کد مطلب: 291482
فرادستان آموزشی، افزایش دستمزدها و تعدیل نیرو!
تاریخ انتشار : شنبه ۷ شهريور ۱۳۹۴ ساعت ۱۲:۵۶
سرانجام پس از بده بستان‌های فراوان طرح رتبه‌بندی معلمان در آستانه اجرا قرار گرفت. برخی بر این باورند که این طرح، معیشت معلمان را بهبود می‌بخشد و عده‌ای برعکس، معتقدند این طرح تاثیری در کیفیت زندگی معلمان ندارد و تنها موجب کمرنگ شدن مسائل اصلی معلمان از جمله معیشت آنان خواهد شد. این یادداشت به حرف و حدیث‌های متناقض از میزان افزایش حقوق از ۱۲۸ تا ۸۰۰ هزار تومان و دلسردی فرهنگیان پرداخته است.
به گزارش خبرنگار اجتماعی میزان، وزارت آموزش و پرورش سرانجام پس از بده بستان‌های فراوان طرح نظام رتبه‌بندی میان بهارستان و پاستور، نظام رتبه‌بندی معلمان را به اجرا در می‌آورد؛ طرحی که هنوز نیامده، واکنش‌های بسیاری به دنبال داشت. برخی بر این باورند که این طرح، معیشت معلمان را بهبود می‌بخشد و عده‌ای برعکس، معتقدند این طرح تاثیری در ارتقای کیفیت زندگی معلمان ندارد و موجب کمرنگ شدن مسائل اصلی معلمان و از جمله مسأله معیشت آنان خواهد شد. با این حال این روزها، نظام رتبه‌بندی معلمان از سوی مسئولان آموزش و پرورش، البته نه با هدف تأمین معیشت معلمان که برای بالا بردن انگیزه و سطح کیفیت آموزشی آنها مطرح شده است. نظامی که قرار است معلمان را در پنج رتبه مقدماتی، پایه، ارشد، خبره و عالی رتبه‌بندی حرفه‌ای و دسته‌بندی کند. طبق این مصوبه، مشمولان طرح طبقه‌بندی معلمان شامل آموزگاران، دبیران، هنرآموزان، مربیان امور تربیتی، مشاوران، مراقبان سلامت، مدیران و معاونان مدارس و مجتمع‌های آموزشی و تربیتی هستند.
در روزها و هفته‌های گذشته و در هر فرصتی، مسئولان آموزش کشور برای پاسخگویی به برخی از خواسته‌های فرهنگیان با بهره‌گیری از ابزارهای گسترده رسانه‌ای سخن‌ها رانده‌اند. بن‌مایه بیشتر این سخن‌ها افزایش دستمزدها از سویی و صرفه‌جویی در هزینه‌ها از سوی دیگر است! تیم وزارتی به شدت به دنبال اجرای رتبه‌بندی فرهنگیان در آغاز مهر امسال است و به گفته برخی از آنها حکم‌ها در نیمه شهریورماه به دست فرهنگیان خواهد رسید.
وزیر آموزش و پرورش می‌گوید پیامد اجرای رتبه‌بندی افزایش ۳۰۰ تا ۸۰۰ هزار تومانی دستمزدهاست! و البته این خبر با توجه به چهار رتبه پایه، ارشد، خبره و عالی در این طرح می‌تواند برای فرهنگیان خوشایند و تا حدودی آرامش‌بخش باشد.
اما از زبان دست اندرکاران دیگر از جمله معاون توسعه مدیریت آموزش و پرورش می‌شنویم که این طرح می‌تواند از ۱۵۰ تا ۶۰۰ هزار تومان بر دستمزدها اضافه کند! این گفته‌ها فرهنگیان را دچار سر درگمی و دلسردی کرده و این دلسردی هنگامی افزایش می‌یابد که جزئیات اجرایی طرح از قول کارشناسان، افزایش حقوق فرهنگیان را از ۱۲۸ تا ۴۲۰ هزار تومان برآورد می‌کند! چنین گفته‌های آشفته‌ای موجب دلمردگی فرهنگیان از اجرای طرح است.
از سویی پراکنده‌گویی مسئولان عالی‌رتبه نشان از نداشتن نقشه راهی یگانه و یکسان دارد و پیامد آن احتمال اجرایی نشدن طرح است. و از دیگر سو افزایش دستمزد ۱۲۸ تا ۴۲۰ هزار تومانی با توجه به این که بیش از ۸۰ درصد فرهنگیان در رتبه نخست تا سوم هستند، نمی‌تواند چنگی به دل بزند و این افزایش نسبت به نرخ تورم و خط فقر اعلام شده بسیار ناچیز است. گرچه می‌تواند گام نخستی برای رویکردی درازمدت باشد! اما واقعا هست!؟ آیا دست اندرکاران آموزشی با مطرح کردن افزایش ۳۰۰ تا ۸۰۰ هزار تومانی دریافتی معلمان و سپس افزایشی معادل نصف میزان اعلام شده، فضای رسانه‌ای و اجتماعی را علیه معلمان و خواسته‌های صنفی‌شان آشفته نمی‌کنند!؟
دسته گل دیگر سیاست‌گذران آموزشی آن است که دولت و آموزش‌و‌پرورش برای تعدیل نیرو دورخیز کند و در یک برنامه درازمدت تلاش دارند تا در مدت ۱۰ سال ۲۵۰ هزار نیرو را کاهش دهند. وزیر و تیم همراه بر این باورند که آموزش و پرورش با مازاد نیرو روبرو است! و این سخن هنگامی دردآورتر می‌شود که با دلنگرانی‌های اقتصادی فرهنگیان گره می‌خورد و افزایش دستمزدها زیرکانه توجیهی می‌شود برای کاهش نیرو! برای نمونه وزیر آموزش و پرورش می‌گوید کاهش ۲۵۰ هزار نیرو در آموزش و پرورش سبب افزایش ۳۳ درصدی دستمزد فرهنگیان باقی مانده خواهد شد و برای محکم‌کاری گفته می‌شود که ۴ هزار و ۸۵۰ مدرسه با کمتر از پنج دانش‌آموز اداره می‌شود!
نخست باید گفت که همچنان که فرهنگیان خواستار افزایش دستمزدها هستند، خواهان بهبود شرایط کار نیز هستند. برای نمونه سال گذشته کمترین عدد برای تشکیل کلاس در دبیرستان‌های تهران ۳۱ دانش‌آموز بود! به این معنی که اگر شمار دانش‌آموزان به ۶۱ نفر نیز می‌رسید، مدیر حق تشکیل دو کلاس را نداشت! و این در حالی بود که نگارنده در مرکز تهران کلاسی با ۴۲ دانش‌آموز چهارم تجربی داشتم و هر معلمی می‌داند کلاس ۴۲ دانش‌آموزی، آن هم در دبیرستان چه مصیبتی است! از سوی دیگر در بسیاری از مناطق استان البرز و تهران، در دبستان و در پایه اول، کلاس‌هایی بود که بیش از ۴۵ دانش‌آموز داشت! هر کسی که کمترین تجربه را در آموزش داشته باشد، می‌داند که این چنین کلاس‌هایی ناکارآمدترین آموزش را برای دانش‌آموزان در بر خواهد داشت. دوم آن که بر پایه قانون اساسی، دولت و آموزش و پرورش باید شرایط و امکانات آموزشی را برای تک تک شهروندان کشور فراهم کنند و این کار نه تنها منتی بر کسی نیست بلکه وظیفه است. این که آوردن شمار دانش‌آموزان روستایی بهانه‌ای باشد برای کاهش نیرو در آموزش و پرورش، نه تنها علمی نیست بلکه غیر عرفی و به دور از آموزش‌های نوین در جهان است. بی‌گمان کمیِ دانش‌آموز در مناطق روستایی نمی‌تواند توجیهی باشد برای فشردگی کلاس‌ها در شهرهای کوچک، متوسط و کلان و کمی دستمزد برای یک میلیون فرهنگی!
امید است که وزیر آموزش و پرورش و تیم همراه به جای کاهش نیرو و صرفه‌جویی در بودجه، به راهکارهایی رو آورند که برای آموزشی کیفی و کارآمد، نگاه حاکمیتی به آموزش را دگرگون ساخته و از این رهگذر به دنبال افزایش بودجه و سرمایه‌گذاری درازمدت در مهمترین عامل توسعه یعنی توسعه انسانی باشند. بی‌گمان رویکرد کنونی تصمیم‌سازان آموزشی، دولتمردان و نهادهای حاکمیتی، به آموزشی کارآمد نمی‌انجامد و از این رو شوربختانه نمی‌توان مسیر توسعه کشور را بدون چالش پیش‌بینی کرد.
به گزارش خبرنگار اجتماعی میزان، وزارت آموزش و پرورش سرانجام پس از بده بستان‌های فراوان طرح نظام رتبه‌بندی میان بهارستان و پاستور، نظام رتبه‌بندی معلمان را به اجرا در می‌آورد؛ طرحی که هنوز نیامده، واکنش‌های بسیاری به دنبال داشت. برخی بر این باورند که این طرح، معیشت معلمان را بهبود می‌بخشد و عده‌ای برعکس، معتقدند این طرح تاثیری در ارتقای کیفیت زندگی معلمان ندارد و موجب کمرنگ شدن مسائل اصلی معلمان و از جمله مسأله معیشت آنان خواهد شد. با این حال این روزها، نظام رتبه‌بندی معلمان از سوی مسئولان آموزش و پرورش، البته نه با هدف تأمین معیشت معلمان که برای بالا بردن انگیزه و سطح کیفیت آموزشی آنها مطرح شده است. نظامی که قرار است معلمان را در پنج رتبه مقدماتی، پایه، ارشد، خبره و عالی رتبه‌بندی حرفه‌ای و دسته‌بندی کند. طبق این مصوبه، مشمولان طرح طبقه‌بندی معلمان شامل آموزگاران، دبیران، هنرآموزان، مربیان امور تربیتی، مشاوران، مراقبان سلامت، مدیران و معاونان مدارس و مجتمع‌های آموزشی و تربیتی هستند.
در روزها و هفته‌های گذشته و در هر فرصتی، مسئولان آموزش کشور برای پاسخگویی به برخی از خواسته‌های فرهنگیان با بهره‌گیری از ابزارهای گسترده رسانه‌ای سخن‌ها رانده‌اند. بن‌مایه بیشتر این سخن‌ها افزایش دستمزدها از سویی و صرفه‌جویی در هزینه‌ها از سوی دیگر است! تیم وزارتی به شدت به دنبال اجرای رتبه‌بندی فرهنگیان در آغاز مهر امسال است و به گفته برخی از آنها حکم‌ها در نیمه شهریورماه به دست فرهنگیان خواهد رسید.
وزیر آموزش و پرورش می‌گوید پیامد اجرای رتبه‌بندی افزایش ۳۰۰ تا ۸۰۰ هزار تومانی دستمزدهاست! و البته این خبر با توجه به چهار رتبه پایه، ارشد، خبره و عالی در این طرح می‌تواند برای فرهنگیان خوشایند و تا حدودی آرامش‌بخش باشد.
اما از زبان دست اندرکاران دیگر از جمله معاون توسعه مدیریت آموزش و پرورش می‌شنویم که این طرح می‌تواند از ۱۵۰ تا ۶۰۰ هزار تومان بر دستمزدها اضافه کند! این گفته‌ها فرهنگیان را دچار سر درگمی و دلسردی کرده و این دلسردی هنگامی افزایش می‌یابد که جزئیات اجرایی طرح از قول کارشناسان، افزایش حقوق فرهنگیان را از ۱۲۸ تا ۴۲۰ هزار تومان برآورد می‌کند! چنین گفته‌های آشفته‌ای موجب دلمردگی فرهنگیان از اجرای طرح است.
از سویی پراکنده‌گویی مسئولان عالی‌رتبه نشان از نداشتن نقشه راهی یگانه و یکسان دارد و پیامد آن احتمال اجرایی نشدن طرح است. و از دیگر سو افزایش دستمزد ۱۲۸ تا ۴۲۰ هزار تومانی با توجه به این که بیش از ۸۰ درصد فرهنگیان در رتبه نخست تا سوم هستند، نمی‌تواند چنگی به دل بزند و این افزایش نسبت به نرخ تورم و خط فقر اعلام شده بسیار ناچیز است. گرچه می‌تواند گام نخستی برای رویکردی درازمدت باشد! اما واقعا هست!؟ آیا دست اندرکاران آموزشی با مطرح کردن افزایش ۳۰۰ تا ۸۰۰ هزار تومانی دریافتی معلمان و سپس افزایشی معادل نصف میزان اعلام شده، فضای رسانه‌ای و اجتماعی را علیه معلمان و خواسته‌های صنفی‌شان آشفته نمی‌کنند!؟
دسته گل دیگر سیاست‌گذران آموزشی آن است که دولت و آموزش‌و‌پرورش برای تعدیل نیرو دورخیز کند و در یک برنامه درازمدت تلاش دارند تا در مدت ۱۰ سال ۲۵۰ هزار نیرو را کاهش دهند. وزیر و تیم همراه بر این باورند که آموزش و پرورش با مازاد نیرو روبرو است! و این سخن هنگامی دردآورتر می‌شود که با دلنگرانی‌های اقتصادی فرهنگیان گره می‌خورد و افزایش دستمزدها زیرکانه توجیهی می‌شود برای کاهش نیرو! برای نمونه وزیر آموزش و پرورش می‌گوید کاهش ۲۵۰ هزار نیرو در آموزش و پرورش سبب افزایش ۳۳ درصدی دستمزد فرهنگیان باقی مانده خواهد شد و برای محکم‌کاری گفته می‌شود که ۴ هزار و ۸۵۰ مدرسه با کمتر از پنج دانش‌آموز اداره می‌شود!
نخست باید گفت که همچنان که فرهنگیان خواستار افزایش دستمزدها هستند، خواهان بهبود شرایط کار نیز هستند. برای نمونه سال گذشته کمترین عدد برای تشکیل کلاس در دبیرستان‌های تهران ۳۱ دانش‌آموز بود! به این معنی که اگر شمار دانش‌آموزان به ۶۱ نفر نیز می‌رسید، مدیر حق تشکیل دو کلاس را نداشت! و این در حالی بود که نگارنده در مرکز تهران کلاسی با ۴۲ دانش‌آموز چهارم تجربی داشتم و هر معلمی می‌داند کلاس ۴۲ دانش‌آموزی، آن هم در دبیرستان چه مصیبتی است! از سوی دیگر در بسیاری از مناطق استان البرز و تهران، در دبستان و در پایه اول، کلاس‌هایی بود که بیش از ۴۵ دانش‌آموز داشت! هر کسی که کمترین تجربه را در آموزش داشته باشد، می‌داند که این چنین کلاس‌هایی ناکارآمدترین آموزش را برای دانش‌آموزان در بر خواهد داشت. دوم آن که بر پایه قانون اساسی، دولت و آموزش و پرورش باید شرایط و امکانات آموزشی را برای تک تک شهروندان کشور فراهم کنند و این کار نه تنها منتی بر کسی نیست بلکه وظیفه است. این که آوردن شمار دانش‌آموزان روستایی بهانه‌ای باشد برای کاهش نیرو در آموزش و پرورش، نه تنها علمی نیست بلکه غیر عرفی و به دور از آموزش‌های نوین در جهان است. بی‌گمان کمیِ دانش‌آموز در مناطق روستایی نمی‌تواند توجیهی باشد برای فشردگی کلاس‌ها در شهرهای کوچک، متوسط و کلان و کمی دستمزد برای یک میلیون فرهنگی!
امید است که وزیر آموزش و پرورش و تیم همراه به جای کاهش نیرو و صرفه‌جویی در بودجه، به راهکارهایی رو آورند که برای آموزشی کیفی و کارآمد، نگاه حاکمیتی به آموزش را دگرگون ساخته و از این رهگذر به دنبال افزایش بودجه و سرمایه‌گذاری درازمدت در مهمترین عامل توسعه یعنی توسعه انسانی باشند. بی‌گمان رویکرد کنونی تصمیم‌سازان آموزشی، دولتمردان و نهادهای حاکمیتی، به آموزشی کارآمد نمی‌انجامد و از این رو شوربختانه نمی‌توان مسیر توسعه کشور را بدون چالش پیش‌بینی کرد.
کلمات کلیدی : طرح رتبه بندی معلمان
۱۳۹۴-۰۶-۰۷ ۱۳:۱۹:۴۳
آموزش و پرورش تبدیل شده به وزارتخانه ای که دل معلم ها را خون می کند (3147774) (alef-11)
۱۳۹۴-۰۶-۰۷ ۱۳:۲۲:۱۹
این طرح خوبه خدا کنه اجرا شه برا فرهنگیان عزیز
ولی خدا وکیلی به حقوق بقیه ادارات و سازمانها هم یه نیم نگاهی داشته باشین
محیط بانا و خیلی کارمندای دیگه تو یه شرایط سخت کار میکنن ولی چون صداشون به هیچ جایی نمیرسه کسی به حرفشان گوش نمیده،آدمایی که تو سرما و گرما،تعطیلات،عید،تابستون سرکار میرن ولی حقوقشون خیلی کمتر از فرهنگیان عزیزه
لطفا منتشر کنید (3147783) (alef-11)
ولی خدا وکیلی به حقوق بقیه ادارات و سازمانها هم یه نیم نگاهی داشته باشین
محیط بانا و خیلی کارمندای دیگه تو یه شرایط سخت کار میکنن ولی چون صداشون به هیچ جایی نمیرسه کسی به حرفشان گوش نمیده،آدمایی که تو سرما و گرما،تعطیلات،عید،تابستون سرکار میرن ولی حقوقشون خیلی کمتر از فرهنگیان عزیزه
لطفا منتشر کنید (3147783) (alef-11)
حسن
۱۳۹۴-۰۶-۰۷ ۱۴:۵۱:۰۶
با تعدیل نیرو مسیر توسعه کشور هموار نخواهد شد نگاهی به اموزش و پرورش کشورهای پیشرفت بیندازیم خواهیم دید که ایران ضعیف ترین کشور از لحاظ پرداخت حقوق به فرهنگیان می باشد و این امر باعث شده مواد اولیه برای زیر ساختها ی کشاورزی . داروسازی. خودرو سازی و................. وابستگی شدید به کشورهای استعماری داشته باشیم .ابن امر در زمان تحریم خودشان را هویدا کردند. (3148032) (alef-11)
معلم
۱۳۹۴-۰۶-۰۷ ۱۶:۰۵:۱۸
فرهنگیان نباید سر کلاس های درس حاضر شوند تا وضعیت معیشتی انها یکبار هم که شده محض رضای خدا و بر قراری عدالت اجتماعی اصلاح شود و مسیولین هم اینقدر با کلمات بازی نکنند و دست از ساده انگاری و سهل انگاری بردارند. (3148181) (alef-11)
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
