داخلی صفحه یادداشت بینندگان آرشيو يادداشت

۷

حجاب و عفاف به کجا می رود

بخش تعاملی الف - اصغر منافزاده

بیست و یکم تیر ماه، سالروز قیام مردم مشهد علیه کشف حجاب به عنوان شروع هفته عفاف و حجاب در کشور نامگذاری شده است. هفته ای که با برگزاری مراسمات در آن تلاش می شود نقش و شان توجه به حجاب وعفاف در پایداری و استحکام اخلاقیات در خانواده ها و جلوگیری از رشد و گسترش بی بندوباری درجامعه را نشان دهد.

حال این سوال پیش می آید که چرا بعد از گذشت این همه سال و گرامیداشت هفته های حجاب و عفاف در آن سال ها، روز بروز بی حجابی و مهمتر از آن بد حجابی در جامعه اسلامی رو به افزایش می رود، طوریکه حتی زنان با حجاب سال های گذشته نیز به نوعی به ترک چادر که یکی از فرم های معروف و مهم حجاب در کشور تلقی می شود، روی آورده اند.

درباره افزایش بی حجابی و بد حجابی در کشور تاکنون مقالات و پژوهش های دانشگاهی مختلفی انجام شده و نتایج آن نیز بارها و بارها در محافل علمی و غیر علمی مطرح شده است. آنچه در این بین مهم است درک این نکته است که دیگر با توجه به رشد و گسترش فضای مجازی، ارتباطات غیر مستقیم افراد و تغییرات بوجود آمده فرهنگی و اجتماعی شدید در سبک زندگی خانواده ها دیگر نمی توان با برنامه های کلیشه ای سالانه هفته حجاب و عفاف که ازجمله آن می توان به برگزاری مراسمات ورزشی، برگزاری سمینارهای سطح پائین، سخنرانی های غیر کارشناسی در مدارس و همچنین ساختار و نهادسازی دولتی و غیر دولتی (شورای فرهنگ عمومی، شورای انقلاب فرهنگی و ... )، با بی حجابی مقابله و موضوع حجاب را در جامعه ترویج و گسترش داد. چراکه همه ساله با توجه به برگزاری چنین مراسمات و برنامه های، شاهد گسترش مدل های عجیب و غریب در پوشش زنان و مردان در جامعه که نمونه بارز آن در ماههای اخیر، مانتوها با پشت نوشته هایی به زبان انگلیسی که استفاده کنندگان از آن حتی معنای آن را نیز نمی داند، هستیم.

واقعیت این است وضعیت حجاب و عفاف در کشور با توجه به موضوع ولنگاری عمیق که در حوزه فرهنگی کشور بوجود آمده و هر کس خود را متولی و تصمیم گیر در این حوزه میداند و برای آن نسخه ای می پیچد، به کجا میرود معلوم نیست. باید با شجاعت پذیرفت که تحمیل کردن حجاب نتیجه اش می شود این که یک دختر چادری که فقط از خانه درآمدنی چادر داره ، سر کوچه چادر میره تو کیفش و وسط خیابان یا توی ماشین غریبه آرایش میکنه، چیزی که امروز در جامعه دیده می شود. عل ایحال بنظر می آید راهکار این معضل فرهنگی – اجتماعی را در سخن زیبا و معنا دار مرحوم دکترعلی شریعتی باید جستجو کرد ولاغیر:

" نمیخواهد لباس بدوزید و بر تن زن امروز نمائید، فکر زن را اصلاح کنید او خود تصمیم می گیرد که چه لباسی برازنده اوست" یعنی همان آگاهی دادن، مشاوره دادن و بصیرت افزایی در بین مردان و زنان جامعه، نه راه انداختن گشت ارشاد و غیره که متولیان آن نه فنون مذاکره و مجادله را می دانند و نه شناختی از روحیه و نگرش جوانان دارند، در نهایت وضعیت می شود همین. به قول سپهری؛ چشم ها را باید شست، جور دیگر باید دید. به امید آن روز