کد مطلب: 232558
دام کلاه‌بردار انگلیسی
بخش تعاملی الف - مانی عهدانی، 9 تیر 93
تاریخ انتشار : دوشنبه ۹ تير ۱۳۹۳ ساعت ۰۹:۲۶
چندی پیش مطلب «دام کلاه‌بردار سوئدی» را در سایت الف خواندم. احتمالاً همۀ کسانی که دارای رایانامه یا همان ایمیل هستند، دست‌کم یک‌بار هدف کلاه‌برداران اینترنتی قرار گرفته‌اند که با وعده‌های کذب، مثل برنده شدن مبلغی هنگفت در قرعه‌کشی، در فریب گیرندۀ ایمیل می‌کوشند. در ادامه، نمونه‌ای واقعی را که برایم اتفاق افتاده، به اختصار تعریف میکنم، شاید برای هم‌وطنانم سودمند باشد. کلیۀ مکاتبات زیر که حدود دو ماه به‌طول انجامیده، در ایمیل شخصی بنده محفوظ است:
قریب به شش سال پیش، ایمیلی دریافت کردم که در ذیل آن نام و نشان شرکت خودروسازی بی.ام.دبلیو آمده بود، به همراه شمارۀ تلفن و دورنگار که همگی پیش‌شمارۀ کشور انگلستان را داشتند. براساس متن ایمیل که به امضای فردی به‌نام آقای اسمیت، مدیر روابط عمومی شرکت رسیده بود، بنده به دلایل واهی برندۀ دویست‌وپنجاه هزار پوند شده بودم. اگرچه موضوع را فریبکاری می‌دانستم، اما شکل و شمایل ایمیل و آرم و نشان‌های آن چنان واقعی و رسمی به‌نظر می‌رسید که به طمع افتادم. پس از چند مکاتبه و دادن مشخصات، پرسیدم که آیا برای دریافت این جایزه، باید مبلغی از قبیل مالیات یا هزینه‌های انتقال بانکی بپردازم که پاسخ آمد: «خیر؛ هیچ مبلغی نباید بپردازید.» دیگر نزدیک بود از خوشحالی بال دربیاورم؛ دانشجو بودم و دویست‌وپنجاه هزار پوند، هر طور که حساب می‌کردم، از طول و عرض آرزوهایم بیرون میزد. بااین‌همه، رؤیاپردازی‌هایم چندان به‌درازا نکشید و در واپسین مرحلۀ صوری انتقال پول، فرستنده ناگهان مدعی شد که: «چون شما بیرون از اتحادیۀ اروپا هستید، باید مبلغ ناچیز دویست‌وپنجاه پوند هزینۀ بانکی بپردازید، یا می‌توانید شخصاً به لندن مراجعه کنید و بدون هیچ هزینه‌ای جایزۀتان را بگیرید!» دیگر تردیدی نداشتم که موضوع کلاهبرداری است. در دلم گفتم: صبر کن؛ حالا نوبت ماست. چنان بسوزانمت، سوزاندنی.
باری، بازی مکاتبه را مدتی ادامه دادم و تظاهر کردم که در تلاشم تا هزینۀ بانکی مورد نیاز را به نحوی به حساب او واریز کنم، اما به دلیل محدودیت‌های بانکی، نمی‌توانم. سرانجام، پس از مدتی با خوشحالی و ناباورانه به جناب اسمیت اعلام کردم که گویا درهای خوشبختی ناگهان به روی‌مان باز شده و دیگر به آن جایزه نیازی نداریم، چون با خرید یک عدد تلویزیون از یک شرکت عربی، در قرعه‌کشی برندۀ یک میلیون دلار شده‌ایم (جناب کلاه‌بردار فرق ایران و عراق را نمی‌فهمید و اگرچه می‌دانست ایرانی هستم، تبریک گفته بود که در میان عرب‌زبان‌ها، تنها کسی هستم که انگلیسی را خوب می‌نویسم!).
علاوه‌براین، به جناب اسمیت اعلام کردم که من و همسرم نذر کرده‌ایم (پدرم درآمد تا مفهوم نذر را حالی‌اش کنم) که پنج درصد از این جایزه را به خیّری بدهیم تا او بنا به تشخیص خود، در جای مناسبی آن را هزینه کند، و البته ما خیّر و نیکوکاری صادق‌تر از او سراغ نداریم. مردک سر از پا نمی‌شناخت. دیگر کار از ایمیل گذشته بود؛ وقت و بی‌وقت، به وقت نیمه‌شب تهران یا در وقت کلاس درس، با تلفن همراهم تماس می‌گرفت و برای دریافت «حق نذرش»، راهکار پیشنهاد می‌داد؛ از جمله خواهش کرد که به دوبی بروم و از آنجا پول را برایش حواله کنم! می‌گفت قصد دارد برای بی‌خانمان‌های لندن و حومه سرپناهی بسازد و ابراز خوشحالی میکرد که بالأخره دعاهایش به‌ثمر نشسته است. و من هربار می‌گفتم صبر کند تا راه حل مناسبی بیابم، زیرا انتقال یک‌بیستم یک میلیون دلار به بریتانیای کبیر برای دولت ما سؤال‌برانگیز است. سرانجام، پس از کش و قوس‌های فراوان، گفتم تنها راه این است که او به حساب من دست‌کم مبلغ ده‌هزار دلار بریزد تا از این طریق، من نزد بانک مرکزی‌مان به‌عنوان تاجر بین‌المللی شناخته شوم و بعد بتوانم به‌بهانۀ مراودات بازرگانی، سهم ایشان را از حساب ارزی‌ام ادا کنم (می‌دانم که چنین قانونی وجود ندارد، اما خب، خیرین انگلیسی خیلی ساده‌اند). حتی پیشنهاد کردم که اگر چنین کاری برایش مقدور نیست، اجازه دهد که من از طرف او این پول را به مستمندان داخلی بدهم. سرسختانه مخالفت کرد و تأکید کرد به «پولش» دست نزنم تا خودش یک راهی بیابد.
با گذشت زمان، کلاه‌بردار محترم به دست و پا افتاده بود و گویا در صداقت من هم دچار تردید شده بود. گاهی برای راضی کردن دل خودش و برپا ماندن کاخ آرزوهایش می‌گفت تحقیق کرده و فهمیده که وقتی ایرانی‌ها نذری میکنند، پای آن می‌ایستند. پس از چند تماس تلفنی و مکتوب، این‌بار تقاضا کرد که این پول را به‌صورت وجه نقد و در چند نوبت لای کتاب بگذارم و به نشانی‌اش پست کنم. حالا من بودم که شمارۀ حساب، نام واقعی و حتی نشانی واقعی و دقیق منزلش را در لندن داشتم. مدتی به هیچ‌یک از تماس‌هایم پاسخی ندادم تا اینکه پس از چند روز ایمیلی از سر گلایه زدم و گفتم که پیشنهاد نابجایش نزدیک بود کار دستم بدهد، چون ادارۀ پست موضوع را فهمید و قضیه بالا گرفت. چیزی نمانده بود که متهم به کمک مالی به ارتش آزادی‌بخش ایرلند شمالی بشوم . . .
ماجرا طولانی است و بیش از این حوصلۀتان را سر نمی‌برم. دست آخر آقای اسمیت، در اوج بیم و امید، و در مرز شک و ایمان، راضی شد که مبلغ ده‌هزار دلار به حسابم در تهران واریز کند، یا لااقل وانمود کرد که می‌خواهد واریز کند. بااین‌همه، بعد از آن‌که قدری با خودم کلنجار رفتم، تصمیم گرفتم به موضوع خاتمه دهم؛ زیرا اولاً صحیح بودن گرفتن چنین پولی محل تردید بسیار بود (داشتم خودم را راضی می‌کردم که این به‌جای آن همه نفتی که اسلافش از ما برده بودند، به‌در)؛ ثانیاً، اگر پولی از او می‌گرفتم، جای مغبون و مجرم عوض می‌شد و اصلاً دلم نمی‌خواست در عنفوان جوانی و هنوز به سن خاوری نرسیده، اینترپل به‌دنبالم بیفتد.
از خیر موضوع ـ یا بهتر بگویم، شرّ موضوع ـ گذشتم، اما در عوض دو کار کردم. در آخرین تماس تلفنی به او گفتم که انتقال چنین پولی برای من میسر نیست و سهم ایشان را به نام خودشان، به آسیب‌دیدگان زمین‌لرزه اهدا کرده‌ام. هنوز زوزه‌ای که از سر ناامیدی کشید، در گوشم است. دیگر اینکه، نام و نشانی و مشخصات و شمارۀ حساب جناب اسمیت را همراه با شرح کوتاهی از شیوۀ کلاهبرداری‌اش به سایت پلیس انگلستان ارسال کردم؛ دریغ از حتی یک پاسخ کوتاه. در سالگرد این ماجرا، با نام و نشانی متفاوت ایمیلی به اسمیت زدم و پرسیدم: «ظاهراً در قرعه‌کشی شرکت شما برنده شده‌ام؟» گویا حساب و کتاب وعده‌های کذبی که به اقصی نقاط دنیا فرستاده بود، از دستش در رفته بود. پاسخ آمد که: «بله، تبریک می‌گوییم. برای دریافت این وجه باید . . . »
نتیجه؟ خودتان باید مراقب مال‌تان باشید!
قریب به شش سال پیش، ایمیلی دریافت کردم که در ذیل آن نام و نشان شرکت خودروسازی بی.ام.دبلیو آمده بود، به همراه شمارۀ تلفن و دورنگار که همگی پیش‌شمارۀ کشور انگلستان را داشتند. براساس متن ایمیل که به امضای فردی به‌نام آقای اسمیت، مدیر روابط عمومی شرکت رسیده بود، بنده به دلایل واهی برندۀ دویست‌وپنجاه هزار پوند شده بودم. اگرچه موضوع را فریبکاری می‌دانستم، اما شکل و شمایل ایمیل و آرم و نشان‌های آن چنان واقعی و رسمی به‌نظر می‌رسید که به طمع افتادم. پس از چند مکاتبه و دادن مشخصات، پرسیدم که آیا برای دریافت این جایزه، باید مبلغی از قبیل مالیات یا هزینه‌های انتقال بانکی بپردازم که پاسخ آمد: «خیر؛ هیچ مبلغی نباید بپردازید.» دیگر نزدیک بود از خوشحالی بال دربیاورم؛ دانشجو بودم و دویست‌وپنجاه هزار پوند، هر طور که حساب می‌کردم، از طول و عرض آرزوهایم بیرون میزد. بااین‌همه، رؤیاپردازی‌هایم چندان به‌درازا نکشید و در واپسین مرحلۀ صوری انتقال پول، فرستنده ناگهان مدعی شد که: «چون شما بیرون از اتحادیۀ اروپا هستید، باید مبلغ ناچیز دویست‌وپنجاه پوند هزینۀ بانکی بپردازید، یا می‌توانید شخصاً به لندن مراجعه کنید و بدون هیچ هزینه‌ای جایزۀتان را بگیرید!» دیگر تردیدی نداشتم که موضوع کلاهبرداری است. در دلم گفتم: صبر کن؛ حالا نوبت ماست. چنان بسوزانمت، سوزاندنی.
باری، بازی مکاتبه را مدتی ادامه دادم و تظاهر کردم که در تلاشم تا هزینۀ بانکی مورد نیاز را به نحوی به حساب او واریز کنم، اما به دلیل محدودیت‌های بانکی، نمی‌توانم. سرانجام، پس از مدتی با خوشحالی و ناباورانه به جناب اسمیت اعلام کردم که گویا درهای خوشبختی ناگهان به روی‌مان باز شده و دیگر به آن جایزه نیازی نداریم، چون با خرید یک عدد تلویزیون از یک شرکت عربی، در قرعه‌کشی برندۀ یک میلیون دلار شده‌ایم (جناب کلاه‌بردار فرق ایران و عراق را نمی‌فهمید و اگرچه می‌دانست ایرانی هستم، تبریک گفته بود که در میان عرب‌زبان‌ها، تنها کسی هستم که انگلیسی را خوب می‌نویسم!).
علاوه‌براین، به جناب اسمیت اعلام کردم که من و همسرم نذر کرده‌ایم (پدرم درآمد تا مفهوم نذر را حالی‌اش کنم) که پنج درصد از این جایزه را به خیّری بدهیم تا او بنا به تشخیص خود، در جای مناسبی آن را هزینه کند، و البته ما خیّر و نیکوکاری صادق‌تر از او سراغ نداریم. مردک سر از پا نمی‌شناخت. دیگر کار از ایمیل گذشته بود؛ وقت و بی‌وقت، به وقت نیمه‌شب تهران یا در وقت کلاس درس، با تلفن همراهم تماس می‌گرفت و برای دریافت «حق نذرش»، راهکار پیشنهاد می‌داد؛ از جمله خواهش کرد که به دوبی بروم و از آنجا پول را برایش حواله کنم! می‌گفت قصد دارد برای بی‌خانمان‌های لندن و حومه سرپناهی بسازد و ابراز خوشحالی میکرد که بالأخره دعاهایش به‌ثمر نشسته است. و من هربار می‌گفتم صبر کند تا راه حل مناسبی بیابم، زیرا انتقال یک‌بیستم یک میلیون دلار به بریتانیای کبیر برای دولت ما سؤال‌برانگیز است. سرانجام، پس از کش و قوس‌های فراوان، گفتم تنها راه این است که او به حساب من دست‌کم مبلغ ده‌هزار دلار بریزد تا از این طریق، من نزد بانک مرکزی‌مان به‌عنوان تاجر بین‌المللی شناخته شوم و بعد بتوانم به‌بهانۀ مراودات بازرگانی، سهم ایشان را از حساب ارزی‌ام ادا کنم (می‌دانم که چنین قانونی وجود ندارد، اما خب، خیرین انگلیسی خیلی ساده‌اند). حتی پیشنهاد کردم که اگر چنین کاری برایش مقدور نیست، اجازه دهد که من از طرف او این پول را به مستمندان داخلی بدهم. سرسختانه مخالفت کرد و تأکید کرد به «پولش» دست نزنم تا خودش یک راهی بیابد.
با گذشت زمان، کلاه‌بردار محترم به دست و پا افتاده بود و گویا در صداقت من هم دچار تردید شده بود. گاهی برای راضی کردن دل خودش و برپا ماندن کاخ آرزوهایش می‌گفت تحقیق کرده و فهمیده که وقتی ایرانی‌ها نذری میکنند، پای آن می‌ایستند. پس از چند تماس تلفنی و مکتوب، این‌بار تقاضا کرد که این پول را به‌صورت وجه نقد و در چند نوبت لای کتاب بگذارم و به نشانی‌اش پست کنم. حالا من بودم که شمارۀ حساب، نام واقعی و حتی نشانی واقعی و دقیق منزلش را در لندن داشتم. مدتی به هیچ‌یک از تماس‌هایم پاسخی ندادم تا اینکه پس از چند روز ایمیلی از سر گلایه زدم و گفتم که پیشنهاد نابجایش نزدیک بود کار دستم بدهد، چون ادارۀ پست موضوع را فهمید و قضیه بالا گرفت. چیزی نمانده بود که متهم به کمک مالی به ارتش آزادی‌بخش ایرلند شمالی بشوم . . .
ماجرا طولانی است و بیش از این حوصلۀتان را سر نمی‌برم. دست آخر آقای اسمیت، در اوج بیم و امید، و در مرز شک و ایمان، راضی شد که مبلغ ده‌هزار دلار به حسابم در تهران واریز کند، یا لااقل وانمود کرد که می‌خواهد واریز کند. بااین‌همه، بعد از آن‌که قدری با خودم کلنجار رفتم، تصمیم گرفتم به موضوع خاتمه دهم؛ زیرا اولاً صحیح بودن گرفتن چنین پولی محل تردید بسیار بود (داشتم خودم را راضی می‌کردم که این به‌جای آن همه نفتی که اسلافش از ما برده بودند، به‌در)؛ ثانیاً، اگر پولی از او می‌گرفتم، جای مغبون و مجرم عوض می‌شد و اصلاً دلم نمی‌خواست در عنفوان جوانی و هنوز به سن خاوری نرسیده، اینترپل به‌دنبالم بیفتد.
از خیر موضوع ـ یا بهتر بگویم، شرّ موضوع ـ گذشتم، اما در عوض دو کار کردم. در آخرین تماس تلفنی به او گفتم که انتقال چنین پولی برای من میسر نیست و سهم ایشان را به نام خودشان، به آسیب‌دیدگان زمین‌لرزه اهدا کرده‌ام. هنوز زوزه‌ای که از سر ناامیدی کشید، در گوشم است. دیگر اینکه، نام و نشانی و مشخصات و شمارۀ حساب جناب اسمیت را همراه با شرح کوتاهی از شیوۀ کلاهبرداری‌اش به سایت پلیس انگلستان ارسال کردم؛ دریغ از حتی یک پاسخ کوتاه. در سالگرد این ماجرا، با نام و نشانی متفاوت ایمیلی به اسمیت زدم و پرسیدم: «ظاهراً در قرعه‌کشی شرکت شما برنده شده‌ام؟» گویا حساب و کتاب وعده‌های کذبی که به اقصی نقاط دنیا فرستاده بود، از دستش در رفته بود. پاسخ آمد که: «بله، تبریک می‌گوییم. برای دریافت این وجه باید . . . »
نتیجه؟ خودتان باید مراقب مال‌تان باشید!
کلمات کلیدی : مانی عهدانی
۱۳۹۳-۰۴-۰۹ ۰۹:۴۸:۰۵
والله هر روز در موبایل، ما با پیامک هایی از این دست روبرو هستیم. اما نمی دانم چرا نتنها جلوی ارسال آنها گرفته نمی شود بلکه تعداد آنها روز به روز افزایش هم می یابد!! (2229694) (alef-10)
۱۳۹۳-۰۴-۰۹ ۱۰:۳۸:۲۲
همیشه دو نوع افراد گول میخورند یکی افرادیکه طمع زیادی دارند و همه چیز را مجانی میخواهند دوم افرادیکه زیادی ساده هستند و زود باور (2229783) (alef-10)
۱۳۹۳-۰۴-۰۹ ۱۲:۱۰:۱۸
روش جالبی برای سر کار گذاشتن کلاه بردارهاست
اما متاسفانه اینقدر زیادند که اگر قرار باشد این روش را اجرا کنیم تمام عمر خودمان را مشغول سر کار گذاشتن آنها خواهیم بود
آخرش هم متوجه نمی شویم که انها ما را سر کار گذاشته اند یا ما آنها را
چون هیچ مبلغی جا به جا نشده است
بنابراین بهترین راه این است که مثل من حتی پیامهایشان را باز هم نکنیم (2230019) (alef-10)
اما متاسفانه اینقدر زیادند که اگر قرار باشد این روش را اجرا کنیم تمام عمر خودمان را مشغول سر کار گذاشتن آنها خواهیم بود
آخرش هم متوجه نمی شویم که انها ما را سر کار گذاشته اند یا ما آنها را
چون هیچ مبلغی جا به جا نشده است
بنابراین بهترین راه این است که مثل من حتی پیامهایشان را باز هم نکنیم (2230019) (alef-10)
۱۳۹۳-۰۴-۰۹ ۱۳:۱۱:۱۳
ای والله خوشم اومد ازت خوب حقشوکف دستش گذاشتی (2230204) (alef-10)
۱۳۹۳-۰۴-۰۹ ۱۴:۰۱:۰۸
مدل جدیدش هم در اومده. خلاصه اینکه من یه ماشین برای فروش آگهی کرده بودم روز پنج شنبه همین دو سه هفته پیش بود یه آقایی زنگ زد ( البته با شماره موبایل اعتباری، که هیچ اعتباری بهش نیست) و خیلی محترمانه گفت که مسئول خرید یکی از شرکتهای کشتیرانی دولتیه و ماشین ما رو حتماً برای شرکت می خوان ( حالا من تعجب هم کرده بودم شرکت کشتیرانی پراید هاچ بک می خواد چیکار ؟!!) ولی چون پنج شنبه س و نمی تونن الان پول رو بریزن شماره کارت از من خواست و گفت که بیعانه واریز می کنه تا روز شنبه که بقیه مبلغ رو بپردازه. در طول چند ساعتد چند بار باهم صحبت کردیم و در نهایت کار به اینجا کشید که هنوز پولی به حساب نریخته بود ولی هی تاکید می کرد وقتی واریز شد یه پرینت باید از حسابت همین امروز به من بدی برای حسابداری شرکت. بعد گفت که حساب شرکت ما ارزی هست و باید شماره ارجاع داشته باشی و از این خزعبلات. اینها رو گفت دیگه مطمئن شدم که کلاهبرداره و به خودش هم گفتم. البته خیلی با اعتماد به نفس منکر شد و خلاصه من که خودم کارمند بانک هستم و می دونستم از حساب ارزی نمیشه به کارت ریالی انتقال بده گولش رو نخوردم. ناراحتیم اون موقعیه که پیرمرد ها و پیرزنها رو میبینم جلوی دستگاه خودپرداز با روشهای مشابه پولشون رو از دست دادن.در نهایت می خوام بگم که از هر راهی اینها سعی می کنن افراد رو اغفال کنن. فقط هوشیار باشید وبه راحتی اعتماد نکنید و به دیگران اطلاع رسانی کنید. (2230351) (alef-10)
مریم
۱۳۹۳-۰۴-۰۹ ۱۶:۲۳:۱۹
موضوع بامزه ای بود اتفاقا چند سال پیش هم برای همسر من چنین ایمیلی فرستاده شد و ما هم مثل شما خیلی خوشحال شدیم اما با اینحال با یک وکیل که در همسایگی ما بود مشورت کردیم و ایشون گفتند اطلاعی دراین مورد ندارند اما بعدش با یکی از دوستانشون که حقوق بین الملل خونده بودند مشورت کردند و ایشون گفته بودند اینها همش کلاه برداریه که خلاصه با لطف وکیل همسایه و دوستشون کلاهبرداریه به خیر گذشت . (2230731) (alef-10)
محمد
۱۳۹۳-۰۴-۰۹ ۱۹:۴۱:۲۰
داستان خوبي بود ؛ كلاهبرداري اون خارجيه واقعي بود ولي از وسطش كه تو ميخواستي كلاه سرش بزاري ديگه رفت تو تخيلات ؛ اون خودش كارش اينه يعني حرص و طمع ما رو قلقلك ميده ، گول افرادي مثل مارو نميخوره ، در ضمن اين كلاهبردارا كارشون فقط با ايميله به هيچ عنوان تلفن نميزنن (2231144) (alef-13)
هاشمخانی
۱۳۹۳-۰۴-۱۰ ۱۴:۲۴:۵۰
اتفاقاً اگه احساس کنند قربانی به دام افتاده زنگ میزنند. سالها پیش که تازه اینجور کلاهبرداریها رواج پیدا کرده بود، از استرالیا ایمیلی داشتم که رقم کمتری رو گفته بود برنده شدم (فکر کنم حدود چهل هزار دلار). واقعاً باورم شده بود و میخواستم 100 دلار هزینه مالیات و ترنسفر بدم. طرف بعد از چندتا ایمیل، زنگ زد که چطوری پول رو حوالش کنم. یک ایرانی که در ملبورن تحصیل میکرد، خیلی اتفاقی متوجه موضوع شد و بهم گفت که قضیه کلاهبرداریه. (2232245) (alef-13)
کمالوند
۱۳۹۳-۰۴-۱۰ ۱۸:۱۴:۰۴
استاد، مثل اینکه خوب نخوندی چی نوشته؟! وقتی خیال کرد که هموطن ما میخواد بهش نذری بده، زنگ زده که بهش یاد بده چطوری پولش رو حواله کنه، وگرنه قبلش که فقط با ایمیل بود!!!
ضمناً این آدمهای طماع زود گول میخورن و راحت میشه براشون نقش بازی کرد. خیلی از این انگلیسی ها بیسوادند و از دنیا بی خبر، اون وقت فکر میکنند از مردم بقیه دنیا زرنگترند. مورد داشتم که میگم. (2232627) (alef-10)
ضمناً این آدمهای طماع زود گول میخورن و راحت میشه براشون نقش بازی کرد. خیلی از این انگلیسی ها بیسوادند و از دنیا بی خبر، اون وقت فکر میکنند از مردم بقیه دنیا زرنگترند. مورد داشتم که میگم. (2232627) (alef-10)
مهران
۱۳۹۳-۰۴-۱۰ ۱۰:۰۲:۰۷
برای من هم چند مورد پیش اومده. ولی جای تاسف اونجاست که وقتی به پلیس زنگ میزنی میگه باید حضوری بیای شکایت بدی. بعد که کلاه چند نفر را برداشتن پلیش هشدار میده مواظب باشین. 3-4 ماه پیش صبح وقتی داشتم میرفتم سر کار یه پیامک اومد از طرف اپراتور زرد که شماره شما برنده یک دستگاه تلویزیون رنگی 42 اینچ ال جی شده.به خودم گفتم امروز شانس با من سوار سرویس اداره شده ولی خوب ندیدمش. چند پیامک دیگه رسید راجع به نحوه دریافت و ... دیگه مطمئن شدم شانس پیش منه. ولی یهو یه پیامک اومد جهت ارسال جایزه در این دوره هزینه پای شماست.6 عدد کارت شارژ 5000 تومانی بخرید کدشو بفرستید... زینگ زدم که ای خانم جایزرو بفرست کرایشو نقدی تقدیم میکنم خانم گفت:نوچ این دوره شرایطمون اینجوریه گفتم آدرس بده حضوری بیام بگیرم بازم گفت نوچ فقط کارت شارژ. بنده از روی وظیف شناسی به اپراتور زرد زنگ زدم گزارش ما وقع دادم گفتن برو فلان جا فرم پر کن ما رسیدگی میکنیم و از این افاضات منم نه وقتشو دارم نه حوصلشو.فقط طمع نکردم ضرر نکردم.چند روز بعد به همون شماره زنگ زدم گوشی خاموش بود. (2231806) (alef-1)
۱۳۹۳-۰۴-۱۱ ۱۰:۱۶:۵۱
جالب بود برای من هم پیش آمد طرف هم یک روز در میان بهم زنگ میزد تا این که خودش خسته شد و دست برداشت (2233460) (alef-13)
رحمان
۱۳۹۳-۰۴-۱۲ ۲۱:۱۴:۴۱
وقتی هر روز از این نوع ایمیلهای جعلی که هدفشان کلاهبرداری است دریافت میکنیم یعنی هنوز عده ای ساده دل به دام می افتند و بازار سوء استفاده هنوز به راه است. (2235853) (alef-10)
۱۳۹۳-۰۴-۱۲ ۲۱:۳۹:۵۳
این نشان دهنده این است که متاسفانه مردم دنبال مال مفت هستند (2235876) (alef-10)
سعید
۱۳۹۳-۰۴-۲۳ ۲۱:۵۱:۵۱
روزی چند تا از این ایمیلا برام میاد. با مبالغ عجیب و غریب که خوندن عددش هم لذت بخشه. چه برسه به داشتن پوله! همشونم میگن چندین ملیون دلار پول که یا صاحبش مرده و وارث نداره یا بی صاحابه یا مال حکومت ظالمشونه یا هزار تا چرند دیگه برام میاد. ولی حتی اولین بار که با این پدیده روبرو شدم فهمیدم قضیه چیه. چون تو همین ایران خودمون انقد نمونه های کوچیکترشو دیده بودم که آبدیده شدم. مخصوصا قضیه اینکه یه چوپون گنج پیدا کرده و حالا شانسی به من زنگ زده که براش بفروشم!!!
چه میشه عرض کرد به مردم ساده ما که هنوز نفهمیدن رسیدن به پول مفت """غیر ممکنه"""! حتی دزدی هم زحمت داره بابا! (2255200) (alef-10)
چه میشه عرض کرد به مردم ساده ما که هنوز نفهمیدن رسیدن به پول مفت """غیر ممکنه"""! حتی دزدی هم زحمت داره بابا! (2255200) (alef-10)
۱۳۹۳-۰۴-۲۶ ۲۳:۴۳:۱۸
حاجی دمت گرم. ته ایرانی بازی رو درآوردیا! (2260173) (alef-3)
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
