کد مطلب: 442771
تبلیغاتی کهنه و ملال آور
علی سرزعیم، 18 بهمن 95
تاریخ انتشار : دوشنبه ۱۸ بهمن ۱۳۹۵ ساعت ۰۸:۰۷
هر سال که دهه فجر آغاز می‌شود رسانه های رسمی و دولتی دست به تبلیغاتی می زنند که نه تنها دیگر موثر نیست بلکه اثرات معکوس دارد و فقدان خلاقیت و تکراری کاری در آن موج می زند. به عنوان مثال پخش فیلمهای کوتاه قیچی کردن روبان افتتاح یک کارخانه یا کلنگ زدن یک مرکز دیگر برای مخاطبان ایرانی هیچ اهمیتی ندارد و بلکه اثراتی ضد خود به دنبال دارد.
اصرار بر اینکه در دهه فجر باید حتما چند صد طرح افتتاح شود و صرفا بر این موارد موفق تاکید گردد رسانه های رسمی را به رسانه هایی غیرمعتبر تبدیل می کند. مخاطبان عادی ایرانی از خود می پرسند که اگر در کشور هر سال چند صد طرح مهم افتتاح می شود چرا وضعیت اقتصادی بهبود قابل قبولی نمی یابد؟ به همین علت در درستی و صداقت این اطلاعات تردید می کنند. امروزه حتی مردم عادی هم فهمیده اند که مسئله اصلی افتتاح طرحها نیست بلکه تداوم فعالیت آنهاست. چه بسیار کارخانه هایی که افتتاح شده اند اما امروزه بسته اند و با کابوس پرداخت حقوق معوق کارکنان روبرو شده اند. رسانه های رسمی اگر بخواهند واقعا ملجا و پناهگاه مردم باشند و مردم اطلاعاتشان را نه از شایعات بلکه از آنها دریافت کنند باید دهه فجر را به فرصتی برای حساب کشی از مسئولان تبدیل نمایند.
دهه فجر نماد خروش مردم بر قدرت سیاسی غیرپاسخگو در سال 1357 بود. جشن های دهه فجر نیز باید پرهیز از کلیشه گرایی و پرداختن به محتوای اصلی آن حرکت باشد. تنها در این صورت است که پیام دهه فجر زنده می ماند و به نمادی ماندگار در فرهنگ سیاسی ایران تبدیل می گردد.
در همین راستا باید به این واقعیت تلخ اشاره کرد که روابط عمومی بیشتر سازمانهای اداری و دولتی ناکارا هستند و گرفتار سبک و سیاق به جا مانده از چند دهه قبل شده اند. در بسیاری از ادارات روابط عمومی کار خود را تهیه بولتنی می کند که در صفحات اول و دوم آن تعدادی حدیث، آیه، سخن بزرگان و نهایتا سخن مسئول عالی رتبه آن سازمان می آید. صفحات سوم و چهارم پیامهای تندرستی و بهداشتی، صفحات پنجم گزارشی از آیین نامه ها و قوانین رفاهی جدید و نهایتا صفحه آخر به اخبار کارکنان نظیر برگزاری مسابقات ورزشی و اعلام برندگان، فتح یک قله و ... اختصاص می یابد.
روابط عمومی در سنت موجود کارکرد مهمی ندارد. همین امر موجب شده تا نیاز ارتباط مردم با سازمانها برآورده نشده و مردم برای یافتن پاسخهای خود به شبکه های غیررسمی مراجعه کنند. در حالیکه امروزه انقلاب گوشی های هوشمند سرهای بخش بزرگی از جامعه را به داخل برنامه هایی چون تلگرام فرو برده، نشر بولتنهای کاغذی پرهزینه و بی کیفیت هیچ تاثیری ندارد که هیچ، بلکه بر عقب ماندگی ساختار اداری دلالت می کند. امروزه انیمیشن، فیلمهای کوتاه، اینفوگرافی و هزاران ابزار از این دست برای انتقال پیام استفاده می شود اما سازمانهای کشور از آنها بی بهره اند.
چندی قبل با یکی از مسئولان هواپیمایی گفتگو می کردم و وی تعجب می کرد که چرا جامعه هنوز نسبت به قراردادهای خرید هواپیما ابهام دارد. به او گفتم که اشکال شما در این است که اهمیت رسانه را نمی دانید. شما نمی دانید که چگونه باید با مردم سخن گفت و چطور باید اطلاعات لازم را به آنها منتقل کرد. تصور اینکه اگر صرفا قرارداد خوبی بسته شود کافی است اشتباه است بلکه باید با جامعه در مورد دلایل انعقاد آن گفتگو کرد و سوالاتی که در اذهان وجود دارد را به شیوه های خلاقانه پاسخ داد. این امر تنها به یک پاسخ فنی و منطقی احتیاج ندارد بلکه به تخصص رسانه ای نیازمند است. به عبارت دیگر تنها استدلالهای پشت یک اقدام درست کافی نیست بلکه ظرف انتقال پیام نیز از اهمیت بسزایی برخوردار است و گاه ظروف مختلف اقتضائات خاصی را در انتقال پیام به همراه دارند. واقعاً کدام مسئولی را دیده اید که از ابزار رسانه برای انتقال پیام خود به خوبی استفاده کند؟
در جشنواره فیلم فجر سال قبل جوانی با سن کم توانست انبوهی جایزه را از آن خود کند. این امر فارغ از این که چه دلالت های مختلفی دارد حداقل واجد این دلالت است که نسل جدیدی در کشور وجود دارند که اگر مجال یابند می توانند قدرت خلاقه خود را برای بهبود امور به کار گیرند. مسئولان هر سازمان باید به فکر باشند تا راه را برای ورود و همکاری نسل جدید در بخش های روابط عمومی باز کنند و مراقب باشند تا نسلی که به تکرار کلیشه ها عادت کرده است مانع فعال شدن این خلاقیت ها نشود.
اصرار بر اینکه در دهه فجر باید حتما چند صد طرح افتتاح شود و صرفا بر این موارد موفق تاکید گردد رسانه های رسمی را به رسانه هایی غیرمعتبر تبدیل می کند. مخاطبان عادی ایرانی از خود می پرسند که اگر در کشور هر سال چند صد طرح مهم افتتاح می شود چرا وضعیت اقتصادی بهبود قابل قبولی نمی یابد؟ به همین علت در درستی و صداقت این اطلاعات تردید می کنند. امروزه حتی مردم عادی هم فهمیده اند که مسئله اصلی افتتاح طرحها نیست بلکه تداوم فعالیت آنهاست. چه بسیار کارخانه هایی که افتتاح شده اند اما امروزه بسته اند و با کابوس پرداخت حقوق معوق کارکنان روبرو شده اند. رسانه های رسمی اگر بخواهند واقعا ملجا و پناهگاه مردم باشند و مردم اطلاعاتشان را نه از شایعات بلکه از آنها دریافت کنند باید دهه فجر را به فرصتی برای حساب کشی از مسئولان تبدیل نمایند.
دهه فجر نماد خروش مردم بر قدرت سیاسی غیرپاسخگو در سال 1357 بود. جشن های دهه فجر نیز باید پرهیز از کلیشه گرایی و پرداختن به محتوای اصلی آن حرکت باشد. تنها در این صورت است که پیام دهه فجر زنده می ماند و به نمادی ماندگار در فرهنگ سیاسی ایران تبدیل می گردد.
در همین راستا باید به این واقعیت تلخ اشاره کرد که روابط عمومی بیشتر سازمانهای اداری و دولتی ناکارا هستند و گرفتار سبک و سیاق به جا مانده از چند دهه قبل شده اند. در بسیاری از ادارات روابط عمومی کار خود را تهیه بولتنی می کند که در صفحات اول و دوم آن تعدادی حدیث، آیه، سخن بزرگان و نهایتا سخن مسئول عالی رتبه آن سازمان می آید. صفحات سوم و چهارم پیامهای تندرستی و بهداشتی، صفحات پنجم گزارشی از آیین نامه ها و قوانین رفاهی جدید و نهایتا صفحه آخر به اخبار کارکنان نظیر برگزاری مسابقات ورزشی و اعلام برندگان، فتح یک قله و ... اختصاص می یابد.
روابط عمومی در سنت موجود کارکرد مهمی ندارد. همین امر موجب شده تا نیاز ارتباط مردم با سازمانها برآورده نشده و مردم برای یافتن پاسخهای خود به شبکه های غیررسمی مراجعه کنند. در حالیکه امروزه انقلاب گوشی های هوشمند سرهای بخش بزرگی از جامعه را به داخل برنامه هایی چون تلگرام فرو برده، نشر بولتنهای کاغذی پرهزینه و بی کیفیت هیچ تاثیری ندارد که هیچ، بلکه بر عقب ماندگی ساختار اداری دلالت می کند. امروزه انیمیشن، فیلمهای کوتاه، اینفوگرافی و هزاران ابزار از این دست برای انتقال پیام استفاده می شود اما سازمانهای کشور از آنها بی بهره اند.
چندی قبل با یکی از مسئولان هواپیمایی گفتگو می کردم و وی تعجب می کرد که چرا جامعه هنوز نسبت به قراردادهای خرید هواپیما ابهام دارد. به او گفتم که اشکال شما در این است که اهمیت رسانه را نمی دانید. شما نمی دانید که چگونه باید با مردم سخن گفت و چطور باید اطلاعات لازم را به آنها منتقل کرد. تصور اینکه اگر صرفا قرارداد خوبی بسته شود کافی است اشتباه است بلکه باید با جامعه در مورد دلایل انعقاد آن گفتگو کرد و سوالاتی که در اذهان وجود دارد را به شیوه های خلاقانه پاسخ داد. این امر تنها به یک پاسخ فنی و منطقی احتیاج ندارد بلکه به تخصص رسانه ای نیازمند است. به عبارت دیگر تنها استدلالهای پشت یک اقدام درست کافی نیست بلکه ظرف انتقال پیام نیز از اهمیت بسزایی برخوردار است و گاه ظروف مختلف اقتضائات خاصی را در انتقال پیام به همراه دارند. واقعاً کدام مسئولی را دیده اید که از ابزار رسانه برای انتقال پیام خود به خوبی استفاده کند؟
در جشنواره فیلم فجر سال قبل جوانی با سن کم توانست انبوهی جایزه را از آن خود کند. این امر فارغ از این که چه دلالت های مختلفی دارد حداقل واجد این دلالت است که نسل جدیدی در کشور وجود دارند که اگر مجال یابند می توانند قدرت خلاقه خود را برای بهبود امور به کار گیرند. مسئولان هر سازمان باید به فکر باشند تا راه را برای ورود و همکاری نسل جدید در بخش های روابط عمومی باز کنند و مراقب باشند تا نسلی که به تکرار کلیشه ها عادت کرده است مانع فعال شدن این خلاقیت ها نشود.
کلمات کلیدی : دهه فجر + انقلاب اسلامی + امام خمینی ره
iman
۱۳۹۵-۱۱-۱۸ ۰۹:۲۱:۳۰
آخ قربون دهنت من خودم وقتی دهه فجر شروع میشه اخبار رو از سایتها نگاه میکنم و فقط قبل فوتبال میرم سراغ تلویزیون و بعدش هم سریع خاموش میکنم هنوز مسیولین نفهمیون اگر قرار باشه مردم انقلاب رو بشناسن تا الان بعد ۴۰ سال شناختن نیاز نیست به زور بهشون بشناسونید (4153399) (alef-13)
۱۳۹۵-۱۱-۱۸ ۰۹:۴۷:۴۵
وقتی که مدیر روابط عمومی این کاره نیست و با پارتی آمده سر کار نتیجه بهتر از این نخواهد شد. (4153448) (alef-3)
۱۳۹۵-۱۱-۱۸ ۱۱:۳۶:۲۰
حتمالا" این نظر منتشر نخواهد شد. اما حداقل نظرم رو مینویسم:
در مجموع با نویسنده موافقم.
در بحث طرحها و افتتاح طرح، معمولا" در طول سال در چند مقطع، علی الخصوص هفته دولت و دهه فجر، دولتها اقدام به تبلیغات فراوان در خصوص طرحهای افتتاح شده میکنند. اگر آمار از طرحهای اعلام شده در 37 سال گذشته بدست آورید خواهید دید که تعداد آنها حداقل 6 رقمی خواهد بود! در حالیکه مشکلات مردم بیش از گذشته شده است.
در خصوص صدا و سیما هم تکلیف روشنه! دائما میگه شاه ژاندارم امریکا بود و پولهای ملت ایران رو خرج خرید اسلحه از غرب کرد و صنایع مونتاژ آورد و ......
تو این مملکت یه نفر پیدا نمیشه از صداوسیما بپرسه: اگر شاه اون سلاحها رو نخریده بود، ما با چی میتونستیم در مقابل صدام بایستیم؟!
اگر اون صنایع مونتاژی نبود، ما امروز خودرو سازی و ..... داشتیم؟
مگر همین امروزه کاری به جز مونتاژ خودروهای چینی یا فرانسوی انجام میدیم؟! (4153618) (alef-13)
در مجموع با نویسنده موافقم.
در بحث طرحها و افتتاح طرح، معمولا" در طول سال در چند مقطع، علی الخصوص هفته دولت و دهه فجر، دولتها اقدام به تبلیغات فراوان در خصوص طرحهای افتتاح شده میکنند. اگر آمار از طرحهای اعلام شده در 37 سال گذشته بدست آورید خواهید دید که تعداد آنها حداقل 6 رقمی خواهد بود! در حالیکه مشکلات مردم بیش از گذشته شده است.
در خصوص صدا و سیما هم تکلیف روشنه! دائما میگه شاه ژاندارم امریکا بود و پولهای ملت ایران رو خرج خرید اسلحه از غرب کرد و صنایع مونتاژ آورد و ......
تو این مملکت یه نفر پیدا نمیشه از صداوسیما بپرسه: اگر شاه اون سلاحها رو نخریده بود، ما با چی میتونستیم در مقابل صدام بایستیم؟!
اگر اون صنایع مونتاژی نبود، ما امروز خودرو سازی و ..... داشتیم؟
مگر همین امروزه کاری به جز مونتاژ خودروهای چینی یا فرانسوی انجام میدیم؟! (4153618) (alef-13)
۱۳۹۵-۱۱-۱۸ ۰۹:۴۸:۰۴
هر كاري اگر از مردم گرفته شود و دولتي شود فاتحه اش خوانده است و متاسفانه از روزي كه جشنهاي دهه فجر دولتي شد هر سال بدتر از سال قبل گرامي داشته شد (4153449) (alef-3)
۱۳۹۵-۱۱-۱۸ ۰۹:۴۹:۲۷
سلام بنظرم شما همچنان به تبلیغات خبر آمد خبری در راه است وبعد معلوم شود خبری نبوده است علاقمند هستید (4153453) (alef-13)
گنج رچ
۱۳۹۵-۱۱-۱۸ ۱۰:۳۶:۰۴
ضمن اینکه بیافزائید به نوشته های فوق ، هزینه های هنگفت و ریخت وپاش های اسراف گونه ناشی از تبلیغات در وزارتخانه ها و مدارس و ادارات وبانکها و رسانه ها و.... که می توانند هدایت شده در جاهای واجب خرج شوند. (4153515) (alef-3)
۱۳۹۵-۱۱-۱۸ ۱۰:۴۱:۱۸
عالی بود، واقعا درد دل مردم را گفتید. (4153521) (alef-3)
جامعه شناس
۱۳۹۵-۱۱-۱۸ ۱۱:۱۲:۰۷
سه تغییر نادرستی در این 37 سال گذشته در زمینه فرهنگ رخ داد ه که هیچ کس در فکر اصلاح کردن آن نیست:
1- جای گزینی صدا و سیما به جای مساجد:
مساجدی که باید پایگاه واقعی اسلام شناسی نوجوانان باشد امروزه تبدیل به مجالس برگزاری ترحیم، مراسم مناسبتی(میلاد یا شهادت پیشوایان شده)، از سوی دیگر با تشکیل هیئت امنا و دایر کردن چند مغازه، صندوق بانکی. آیا کارکرد واقعی مساجد این هاست؟ جوانان سال های دهه 55 به بعد معارف دینی خود را از کجا گرفتند؟ مطالعه و حضور در مساجد نبود؟
2- آموزش و پرورشی که باید مرکز تربیت(خود شناسی، خودیابی و مهارت های زندگی ) فرزندان جامعه باشد، مرکز تجاری-آموزشی بیش نیست. با کالایی شدن علم حتی سیما هم به سمت آموزش کنکور با 8 برنامه در شبکه های مختلف بر این هجمه می کوبد.
3- کارکردهای واقعی فرهنگی صداوسیما، مساجد و آموزش و پرورش نیاز جدی به بازشناسی و برنامه ریزی از نو ندارد؟
4- از صدا و سیما اگر بخش معارفی، پزشکی و آش پزی را بگیرید، در حوزه فرهنگی چه تحفه ارزش مندی برای دیدن دارد؟ این قدر دلواپس نفوذ نباید بود، برنامه ریزی های بسیار نادرست فرهنگی بستر بسیار بسیار مناسبی برای تأثیر پذیری جامعه به انواع منفی گرایی ها نشده است؟
5- کارکرد حسینه های نوپدید و امام زاده ها از نظر فرهنگی که بماند.
6- تا کنون نه بر صدا و سیما و نه آموزش و پرورش و نه برای مساجد، صاحب نظران حرفه ای و کارآمد آمده اند. علی عسگری که مرد هنر و فرهنگ نیست، آشتیانی هم درس جغرافیا خوانده، از کودک، نوجوان، خانواده و... چه بویی برده؟
7- این سه حوزه سرمایه های انسانی را دریابید.
8- علما به مساجد بروند، صدا و سیما نقش آگاهی رسانی، هنری و نمایشی خود را تقویت کند. آموزش و پرورش هم به تربیت پیش از آموزش بها دهد. مدارس از شکل کارخانه ای شدن و فقط درس خوانی(درس و تست و مثلا با سواد شدن) تغییر کارکردی بدهند.
9- آیا با دانش جویان دم ساز بوده اید؟ چرا آن ها پس از ورود به دانشگاه تازه یاد تفریح، سینما،تئاتر، موسیقی،باشگاه ، اردوهای جمعی، دور دور زدن در خیابان ها، استخر و شنا و دیگر تجربه های زندگی جمعی می افتند؟ چون انان در مدارس بویی از زندگی نمی برند، از مهد کودک وارد چرخه آموزش شده، حداکثر به فراگیری زبان، گاهی مثلا برای شادی(رقص و...) برای شان مهیا می گردد.
10- مگر امام نفرمود انقلاب ما که برای اقتصاد نبود، متولیان مساجد،صداوسیما، آموزش و پرورش در راستای توسعه فرهنگ والا چه غلطی می کنند؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
11- سرمایه های فرهنگی(ذهنی- کالبدی)= عادت واره ها و سرمایه های فرهنگی عینی رو به فرسایش نیست؟
12- این که نوجوان و جوان امروز درگیر شبکه های اجتماعی است برای چیست؟ آیا دچار بیگانگی اجتماعی نشده، از طریق این شبکه ها نمی خواهد بر هویت یابی درست تر خود دست یابد.
13- مشکل بیش تر نخبگان قدرت سیاسی در این 37 گذشته مرض خود بزرگ بینی و تصاحب قدرت نیست؟
14- بیش ترشان هم و غم شان به چنگ آوردن قدرت است. اما این که با این قدرت چونه رفتار کنند، خیلی دغدغه ندارند. به حاشیه نشینانی مانند حسن عباسی، رائفی، رسایی و... دقت کنید بیرون مرزنشینان که جای خود دارد.
15- وجودlove park در دانشگاه تهران یا حتی وجود یک مورد ساقی برای دانش جویان دانشگاه صنعتی شریف را مسوولان فرهنگی چگونه تفسیر می کنند؟
16- سیاست بازی یا سیاست گردانی با سیاست مداری و سیاست گذاری اشتباه گرفته نشده است؟ (4153564) (alef-13)
1- جای گزینی صدا و سیما به جای مساجد:
مساجدی که باید پایگاه واقعی اسلام شناسی نوجوانان باشد امروزه تبدیل به مجالس برگزاری ترحیم، مراسم مناسبتی(میلاد یا شهادت پیشوایان شده)، از سوی دیگر با تشکیل هیئت امنا و دایر کردن چند مغازه، صندوق بانکی. آیا کارکرد واقعی مساجد این هاست؟ جوانان سال های دهه 55 به بعد معارف دینی خود را از کجا گرفتند؟ مطالعه و حضور در مساجد نبود؟
2- آموزش و پرورشی که باید مرکز تربیت(خود شناسی، خودیابی و مهارت های زندگی ) فرزندان جامعه باشد، مرکز تجاری-آموزشی بیش نیست. با کالایی شدن علم حتی سیما هم به سمت آموزش کنکور با 8 برنامه در شبکه های مختلف بر این هجمه می کوبد.
3- کارکردهای واقعی فرهنگی صداوسیما، مساجد و آموزش و پرورش نیاز جدی به بازشناسی و برنامه ریزی از نو ندارد؟
4- از صدا و سیما اگر بخش معارفی، پزشکی و آش پزی را بگیرید، در حوزه فرهنگی چه تحفه ارزش مندی برای دیدن دارد؟ این قدر دلواپس نفوذ نباید بود، برنامه ریزی های بسیار نادرست فرهنگی بستر بسیار بسیار مناسبی برای تأثیر پذیری جامعه به انواع منفی گرایی ها نشده است؟
5- کارکرد حسینه های نوپدید و امام زاده ها از نظر فرهنگی که بماند.
6- تا کنون نه بر صدا و سیما و نه آموزش و پرورش و نه برای مساجد، صاحب نظران حرفه ای و کارآمد آمده اند. علی عسگری که مرد هنر و فرهنگ نیست، آشتیانی هم درس جغرافیا خوانده، از کودک، نوجوان، خانواده و... چه بویی برده؟
7- این سه حوزه سرمایه های انسانی را دریابید.
8- علما به مساجد بروند، صدا و سیما نقش آگاهی رسانی، هنری و نمایشی خود را تقویت کند. آموزش و پرورش هم به تربیت پیش از آموزش بها دهد. مدارس از شکل کارخانه ای شدن و فقط درس خوانی(درس و تست و مثلا با سواد شدن) تغییر کارکردی بدهند.
9- آیا با دانش جویان دم ساز بوده اید؟ چرا آن ها پس از ورود به دانشگاه تازه یاد تفریح، سینما،تئاتر، موسیقی،باشگاه ، اردوهای جمعی، دور دور زدن در خیابان ها، استخر و شنا و دیگر تجربه های زندگی جمعی می افتند؟ چون انان در مدارس بویی از زندگی نمی برند، از مهد کودک وارد چرخه آموزش شده، حداکثر به فراگیری زبان، گاهی مثلا برای شادی(رقص و...) برای شان مهیا می گردد.
10- مگر امام نفرمود انقلاب ما که برای اقتصاد نبود، متولیان مساجد،صداوسیما، آموزش و پرورش در راستای توسعه فرهنگ والا چه غلطی می کنند؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
11- سرمایه های فرهنگی(ذهنی- کالبدی)= عادت واره ها و سرمایه های فرهنگی عینی رو به فرسایش نیست؟
12- این که نوجوان و جوان امروز درگیر شبکه های اجتماعی است برای چیست؟ آیا دچار بیگانگی اجتماعی نشده، از طریق این شبکه ها نمی خواهد بر هویت یابی درست تر خود دست یابد.
13- مشکل بیش تر نخبگان قدرت سیاسی در این 37 گذشته مرض خود بزرگ بینی و تصاحب قدرت نیست؟
14- بیش ترشان هم و غم شان به چنگ آوردن قدرت است. اما این که با این قدرت چونه رفتار کنند، خیلی دغدغه ندارند. به حاشیه نشینانی مانند حسن عباسی، رائفی، رسایی و... دقت کنید بیرون مرزنشینان که جای خود دارد.
15- وجودlove park در دانشگاه تهران یا حتی وجود یک مورد ساقی برای دانش جویان دانشگاه صنعتی شریف را مسوولان فرهنگی چگونه تفسیر می کنند؟
16- سیاست بازی یا سیاست گردانی با سیاست مداری و سیاست گذاری اشتباه گرفته نشده است؟ (4153564) (alef-13)
ثريا دالغين
۱۳۹۵-۱۱-۱۸ ۱۱:۱۹:۵۵
قربان قلمتان!
حالا چند راه حل احتمالا كارا براي معظلات فوق:
_وارد شدن صدا و سيما در مبحث رقابت
_ جايگزيني افراد ارزشي با متخصصان خوش فكر در واحدهاي روابط عمومي
_اصلاح محتواي برخي اتفاقات تاريخي كه ديگر عموم در باره آن مطلع ترند. (4153574) (alef-13)
حالا چند راه حل احتمالا كارا براي معظلات فوق:
_وارد شدن صدا و سيما در مبحث رقابت
_ جايگزيني افراد ارزشي با متخصصان خوش فكر در واحدهاي روابط عمومي
_اصلاح محتواي برخي اتفاقات تاريخي كه ديگر عموم در باره آن مطلع ترند. (4153574) (alef-13)
۱۳۹۵-۱۱-۱۸ ۱۲:۱۱:۲۹
هزینه های جشن رو برای نقاط محروم هزینه کنند نتیجه بهتری خواهد داد. (4153692) (alef-3)
۱۳۹۵-۱۱-۱۸ ۱۲:۳۰:۲۱
آسيب شناسي شما درست بود ولي راه حلي که براي رفع مشکل داده ايد؛ ربطي به اصل قضيه نداشت.
اگر قرار است دستاوردهاي انقلاب به چالش کشيده شوند بايد تريبون را در اختيار کساني قرار دهيم که تعصب احساسي نسبت به انقلاب ندارند و به آنها اجازه دهيم کليات انقلاب را تحليل کنند. (4153728) (alef-13)
اگر قرار است دستاوردهاي انقلاب به چالش کشيده شوند بايد تريبون را در اختيار کساني قرار دهيم که تعصب احساسي نسبت به انقلاب ندارند و به آنها اجازه دهيم کليات انقلاب را تحليل کنند. (4153728) (alef-13)
۱۳۹۵-۱۱-۱۸ ۱۳:۲۴:۱۶
آقا تا چند سال دیگه جا برای کلنگ زنی در کشور باقی نمیماند و کلنگ را باید جای کلنگ قبلی زد این مسئله فاجعه بار خواهد شد. (4153856) (alef-13)
۱۳۹۵-۱۱-۱۸ ۱۵:۰۹:۳۲
یک عده از مدیران کار نابلد در حوزه تخصصی خود هیچ نمی دانند ولی بنر زدن و تعریف و تمجید برای اینده کاریشان خوب است و این را همه بلدند. (4154046) (alef-13)
۱۳۹۵-۱۱-۱۸ ۲۳:۴۳:۱۳
همین امشب خبر شبکه یک ساعت 19وقتی مجری در خصوص قطعی گاز یک ساختمان ده واحدی به خاطر نشتی گاز یک واحد، از مسیولان سوال کرد چرا بقیه واحدها الان ده روز است که دارند بدون گاز در این سرما به سر میبرند و چرا ده روز طول کشید با سه مسیول صحبت کردند هریک دو دقیقه فقط در مورد تبریک ایام دهه فجر حرف زدند آخرش نفهمیدیم کی بیچاره‌ها در این سرما گاز آنها وصل میشه 95/11/18 (4154646) (alef-13)
۱۳۹۵-۱۱-۱۹ ۰۸:۰۱:۱۸
چرا مسئولین منویات مقام معظم رهبری را سرلوحه کارهاشون قرار نمی دهند و از توان بسیج و نیروهای رویشی که سرشار از خلاقیت و نوآوری هستند، کمتر استفاده می کنند. (4154836) (alef-13)
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
