کد مطلب: 136861
پنجم صفر؛شهادت حضرت رقيه (س)
تاریخ انتشار : پنجشنبه ۸ دی ۱۳۹۰ ساعت ۱۸:۱۲
روز پنجم ماه صفر مصادف است با روز شهادت حضرت رقيه (س) در خرابه شهر شام. كودكي كه هنوز انگار صداي درخواست پدر از سوي وي، در كوچه پس‌كوچه‌هاي تاريك تاريخ بشري به گوش مي‌رسد.
به گزارش ايسنا، رخدادهاي پيرامون واقعه كربلا در پنجم صفر سال ۶۱ هجري قمري در ادامه مي‌آيد:
۱. شهادت حضرت رقيه (س)
در روز پنجم ماه صفر سال ۶۱ ه.ق، حضرت رقيه (س) مظلومانه به شهادت رسيد. نام شريفش «رقيه»، «فاطمه» و «زينب» و پدرش حضرت اباعبدالله الحسين (ع) و مادرش ام‌اسحاق است.
ولادت آن حضرت در مدينه بود و در سن سه سالگي يا بيشتر در محرم ۶۱ هجري با پدر بزرگوارش به كربلا آمد. قبل از روز عاشورا بارها مورد تفقد و دلجويي حضرت اباعبدالله (ع) قرار گرفت تا آنجا كه آن حضرت به خواهرشان حضرت زينب (س) در مورد وي سفارش كردند.
حضرت رقيه (س) بعد از شهادت امام حسين (ع)، اهل بيت (ع) و اصحاب ايشان در صحراي كربلا، همراه با اسرا به كوفه و شام برده شد و در مسير چهل منزل راه شهر شام، رنج‌هاي فراواني ديد.
در شام بعد از ديدن سر نوراني پدر با پيشاني شكسته در خرابه، آنقدر ناله زد و گريست تا به ملكوت اعلا پيوست و بدن شريف آن حضرت را شبانه دفن كردند.
از كهن‌ترين منابعي كه نام آن حضرت با لفظ "رقيه" ياد شده است، قصيده سيف بن عميره نخعي كوفي از اصحاب امام جعفر صادق و امام موسي كاظم (ع) است.
شواهد و مدارك درباره وجود شريف آن حضرت و استقرار قبر آن حضرت در مكان فعلي حرم مطهر ايشان همراه با معجزات و كراماتي از آن مظلومه بسيار است.
منابع:
ـ تقويم شيعه، عبدالحسين نيشابوري، انتشارات دليل ما، ۱۳۸۷
به گزارش ايسنا، رخدادهاي پيرامون واقعه كربلا در پنجم صفر سال ۶۱ هجري قمري در ادامه مي‌آيد:
۱. شهادت حضرت رقيه (س)
در روز پنجم ماه صفر سال ۶۱ ه.ق، حضرت رقيه (س) مظلومانه به شهادت رسيد. نام شريفش «رقيه»، «فاطمه» و «زينب» و پدرش حضرت اباعبدالله الحسين (ع) و مادرش ام‌اسحاق است.
ولادت آن حضرت در مدينه بود و در سن سه سالگي يا بيشتر در محرم ۶۱ هجري با پدر بزرگوارش به كربلا آمد. قبل از روز عاشورا بارها مورد تفقد و دلجويي حضرت اباعبدالله (ع) قرار گرفت تا آنجا كه آن حضرت به خواهرشان حضرت زينب (س) در مورد وي سفارش كردند.
حضرت رقيه (س) بعد از شهادت امام حسين (ع)، اهل بيت (ع) و اصحاب ايشان در صحراي كربلا، همراه با اسرا به كوفه و شام برده شد و در مسير چهل منزل راه شهر شام، رنج‌هاي فراواني ديد.
در شام بعد از ديدن سر نوراني پدر با پيشاني شكسته در خرابه، آنقدر ناله زد و گريست تا به ملكوت اعلا پيوست و بدن شريف آن حضرت را شبانه دفن كردند.
از كهن‌ترين منابعي كه نام آن حضرت با لفظ "رقيه" ياد شده است، قصيده سيف بن عميره نخعي كوفي از اصحاب امام جعفر صادق و امام موسي كاظم (ع) است.
شواهد و مدارك درباره وجود شريف آن حضرت و استقرار قبر آن حضرت در مكان فعلي حرم مطهر ايشان همراه با معجزات و كراماتي از آن مظلومه بسيار است.
منابع:
ـ تقويم شيعه، عبدالحسين نيشابوري، انتشارات دليل ما، ۱۳۸۷
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
