داخلی صفحه اجتماعی آرشيو يادداشت

۳

نحوه برخورد با افراطیون مذهبی

بخش تعاملی الف - محمدحسین اعتزازیان

اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.

حکایتی از مرحوم میرزای شیرازی نقل شده است که بسیار در خور توجه و تامل است. زمانی که شهید سید حسن مدرس، طلبه جوانی بود، به سامرا رفت تا با مرحوم میرزای شیرازی ملاقات کند؛ میرزای شیرازی از نام و نشان شهید مدرس می پرسد و می‌فهمد که اهل ایران است، از اوضاع و احوال ایران از او می پرسد که شهید مدرس در پاسخ میرزای شیرازی، می گوید: فتوای شما در ایران غوغا به پا کرده و همه مردم حتی در قصر ناصرالدین شاه قلیان ها را شکستند؛ بعد از این که میرزای شیرازی این سخنان را از شهید مدرس می شنود شروع به گریه می کند؛ شهید مدرس از ایشان می پرسد: چرا گریه می کنید من فقط واقعیت های ایران را عرض کردم؟ میرزای شیرازی نیز در پاسخ به شهید مدرس می فرماید من از اهمیت دادن مردم به سخن عالمان دینی ناراحت نیستم، بلکه گریه و ناراحتی من به این دلیل است که دشمنان اسلام که تاکنون نمی دانستند قدرت اسلام در کجاست، از امروز فهمیدند؛ و از این رو از همین امروز برای شکستن قدرت اسلام کار می کنند.

عمق تحلیل میرزای شیرازی رحمت الله علیه را از حوادث بعدی که برای جهان تشیع به وجود آمد، می توان درک کرد. از روی کار آمدن دیکتاتوری پهلوی تا گسترش بهاییت و قدرت یافتن وهابیون و حوادث بعدی در تاریخ معاصر، همه مهر تاییدی بر تحلیل عمیق مرحوم میرزای شیرازی است. بی شک جریان باطل هیچ گاه فعالیت های خود را علیه جریان حق متوقف نکرده و نمی کند. شواهد تاریخی بسیاری این تحلیل را تایید می کند، به طوری که کسی نمی تواند منکر این مطلب شود. نگاهی کوتاه به آنچه هم اکنون در جهان اسلام اتفاق می افتد نشان دهنده برنامه ریزی پیچیده دشمنان برای زمین زدن مذهب حقه تشیع است. بعید به نظر نمی رسد که در این شرایط دشمن خائنانی را به کار گیرد تا با استفاده از حربه ضد تبلیغ علیه تشیع اقدام کنند و البته می دانیم که «دفاع بد از هر مرام و مسلکی، بهترین روش برای تخریب آن است.»

امروز شاهدیم که شبکه های ماهواره ای شیعه در حال تبلیغ تشیع و برگزاری مناظرات شیعه – سنی هستند. البته قبل از هرگونه قضاوتی درباره این شبکه ها، باید یاد آور شویم که هدف از تاسیس بعضی ازاین شبکه ها، پر کردن خلائی بود که صدا و سیمای ضعیف خودمان به وجود آورده بود. در حالی که اهل سنت و مخصوصا وهابیت، ده ها شبکه ماهواره علیه شیعه تدارک دیدند و هزینه های هنگفتی در این راه صرف کردند، شبکه قرآن به تنهایی مسئولیت تبلیغ تشیع را به عهده گرفت و تاکنون متاسفانه در این کار موفقیت چندانی هم کسب نکرده است. در حالی که می دانیم تبلیغ دین مبین اسلام و مذهب حقه تشیع، یکی از وظیفه های مهم صدا سیما بوده و هست و البته کاهلی در این زمینه به هیچ وجه مورد قبول نیست. به نظر می رسید در این شرایط، افراد و اقشاری از مردم و علما، احساس کردند باید شخصا وارد عمل شوند و منتظر سازمان های دولتی نمانند. تاسیس بعضی از شبکه های شیعه، با این هدف انجام شد و کم کم استقبال خوبی از آنها به عمل آمد. باید توجه داشت که در این نوع فعالیت ها احتمال بروز آسیب فراوان است و چه بسا عملی بانیت خیر آغاز گردد و به شر بی انجامد، جریانی از نیات پاک شیعیان ایرانی شروع شود و در نهایت سر از لندن و آمریکا درآورد.

بعضی از این شبکه ها نیز از این آسیب ها در امان نماندند و بعضی به تریبون هایی جهت فحاشی به اهل سنت تبدیل شدند و بعضی هم آنقدر در دفاع از تشیع بد عمل کردند که بهترین ضد تبلیغ برای مذهب تشیع محسوب می شوند. بعضی از آنان کار را به جایی رساندند که شبهه تاریخی شهید مطهری در کتاب حماسه حسینی را با فحاشی و بی ادبی پاسخ دادند و آن مرحوم را به فسق و کفر متهم نمودند. این گونه رفتارها که بی اغراق در تاریخ تشیع بی سابقه است، نشآت گرفته از هر نیت و هدفی باشد، محکوم است و بزرگترین ضربه ها را به مکتب اهل بیت ( علیهم السلام ) وارد می سازد.

مدتی است که رسانه های گوناگون، به پوشش خبری این شبکه ها می پردازند و تحلیل های مختلفی از ریشه و مقصد و مقصود رفتارهایی که در این رسانه ها انجام می شود، ارائه می دهند. قطعا این تحلیل ها قابل توجه است و باید مورد توجه مسئولین فرهنگی قرار گیرد، اما نکته ای که در این میان مهم است، تشخیص و تمییز میان خبر و تحلیل است. وقتی شبکه ای از لندن برنامه پخش می کند، ما نسبت به آن بدگمان می شویم و وقتی از این شبکه ها به مراجع شیعه توهین می شود، گمان ما به یقین تبدیل می شود که مسیر حرکت این شبکه ها، مسیری انحرافی و مورد تایید و دلخوشی دشمنان تشیع است. اینجا است که ما بر اساس مشاهدات عینی به همان گفته رهبر انقلاب می رسیم که «آن تشيّعى كه از لندن و از آمريكا بخواهد براى دنيا پخش بشود، آن تشيّع به درد شيعه نمي خورد.» (دیدار كارگزاران حج ۱۳۹۲/۰۶/۲۰ )

ما بر اساس مشاهدات خود می فهمیم که این شبکه ها در مسیر نابودی تشیع گام بر می دارند و باید دیگران را از این موضوع باخبر کنیم. باید توجه داشته باشیم که شخص یا اشخاصی ممکن است ناآگاهانه و جاهلانه از عملکرد این شبکه ها طرفداری کنند و افراد و گروه هایی نیز در مقابل آن سکوت پیشه کنند. البته وقتی جریانی می خواهد خود را به حق منسوب کند، به هر دستاویزی برای انتساب به اهل حق می کوشد و سعی می کند هر فرد و گروه معتبری را از خود نشان دهد، اینجا است که هتاک معروف، در سایت شخصی اش تصویر اجازه روایتش از بعضی از علما را نمایش می دهد و کسی هم متعرضش نمی شود که « فلان مرجع و عالم به تو اجازه نقل روایت داده است نه فحاشی و پرده دری» و شبکه اش مدام سخنرانی های مراجع خاصی را پخش می کند و آنان را همدست و همداستان خود نشان می دهد. البته مکتب تشیع هیچ گاه هیچ یک از علما و مراجع تقلید را معصوم از خطا و اشتباه نمی داند، اما صرف اجازه روایت به کسی دادن، به معنی تایید همه ی افعال و رفتار او نیست، این مدرکی است دال بر اینکه این فرد می تواند از معصومین علیهم السلام روایت نقل کند و نه بیشتر و نباید آن را با گارانتی مادام العمر اشتباه گرفت و به مذمت کسانی که این گارانتی را به وی اعطا کرده اند ، پرداخت.

تاسیس سایت برای مقابله با جریانی خطرناک که مجموعه شیعی را در معرض خطر قرار داده است، وظیفه ای است که شیعیان باید انجام دهند، اما باید مواظب باشیم که خواسته و ناخواسته افرادی را به این جریان منسوب نکنیم و بدین وسیله بازار این جریان را گرم ننماییم. نسبت دادن واژه «مرجع انگلیسی» به کسانی که متصف به مرجعیت هستند - هر چند درباره صحت این صفت اطمینان نداشته باشیم – و یا متهم کردن قشر عظیمی از علما و روحانیون و مداحان به نوکری بیگانگان، از همان کارهایی است که جز گرم کردن بازار توهین متقابل، فایده ای ندارد. در این شرایط که دشمن هوشیارانه در پی اختلاف افکندن میان مسلمانان است باید مواظب باشیم در زمین دشمن بازی نکنیم.« من اکیداً از همۀ ملت شریف می‏ خواهم که از مطالبی که باعث اختلاف و بهره برداری دشمن است احتراز کنید و به مراجع عظیم‏ الشأن و علمای اعلام احترام گذارید.» امام خمینی(ره)