کد مطلب: 151972
با خدا تجارت کنید
تاریخ انتشار : يکشنبه ۳ ارديبهشت ۱۳۹۱ ساعت ۱۵:۱۰
اسباب مادى رزق و روزى تلاش و کوشش و دقت در انتخاب کسب و کار و برخورد خوب با مردم و داشتن حساب و کتاب دقیق و امثال آن است. موانع مادى آن نیز تنبلى، بدرفتارى با مردم و اقدام هاى بدون مشورت و بى مطالعه و امثال آن است
می گویند این روزها پول در آوردن خیلی سخت شده و کاری هم نمی توان کرد، مشکلات اقتصادی را هیچ گونه نمی توان حل کرد ، تورم بیداد می کند. اصلا نمی دانیم که چگونه می توانیم کمی اوضاع را بهتر کنیم؟
بله متأسفانه گاهی اوضاع بدجور به هم می ریزد و واقعا آدم را حیران می کند،اما چه کنم چه کنم کردن ها نمی تواند مشکل ما را حل کند باید آگاهانه و با مدیریت این شرایط سریعا خود را از دام ناداری و فقر برهانیم ،راهش چیست؟
معلوم است،"تجارت" آن هم با کسی که هم انصاف دارد هم بی نهایت بخشنده و مهربان است و فوق العاده ثروتمند، ارتباط با چنین کسی و معامله با او زندگی ما را ناگهان متحول می کند، تازه شراکت و معامله با او سرمایه چندانی هم لازم ندارد، ما می توانیم با کمترین هزینه بیشترین سود را ببریم، می پرسید چه کسی و چگونه؟ بگذارید سرور و مولایمان راهنماییمان کند:
امام(علیه السلام) می فرماید: «اسْتَنْزِلُوا الرِّزْقَ بِالصَّدَقَةِ»؛ روزى را به وسیله صدقه فرود آورید. (مصادر نهج البلاغه،ج ۴، ص ۱۲۱) امام(علیه السلام) در این کلام کوتاه حکمت آمیز اشاره به اسباب فزونى نعمت کرده مى فرماید: «روزى را به وسیله صدقه فرود آورید»؛ (اسْتَنْزِلُوا الرِّزْقَ بِالصَّدَقَةِ)
منظور از رزق و روزى تمام مواهب الهى است که انسان در زندگى به آن نیاز دارد و معمولاً بر مواهب مادى از قبیل مال و املاک گوناگون اطلاق مى شود، هر چند درباره امور معنوى نیز به کار مى رود مثلاً مى گوییم: «اللّهُمّ ارْزُقْنَا الاْیمانَ وَالْیقینَ؛ خداوندا ایمان و یقین به ما روزى بفرما» ولى در کلام مورد بحث اشاره به مواهب مادى است. و منظور از «صدقه» هرگونه موهبت مادى است که بدون عوض و با انگیزه الهى در اختیار دیگرى قرار داده شود.
امام(علیه السلام) در این کلام نورانى رابطه نزدیکى میان صدقات و فزونى رزق و روزى بیان فرموده است. این معنا در روایات دیگر نیز با عبارات متفاوتى آمده است از جمله در حکمت ۲۵۸ آمده که امام(علیه السلام) مى فرماید: «إذا أمْلَقْتُمْ فَتاجِرُوا اللهَ بِالصَّدَقَةِ ؛ هر زمان فقیر و نیازمند شدید با دادن صدقه با خداوند معامله کنید».
در حدیث دیگرى از امام صادق(علیه السلام) مى خوانیم که به یکى از فرزندانش فرمود: از آن مالى که نزد تو بود چقدر باقى مانده؟ عرض کرد: فقط چهل دینار. امام(علیه السلام) فرمود: برو و آن را به نیازمندان صدقه بده. عرض کرد: چیزى غیر از آن در بساط نیست. فرمود: مى گویم آن را صدقه بده خدا به جاى آن به ما مى دهد. سپس فرمود: «أَما عَلِمْتَ أنَّ لِکُلِّ شَیء مِفْتاحاً وَمِفْتاحُ الرِّزْقِ الصَّدَقَةُ؛ آیا نمى دانى هر چیز کلیدى دارد و کلید رزق صدقه است؟» پس برو و آن را در راه خدا به نیازمندان بده.
فرزند امام این کار را کرد. ده روز نگذشته بود که از محلى چهار هزار دینار خدمت حضرت آوردند. امام(علیه السلام) فرمود: فرزندم! چهل دینار براى خدا دادى و خداوند چهار هزار دینار به ما داد.(کافى، ج ۴، ص ۹، ح ۳)
رزق و روزى اسباب و موانع مختلفى دارد. این اسباب و موانع بر دو گونه است: بخشى جنبه مادى و ظاهرى دارد و بخشى جنبه معنوى. اسباب مادى رزق و روزى تلاش و کوشش و دقت در انتخاب کسب و کار و برخورد خوب با مردم و داشتن حساب و کتاب دقیق و امثال آن است. موانع مادى آن نیز تنبلى، بدرفتارى با مردم و اقدام هاى بدون مشورت و بى مطالعه و امثال آن است.
اما اسباب معنوى آن امور زیادى از جمله دادن صدقه و بخشش در راه خداست. قرآن کریم مى فرماید: «(یمْحَقُ اللهُ الرِّبَا وَیرْبِى الصَّدَقَاتِ) خداوند ربا را نابود مى کند، و صدقات را افزایش مى دهد»(۱) این آیه نیز اشاره به این معنا دارد که صدقه باعث ازدیاد روزى مى شود.
همچنین در احادیث اسلامى آمده است که نماز شب، بیدار ماندن میان طلوع فجر و طلوع آفتاب و پرداختن به ذکر و دعا تأثیر زیادى در فزونى روزى دارد.
از جمله موانع معنوى روزى گناهان مختلف است، از این رو در بعضى از احادیث امیر مؤمنان آمده است: «إذا أبْطَئَتِ الاْرْزاقُ عَلَیکَ فَاسْتَغْفِرِ اللهَ یوَسِّعْ عَلَیکَ فیها؛ هنگامى که روزى براى تو سخت شد از گناهانت استغفار کن خداوند روزى تو را وسیع مى گرداند».(۲)
روایت معروفى نیز در ذیل آیات ۱۰ به بعد سوره «نوح»: (فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ إِنَّهُ کَانَ غَفَّاراً * یرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَیکُمْ مِّدْرَاراً * وَیمْدِدْکُمْ بِأَمْوَال وَبَنِینَ وَیجْعَلْ لَّکُمْ جَنَّات وَیجْعَلْ لَّکُمْ أَنْهَاراً ...) از امیر مؤمنان على(علیه السلام) نقل شده که گروهى نزد آن حضرت آمدند و از خشکسالى و کمبود فراورده هاى کشاورزى و مانند آن شکایت داشتند. حضرت به همه آنها دستور داد که از گناهان خود توبه کنند و به این آیات استناد فرمود.(۳)
در مورد صله رحم از امام باقر(علیه السلام) نقل شده است که مى فرماید: «صُلَةُ الاْرْحامِ تُزَکِّى الاْعْمالَ وَ تُنْمِى الاْمْوالَ؛ صله رحم اعمال انسان را پاکیزه و اموال را فزونى مى دهد».(۴) در مقابل آن قطع رحم باعث تاریکى فضاى زندگى و کمبود روزى است.
دانستی ها را در مورد اینکه چگونه می توانیم اوضاعمان را بهتر کنیم دانستیم، دیگر ما می دانیم و زندگیمان ، حالا می خواهیم این چندر غازمان را هم دو دستی بچسبیم تا مبادا روزی کم بیاوریم و یا بخشش کنیم و وارد معامله با خدا شویم و سودش را ببریم، هر کس خودش می داند و شم اقتصادیش.
در ضمن ما که وقت می گذاریم و غر می زنیم که آی فغان آی داد و بی داد، از این فلک و روزگار و این نظام و مردم و همه و همه و آخر سر هم جز ناراحتی و گرفتگی چیزی عایدمان نمی شود .آیا بهتر نیست برای بهبود اوضاع معیشتمان همین وقت را بر سجاده نیاز بنشینیم از آنچه کرده ایم عذر بخواهیم و با اینکار ریشه فقر را برای همیشه بخشکانیم و درهای نعمت خداوند را به روی خود بگشاییم؟ این را دیگر من و شما یا آن واعظ منبری نمی گوید امیرالمؤمنین علیه السلام برای امثال ما تجویز کرده اند .
شاید باورمان نشود همین چند امر ساده این همه گره کور را حل کند، اما یادمان باشد این راهکارها از منابع فیض و رحمت است و نباید دست کم بگیریمشان، حالا این گوی و این میدان... پیش به سوی روزهای بهتر.
پی نوشت ها :
(۱). بقره، آیه ۲۷۶ .
(۲). بحارالانوار، ج ۷۴، ص ۲۷۱ .
(۳). تفسیر منهج الصادقین، ج ۱۰، ص ۱۹ و ۲۰ .
(۴). کافى، ج ۲، ص ۱۵۰، ح ۴.
منبع: سایت آیت الله مکارم شیرازی
می گویند این روزها پول در آوردن خیلی سخت شده و کاری هم نمی توان کرد، مشکلات اقتصادی را هیچ گونه نمی توان حل کرد ، تورم بیداد می کند. اصلا نمی دانیم که چگونه می توانیم کمی اوضاع را بهتر کنیم؟
بله متأسفانه گاهی اوضاع بدجور به هم می ریزد و واقعا آدم را حیران می کند،اما چه کنم چه کنم کردن ها نمی تواند مشکل ما را حل کند باید آگاهانه و با مدیریت این شرایط سریعا خود را از دام ناداری و فقر برهانیم ،راهش چیست؟
معلوم است،"تجارت" آن هم با کسی که هم انصاف دارد هم بی نهایت بخشنده و مهربان است و فوق العاده ثروتمند، ارتباط با چنین کسی و معامله با او زندگی ما را ناگهان متحول می کند، تازه شراکت و معامله با او سرمایه چندانی هم لازم ندارد، ما می توانیم با کمترین هزینه بیشترین سود را ببریم، می پرسید چه کسی و چگونه؟ بگذارید سرور و مولایمان راهنماییمان کند:
امام(علیه السلام) می فرماید: «اسْتَنْزِلُوا الرِّزْقَ بِالصَّدَقَةِ»؛ روزى را به وسیله صدقه فرود آورید. (مصادر نهج البلاغه،ج ۴، ص ۱۲۱) امام(علیه السلام) در این کلام کوتاه حکمت آمیز اشاره به اسباب فزونى نعمت کرده مى فرماید: «روزى را به وسیله صدقه فرود آورید»؛ (اسْتَنْزِلُوا الرِّزْقَ بِالصَّدَقَةِ)
منظور از رزق و روزى تمام مواهب الهى است که انسان در زندگى به آن نیاز دارد و معمولاً بر مواهب مادى از قبیل مال و املاک گوناگون اطلاق مى شود، هر چند درباره امور معنوى نیز به کار مى رود مثلاً مى گوییم: «اللّهُمّ ارْزُقْنَا الاْیمانَ وَالْیقینَ؛ خداوندا ایمان و یقین به ما روزى بفرما» ولى در کلام مورد بحث اشاره به مواهب مادى است. و منظور از «صدقه» هرگونه موهبت مادى است که بدون عوض و با انگیزه الهى در اختیار دیگرى قرار داده شود.
امام(علیه السلام) در این کلام نورانى رابطه نزدیکى میان صدقات و فزونى رزق و روزى بیان فرموده است. این معنا در روایات دیگر نیز با عبارات متفاوتى آمده است از جمله در حکمت ۲۵۸ آمده که امام(علیه السلام) مى فرماید: «إذا أمْلَقْتُمْ فَتاجِرُوا اللهَ بِالصَّدَقَةِ ؛ هر زمان فقیر و نیازمند شدید با دادن صدقه با خداوند معامله کنید».
در حدیث دیگرى از امام صادق(علیه السلام) مى خوانیم که به یکى از فرزندانش فرمود: از آن مالى که نزد تو بود چقدر باقى مانده؟ عرض کرد: فقط چهل دینار. امام(علیه السلام) فرمود: برو و آن را به نیازمندان صدقه بده. عرض کرد: چیزى غیر از آن در بساط نیست. فرمود: مى گویم آن را صدقه بده خدا به جاى آن به ما مى دهد. سپس فرمود: «أَما عَلِمْتَ أنَّ لِکُلِّ شَیء مِفْتاحاً وَمِفْتاحُ الرِّزْقِ الصَّدَقَةُ؛ آیا نمى دانى هر چیز کلیدى دارد و کلید رزق صدقه است؟» پس برو و آن را در راه خدا به نیازمندان بده.
فرزند امام این کار را کرد. ده روز نگذشته بود که از محلى چهار هزار دینار خدمت حضرت آوردند. امام(علیه السلام) فرمود: فرزندم! چهل دینار براى خدا دادى و خداوند چهار هزار دینار به ما داد.(کافى، ج ۴، ص ۹، ح ۳)
رزق و روزى اسباب و موانع مختلفى دارد. این اسباب و موانع بر دو گونه است: بخشى جنبه مادى و ظاهرى دارد و بخشى جنبه معنوى. اسباب مادى رزق و روزى تلاش و کوشش و دقت در انتخاب کسب و کار و برخورد خوب با مردم و داشتن حساب و کتاب دقیق و امثال آن است. موانع مادى آن نیز تنبلى، بدرفتارى با مردم و اقدام هاى بدون مشورت و بى مطالعه و امثال آن است.
اما اسباب معنوى آن امور زیادى از جمله دادن صدقه و بخشش در راه خداست. قرآن کریم مى فرماید: «(یمْحَقُ اللهُ الرِّبَا وَیرْبِى الصَّدَقَاتِ) خداوند ربا را نابود مى کند، و صدقات را افزایش مى دهد»(۱) این آیه نیز اشاره به این معنا دارد که صدقه باعث ازدیاد روزى مى شود.
همچنین در احادیث اسلامى آمده است که نماز شب، بیدار ماندن میان طلوع فجر و طلوع آفتاب و پرداختن به ذکر و دعا تأثیر زیادى در فزونى روزى دارد.
از جمله موانع معنوى روزى گناهان مختلف است، از این رو در بعضى از احادیث امیر مؤمنان آمده است: «إذا أبْطَئَتِ الاْرْزاقُ عَلَیکَ فَاسْتَغْفِرِ اللهَ یوَسِّعْ عَلَیکَ فیها؛ هنگامى که روزى براى تو سخت شد از گناهانت استغفار کن خداوند روزى تو را وسیع مى گرداند».(۲)
روایت معروفى نیز در ذیل آیات ۱۰ به بعد سوره «نوح»: (فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ إِنَّهُ کَانَ غَفَّاراً * یرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَیکُمْ مِّدْرَاراً * وَیمْدِدْکُمْ بِأَمْوَال وَبَنِینَ وَیجْعَلْ لَّکُمْ جَنَّات وَیجْعَلْ لَّکُمْ أَنْهَاراً ...) از امیر مؤمنان على(علیه السلام) نقل شده که گروهى نزد آن حضرت آمدند و از خشکسالى و کمبود فراورده هاى کشاورزى و مانند آن شکایت داشتند. حضرت به همه آنها دستور داد که از گناهان خود توبه کنند و به این آیات استناد فرمود.(۳)
در مورد صله رحم از امام باقر(علیه السلام) نقل شده است که مى فرماید: «صُلَةُ الاْرْحامِ تُزَکِّى الاْعْمالَ وَ تُنْمِى الاْمْوالَ؛ صله رحم اعمال انسان را پاکیزه و اموال را فزونى مى دهد».(۴) در مقابل آن قطع رحم باعث تاریکى فضاى زندگى و کمبود روزى است.
دانستی ها را در مورد اینکه چگونه می توانیم اوضاعمان را بهتر کنیم دانستیم، دیگر ما می دانیم و زندگیمان ، حالا می خواهیم این چندر غازمان را هم دو دستی بچسبیم تا مبادا روزی کم بیاوریم و یا بخشش کنیم و وارد معامله با خدا شویم و سودش را ببریم، هر کس خودش می داند و شم اقتصادیش.
در ضمن ما که وقت می گذاریم و غر می زنیم که آی فغان آی داد و بی داد، از این فلک و روزگار و این نظام و مردم و همه و همه و آخر سر هم جز ناراحتی و گرفتگی چیزی عایدمان نمی شود .آیا بهتر نیست برای بهبود اوضاع معیشتمان همین وقت را بر سجاده نیاز بنشینیم از آنچه کرده ایم عذر بخواهیم و با اینکار ریشه فقر را برای همیشه بخشکانیم و درهای نعمت خداوند را به روی خود بگشاییم؟ این را دیگر من و شما یا آن واعظ منبری نمی گوید امیرالمؤمنین علیه السلام برای امثال ما تجویز کرده اند .
شاید باورمان نشود همین چند امر ساده این همه گره کور را حل کند، اما یادمان باشد این راهکارها از منابع فیض و رحمت است و نباید دست کم بگیریمشان، حالا این گوی و این میدان... پیش به سوی روزهای بهتر.
پی نوشت ها :
(۱). بقره، آیه ۲۷۶ .
(۲). بحارالانوار، ج ۷۴، ص ۲۷۱ .
(۳). تفسیر منهج الصادقین، ج ۱۰، ص ۱۹ و ۲۰ .
(۴). کافى، ج ۲، ص ۱۵۰، ح ۴.
منبع: سایت آیت الله مکارم شیرازی
کلمات کلیدی : خدا+ تجارت
۱۳۹۱-۰۲-۰۳ ۲۲:۰۶:۱۹
ممنون لطفا اگر ممكنه متون اسلامي رو كمي خلاصه تر بنويسيد كه حوصله خواننده بكشه بخونه باز هم تشكر (752002) (moderator18)
احمد
۱۳۹۱-۰۲-۰۴ ۰۸:۲۱:۳۳
متشکرم . مطالب بسیار زیبا و آموزنده ای بود ... خداوند به نویسنده و گردآورنده این چنین مطالبی جزای خیر عطا فرماید...
جان تازه درکالبد سست و بیحالم دمیده شد... ممنون (752317) (moderator18)
جان تازه درکالبد سست و بیحالم دمیده شد... ممنون (752317) (moderator18)
مصطفی
۱۳۹۴-۰۹-۱۹ ۰۳:۴۰:۳۱
سلام
من به خدا و اهل بیت ایمان دارم آدم پاکی هم نیستم نمازم رو هم میخونم و ترک میکنم ولی تا جایی که تونستم کمک کردم تا جایی که تونستم قرض دادم بدون چشم داشت ولی هر روز بدتر از دیروز میرم سر کارکه خرجم رو در بیارم از درس های دانشگاه عقب میوفتم نمیدونم چیه ولی همیشه تمام تلاشمو میکنم آخرش به بنبست میخورم من باید چیکار کنم؟؟ (3378954) (alef-11)
من به خدا و اهل بیت ایمان دارم آدم پاکی هم نیستم نمازم رو هم میخونم و ترک میکنم ولی تا جایی که تونستم کمک کردم تا جایی که تونستم قرض دادم بدون چشم داشت ولی هر روز بدتر از دیروز میرم سر کارکه خرجم رو در بیارم از درس های دانشگاه عقب میوفتم نمیدونم چیه ولی همیشه تمام تلاشمو میکنم آخرش به بنبست میخورم من باید چیکار کنم؟؟ (3378954) (alef-11)
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
