داخلی صفحه اجتماعی آرشيو يادداشت

یک معلم و تصمیم کبری یارانه ای

بخش تعاملی الف - جواد عباسی فر

اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.

اکنون که این مطلب را می نویسم، ساعت یازده و نیم شب است و من نیم ساعت دیگر فرصت دارم تا برای دریافت یارانه ثبت نام کنم یا از منافع شخصی گذشته و آن را به سود منافع ملی اهدا کنم. از صبح چندین بار سایت رفاهی را باز کردم و با توجیهات مختلف خود را برای دریافت آن راضی می نمودم اما هنگام شروع به پر کردن فرم، خود را زیر نگاه های سنگین هموطنان نیازمندم می دیدم که بر من نهیب می زد: "یعنی اینقدر وابسته به دنیا شدی که نمی توانی از این پول به نفع بهداشت، دارو ودرمان هموطنانت بگذری"

توجیهاتی از قبیل اینکه وقتی همه می گیرند چرا من نگیرم، این حق مسلم من از منابع ملی است و جملاتی از این نوع من را تشویق به دریافت و تصور یک بیمار سرطانی که سنگینی پول دارو و درمان او را از ادامه درمان درمانده می کند تشویق به انصراف و اهدا می کرد. اگر چه به قول یکی از خیرین مدرسه ساز تصمیم به گذشتن از پول کار آسانی هم نیست، بالاخره تصمیم خود را گرفتم و از ثبت نام منصرف شدم بلافاصله پس از این کار احساس شادی و نشاط درونی مرا فرا گرفت.

همکاران عزیز و بزرگوارم می دانم که اغلب ما با این دریافتی کم با مشکلات مالی در حال مبارزه ایم اما ما ارادتمندان خاندان کرامت و سخاوتیم که در مکتب شان یاد گرفته ایم از آنچه بیشتر دوست می داریم ببخشیم. حال به عنوان عضوی کوچک از جامعه فرهنگیان از همکاران دریادلم می خواهم تا به خیل اهدا کنندگان یارانه بپیوندند و در شادی کمک به هم نوع با همدیگر شریک شویم.

به امید فردایی بهتر برای ایران اسلامی
جواد عباسی فر – فرهنگی خراسان جنوبی