کد مطلب: 252745
شایعات مجازی
بخش تعاملی الف - حمید مقیمی
اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.
تاریخ انتشار : سه شنبه ۲۵ آذر ۱۳۹۳ ساعت ۰۷:۳۷
با زیاد شدن شبکه های مجازی و البته گوشی های هوشمند و اتصال به اینترنت سیم کارتی یا خانگی، یک کلاغ چهل کلاغ سابق و صحبت های درگوشی به ارسال متون مجازی و حتی عکس و بریده های تصویری به یک پیام چهل پیام تبدیل شده است!
ارزانی و آسانی ارسال موجب شده تا موجی که زمانی در ارسال جوک و مطالب خنده دار با پیامک های مخابراتی راه افتاده بود، حالا کانال عوض کرده و با استفاده از وایبر و واتس آپ و ... به آسانی به ده ها و صدها نفر رسیده و گاهی با انتشار آن در خوشه های مختلف در فاصله ای کوتاه به صدها هزار نفر هم برسد.
البته اینجا فقط مطالب طنز نیستند که ارسال می شوند بلکه شایعات رنگارنگ سلامتی و اقتصادی و فنی هم جای خود را پیدا کرده اند، کافی است که تنظیم کننده اولیه مقداری سلیقه به خرج داده و رگ خواب مخاطب را کمی بشناسد. نارنگی هایی که در آن کرم هستند، آب آشامیدنی آلوده، ماده روغنی که روی سیب می زنند و باعث سرطان می شود، پیامی که اگر برای دیگران بفرستید وایبرتان مجانی می ماند و اگر نفرستید باید چند روز دیگر برای هر پیام پول بدهید و ...
البته نمونه هایی از این پیام رسانی در ارسال ایمیل هم قبلا با شدت ادامه داشت، از انواع خارجی که نوه و نتیجه و فلان عمه یک صاحب منصب افریقایی کشته شده می خواهند میلیون ها دلار از کشورشان خارج کننده و دنبال یک نفر می گردند که کمکشان کند و خودش هم نفع میلیونی ببرد، از این که برنده جایزه ویژه بزرگی شده اید، از این که فلان بیماری شایع شده و حتی تا آنجا که فلان بچه گم شده یا فلان کودک بیمار است و شما این ایمیل را اگر برای ده نفر دیگر بفرستید به ازای هر ایمیل یک سنت به کودک کمک کرده اید!
این پیام ها که مانند ویروس های رایانه ای منتشر شده و مشخص نیست فرد یا افراد اولیه تولید کننده از روی سرگرمی یا مقاصد دیگر اقدام به انتشار آن می کنند احساس نیازی به مستند بودن و اعلام منبع خود نمی کنند. کافی است مخاطب عام تحریک شود، مثلا شک کند نارنگی که می خواهد بخورد آلوده به کرم است یا خیر، آیا سیبی که صبح خریده روی آن قشری از ماده روغنی وجود دارد؟ آیا... خودش هم همین شک و تردید را بازنشر کند.
مردم باید بدانند که پیام های مهم بهداشتی به خصوص آنها که جدید هستند، ابتدا در تحقیقات علمی مشخص و بعد هم توسط منابع خبری معتبر اعلام می شوند، این که فرضا ترساندن باعث سرطان می شود قرار نیست درگوشی و توسط آدم های ناشناس اعلام شود، این که قرار است وایبر پولی شود اولین بار به وسیله خود آن شرکت اعلام می شود نه این که کسی آن را کشف کند و بعد از شما بخواهد با ارسال و بازنشر پیام مثلا تخفیف بگیرید.
شبکه های مجازی رسانه هایی هستند که می توانند کارآیی های بالا و خوبی در ارتباطات اجتماعی داشته باشند ولی همزمان باید به فرهنگ استفاده از آنها هم توجه کرد.
ارزانی و آسانی ارسال موجب شده تا موجی که زمانی در ارسال جوک و مطالب خنده دار با پیامک های مخابراتی راه افتاده بود، حالا کانال عوض کرده و با استفاده از وایبر و واتس آپ و ... به آسانی به ده ها و صدها نفر رسیده و گاهی با انتشار آن در خوشه های مختلف در فاصله ای کوتاه به صدها هزار نفر هم برسد.
البته اینجا فقط مطالب طنز نیستند که ارسال می شوند بلکه شایعات رنگارنگ سلامتی و اقتصادی و فنی هم جای خود را پیدا کرده اند، کافی است که تنظیم کننده اولیه مقداری سلیقه به خرج داده و رگ خواب مخاطب را کمی بشناسد. نارنگی هایی که در آن کرم هستند، آب آشامیدنی آلوده، ماده روغنی که روی سیب می زنند و باعث سرطان می شود، پیامی که اگر برای دیگران بفرستید وایبرتان مجانی می ماند و اگر نفرستید باید چند روز دیگر برای هر پیام پول بدهید و ...
البته نمونه هایی از این پیام رسانی در ارسال ایمیل هم قبلا با شدت ادامه داشت، از انواع خارجی که نوه و نتیجه و فلان عمه یک صاحب منصب افریقایی کشته شده می خواهند میلیون ها دلار از کشورشان خارج کننده و دنبال یک نفر می گردند که کمکشان کند و خودش هم نفع میلیونی ببرد، از این که برنده جایزه ویژه بزرگی شده اید، از این که فلان بیماری شایع شده و حتی تا آنجا که فلان بچه گم شده یا فلان کودک بیمار است و شما این ایمیل را اگر برای ده نفر دیگر بفرستید به ازای هر ایمیل یک سنت به کودک کمک کرده اید!
این پیام ها که مانند ویروس های رایانه ای منتشر شده و مشخص نیست فرد یا افراد اولیه تولید کننده از روی سرگرمی یا مقاصد دیگر اقدام به انتشار آن می کنند احساس نیازی به مستند بودن و اعلام منبع خود نمی کنند. کافی است مخاطب عام تحریک شود، مثلا شک کند نارنگی که می خواهد بخورد آلوده به کرم است یا خیر، آیا سیبی که صبح خریده روی آن قشری از ماده روغنی وجود دارد؟ آیا... خودش هم همین شک و تردید را بازنشر کند.
مردم باید بدانند که پیام های مهم بهداشتی به خصوص آنها که جدید هستند، ابتدا در تحقیقات علمی مشخص و بعد هم توسط منابع خبری معتبر اعلام می شوند، این که فرضا ترساندن باعث سرطان می شود قرار نیست درگوشی و توسط آدم های ناشناس اعلام شود، این که قرار است وایبر پولی شود اولین بار به وسیله خود آن شرکت اعلام می شود نه این که کسی آن را کشف کند و بعد از شما بخواهد با ارسال و بازنشر پیام مثلا تخفیف بگیرید.
شبکه های مجازی رسانه هایی هستند که می توانند کارآیی های بالا و خوبی در ارتباطات اجتماعی داشته باشند ولی همزمان باید به فرهنگ استفاده از آنها هم توجه کرد.
کلمات کلیدی : حمید مقیمی
