‌ها و ولزی‌هایی که در منطقه اسکاتلند شرکت می‌کنند، واجد شرایط شرکت در انتخابات شناخته شده‌اند.
کامرون در جریان دیدار با سموند، وی را متهم به فریبکاری کرده است. توافق «ادینبرو» به سموند اجازه برگزاری همهپرسی را می‌دهد، اما فقط در چارچوب انتخاباتی ساده برای استقلال یا ادامه عضویت در بریتانیا. چنین همهپرسی را هیچ‌کسی نمی‌خواست. به عبارتی تاکتیک انگلیسی‌ها ساده بود: انتخابات مثبت و موثری ارائه نشود بلکه اثرات منفی و خطرات اقتصادی و اجتماعی آن برجسته شود. البته با توجه به ویژگی خطرگریزی جامعه اسکاتلند به نظر نمی‌آمد که چنین راهبردی احمقانه باشد، اما مشکل اینجا بود که میزان شجاعت در جامعه را نادیده گرفته بودند.
البته کسانی که پیام رسان خطر این استقلال بودند و این اقدام را برای آینده اقتصادی این منطقه مضر می‌دانستند، اشراف لندن، بانکداران و سران اقتصادی بودند. صرف‌نظر از اینکه پیام آنها درست یا غلط بود، مشخص نشد که چه تعداد از اسکاتلندیها از این پیام حمایت کردند.
بحرانی که در کوتاه مدت به وقوع می‌پیوندد
نگاهی گذرا به نشریات آلمانی نشان می‌دهد که این فقط کامرون نیست که در این انتخابات ضرر می‌کند بلکه دیگران هم آسیب می‌بینند. در واقع می‌توان پرتره‌ای از هرج و مرج اقتصادی را متصور شد که می‌تواند زمینه بازگشت و فعالیت ملی‌گرایان به اروپا را فراهم کند و امکان فروپاشی اتحادیه اروپا را ایجاد کند.
به گزارش فارس روزنامه آلمانی «فرانکفورترآلگماینه» با توجه به همهپرسی استقلال اسکاتلند که فردا برگزار می‌شود در گزارشی با عنوان «اسکاتلندیها چه می‌خواهند» پیامدهای استقلال احتمالی این منطقه از بریتانیا را بررسی کرد.
در این گزارش آمده است که امکان بازگشت شبح ملی‌گرایی و پایان حضور در اتحادیه اروپا قدرت گرفته اما این موضوعی است که فقط به استقلال اسکاتلند بستگی ندارد، بلکه به تمامی اروپا آسیب می‌رساند. به عبارتی تهدید فروپاشی بریتانیا را «الکس سموند» رهبر حزب ملی اسکاتلند ایجاد نکرد. محل تولد این ایده همانطور که «جان استوارت» گفته است، فقط شماره ۱۰ داونینگ استریت در اتاق کار «دیوید کامرون» نخست‌وزیر است. البته این فقط موضوع عدم محبوبیت دولت محافظه‌کار کامرون در اسکاتلند نیست، بلکه کامرون وارد یک قمار شده است. در واقع مهم نیست که نتیجه این همهپرسی چه باشد، کامرون از دست رفته است.
پس از پیروزی حزب ملی اسکاتلند (SNP) در انتخابات سال ۲۰۱۱، سموند خواستار برگزاری همهپرسی برای استقلال این منطقه شد. با توجه به اهمیت چنین نظرسنجی در آن دوران، سموند نمی‌خواست که انتخاباتی ساده برای استقلال برگزار شود، بلکه می‌خواست که افزایش مالیات‌ها در اسکاتلند را به نظرسنجی بگذارد.
چه کسی می‌تواند رای بدهد؟
۱۸ سپتامبر از حدود ۵.۳ میلیون اسکاتلندی، همه شهروندان بالای ۱۶ سال مجاز به شرکت در همهپرسی هستند. اسکاتلندی‌هایی که در دیگر نقاط بریتانیا زندگی می‌کنند نمی‌توانند در این همهپرسی شرکت کنند، اما انگلیسی‌ها، ایرلندی‌ها و ولزی‌هایی که در منطقه اسکاتلند شرکت می‌کنند، واجد شرایط شرکت در انتخابات شناخته شده‌اند.
کامرون در جریان دیدار با سموند، وی را متهم به فریبکاری کرده است. توافق «ادینبرو» به سموند اجازه برگزاری همهپرسی را می‌دهد، اما فقط در چارچوب انتخاباتی ساده برای استقلال یا ادامه عضویت در بریتانیا. چنین همهپرسی را هیچ‌کسی نمی‌خواست. به عبارتی تاکتیک انگلیسی‌ها ساده بود: انتخابات مثبت و موثری ارائه نشود بلکه اثرات منفی و خطرات اقتصادی و اجتماعی آن برجسته شود. البته با توجه به ویژگی خطرگریزی جامعه اسکاتلند به نظر نمی‌آمد که چنین راهبردی احمقانه باشد، اما مشکل اینجا بود که میزان شجاعت در جامعه را نادیده گرفته بودند.
البته کسانی که پیام رسان خطر این استقلال بودند و این اقدام را برای آینده اقتصادی این منطقه مضر می‌دانستند، اشراف لندن، بانکداران و سران اقتصادی بودند. صرف‌نظر از اینکه پیام آنها درست یا غلط بود، مشخص نشد که چه تعداد از اسکاتلندیها از این پیام حمایت کردند.
بحرانی که در کوتاه مدت به وقوع می‌پیوندد
نگاهی گذرا به نشریات آلمانی نشان می‌دهد که این فقط کامرون نیست که در این انتخابات ضرر می‌کند بلکه دیگران هم آسیب می‌بینند. در واقع می‌توان پرتره‌ای از هرج و مرج اقتصادی را متصور شد که می‌تواند زمینه بازگشت و فعالیت ملی‌گرایان به اروپا را فراهم کند و امکان فروپاشی اتحادیه اروپا را ایجاد کند.
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
