داخلی صفحه سیاسی آرشيو يادداشت

چالش های پیش روی تولیدکنندگان کشور

بخش تعاملی الف - دکترمیثم محمودیان

اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.

آیا فضای مدیریتی درجهت تسهیل فرایند احترام به تولید کنندگان وصاحبان سرمایه است یا اینکه بروکراسی پیچیده ادارات مانعی عمده برای تحقق کارآفرینی شده است؟

آیا سرمایه گذاری درکشور و ریسک بالای آن علی الخصوص در بخش کشاورزی نیاز مند حمایت ویژه دولت نیست؟

آیا فرآیند طولانی اخذ مجوز از نهادهای وسازمان های دولتی سبب نمی شود که سرمایه گذاران عطای تولید رابه لقای آن ببخشند؟

با توجه به اینکه قسمت عظیمی از زمین های کشور ما در دامنه نواحی خشک و بایر قرار گرفته اند و عملا مناسب زراعت نمی باشند، وسطح زیر کشت نیز در بسیاری از استان های کشور با بحران کم آبی روبرو شده است، و مابقی زمین های مناسب نیز بیشتر بصورت سنتی مورد بهره برداری قرار می گیرند، نباید چندان به آینده خودکفائی محصولات کشاورزی خوش بین بود. از این رو نیاز عمده کشور به تغییر در روش ها و ارتقا کیفیت محصولات بیش از پیش احساس می شود که آن نیز جز با مکانیزه کردن ادوات و همینطور تغییر شیوه کشت و بهره برداری امکان پذیر نخواهد بود.

به یقین امروزه دیگر نمی توان با استفاده از روش های سنتی که چندان هم مقرون به صرفه نیستند، نیاز هفتاد میلیونی کشور را به محصولات و فراورده های کشاورزی برطرف نمود ولا جرم باید سرمایه های حاصل ازفروش نفت به واردات در این حوزه تعلق گیرد. همان اتفاقی که امروزه برای کشور مارخ داده است و ایران به یک کشور مصرف کننده محصولات کشاورزی تبدیل شده است.

بکار گیری روش های نوین در عرصه محصولات کشاورزی، دامداری و باغبانی و...که مبتنی بر فرضیه ها وتئوری های علمی مستند می باشند، نیاز به حمایت ویژه دولت از تولید کنندگان و بهره برداران دارد، زیرا سرمایه گذاری صورت گرفته توسط بخش خصوصی درکشور، همواره با دو چالش اساسی روبروبوده است. ازیک سو مخاطره مواجه با واردکنندگان که ضرب و زور آنها چندین برابر تولید کنندگان داخلی است، واجازه عرضه محصولات تولید داخل را دربازار به آنها نخواهند داد - مگر اینکه بواسطه دلال ها این عمل صورت پذیرد- ازسوی دیگر نگاه مکانیکی متولیان امر در دستگاه های دولتی روند اخذ مجوز واحد های تولیدی را طولانی کرده است و همچنین دریافت تسهیلات بانکی وبسته های حمایتی ویژه خود چالشی است اساسی در سر راه تولید کننده. لاجرم این می شود که کشوری با گستره پهناور ایران درتهیه آرد ونان و سایر محصولات کشاورزی خود دچار مشکل می شود.

بنظر می رسد که متولیان امر در قوه مقننه و مجریه باید این میراث منحوس بروکراسی اداری که سال هاست بلای جان ادرات ودستگاه های دولتی شده است را یک بارو برای همیشه مورد نقد و بازبینی قرار دهند و این یگانه راهی است که می تواند یاس و نامیدی را ازمیان تولیدکنندگان، بهره برداران و کشاورزان کشور از میان بردارد.