کد مطلب: 241208
برندگان و بازندگان منابع نفتی
بخش خارجی الف*، 19 شهریور 93
جنگ و خشونت کانون‌های اصلی خود را درست در مناطقی از خاورمیانه به‌وجود آورده است که نفت از چاه‌های آن فوران میکند.
تاریخ انتشار : چهارشنبه ۱۹ شهريور ۱۳۹۳ ساعت ۱۹:۳۴
تناسب خشونت و جنگ با نفت در خاورمیانه و شمال آفریقا و حتی بالاتر از آن در شبه‌‌قاره هند چیست؟ آیا می‌توان چنین تناسبی را درنظر گرفت؟ آیا می‌توان شواهد کافی به‌دست داد که اساساً چنین تناسبی وجود دارد؟ حقیقت آن است که ابهامات آنقدر زیاد است که به دشواری می‌توان پاسخی روشن به اینگونه پرسش‌ها داد. بااین‌حال، یک واقعیت را نمی‌توان نادیده گرفت.
جنگ و خشونت کانون‌های اصلی خود را درست در مناطقی از خاورمیانه به‌وجود آورده است که نفت از چاه‌های آن فوران میکند. در شمال آفریقا الجزایر و لیبی کانون جنگ و خشونت هستند و از آنجا به سایر کشورها رسوخ کرده است. در این طرف عراق و سوریه محور جنگ و خشونت شده‌اند که باز هم یا خود صاحب منابع عظیم نفت هستند و یا در مسیر انتقال آن به بازارهای جهانی می‌توانند نقش فعال داشته باشند.
پرسش این است که آیا این یک امر تصادفی است یا طرح و برنامه‌ای پشت سر آن قرار دارد؟ جنگ و خشونت جاری در خاورمیانه و شمال آفریقا هرچند در پوشش مذهب قرار گرفته است ولی کمتر قابل باور شده است که انگیزه‌ها واقعاً مذهبی است.
منتها بحث اصلی این است که هزینه اینگونه عملیات چگونه و از چه منابعی تأمین می‌شود. خیلی نباید دور رفت چاه‌های نفت شمال آفریقا و حوزه خلیج‌فارس در دسترس‌تر قرار دارند. گویی در یک جایی اتاق فکری وجود دارد که برنامه‌ریزی میکند که ثروت نفت منطقه در جهت رفاه و توسعه مادی و معنوی صاحبان آن و ملت‌های منطقه هزینه نشود و به‌جای آن ملت‌ها بهای این ثروت خدادادی را با خون زنان و کودکان خود بپردازند.
صنایع تسلیحاتی و سازندگان این سلاح‌های مخرب چه کسانی هستند و منافع آن به جیب چه کسانی وارد می‌شود؟ بدون اغراق باید گفت که مافیای رسمی و غیررسمی تأمین‌کننده و سازنده و فروشنده اینگونه سلاح‌هاست و پول نفت است که به‌جای سازندگی، توسعه و بهبود رفاه ملت‌ها در جهت کشتار و آواره کردن آنها به‌کار گرفته می‌شود.
کافی است که به تلاش داعش در تصرف چاه‌های نفت عراق و سوریه و یا مبادی بندری صدور آن توجه کنید. به‌هیچ‌عنوان این تلاش‌ها تصادفی نیست و کاملاً هدفمند است. اینکه گفته می‌شود داعش نفت‌های سرقتی را با قیمتی معادل نیمی از قیمت بازار جهانی می‌فروشد به‌خودی‌خود گویای برنامه‌ریزی دقیق برای کسب درآمد و متنوع کردن منابع درآمدی است که اگر به هر دلیلی در یک جایی منابع درآمدی مسدود شده یا کاهش یافت دچار مضیقه مالی نشود و بتواند ماشین جنگی خود را سرپا نگاه دارد.
دریافت کمک‌ها چه به‌صورت رسمی از منابع حامی دولتی باشد و چه به‌صورت غیررسمی از ناحیه ثروتمندان غیر از مجاری رسمی باشد باز هم دلارها از چاه‌های نفت بیرون می‌آید و در این واقعیت کوچک‌ترین تردیدی وجود ندارد. هیچ منبع مطمئن دیگری در این سطح وجود ندارد. نه تجارت، نه کشاورزی و نه صنعت در هیچ‌کدام از این کشورها از ظرفیت لازم برای انباشت چنین سرمایه‌ای برخوردار نیست و این تنها چاه‌های نفت هستند که فوران میکنند، دلار می‌آورند و ماشین جنگی جنگ‌طلبان و خشونت‌طلبان را به‌کار می‌اندازند. این واقعیت تلخی است ولی هست.
کشورهای عربی ـ اسلامی منطقه به دست خود تخریب منطقه را رقم می‌زنند و هزینه این تخریب از چاه‌های نفت حوزه خلیج‌فارس و یا سایر مناطق اسلامی پرداخت می‌شود. اینکه پوشش همه این تخریب‌ها مذهب و یا دین باشد تفاوتی در اصل موضوع نخواهد داشت.
در چنین نگاهی می‌توان گفت که غارت همه‌جانبه ذخایر نفتی خاورمیانه از دو ناحیه و به‌وسیله دو بنگاه رقیب غربی یعنی شرکت‌های نفتی و صنایع تسلیحاتی صورت می‌گیرد. بدین‌معنا که از یک طرف این شرکت‌های بین‌المللی نفتی هستند که دست‌اندرکار اکتشاف، استخراج و فروش نفت در بازار مصرف جهانی می‌باشند و بیشترین سود را می‌برند و از طرف دیگر همان سهم اندک‌تر که نصیب صاحبان اصلی منابع نفتی می‌شود به‌گونه‌ای دیگر، به جیب صنایع تسلیحاتی غربی و شرقی سرازیر می‌شود و سهم ملت‌های منطقه بمب‌ها و گلوله‌هایی است که از تیربارهای داعش رها می‌شوند و به کشتار و آوارگی میلیون‌ها انسان بی‌گناه می‌انجامد.
با این حال اگر تمام گناهان را به حساب صاحبان صنایع تسلیحاتی و یا شرکت‌های بین‌المللی نفتی بگذاریم شاید نتوانیم حق مطلب را به‌درستی ادا کنیم. سهم حکومت‌های دیکتاتوری و غرق در توهمات قدرت در خاورمیانه عربی که فضا را برای کشتارها و آوارگی‌ها باز کرده‌اند اگر بیشتر از عامل خارجی نباشد، به‌هیچ‌عنوان کمتر از آن نیست، چه، کسی این امر را قابل پذیرش بداند و چه نداند هیچ‌کس نمی‌تواند از بار سنگین پیامدهای چنین وضعیتی شانه خالی کند. قضاوت تاریخ دراین‌خصوص قطعی و بدون ملاحظه خواهد بود.
بنابراین پیوندها بین جنگ و نفت را در خاورمیانه و شمال آفریقا باید جدی‌تر درنظر گرفت و توجه داشت که آنچه در این منطقه حساس از جهان در جریان است پروژه‌ای است که همگان به‌لحاظ تاریخی در آن مسئولیت مشترک دارند. پوشش مذهبی خشونت‌ها نمی‌تواند ماهیت اینگونه جنگ‌ها، کشتارها و خشونت‌ها را که در ارتباط ارگانیک با اندیشه‌های چپاولگرانه نفتی است برای همیشه از دید ملت‌های منطقه پنهان نگاه دارد. دیر یا زود ملت‌های مسلمان منطقه متوجه خواهند شد که آنچه بر سر آنها می‌آید سرنوشت مقدر آنها نیست و آنها حق زندگی آ‌رام‌تری را دارند و ثروت نفتی آنها می‌تواند در جهت بهتری مصرف شود. جهتی که می‌تواند رفاه اجتماعی، عدالت اجتماعی، صلح و ثبات و توسعه پایدارشان را تسهیل کند و به خیل آوارگانشان و صف طولانی کشتارشان پایان دهد.
اما اگر به هر دلیلی ملت‌های خاورمیانه به این آگاهی دست نیابند باید به‌درستی بدانند که تا نفت هست جنگ هم هست، تا نفت هست توطئه هم هست، تا نفت هست افراطی‌گری در لباس مذهب هم هست و تا نفت هست کشتارها و آوارگی‌ها پایانی نخواهد داشت مگر آنکه ملت‌ها از خواب غفلت بیدار شوند و اجازه ندهند که از ثروت نفتی‌شان علیه خودشان سوءاستفاده شود. پوشش هرچه باشد مذهبی یا غیرمذهبی، جریان هرچه باشد داعش یا غیرداعش، دشمن هر که باشد داخلی یا خارجی، راه‌حل نهایی بیدار شدن از خواب گران غفلت در بعد منطقه‌ای است.
* پیرمحمد ملازهی/ موسسه ابرار معاصر تهران
جنگ و خشونت کانون‌های اصلی خود را درست در مناطقی از خاورمیانه به‌وجود آورده است که نفت از چاه‌های آن فوران میکند. در شمال آفریقا الجزایر و لیبی کانون جنگ و خشونت هستند و از آنجا به سایر کشورها رسوخ کرده است. در این طرف عراق و سوریه محور جنگ و خشونت شده‌اند که باز هم یا خود صاحب منابع عظیم نفت هستند و یا در مسیر انتقال آن به بازارهای جهانی می‌توانند نقش فعال داشته باشند.
پرسش این است که آیا این یک امر تصادفی است یا طرح و برنامه‌ای پشت سر آن قرار دارد؟ جنگ و خشونت جاری در خاورمیانه و شمال آفریقا هرچند در پوشش مذهب قرار گرفته است ولی کمتر قابل باور شده است که انگیزه‌ها واقعاً مذهبی است.
منتها بحث اصلی این است که هزینه اینگونه عملیات چگونه و از چه منابعی تأمین می‌شود. خیلی نباید دور رفت چاه‌های نفت شمال آفریقا و حوزه خلیج‌فارس در دسترس‌تر قرار دارند. گویی در یک جایی اتاق فکری وجود دارد که برنامه‌ریزی میکند که ثروت نفت منطقه در جهت رفاه و توسعه مادی و معنوی صاحبان آن و ملت‌های منطقه هزینه نشود و به‌جای آن ملت‌ها بهای این ثروت خدادادی را با خون زنان و کودکان خود بپردازند.
صنایع تسلیحاتی و سازندگان این سلاح‌های مخرب چه کسانی هستند و منافع آن به جیب چه کسانی وارد می‌شود؟ بدون اغراق باید گفت که مافیای رسمی و غیررسمی تأمین‌کننده و سازنده و فروشنده اینگونه سلاح‌هاست و پول نفت است که به‌جای سازندگی، توسعه و بهبود رفاه ملت‌ها در جهت کشتار و آواره کردن آنها به‌کار گرفته می‌شود.
کافی است که به تلاش داعش در تصرف چاه‌های نفت عراق و سوریه و یا مبادی بندری صدور آن توجه کنید. به‌هیچ‌عنوان این تلاش‌ها تصادفی نیست و کاملاً هدفمند است. اینکه گفته می‌شود داعش نفت‌های سرقتی را با قیمتی معادل نیمی از قیمت بازار جهانی می‌فروشد به‌خودی‌خود گویای برنامه‌ریزی دقیق برای کسب درآمد و متنوع کردن منابع درآمدی است که اگر به هر دلیلی در یک جایی منابع درآمدی مسدود شده یا کاهش یافت دچار مضیقه مالی نشود و بتواند ماشین جنگی خود را سرپا نگاه دارد.
دریافت کمک‌ها چه به‌صورت رسمی از منابع حامی دولتی باشد و چه به‌صورت غیررسمی از ناحیه ثروتمندان غیر از مجاری رسمی باشد باز هم دلارها از چاه‌های نفت بیرون می‌آید و در این واقعیت کوچک‌ترین تردیدی وجود ندارد. هیچ منبع مطمئن دیگری در این سطح وجود ندارد. نه تجارت، نه کشاورزی و نه صنعت در هیچ‌کدام از این کشورها از ظرفیت لازم برای انباشت چنین سرمایه‌ای برخوردار نیست و این تنها چاه‌های نفت هستند که فوران میکنند، دلار می‌آورند و ماشین جنگی جنگ‌طلبان و خشونت‌طلبان را به‌کار می‌اندازند. این واقعیت تلخی است ولی هست.
کشورهای عربی ـ اسلامی منطقه به دست خود تخریب منطقه را رقم می‌زنند و هزینه این تخریب از چاه‌های نفت حوزه خلیج‌فارس و یا سایر مناطق اسلامی پرداخت می‌شود. اینکه پوشش همه این تخریب‌ها مذهب و یا دین باشد تفاوتی در اصل موضوع نخواهد داشت.
در چنین نگاهی می‌توان گفت که غارت همه‌جانبه ذخایر نفتی خاورمیانه از دو ناحیه و به‌وسیله دو بنگاه رقیب غربی یعنی شرکت‌های نفتی و صنایع تسلیحاتی صورت می‌گیرد. بدین‌معنا که از یک طرف این شرکت‌های بین‌المللی نفتی هستند که دست‌اندرکار اکتشاف، استخراج و فروش نفت در بازار مصرف جهانی می‌باشند و بیشترین سود را می‌برند و از طرف دیگر همان سهم اندک‌تر که نصیب صاحبان اصلی منابع نفتی می‌شود به‌گونه‌ای دیگر، به جیب صنایع تسلیحاتی غربی و شرقی سرازیر می‌شود و سهم ملت‌های منطقه بمب‌ها و گلوله‌هایی است که از تیربارهای داعش رها می‌شوند و به کشتار و آوارگی میلیون‌ها انسان بی‌گناه می‌انجامد.
با این حال اگر تمام گناهان را به حساب صاحبان صنایع تسلیحاتی و یا شرکت‌های بین‌المللی نفتی بگذاریم شاید نتوانیم حق مطلب را به‌درستی ادا کنیم. سهم حکومت‌های دیکتاتوری و غرق در توهمات قدرت در خاورمیانه عربی که فضا را برای کشتارها و آوارگی‌ها باز کرده‌اند اگر بیشتر از عامل خارجی نباشد، به‌هیچ‌عنوان کمتر از آن نیست، چه، کسی این امر را قابل پذیرش بداند و چه نداند هیچ‌کس نمی‌تواند از بار سنگین پیامدهای چنین وضعیتی شانه خالی کند. قضاوت تاریخ دراین‌خصوص قطعی و بدون ملاحظه خواهد بود.
بنابراین پیوندها بین جنگ و نفت را در خاورمیانه و شمال آفریقا باید جدی‌تر درنظر گرفت و توجه داشت که آنچه در این منطقه حساس از جهان در جریان است پروژه‌ای است که همگان به‌لحاظ تاریخی در آن مسئولیت مشترک دارند. پوشش مذهبی خشونت‌ها نمی‌تواند ماهیت اینگونه جنگ‌ها، کشتارها و خشونت‌ها را که در ارتباط ارگانیک با اندیشه‌های چپاولگرانه نفتی است برای همیشه از دید ملت‌های منطقه پنهان نگاه دارد. دیر یا زود ملت‌های مسلمان منطقه متوجه خواهند شد که آنچه بر سر آنها می‌آید سرنوشت مقدر آنها نیست و آنها حق زندگی آ‌رام‌تری را دارند و ثروت نفتی آنها می‌تواند در جهت بهتری مصرف شود. جهتی که می‌تواند رفاه اجتماعی، عدالت اجتماعی، صلح و ثبات و توسعه پایدارشان را تسهیل کند و به خیل آوارگانشان و صف طولانی کشتارشان پایان دهد.
اما اگر به هر دلیلی ملت‌های خاورمیانه به این آگاهی دست نیابند باید به‌درستی بدانند که تا نفت هست جنگ هم هست، تا نفت هست توطئه هم هست، تا نفت هست افراطی‌گری در لباس مذهب هم هست و تا نفت هست کشتارها و آوارگی‌ها پایانی نخواهد داشت مگر آنکه ملت‌ها از خواب غفلت بیدار شوند و اجازه ندهند که از ثروت نفتی‌شان علیه خودشان سوءاستفاده شود. پوشش هرچه باشد مذهبی یا غیرمذهبی، جریان هرچه باشد داعش یا غیرداعش، دشمن هر که باشد داخلی یا خارجی، راه‌حل نهایی بیدار شدن از خواب گران غفلت در بعد منطقه‌ای است.
* پیرمحمد ملازهی/ موسسه ابرار معاصر تهران
۱۳۹۳-۰۶-۱۹ ۲۰:۳۲:۲۷
نفت مانند آب برای دنیا بسیار مهم است، طبیعی است که کشورهای بزرگ مضرف کننده نفت نگران تامین آن باشند، اما این فکر که کشورهای ثروتمند صنعتی به دنبال تنش و به خطر انداختن نفت در منطقه باشند از اساس در اقتصاد جهانی شده امروز اشتباه است، آنها فقط به دنبال تامین امن نیزهای نفتی خود هستند، ولی کسانی به دنبال تنش و ایجاد بی‌ثباتی در کشورهای نفت خیز خاورمیانه یا ونزوئلا یا نیجریه هستند که خود بزرگترین کشورهای صادر کننده نفت خارج این منطق هستند و در رقابت ژئو پلوکیتی خود با غرب به دنبال حفظ اهرم نفت و گاز صادراتی خود به منزله ممر درآمد بیشتر و برگ برنده خود هستند، تمام بحرانهای سال‌های اخیر از ۱۱ سپتامبر تا سوریه تا لیبی و تا عراق تا تحریم نفت و گاز ایران و تنش بین ایران و غرب دست پخت همان قدرت شمالی است که میخواهد دیگران را به نفع فروش نفت خود از صحنه خارج کند به علاوه اسرائیل که تقویت و رفاه کشورهای نفت خیر برای او بحران امنیتی ایجاد میکند. و از این نظر در ۱۵ سال گذشته سیاست پوتین و تندرهی اسرائیل در تداوم یکدیگر به ضرر کشورهای منطقه و اروپا و آمریکا و ژاپن است. (2368913) (alef-10)
سوز نامه شهروند.....
۱۳۹۳-۰۶-۲۰ ۰۹:۵۳:۳۲
با سلام بابا دلت خوش اصلا در ایران زندگی میکنی ؟قدم اول را بردار بعد بیا برج یساز چند وقت پیش ماهیان زبان بسته قوج قوج در آب آلوده شده صنایع جان دادند خانم ابتگار چگار کرد شکایت کرد خانم ایتکار میز خود را گرفته راست میگوید بیا مانند وزیر بهداشت آبرو کسانی که ÷الم به مردم بعنوان چربی میدهند ببرد جرات ندارد جرات دارد رسانه ایکند ؟خودرو سازان برای سوددهی با لوازم بیکیفیت جان مردم را میکیرند پزشک قانونی سکوت کرده است و الدینگی ایچاد میکنند سازمان استاندارد آمارالودگی داد؟مردم اشغال تفریح خود را دارند در خیابان دشت و کوه میریزند کسی آمدوارد گود شود ؟بنزین آلوده به خورد ما میدهند وزیر نفت دارد عکس میکیرید و سکوت میکند؟ر عمو از خودت از خودم از الف شروع کن خارجی ها که اینجا نیستند انها حدافل به طبیعت احترام میگذارند برو الف تحقیق کن چیزی از شما کم نمیشود الف حال من انتقاد کردم نگوی شهروند ....برو به جهنم شما که بهشت را زوری نیست راحتر بگویید برو به جهنم شما طاقت انتقاد را ندارید حال میکویند شهروند ....بی سواد است تندرو است مزدور است بیشناسنامه است (2369340) (alef-10)
۱۳۹۳-۰۶-۲۵ ۱۲:۱۷:۵۸
هیچ وقت نفت مناطق خاورمیانه مال مردم خودشان نبوده حال بخواهد نام آن کشور عراق باشد یا ایران و .... (2377834) (alef-3)
۱۳۹۳-۰۶-۱۹ ۲۱:۳۲:۴۶
در این مساله نفت و درگیریهای خاورمیانه پرتغال فروش دارد فریاد می‌زند که من اینجا هستم، ولی نظرات کلیشه یی ضدّ غربی چپها که برای عده‌ایی در کشورهای جهان سوم و البته متاسفانه کشور ما عادت شده، اجازه نمیدهد که صورت واقعی مساله را در ک کنیم و پرتغال فروش را ببینیم!!!... مساله بسیار ساده است... اروپا، آمریکا ، چین، ژاپن ، هند، کره و همه کشورهای موفق اقتصادی و سیاسی که نیاز به نفت گذشته از نیاز اقتصادی ، نیاز امنیتی برای آنهاست طرفدار ثبات در کشورهای نفت خیز منطقه و افزایش تولید و صادرات آنها هستند، اما کشورهای روسیه و اسرائیل از دو منظر متفاوت به دنبال عدم این ثبات در کشورهای نفت خیز منطقه هستند، روسیه میخواهد اروپا، چین و ژاپن به نفت و گاز او محتاج باشند و قیمت نفت و گاز در دنیا با تحریم و بحرانی شدن نفت کشورهای نفت خیز هر چه بیشتر بالا برود و در اوج درگیری با آمریکا هنوز هم حتی از عضویت ایران در اجلاس شانگهای که روسیه و چین همه کره آن هستند به بهانه تحریم شورای امنیت(یعنی روسیه!) خودداری میکند و در نتیجه ایران را در وضعیت کنونی میخواهد باقی نگاه دارد، و اسرائیل هم به دلیل اینکه کشورهای نفت خیزی که کمی مستقل و دور از اسرائیل هستند مانند ایران و سوریه و لیبی باید حتما در بحران و محدودیت باقی بمانند، پرتغال فروش بسیار هویدا است، ولی ما نمی‌خواهیم آن را ببینیم و روسیه را کشور دوست و متحد مینامیم! (2368990) (alef-10)
۱۳۹۳-۰۶-۱۹ ۲۳:۲۲:۳۸
چرا باید قیمت نفت در بازارهای جهانی بسیار بیشتر از هزینه تولید ان باشد که این گروهک با نفت ارزان سواستفاده کند ؟ ایا این قیمت بالا چیزی جز ثروتمند کردن چند شرکت غول بین المللی نیست ؟ (2369083) (alef-10)
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
