کد مطلب: 181692
سیستم غیرهوشمند و نافهم اما مودب
علی فیروزه چی
اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.
تاریخ انتشار : يکشنبه ۲۷ اسفند ۱۳۹۱ ساعت ۰۶:۲۶
نرسیده به چهار راه لشکر، از تاکسی پیاده شدم و با عجله به سمت پله های ایستگاه مترو، ببخشید قطار شهری!
دست پاچه "من کارت" را از جیب پیراهن درآوردم. حالا دستگاه کارت خوان برای خواندن، بازی در می آورد. درِ قطار، داشت بسته می شد که انگشتم به شاستی قرمز رنگ رسید. در، باز شد و داخل واگن شدم.
بر خلاف چند دفعه قبل، خیل شلوغ نبود گرچه صندلی خالی پیدا نمی شد. گوشه ای را پیدا کردم برای گذران راه تا مقصد روی دو پا.
ایستگاه به ایستگاه، جمعیت بیشتر می شد تا ...
«ایستگاه بعدی، شریعتی»
صدای تو دماغی خانمی در قطار پیچید! که هر چه مثل «باباشاهِ» قهوه تلخ، دنبال صاحب صدا گشتیم، یافت نشد!
رسیدن به ایستگاه شریعتی یا همان تقی آبادِ خودمان، همان و ورود سیل جمعیت همان. مرد و زن، دختر و پسر، پیر و بیشتر جوان!
خودم را چسبانده بودم گوشه ی درگاه تا جا برای بقیه باشد اما ...
عده ای بی خیال اطراف بودند که به چه کسی می خورند، زن است یا مرد، راحتِ راحت.
عده ای هم راه پس و پیش نداشتند. تا تکان می خوردند، جنس مخالفی بود تا ...
عده ای هم، دم را غنیمت می شماردند!
احساس گرما می کردم در گوش ها. چشمانم روی سقف واگن دنبال چه می گشت، نمی دانم!؟
ایستگاه مقصد با همان صدای مذکور، اعلام شد. با سرعت از پله های خروجی بالا می رفتم به امید رسیدن به ذره ای هوای تازه و خنکایش.
***********
لب تاپ را باز کردم. «قطار شهری مشهد» را سرچ کردم در گوگل. گزینه اول جستجو: «پرتال شرکت قطار شهری مشهد»، http://www.murco.ir/
گزینه «اطلاعات تماس»، گوشه ی سمت راست صفحه خودنمایی می کرد و «فرم الکترونیکی تماس با ما». حرارت داخلی داشت تبدیل به شوقی می شد برای برداشتن اولین قدم اعتراض. متن ذیل را نوشتم همراه با نام و نام خانوادگی، شماره تلفن همراه و آدرس ایمیل خودم.
«با سلام و عرض خسته نباشید.
از تعارفات کم می کنم و به مبلغ می افزایم!
دوستان عزیز،
آیا در ساعت های پیک و شلوغی، سوار قطار شهری شده اید؟
آیا ازدحام جمعیت را دیده اید؟
آیا پهلو به پهلو قرار گرفتن و ... زن ها و مردها، و دختران و پسران را در این ساعت ها در واگن های قطار، دیده اید؟
آیا راضی هستید، ناموس خودتان تنه به تنه مرد یا پسری نامحرم، قرار گیرد و گاهی تحت فشار!!!
این وضعیت قطار شهری، به خصوص در مشهدالرضا، اسف بار است؟
چرا در هنگام سوار شدن، ماموران از ورود زنان در واگن مردان جلوگیری نمی کنند؟
نهایت هزینه این کار، این است که قطار شهری در هر ایستگاه، چند لحظه ای بیشتر توقف کند تا زنان و دختران به واگن مخصوص خودشان هدایت شوند.
لطفا هر چه سریعتر اقدام فرمایید، که مردم غیرت مندِ مشهد، ساکت نخواهند نشست.»
دکمه «ثبت» را کلیک کردم و منتظر ...
چند لحظه بعد، این پیغام روی صفحه مانیتور خودنمایی می کرد همراه علامت زرد رنگ مثلث خطر.
«ایمیل شما ارسال نشد، لطفا دوباره تلاش کنید!»
دوباره تلاش کردم و سه باره و چهار باره و... حتی روز بعد.
اما این سیستم غیر هوشمند و نافهم!، همچنان مودبانه پیغام می داد: «لطفا دوباره تلاش کنید
دست پاچه "من کارت" را از جیب پیراهن درآوردم. حالا دستگاه کارت خوان برای خواندن، بازی در می آورد. درِ قطار، داشت بسته می شد که انگشتم به شاستی قرمز رنگ رسید. در، باز شد و داخل واگن شدم.
بر خلاف چند دفعه قبل، خیل شلوغ نبود گرچه صندلی خالی پیدا نمی شد. گوشه ای را پیدا کردم برای گذران راه تا مقصد روی دو پا.
ایستگاه به ایستگاه، جمعیت بیشتر می شد تا ...
«ایستگاه بعدی، شریعتی»
صدای تو دماغی خانمی در قطار پیچید! که هر چه مثل «باباشاهِ» قهوه تلخ، دنبال صاحب صدا گشتیم، یافت نشد!
رسیدن به ایستگاه شریعتی یا همان تقی آبادِ خودمان، همان و ورود سیل جمعیت همان. مرد و زن، دختر و پسر، پیر و بیشتر جوان!
خودم را چسبانده بودم گوشه ی درگاه تا جا برای بقیه باشد اما ...
عده ای بی خیال اطراف بودند که به چه کسی می خورند، زن است یا مرد، راحتِ راحت.
عده ای هم راه پس و پیش نداشتند. تا تکان می خوردند، جنس مخالفی بود تا ...
عده ای هم، دم را غنیمت می شماردند!
احساس گرما می کردم در گوش ها. چشمانم روی سقف واگن دنبال چه می گشت، نمی دانم!؟
ایستگاه مقصد با همان صدای مذکور، اعلام شد. با سرعت از پله های خروجی بالا می رفتم به امید رسیدن به ذره ای هوای تازه و خنکایش.
***********
لب تاپ را باز کردم. «قطار شهری مشهد» را سرچ کردم در گوگل. گزینه اول جستجو: «پرتال شرکت قطار شهری مشهد»، http://www.murco.ir/
گزینه «اطلاعات تماس»، گوشه ی سمت راست صفحه خودنمایی می کرد و «فرم الکترونیکی تماس با ما». حرارت داخلی داشت تبدیل به شوقی می شد برای برداشتن اولین قدم اعتراض. متن ذیل را نوشتم همراه با نام و نام خانوادگی، شماره تلفن همراه و آدرس ایمیل خودم.
«با سلام و عرض خسته نباشید.
از تعارفات کم می کنم و به مبلغ می افزایم!
دوستان عزیز،
آیا در ساعت های پیک و شلوغی، سوار قطار شهری شده اید؟
آیا ازدحام جمعیت را دیده اید؟
آیا پهلو به پهلو قرار گرفتن و ... زن ها و مردها، و دختران و پسران را در این ساعت ها در واگن های قطار، دیده اید؟
آیا راضی هستید، ناموس خودتان تنه به تنه مرد یا پسری نامحرم، قرار گیرد و گاهی تحت فشار!!!
این وضعیت قطار شهری، به خصوص در مشهدالرضا، اسف بار است؟
چرا در هنگام سوار شدن، ماموران از ورود زنان در واگن مردان جلوگیری نمی کنند؟
نهایت هزینه این کار، این است که قطار شهری در هر ایستگاه، چند لحظه ای بیشتر توقف کند تا زنان و دختران به واگن مخصوص خودشان هدایت شوند.
لطفا هر چه سریعتر اقدام فرمایید، که مردم غیرت مندِ مشهد، ساکت نخواهند نشست.»
دکمه «ثبت» را کلیک کردم و منتظر ...
چند لحظه بعد، این پیغام روی صفحه مانیتور خودنمایی می کرد همراه علامت زرد رنگ مثلث خطر.
«ایمیل شما ارسال نشد، لطفا دوباره تلاش کنید!»
دوباره تلاش کردم و سه باره و چهار باره و... حتی روز بعد.
اما این سیستم غیر هوشمند و نافهم!، همچنان مودبانه پیغام می داد: «لطفا دوباره تلاش کنید
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
