توصيه به ديگران
 
کد مطلب: 223883
جدايي كريمه، رويه ای كه نبايد از آن استقبال كرد
بخش تعاملی الف - نقي عبدالجوادي دستجردي
اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.
تاریخ انتشار : دوشنبه ۱ ارديبهشت ۱۳۹۳ ساعت ۱۵:۰۸
روز ۲۵ اسفند ماه سال گذشته، مردم اكثرا روس تبار شبه جزيره كريمه با حمايت و دخالت روسيه، به جدايي اين منطقه از اوكراين راي دادند. غرب و در راس آن آمريكا نيز با شدت تمام، نتايج اين همه پرسي و اعلام جدايي را محكوم كردند. حتي غربي ها سلسله مجازات هايي را براي روسيه و مقامات آن كشور در نظر گرفتند. نگارنده در اين نوشتار كوتاه، نمي خواهد به چرايي اعلام استقلال مردم كريمه و مخالفت غربي با آن بپردازد. به سياست هاي روسيه در اوكراين هم نمي خواهد بپردازد. هدف نويسنده در اين يادداشت، در درجه اول هشدار به مسئولان محترم است كه هشيارتر باشند و در مقابل تحولات اوكراين سياست مدبرانه و عاقلانه اي را در پيش بگيرند و در درجه دوم هشدار و بيدار باش به آن عده از داخلي هاست كه در گفتار و نوشتار ذوق زدگي خود را از اين حوادث پنهان نكرده، حتي از آن حمايت مي كنند.

همان گونه كه همگان مي دانند كشور ما از قوميت هاي مختلفي تشكيل شده كه صدها نه، بلكه هزاران سال است با آرامش و احترام به هم و در كنار هم زندگي مي كنند. اين اقوام و قوميت ها اگر چه به زبان ها و گويش هاي مختلفي سخن مي گويند ولي در يك چيز مشتركند و آن اين است كه همگان، خود را ايراني مي دانند و به اين ايراني بودن شان، افتخار مي كنند. اگر هم كشورمان در مقاطع مختلف تاريخي هدف هجوم دشمنان قرار گرفته، اين اقوام در كنار هم و دوشادوش هم بر دشمن غدار تاخته اند و كشورمان را در دوران هاي مختلف تاريخي از گزند و تباهي حفظ كرده اند. اگر چه دشمنان هيچگاه دست از توطئه و ايجاد تفرقه بر نداشته و نخواهند داشت.

جدايي بحرين از ايران شباهت زيادي به جدايي كريمه از اوكراين دارد. در بحرين نيز نيروي خارجي قدرتمندي به نام انگليس حضور داشت و اين جزيره سال ها، تحت حاكميت و اشغال انگليس بود. دولت وقت نيز، قدرت بازپس گيري بحرين از استعمار پير را نداشت. بنا بر اين سياستمداران غربي و در راس آن ها انگليسي ها، به راحتي بحرين را با يك همه پرسي و در جهت منافع خودشان از ايران جدا كردند. اگر دولت وقت ايران، آن زمان ضعيف عمل نمي كرد، امروز بحرين و مردمش در فراق اين جدايي و در آتش خشم حاكمان شان نمي سوختند.

طمع به خاك ايران و توطئه دشمنان براي بر هم زدن اتحاد قوميت هاي ايراني هميشه تاريخ وجود داشته و خواهد داشت. دشمنانا نيز هر جا نقطه ضعفي ببيند از همان جا ضربه خواهند زد، تا اين اتحاد و همبستگي ملي را بر هم بزنند. بنا بر اين بر مسئولان محترم فرض است كه در جهت حفظ اين همبستگي ملي بكوشند و بر استحكام آن بيفزايند.

اما روي ديگر سخن ام با برخي داخلي هاست كه از اين تحولات ذوق زده شده اند و اين ذوق زدگي و پاي كوبي و دست افشاني را در روزنامه ها و سايت هاي متعلق به خودشان پنهان نكرده اند. اين عزيزان نمي دانند و يا نمي خواهند بدانند كه اگر تغييرات در مرزبندي ها و ژئوپلتيك كشورها باب شود ممكن است روزي كشور ما هم از اين تغييرات آسيب ببيند. بنا بر اين جدايي كريمه از اوكراين رويه خطرناكي است كه نبايد در جهان باب شود. به جاي خوشحال شدن از اين قضيه نيز، مي بايست در مقابل آن هشيار بود. اين ممكن نمي گردد مگر با درايت مسئولان و هشياري مردم عزيز ايران اسلامی.

در قبال تحولات اوكراين هم مي بايست سياست ورزان كشور به ويژه دولت محترم و وزارت خارجه موضع مدبرانه اي را بگيرند. در رسانه هاي ديداري، شنيداري و گفتاري هم بر همگان فرض است مواظب گفته ها و نوشته هايشان باشند. نبايد سخني گفته شود يا جمله اي نوشته شود كه دودش در آينده به چشم خودمان برود.
 
کلمات کلیدی : نقي عبدالجوادي دستجردي