کد مطلب: 354553
چرا اردوغان خواهان بردن ترکیه به لبه پرتگاه است؟
بخش بین الملل الف، 30 اردیبهشت 95
تاریخ انتشار : پنجشنبه ۳۰ ارديبهشت ۱۳۹۵ ساعت ۰۸:۳۰
كنگره حزب عدالت و توسعه در ترکیه قرار است ۲۲ ماه مه (دوم خردادماه)برگزار شود تا رسماً داوود اوغلو از پست نخست وزیری کنار گذاشته شود و فرد دیگری براي تصدي دبيركلي حزب و كسب پست نخست‌وزيري برگزیده شود.
در حال حاضر از افرادی همچون نومن كرتولموس، سخنگوي دولت، بكر بوزداغ، وزير دادگستري، بينالي ايلديريم، وزير حمل و نقل تركيه و برات آلبايراق وزير انرژي و داماد اردوغان نام برده مي‌شود.
برکناری داوود اوغلو که به عنوان تئوریسین و نظریه پرداز سیاست ترکیه در یک دهه اخیر معروف بوده نشانگر عزم جدی اردوغان برای تغییر نظام سیاسی از پارلمانی به ریاستی می باشد. اردوغان که از سال ۲۰۰۲ تاکنون( ابتدا به عنوان نخست وزیر و از سال ۲۰۱۴ به عنوان رئیس جمهور) هدایت ترکیه را در اختیار دارد، مهمترین هدف خود را گذر از سیستم پارلمانی به ریاستی و رویای احیای امپراتوری عثمانی تعریف کرده است.
از منظر قانون اساسی تحقق این رویای اردوغان، مستلزم داشتن حداقل ۳۶۰ رای موافق و یا برگزاری همه پرسی با داشتن ۳۳۰ رای موافق در مجلس است که حزب حاکم ترکیه نتوانسته این تعداد کرسی را در انتخابات سال گذشته به دست آورد. حزب عدالت و توسعه از ۵۵۰ کرسی،۳۱۷ کرسی را در اختیار دارد و برای اینکه طرح اصلاح قانون اساسی به همه پرسی گذاشته شود نیاز به آرای ۱۳ نماینده مخالف و متقاعد کردن آنان می باشد.
این در حالی است که اگر چه تغییر نظام سیاسی از حمایت حزب عدالت و توسعه برخوردار است اما با مخالفت جدی دیگر احزاب و گروها در پارلمان روبه رو می باشد. اخیراً کمال قلیچدار اوغلو، رهبر حزب جمهوریخواه خلق که بزرگترین حزب مخالف عدالت و توسعه نیز است عنوان کرده که بدون خونریزی، حزب حاکم نمی تواند کشور را به نظام ریاستی که همان دیکتاتوری اردوغان است تغییر دهد. اردوغان در مقابل ضمن انتقاد از اظهارات وی، تاکید کرده که وی باید گذر به چنین نظامی را همانند یک بره رام شده دنبال کند.
شاید در این بین نمایندگان حزب جنبش ملی با این تصمیم حزب عدالت و توسعه همراه شوند که البته آنها نیز احتمالاً خواسته هایی مانند تشدید مبارزه با کردها خواهند داشت. اگر خواسته های حزب ناسیونالیستی جنبش ملی در همین حد باقی بماند احتمال موافقت با آن وجود دارد در غیر این صورت بعید است اردوغان با توجه به شخصیتی که دارد حاضر به امتیاز دادن های فراوان باشد چون در این صورت تغییر نظام در راستای تک نفره شدن قدرت زیر سوال می رود.
در صورت اتحاد حزب توسعه و عدالت با جنبش ملی، زمینه برای گسترش درگیری با کردها که در حال حاضر نیز در جریان است تقویت می شود. گفتنی است دولت ترکیه علاوه بر رویارویی نظامی با پ.ک.ک، اخیراً تلاش کرد با لغو مصونیت نمایندگان حزب دموکراتیک خلق زمینه را برای محاکمه و اخراج آنها از پارلمان فراهم آورد که منجر به درگیری و کتک کاری بین مخالفان و موافقان شد.
برخی تحلیلگران نیز بر این عقیده هستند که برای تحقق سیستم سیاسی ریاستی ممکن است اردوغان زمینه انتخابات عمومی زودرس را فراهم آورد. اتفاقی که حدوداً یک سال پیش نیز رخ داد و باعث شد که حزب عدالت و توسعه با کسب اکثریت مطلق کرسی های پارلمان، مبادرت به تشکیل دولت تک حزبی کند. به عبارتی بهتر تجربه نشان داده که استفاده اردوغان از این گزینه امری بعید نیست؛ چرا که وی از سیاست رفتن تا لبه پرتگاه استفاده می کند تا ضمن منفعل کردن مخالفان، مردم را مجبور به انتخاب بین دو قطب ثبات ترکیه و کارآمدی حزب عدالت و توسعه و یا تنش در ترکیه و ناکارآمدی دیگر رقبا در عرصه اقتصادی کند.
اما استفاده مداوم از انتخابات زودرس ممکن است نتایج غیر منتظره ای به همراه داشته باشد؛ به خصوص این که در حال حاضر مخالفان سیاسی دولت در حال افزایش هستند، تک روی اردوغان بیشتر شده، اوضاع اقتصادی به روال سابق نیست، شکاف های قومی و درگیری های خیابانی در مناطق کردنشین افزایش یافته است، سیاست خارجی آنکارا در سوریه نیز نه تنها ثمر بخش نبوده بلکه موجب سرریز شدن بحران به کشور و تنش بیشتر با دولت های دیگر از جمله روسیه شده است.
در حال حاضر از افرادی همچون نومن كرتولموس، سخنگوي دولت، بكر بوزداغ، وزير دادگستري، بينالي ايلديريم، وزير حمل و نقل تركيه و برات آلبايراق وزير انرژي و داماد اردوغان نام برده مي‌شود.
برکناری داوود اوغلو که به عنوان تئوریسین و نظریه پرداز سیاست ترکیه در یک دهه اخیر معروف بوده نشانگر عزم جدی اردوغان برای تغییر نظام سیاسی از پارلمانی به ریاستی می باشد. اردوغان که از سال ۲۰۰۲ تاکنون( ابتدا به عنوان نخست وزیر و از سال ۲۰۱۴ به عنوان رئیس جمهور) هدایت ترکیه را در اختیار دارد، مهمترین هدف خود را گذر از سیستم پارلمانی به ریاستی و رویای احیای امپراتوری عثمانی تعریف کرده است.
از منظر قانون اساسی تحقق این رویای اردوغان، مستلزم داشتن حداقل ۳۶۰ رای موافق و یا برگزاری همه پرسی با داشتن ۳۳۰ رای موافق در مجلس است که حزب حاکم ترکیه نتوانسته این تعداد کرسی را در انتخابات سال گذشته به دست آورد. حزب عدالت و توسعه از ۵۵۰ کرسی،۳۱۷ کرسی را در اختیار دارد و برای اینکه طرح اصلاح قانون اساسی به همه پرسی گذاشته شود نیاز به آرای ۱۳ نماینده مخالف و متقاعد کردن آنان می باشد.
این در حالی است که اگر چه تغییر نظام سیاسی از حمایت حزب عدالت و توسعه برخوردار است اما با مخالفت جدی دیگر احزاب و گروها در پارلمان روبه رو می باشد. اخیراً کمال قلیچدار اوغلو، رهبر حزب جمهوریخواه خلق که بزرگترین حزب مخالف عدالت و توسعه نیز است عنوان کرده که بدون خونریزی، حزب حاکم نمی تواند کشور را به نظام ریاستی که همان دیکتاتوری اردوغان است تغییر دهد. اردوغان در مقابل ضمن انتقاد از اظهارات وی، تاکید کرده که وی باید گذر به چنین نظامی را همانند یک بره رام شده دنبال کند.
شاید در این بین نمایندگان حزب جنبش ملی با این تصمیم حزب عدالت و توسعه همراه شوند که البته آنها نیز احتمالاً خواسته هایی مانند تشدید مبارزه با کردها خواهند داشت. اگر خواسته های حزب ناسیونالیستی جنبش ملی در همین حد باقی بماند احتمال موافقت با آن وجود دارد در غیر این صورت بعید است اردوغان با توجه به شخصیتی که دارد حاضر به امتیاز دادن های فراوان باشد چون در این صورت تغییر نظام در راستای تک نفره شدن قدرت زیر سوال می رود.
در صورت اتحاد حزب توسعه و عدالت با جنبش ملی، زمینه برای گسترش درگیری با کردها که در حال حاضر نیز در جریان است تقویت می شود. گفتنی است دولت ترکیه علاوه بر رویارویی نظامی با پ.ک.ک، اخیراً تلاش کرد با لغو مصونیت نمایندگان حزب دموکراتیک خلق زمینه را برای محاکمه و اخراج آنها از پارلمان فراهم آورد که منجر به درگیری و کتک کاری بین مخالفان و موافقان شد.
برخی تحلیلگران نیز بر این عقیده هستند که برای تحقق سیستم سیاسی ریاستی ممکن است اردوغان زمینه انتخابات عمومی زودرس را فراهم آورد. اتفاقی که حدوداً یک سال پیش نیز رخ داد و باعث شد که حزب عدالت و توسعه با کسب اکثریت مطلق کرسی های پارلمان، مبادرت به تشکیل دولت تک حزبی کند. به عبارتی بهتر تجربه نشان داده که استفاده اردوغان از این گزینه امری بعید نیست؛ چرا که وی از سیاست رفتن تا لبه پرتگاه استفاده می کند تا ضمن منفعل کردن مخالفان، مردم را مجبور به انتخاب بین دو قطب ثبات ترکیه و کارآمدی حزب عدالت و توسعه و یا تنش در ترکیه و ناکارآمدی دیگر رقبا در عرصه اقتصادی کند.
اما استفاده مداوم از انتخابات زودرس ممکن است نتایج غیر منتظره ای به همراه داشته باشد؛ به خصوص این که در حال حاضر مخالفان سیاسی دولت در حال افزایش هستند، تک روی اردوغان بیشتر شده، اوضاع اقتصادی به روال سابق نیست، شکاف های قومی و درگیری های خیابانی در مناطق کردنشین افزایش یافته است، سیاست خارجی آنکارا در سوریه نیز نه تنها ثمر بخش نبوده بلکه موجب سرریز شدن بحران به کشور و تنش بیشتر با دولت های دیگر از جمله روسیه شده است.
۱۳۹۵-۰۲-۳۰ ۰۹:۳۱:۰۶
اوایل بحران سوریه که از اول با دخالت مستقیم اردوغان شروع شده بود گفتیم یه موشک به پل استانبول کافیه که اردوغان حساب کار دستش بیاد نه اون کار کردن و نه به استغاثه مردم بحرین پاسخ دادند (3713497) (alef-13)
۱۳۹۵-۰۲-۳۰ ۱۱:۴۱:۴۰
پورفسور ترکیه و ناتو هم دست بسته نشته بودند تا جنایعالی با موشک خیالی ات پل استانبول را بزنی !! خیلی ها مثل تو دلشون می خواد یک جنگ بین ایران و ترکیه شروع کنند !! (3713667) (alef-13)
۱۳۹۵-۰۲-۳۰ ۱۱:۴۸:۰۴
اولین کشور خارجی ای که در بحران سوریه وارد شد را نام ببرید. زمانی که نه ارتش آزادی وجود داشت نه داعشی مردم سوریه بودند و بشار و اون کشور خارجی نام ببر اون کشور خارجی رو (3713677) (alef-13)
مشکین نقاب
۱۳۹۵-۰۲-۳۰ ۰۹:۵۲:۵۵
اردوغان در موضوع پیوستن به اتحادیه اروپا همون کلاهی سرش رفته که روحانی در موضوع هسته ای. اون به این موضوع پی برده و مثل مارگزیده س ولی ما هنوز به عمق فاجعه پی نبردیم. (3713535) (alef-13)
۱۳۹۵-۰۲-۳۰ ۱۰:۲۰:۴۵
به نظر من باید مسئله ترکیه را از منظر دیگری دید که آمریکا استراتژی که در خاورمیانه دارد این است که مانع شود کشوری از نظر توسعه ای رژیم صهیونیستی را جا بگذارد پس هر کشوری که رو به رشد و توسعه باشد و در نزدیکی اسرائیل باید برایش بحران سازی کرد تا مانع توسعه اش شد. (3713566) (alef-13)
www
۱۳۹۵-۰۲-۳۰ ۱۱:۲۱:۴۳
باید خدمت شما عرض کنم که اردوغان و اردوغان ها چنین فکر نمی کند! بلکه او مانند همه ی همنوعانش خیال می کند که کشور و مردم ش را به سمت تعالی و پیشرفت بیش تر می برد. اما خیالاتی که او در سر دارد لزوما منطبق با جهان واقع نیست. اما افسوس که او این را نمی داند و نمی خواهد بداند. (3713631) (alef-13)
قرتاسب
۱۳۹۵-۰۲-۳۱ ۰۳:۴۳:۵۹
بجای نقد ترکیه خودمان نقد کنیم بهتر (3714687) (alef-3)
۱۳۹۵-۰۲-۳۱ ۱۲:۳۶:۱۳
حدودا دو سال قبل از شروع بحران سوریه از طرف شرکتی که کار میکردم به این کشور سفر داشتم
اون چیزی که جالب بود و جلب توجه میکرد....شنیده شدن تفکرات وهابی بود
در بین تعدای از مردم وجود داشت
مثلا تو کارخانه ای در حلب که برای نصب و راه اندازی یک دستگاه رفته بودم یک از مهندسهای اونجا از من تعدای سوالات شبهه دار میپرسید
از اون سوالاتی که نزدیک قبرستان بقیع وهابی ها از ایرانی ها میپرسیدند
به مهندس همراهم که یکی از دروزی های سوری بود گفتم این صحبتها جالب نیست
و بو داره
خندید و بهم گفت ما کشوری ازاد هستیم و همه نوع مذهب تو کشور ما وجود داره و داریم با اسایش با هم زندگی میکنیم
و تابلو بود که دولت و ارتش سوریه هیچگونه نظارتی روی این فعالیت ها نداره
و الان این شده نتیجش (3715008) (alef-13)
اون چیزی که جالب بود و جلب توجه میکرد....شنیده شدن تفکرات وهابی بود
در بین تعدای از مردم وجود داشت
مثلا تو کارخانه ای در حلب که برای نصب و راه اندازی یک دستگاه رفته بودم یک از مهندسهای اونجا از من تعدای سوالات شبهه دار میپرسید
از اون سوالاتی که نزدیک قبرستان بقیع وهابی ها از ایرانی ها میپرسیدند
به مهندس همراهم که یکی از دروزی های سوری بود گفتم این صحبتها جالب نیست
و بو داره
خندید و بهم گفت ما کشوری ازاد هستیم و همه نوع مذهب تو کشور ما وجود داره و داریم با اسایش با هم زندگی میکنیم
و تابلو بود که دولت و ارتش سوریه هیچگونه نظارتی روی این فعالیت ها نداره
و الان این شده نتیجش (3715008) (alef-13)
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
