کد مطلب: 331521
جشنواره تخریبِ امید در دولت تدبیر و امید...
امیرحسین رحیمیان، 24 بهمن 94
تاریخ انتشار : شنبه ۲۴ بهمن ۱۳۹۴ ساعت ۱۵:۳۱
در پرده های زیر ، به پایان بندی چهار فیلم از جشنواره فیلم فجر امسال اشاره میشود که این آثار مورد حمایت مستقیم سازمان سینمایی وزارت ارشاد بوده اند . در متن زیر فیلمهای «ابد و یک روز» ، «مالاریا» ، «پل خواب» و «عادت نمیکنیم» مورد اشاره قرار میگیرند ...
پرده اول ـ ابد و یک روز : برادرِ بزرگترِ سابقاً معتادِ دخترِ دم بختِ بیچاره ای که به عوض گرفتن مبلغی قرار است همسر یک افغانی پولدار شود تا با او از ایران برود به افغانستان ، در سکانسی از فیلم میگوید : «هرکس از این خانه نرود ... سگ است . هرکس برود و برگردد ... از سگ کمتر کمتر است ...» - و در کمال تعجب ... دخترک بیچاره در لحظه ی آخر ... از ماشین شاسی بلند خانواده ی افغان ، فرار میکند و به خانه بر میگردد ...
پرده دوم – مالاریا : دو جوان روستایی ، پس از ماجراهای تلخ فراوانی که در تهران برایشان اتفاق می افتد ، تصمیم به فرار میگیرند ... عازم منطقه ای در نزدیکی دیار خود میشوند ... به دریاچه ای میرسند ... با قایق به میان آب میروند . قصد دارند از مرز فرار کنند اما میخواهند با صحنه سازی خانواده هایشان را وپلیس را از تعقیب خود منصرف سازند ... با دوربین موبایل از غرق شدن خود در دریاچه فیلم میگیرند . دوربین موبایل روشن ... و قایق ، رها در آب است ... هیچ اثری از دو جوان نیست ...
پرده سوم – پل خواب : پسر جوان بدهکاری ، از اعتماد پیر زن پولداری که مشتری او در آژانس است ، سوء استفاده میکند و یک شب که مواد مخدر (شیشه) مصرف کرده است ، طبق قرار به خانه ی پیر زن میرود و در فرصتی مناسب ، با «پتک آهنی» ضربه ای هولناک به جمجمه ی پسرزن وارد میکند ، جمجمه اش را خرد میکند ، خون به اطراف میپاشد .... جوان کاملا ترسیده و مضطرب است که زنگ در به صدا در می آید ... پیر زن دیگری که دوست پیر زن اول است از راه میرسد ، جوان از پشت سر ، با پتک ، جمجمه ی او را نیز خرد میکند و او را به وحشیانه ترین شکل ممکن میکشد ... خیلی با حوصله ، در حالی که اولین بار است که چنین جنایتی را مرتکب میشود ، دو جنازه را سوار ماشین میکند تا ببرد و در جای مناسبی آنها را معدوم کند...
پرده چهارم – عادت نمیکنیم : در شرایطی که یک «دانشجوی دختر» به شکل عجیب و مرموزی سکته کرده و معلوم شده است که حامله بوده ... . در شرایطی که اصلی ترین مضنون تجاوز به دختر ، «استاد دانشگاه» چهل و چند ساله ، سر به زیر ، آبرو دار و از همه مهمتر زن و بچه دارِ اوست ... . در شرایطی که «استاد دانشگاه» ، برای کمک به «دانشجوی دختر» شهرستانی خود ، برایش تدریس خصوصی ریاضی جور میکند ... . در همین شرایط و در انتهای فیلم پرده از رابطه ی پنهانی «دخترک دانشجو» با آن کاراکتری برداشته میشود که از همه ی شخصیت های مرد داستان به دختر ، علی الظّاهر دورتر است ...
**********************************************
آن چیزی که عیان است ، شکنجه طاقت فرسای مخاطبی است که باید این آثار خشن ، افسرده ، مخرب و گاه دیوانه کننده را بر روی پرده ی سینما در سال جاری تحمل کرده و به این زجر دائم عادت کند . هر مخاطب ساده ای که چهل و اندی فیلم در جشنواره ی امسال دیده باشد ، تصدیق میکند که نگاه بیمار بخش زیادی از فیلم های امسال هیچ ارتباطی با آسیب شناسی معضلات اجتماعی و این دست گذاره های تکراری و نخ نما شده ندارد ... چه این که در «قتل عمد با پتک » هیچ عبرتی وجود ندارد ، یا « خیانت ضربدری و عشق مثلثی و مربعی و هشت ضلعی و... » که اخیرا چشممان به جمالشان روشن میشود ، هیچ وجه آموزنده و سازنده ای نمیتواند داشته باشد . محتوای فیلمهای امسال جشنواره نشان میدهند ، قاطبه ی سینمای ایران نه تنها در مسیر آثار «امید بخش » حرکت نمیکنند ، بلکه در یک دهن کجی آشکار ، سیاست های اعلام شده ی دولت تدبیر و امید در زمینه ی سینما را به سخره میگیرد .
رییس جمهور دولت یازدهم ، در پیام خود به اولین جشنواره ی برگزار شده در دولت تدبیر و امید (دوسال قبل) از سینماگران خواست تا موضوعات «سیاه» را کنار بگذارند و از «امید» در فیلمهایشان سخن بگویند . رییس جمهور در آن پیام آشکارا از مدیران سینمایی کشور خواست تا باسیاست های گوناگون ، روند موضوعات تلخ در فیلمها را کنترل کنند ... با این وجود امسال در جشنواره فیلم فجر شاهد بودیم ، فیلمهایی که شامل کمک های دولتی شده بودند از باقی فیلمها سیاه تر ، افسرده تر و تلخ تر بودند ، که این خود نشان دهنده ی تناقض آشکار رفتار و گفتار دولت در زمینه ی سینماست .
مورد عجیب دیگر آنکه در این برهوت آثار معطوف به نگاه ملی و نگاه امید بخش و پیشروانه و همچنین نگاه عزتمندانه به جامعه و مردم و نگاه سالم به غیرت در میان اقشار جامعه ، اثر یگانه ای همچون «بادیگارد» ابراهیم حاتمی کیا ، نه تنها از حمایت های مادی ومعنوی دولتی بی بهره میماند بلکه ، در نظام ارزشگذاری «جشنواره ی فیلم فجر انقلاب اسلامی» ، مستوجب بی اعتنایی داوران جشنواره تشخیص داده میشود . انگار نه تنها عمدی در تولید نشدن آثار معطوف به امید وجود دارد ، بلکه در ارزشگذاری و نظام تشویقی و تاییدی سازمان سینمایی دولت هم جایی برای این آثار در نظر گرفته نشده است ... !
پرده اول ـ ابد و یک روز : برادرِ بزرگترِ سابقاً معتادِ دخترِ دم بختِ بیچاره ای که به عوض گرفتن مبلغی قرار است همسر یک افغانی پولدار شود تا با او از ایران برود به افغانستان ، در سکانسی از فیلم میگوید : «هرکس از این خانه نرود ... سگ است . هرکس برود و برگردد ... از سگ کمتر کمتر است ...» - و در کمال تعجب ... دخترک بیچاره در لحظه ی آخر ... از ماشین شاسی بلند خانواده ی افغان ، فرار میکند و به خانه بر میگردد ...
پرده دوم – مالاریا : دو جوان روستایی ، پس از ماجراهای تلخ فراوانی که در تهران برایشان اتفاق می افتد ، تصمیم به فرار میگیرند ... عازم منطقه ای در نزدیکی دیار خود میشوند ... به دریاچه ای میرسند ... با قایق به میان آب میروند . قصد دارند از مرز فرار کنند اما میخواهند با صحنه سازی خانواده هایشان را وپلیس را از تعقیب خود منصرف سازند ... با دوربین موبایل از غرق شدن خود در دریاچه فیلم میگیرند . دوربین موبایل روشن ... و قایق ، رها در آب است ... هیچ اثری از دو جوان نیست ...
پرده سوم – پل خواب : پسر جوان بدهکاری ، از اعتماد پیر زن پولداری که مشتری او در آژانس است ، سوء استفاده میکند و یک شب که مواد مخدر (شیشه) مصرف کرده است ، طبق قرار به خانه ی پیر زن میرود و در فرصتی مناسب ، با «پتک آهنی» ضربه ای هولناک به جمجمه ی پسرزن وارد میکند ، جمجمه اش را خرد میکند ، خون به اطراف میپاشد .... جوان کاملا ترسیده و مضطرب است که زنگ در به صدا در می آید ... پیر زن دیگری که دوست پیر زن اول است از راه میرسد ، جوان از پشت سر ، با پتک ، جمجمه ی او را نیز خرد میکند و او را به وحشیانه ترین شکل ممکن میکشد ... خیلی با حوصله ، در حالی که اولین بار است که چنین جنایتی را مرتکب میشود ، دو جنازه را سوار ماشین میکند تا ببرد و در جای مناسبی آنها را معدوم کند...
پرده چهارم – عادت نمیکنیم : در شرایطی که یک «دانشجوی دختر» به شکل عجیب و مرموزی سکته کرده و معلوم شده است که حامله بوده ... . در شرایطی که اصلی ترین مضنون تجاوز به دختر ، «استاد دانشگاه» چهل و چند ساله ، سر به زیر ، آبرو دار و از همه مهمتر زن و بچه دارِ اوست ... . در شرایطی که «استاد دانشگاه» ، برای کمک به «دانشجوی دختر» شهرستانی خود ، برایش تدریس خصوصی ریاضی جور میکند ... . در همین شرایط و در انتهای فیلم پرده از رابطه ی پنهانی «دخترک دانشجو» با آن کاراکتری برداشته میشود که از همه ی شخصیت های مرد داستان به دختر ، علی الظّاهر دورتر است ...
**********************************************
آن چیزی که عیان است ، شکنجه طاقت فرسای مخاطبی است که باید این آثار خشن ، افسرده ، مخرب و گاه دیوانه کننده را بر روی پرده ی سینما در سال جاری تحمل کرده و به این زجر دائم عادت کند . هر مخاطب ساده ای که چهل و اندی فیلم در جشنواره ی امسال دیده باشد ، تصدیق میکند که نگاه بیمار بخش زیادی از فیلم های امسال هیچ ارتباطی با آسیب شناسی معضلات اجتماعی و این دست گذاره های تکراری و نخ نما شده ندارد ... چه این که در «قتل عمد با پتک » هیچ عبرتی وجود ندارد ، یا « خیانت ضربدری و عشق مثلثی و مربعی و هشت ضلعی و... » که اخیرا چشممان به جمالشان روشن میشود ، هیچ وجه آموزنده و سازنده ای نمیتواند داشته باشد . محتوای فیلمهای امسال جشنواره نشان میدهند ، قاطبه ی سینمای ایران نه تنها در مسیر آثار «امید بخش » حرکت نمیکنند ، بلکه در یک دهن کجی آشکار ، سیاست های اعلام شده ی دولت تدبیر و امید در زمینه ی سینما را به سخره میگیرد .
رییس جمهور دولت یازدهم ، در پیام خود به اولین جشنواره ی برگزار شده در دولت تدبیر و امید (دوسال قبل) از سینماگران خواست تا موضوعات «سیاه» را کنار بگذارند و از «امید» در فیلمهایشان سخن بگویند . رییس جمهور در آن پیام آشکارا از مدیران سینمایی کشور خواست تا باسیاست های گوناگون ، روند موضوعات تلخ در فیلمها را کنترل کنند ... با این وجود امسال در جشنواره فیلم فجر شاهد بودیم ، فیلمهایی که شامل کمک های دولتی شده بودند از باقی فیلمها سیاه تر ، افسرده تر و تلخ تر بودند ، که این خود نشان دهنده ی تناقض آشکار رفتار و گفتار دولت در زمینه ی سینماست .
مورد عجیب دیگر آنکه در این برهوت آثار معطوف به نگاه ملی و نگاه امید بخش و پیشروانه و همچنین نگاه عزتمندانه به جامعه و مردم و نگاه سالم به غیرت در میان اقشار جامعه ، اثر یگانه ای همچون «بادیگارد» ابراهیم حاتمی کیا ، نه تنها از حمایت های مادی ومعنوی دولتی بی بهره میماند بلکه ، در نظام ارزشگذاری «جشنواره ی فیلم فجر انقلاب اسلامی» ، مستوجب بی اعتنایی داوران جشنواره تشخیص داده میشود . انگار نه تنها عمدی در تولید نشدن آثار معطوف به امید وجود دارد ، بلکه در ارزشگذاری و نظام تشویقی و تاییدی سازمان سینمایی دولت هم جایی برای این آثار در نظر گرفته نشده است ... !
۱۳۹۴-۱۱-۲۴ ۱۵:۴۶:۲۶
حیف وقت که بشینی پای این فیلمهای.
بعد جالبه ابد و یک روز در چندین رشته کاندید میشه چندتاش رو میبره
و
بعد بادیگارد حتی کاندید بهترین فیلم و کارگردانی هم نمیشه !!!!!!!!
سینما جای سرگرمیست نه جای شعارهای سیاسی سیاه
بروید ببینید سینمای جهان چکار میکند، فیلمها اکثرا فانتزی و کمدی و کارتون و تریلر هستند بعد سینمای ما شده محل تفکرات خصوص چند شبه روشنفکر و همفکرانشان هم میشینند این آثار را نگاه میکنند و به به و چه چه میکنند.
مردم این سینما را دوست ندارند. (3541791) (alef-2)
بعد جالبه ابد و یک روز در چندین رشته کاندید میشه چندتاش رو میبره
و
بعد بادیگارد حتی کاندید بهترین فیلم و کارگردانی هم نمیشه !!!!!!!!
سینما جای سرگرمیست نه جای شعارهای سیاسی سیاه
بروید ببینید سینمای جهان چکار میکند، فیلمها اکثرا فانتزی و کمدی و کارتون و تریلر هستند بعد سینمای ما شده محل تفکرات خصوص چند شبه روشنفکر و همفکرانشان هم میشینند این آثار را نگاه میکنند و به به و چه چه میکنند.
مردم این سینما را دوست ندارند. (3541791) (alef-2)
۱۳۹۴-۱۱-۲۴ ۲۱:۲۲:۵۵
مشکل امثال شما اینه که میری یه سری فیلمهائی را که دوست داری می بینی بعد میگی برید ببینید دنیا چه کرده.
دنیا برای هر نوع سلیقه و پسند فیلم تهیه میکند . مطمئن باش اگه یک میلیون هم به حضرتعالی بدهند حاضر نمی شوی فیلمهائی به جز آنچه می پسندی را ببینی و صد برابر آن مبلغ را نیز اگر به یک فرهیخته بدهند لحظه ای پای سینمای مورد نظر شما نخواهد نشست . (3542402) (alef-13)
دنیا برای هر نوع سلیقه و پسند فیلم تهیه میکند . مطمئن باش اگه یک میلیون هم به حضرتعالی بدهند حاضر نمی شوی فیلمهائی به جز آنچه می پسندی را ببینی و صد برابر آن مبلغ را نیز اگر به یک فرهیخته بدهند لحظه ای پای سینمای مورد نظر شما نخواهد نشست . (3542402) (alef-13)
۱۳۹۴-۱۱-۲۴ ۲۱:۲۶:۱۶
عزیز برادر چرا اینو میگی ؟ همه که مانند بنده و شما نیستند . شما و من فیلم را برای لذت و وقت گذرانی می بینیم اما عده دیگری وقت و عمر خود را برای فیلمی هزینه میکنند که یه چیزی از آن دریافت کنند . (3542406) (alef-13)
۱۳۹۴-۱۱-۲۵ ۱۲:۳۶:۴۷
سینما جای سرگرمی است نه جای شعارهای سیاسی؟ اونوقت بادیگارد چی بود عزیزم؟ شما اصلا دیدیش که نظر میدی؟ لااقل بقیه فیلما سینما بودن... بادیگارد که کلا یک بیانیه ی سیاسی بود
اما در جواب نویسنده ی محترم باید عرض کنم به نظر سینما محصول جامعه است و نه تعیین کننده ی آینده ش... وقتی جامعه آرامش نداشته باشه فیلمساز حتی اگر بخواهد هم نمیتونه درباره ی گل و بلبل فیلم بسازه... وقتی توی جامعه ای بزرگ شدی که پر از لعن و نفرین و دوز و کلک هست چیزی غیر از اینا یاد نمیگیری که بخوای درباره ش فیلم بسازی... پس به جای انتقاد از فیلمسازها از متولیان فرهنگی و کسانی که جامعه رو به این روز رسوندن اتتقاد کنید (3543372) (alef-13)
اما در جواب نویسنده ی محترم باید عرض کنم به نظر سینما محصول جامعه است و نه تعیین کننده ی آینده ش... وقتی جامعه آرامش نداشته باشه فیلمساز حتی اگر بخواهد هم نمیتونه درباره ی گل و بلبل فیلم بسازه... وقتی توی جامعه ای بزرگ شدی که پر از لعن و نفرین و دوز و کلک هست چیزی غیر از اینا یاد نمیگیری که بخوای درباره ش فیلم بسازی... پس به جای انتقاد از فیلمسازها از متولیان فرهنگی و کسانی که جامعه رو به این روز رسوندن اتتقاد کنید (3543372) (alef-13)
بهنام محمدیان
۱۳۹۴-۱۱-۲۴ ۱۵:۴۶:۵۴
مطلب بسیار خوبی بود و متاسفانه نشاندهنده تعارض ها و ضعف شدید سینمای ایران و بی عدالتی در بزرگترین جشنواره سینمایی کشور (3541793) (alef-3)
۱۳۹۴-۱۱-۲۴ ۱۶:۵۷:۲۰
جناب حاتمی کیا قواعد بازی خوب بلد نیست زده زیر میز (3541944) (alef-3)
۱۳۹۴-۱۱-۲۴ ۱۹:۳۰:۱۹
یعنی انتقاد از رئیس دولتی که خودش گفته ازمن انتقاد کنید اینقدر برای برخی سخت اومده که با داس با فیلم ایشون برخورد کردن؟ (3542224) (alef-2)
۱۳۹۴-۱۱-۲۵ ۰۶:۴۱:۵۷
کی گفته هر فیلمی این اقا می سازه باید اول بشه باید به دیگران هم فرصت اظهار وجود داد با تمام احترامی که برای اقای حاتمی کیا قائلم اما فکر می کنم ایشون خیلی خودشون را دست بالا گرفتند (3542775) (alef-13)
جواد
۱۳۹۴-۱۱-۲۴ ۱۶:۵۸:۱۶
شایسته سالاری به بهانه اعتدال کنار گذاشته شد" اقایان به همه جایزه دادند تا همه راضی باشند" اقای ایوبی سخنرانی کرد و گفت که ببینید در دوره ما" ارامش حاکم است وهمه راضی !!!!!!!!!!!!!!!!!!!! (3541948) (alef-2)
گمنام
۱۳۹۴-۱۱-۲۴ ۱۷:۱۰:۴۳
فکر میکنم اگر به دشمنان ایران پول میدادیم تا در مورد جامعه ایران سیاه نمایی کنند، به اندازه این فیلم ها نمی توانست در مورد جامعه ما سیاه نمایی کند.
آسیب شناسی خیلی خوبی بود. (3541979) (alef-2)
آسیب شناسی خیلی خوبی بود. (3541979) (alef-2)
مهدی
۱۳۹۴-۱۱-۲۴ ۱۷:۱۸:۲۱
معلوم نیست این فیلم ها در راستای کدام سیاست وزارت فرهنگ و دولت «تدبیر» و «امید» است،
با این وضع و با این فیلم ها، این هنر بیشتر در «خیانت» به جامعه است تا خدمت به «جامعه» (3541996) (alef-2)
با این وضع و با این فیلم ها، این هنر بیشتر در «خیانت» به جامعه است تا خدمت به «جامعه» (3541996) (alef-2)
مهندس جنت شهري
۱۳۹۴-۱۱-۲۴ ۱۷:۲۸:۳۴
حالا اگر فيلم حاتمي كيا جايزه نگيرد ان جشنواره داورانش دولتي بوده اند و مخل اميد مردم...شما ديگر چقدر از خود متشكر هستيد... (3542030) (alef-13)
محمد
۱۳۹۴-۱۱-۲۴ ۱۷:۴۶:۵۷
از بس انتقاد کردن در این کشور شده ادای روشن فکری دیگر مثبت اندیشی و دید مثبت داشتن به این کشور و مردم ان شده عقب ماندگی دیگر هنر مندان راستین که همه چیز را زیبا می بینند از جامعه طرد شده و یا به کناری خزیده اند. اقایان سینما رو هم هر چه فیلم ضد ملی تر و ضد مذهبی تر باشد فکر می کنند روشنفکرانه تر است و به به و چه چه زیاد تری به ان می بندند فیلم ساز ها هم که به دنبال فروش بیشترند اینگونه فیلمها را بیشتر می سازند تا به اب و نانی برسند در صورتی که این تیشه به ریشه کشور و مردم زدن می باشد خدا همه را به راست هدایت کند انشاالله (3542061) (alef-2)
۱۳۹۴-۱۱-۲۴ ۱۷:۴۷:۳۴
لطفا هر نوع نمایش واقعیات رو سیاه نمایی عنوان نکنید... روزانه با مسایل زیادی از این دست روبرو هستیم.. (3542062) (alef-2)
صداقتی
۱۳۹۴-۱۱-۲۴ ۱۸:۰۹:۳۵
هنرمند خوب بباید به واقعیتهای جامعه بپردازد. (3542089) (alef-2)
۱۳۹۴-۱۱-۲۴ ۱۸:۲۴:۳۷
من متأسفانه هنوز این فیلم را ندیده ام و می دانم كه قیاس مع الفارق است اما شما در مورد اخراجی ها هم همین اتهام ها را به داوران جشنواره می زدید (3542113) (alef-13)
۱۳۹۴-۱۱-۲۴ ۱۸:۲۵:۳۴
متاسفانه چیزی که مشهود اینه که اکثر فیلم سازان ما ادعای بیان معضلات جامعه در فیلم های خود را دارند درصورتی که اکثر مواردی که اینها روی پرده می برند در بهترین حالت معضل و دغدغه بخش بسیار بسیار کوچکی از افراد جامعه ماست که بیان این مسائل در سینما نه تنها دردی را دوا نمیکنه بلکه موجب مکدر شدن خاطر مخاطب هم میشه
با تمام این حرفها هنوز هم فیلمسازان ادعا دارند که علت دور بودن مردم از سینما و گیشه اینه که نمی توانند حرف خود را درفیلمها بزنند در صورتی که اون چیزی که ما بعنوان مخاطب مشاهده میکنیم اینه که فیلمساز بی پروا تمام مسائل خودش را مطرح میکند و هیچ کمی کاستی برای بیان مفهوم خودش ندارد (3542114) (alef-2)
با تمام این حرفها هنوز هم فیلمسازان ادعا دارند که علت دور بودن مردم از سینما و گیشه اینه که نمی توانند حرف خود را درفیلمها بزنند در صورتی که اون چیزی که ما بعنوان مخاطب مشاهده میکنیم اینه که فیلمساز بی پروا تمام مسائل خودش را مطرح میکند و هیچ کمی کاستی برای بیان مفهوم خودش ندارد (3542114) (alef-2)
محمد
۱۳۹۴-۱۱-۲۴ ۱۸:۳۶:۲۳
تیتر زیبا و معنی دار و از آن مهم تر تحلیل جالبی بود که از سوی نویسنده بیان شده است (3542140) (alef-2)
۱۳۹۴-۱۱-۲۴ ۱۸:۳۷:۵۰
از واقعیات معضلات اجتماع هم میشه فرار کرد و هم میشه حلشون کرد.برای حل معضلات اولین اقدام پذیرش انهاست. (3542141) (alef-13)
۱۳۹۴-۱۱-۲۴ ۱۹:۴۱:۴۹
دلیل نمیشه هر فیلمی شما میپسندید بهترین فیلم باشه. هرچند بادیگارد حاتمی کیا هم فیلم زیبا و قابل احترامی بود (3542239) (alef-2)
۱۳۹۴-۱۱-۲۴ ۲۰:۵۵:۱۷
.تفکرهر دولت تو سینمای اون دولت قابل درک و شناخت هست (3542368) (alef-2)
مرتضی
۱۳۹۴-۱۱-۲۵ ۰۳:۴۷:۱۱
البته شنیدم فیلم نفس هم همچین پایان بندی داره ولی نمیدونم چرا اینجا گفته نشد (3542734) (alef-13)
۱۳۹۴-۱۱-۲۵ ۱۰:۳۳:۳۹
خوش به حال خودم وخانواده ام که سالهای سال است به سینما نمی رویم وخودمان را از هرچه فیلم ارزشی وغیرارزشی راحت کرده ایم. (3543094) (alef-13)
مهدی
۱۳۹۴-۱۲-۲۹ ۱۷:۰۵:۵۶
تیتر همه چیزو بیان می کرد. عالی بود (3610795) (alef-13)
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
