توصيه به ديگران
 
کد مطلب: 161117
هشدارهایی که مسئولان اقتصادی باید بخوانند
تاریخ انتشار : دوشنبه ۵ تير ۱۳۹۱ ساعت ۱۷:۵۸
جهان در مطلبی به قلم میثم تولایی به بخش هایی از بیانات مقام معظم رهبری در سال های گذشته پیرامون اهمیت معیشت مردم اشاره کرد و نوشت: الآن که این مطلب نوشته می‌شود تا زمانی که خوانده شود احتمالا قیمت مرغ و گوشت که تعریضی هستند از اقلام مصرفی، خصوصا خوراک مردم، قدری تکان خورده و احتمالا جهت این تکان به سمت بالا خواهد بود. این گزارش نه یک مطلب تخصصی در حوزه اقتصاد است و نه نوشته‌ای در نقد آن‌چه باعث بالارفتن قیمت شیر، مرغ و ... شده است. ادامه آن را بخوانید تا شاید دستتان بیاید که در چه رابطه‌ای است.

 
"اولویّتها را در نظر بگیرید. من در پیامى هم که به مناسبت افتتاح مجلس به شما عزیزان عرض کردم، این نکته را متذکّر شدم که همه کارها را دفعتاً نمى‏ شود انجام داد؛ اولویّت ها را در نظر بگیرید. امروز در بعضى از گفته‏ ها و اظهارات، راجع به شأن و شخصیّت و شرف و کرامت انسان در جامعه حرف زده مى‏ شود. این بلاشک از اصول اسلامى است؛ اما کدام نقض کرامت انسانى بالاتر از این که انسانى، رئیس عائله‏‌اى، پدر خانواده‏ اى، در جامعه‏ اى که در آن همه ‏چیز هم هست، نتواند اوّلیات زندگى فرزندان خودش را تأمین کند؟! کدام تحقیر از این بالاتر است؟! کدام نقض شخصیّت و شرف و کرامت انسانى از این بالاتر است؟! صبح تا شب کار کند، آخرش به من یا به شما یا به آن مسؤول دیگر نامه بنویسد که من دو ماه است به خانه‏ ام گوشت نبرده ‏ام!

 
یک وقت در جامعه گوشت و میوه نیست، من و شما هم نمى‏ خوریم؛ یک وقت در جامعه امکانات رفاهى نیست، من و شما هم استفاده نمى‏ کنیم؛ یک وقت ایام عید که مى‏ شود، فرزندان من و شما هم لباس نو بر تن نمى‏ کنند. در این حالت کسى احساس سرشکستگى نمى‏ کند – البلیة اذا عمت طابت – اما وقتى همه چیز هست، وقتى کسانى در جامعه با استفاده از فرصتهاى نامشروع توانسته‏ اند براى خودشان آلاف و الوف و زندگی‌هاى تجمّلى فراهم کنند، وقتى طبقاتى در جامعه هستند که برایشان پول خرج کردن هیچ اهمیتى ندارد، جمع کثیرى از مردم که در بین آنها رزمندگان و عناصر نظامى و کارمندان دولت و معلمان و روستاییان و مردم مناطق محروم و دور و مناطق جنوب هستند، نتوانند نان و پنیر بچه‏ هایشان را فراهم کنند، کدام شکستن شخصیّت و شرف انسانى از این بالاتر است؟! شما مى‏ خواهید جواب چه کسى را بدهید؟ شما مى‏ خواهید دل چه کسى را خوش کنید؟ شما مى‏ خواهید چه کسى از شما راضى باشد؟

 
بله، مسأله معیشت قطعاً در اولویّت اوّل است. معیشت که نبود، دین هم نیست؛ اخلاق هم نیست؛ حفظ عصمت و عفت هم نیست؛ امید هم نیست. کسى را که به موقعیتى دست پیدا کرده، به خاطر این که براى رفع نابسامانى و فقر، تلاش و مجاهدت کند و شب و روزِ خودش را صرف نماید، ملامت نخواهند کرد. اولویّت ها را پیدا کنید. مسائل اساسى جامعه اینهاست."
 


نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.