داخلی صفحه اجتماعی آرشيو خبر

۲۸

فوتبال دولتي مساوي مرگ فوتبال ايراني

اكبر رفاهي، 15 خرداد 91

فوتبال باشگاهي و ملي ما وقتي به پايان يك تورنمنت مي رسد و احتمالا نتيجه بخش نبوده باشد حاشيه هاي بسيار پررنگتر از متني بروز و ظهور مي يابند كه اين حاشيه ها خوراك رسانه اي غليظي براي رسانه هاي ما مي شود كه مدتها مي تواند مردم و مخاطب را مشغول به خود كند.

اصولا فوتبال ما نشانه هاي پررنگي از جامعه ما دارد. در فوتبال ما مديران و سيستم، مقصر هيچ ناكارآمدي نيستند و حاشيه ها مي باشند كه رويدادهاي ناميمون را رقم مي زنند.

با اتمام ليگ برتر و شروع فصل نقل و انتقالات، تحليل آنچه در ليگ گذشته بر آن گذشت آنچه را كه زياد مي شنويم رقم زدن معادلات توسط حاشيه ها و دلالان و غيره است اما تاكنون كسي نپرسيده است كه ما اصلا از فوتبال چه مي خواهيم؟ و به عبارتي واضح تر ما از فوتبال چه مي فهميم؟

فوتبال در دنيا يك صنعت پولساز است كه در آن علاوه بر ايجاد و تخليه هيجانات احساسي هواداران و تماشاگران،‌ صنعتي است كه موجب اشتغال زايي و درآمدزايي مي باشد. اما از نگاه ما فوتبال يك ورزشي غير از ورزش است. فوتبال ايراني براي كشاندن جوانان به ورزشگاه و تخليه هيجانات و تفريح و گذراندن وقتي است، كه هدفي از آن نيز تعريف نشده است. فوتبال ايراني ورزش دولتي صدرصدي است كه فقط اسم باشگاه ها فرق مي كند با رنگ لباس ها اما ريشه و چشمه همه آنها دولت است و دولت پول را به آن تزريق مي كند تا تعدادي افراد به نام بازيكن در آن دنبال توپ بدوند گل بزنند و گل بخورند و عاقبت تيم يا باشگاهي جامي را بالاي سر ببرد در اين ورزش دولت مقام قهرماني را مي آورد ودولت به دسته ليگ آزادگان سقوط مي كند! اين طور نيست؟

همه مديران ورزش فوتبال ما دولتي هستند،‌ هيات مديره ها دولتي اند،‌ مديران عامل دولتي اند و پولي كه براي خريد بازيكن پرداخت مي شود دولتي است.

در فوتبال دولتي همان آفت هايي كه در ساختار اداري وجود دارد رخ می دهد، رشوه، تباني،‌ رانت خواري،‌دلالي و ... . آیا در اين سيستم مي توان با قدرتمند هايي كه ديده نمي شوند مبارزه كرد؟ مديران باشگاه ها پول هاي شخصي خودشان را خرج نمي كنند تا دربرابر آن تعهدي داشته باشند و مي دانند اگر اينجا موفق نباشند در جاي ديگري مشغول خواهند شد و نگران رتبه بندي مديريت خود نيستند و چون هزينه را دولت پرداخت مي كند، نگران عدم بازگشت سرمايه هم نيستند چرا كه از سرمايه شخصي آنها كم نخواهد شد.

تا زماني كه سرم دولت بر رگهاي فوتبال ما وصل است و از بيت المال پول هاي رو و زيرميزي تبادل مي شود فوتبال ما به جايي نخواهد رسيد و همان ورزشي خواهد بود كه بازیکنان لباس هاي رنگين بر تن ملت مي كنند و مردم براي آن رنگ و لباس و بازيكن و باشگاه هورا می کشند و زمان ناكامي حياكن ... رها كن سر می دهند.

در سيستم غير دولتي جلو بسياري از ريخت و پاشها گرفته شده و بازيكن قيمت واقعي خود را پيدا خواهد كرد. بازيكن دوپينگي و بازيكني كه تباني مي كند بدون تعارف معرفي مي شود. مثلا هفته گذشته كاپيتان لاتزيو دستگير و زنداني شد. اما در ایتالیا ديگر منشورهاي عجيب و غريب سر برنخواهد آورد تا کاپیتان تیم اول پایتخت ایتالیا را از محرومیت رها کند. در آنجا فوتبال صنعتي است كه باشگاه مال سرمايه داران و البته به صورت سهام مال مردم می باشد.