کد مطلب: 300898
سیستان دیگر بوی گندم نمی دهد
بخش تعاملی الف - ناصر نصیریان
تاریخ انتشار : يکشنبه ۱۹ مهر ۱۳۹۴ ساعت ۰۷:۰۰
سرزمین مقدسی که زمانی جایگاه اساطیر و افسانه ها بود اکنون به مکانی برای جولان طوفان ها و شن ها روان تبدیل شده است همانجایی که زمانی به انبار غله آسیا معروف بود، همانجایی که بعدها ایران شناس شهیر ریچارد فرای آن را بهشت باستان شناسان معرفی می کند،؛ سیستان، زابلستان
تجربه چهار سال زندگی در زابل به من ثابت کرد هنوز کم نیستند کسانی که اسم زابل را نشنیده باشند و یا عده ای که آن را با دیگر شهرهای هم قافیه اش اشتباه می گیرند، آنهایی هم که می شناسند معمولا یاد ناامنی ها، مواد مخدر، قاچاق و ... می افتند که البته جای تعجب نیست و کسی هم خرده نمی گیرد. اما قصه امروز سیستان قصه دیگریست، قصه یک تراژدی بی پایان یادمان تراژدی رستم و سهراب، رستم و اسفندیار در همین سرزمین اما این بار به روایت دیگر.......... به روایت طوفان ها به روایت خشک شدن هامون و هیرمند به روایت مهاجرت های بیشمار به شهرهای شمالی به روایت انواع بیماری ها ریوی، چشمی، آسم و غیره. از خشک سالی های پی درپی گرفته تا آب های گل آلود و طوفان ها ی۱۲۰ روزه، از کمبود فضاهایی تفریحی گرفته تا خشک شدن هامون و هیرمند و دهها دلایل دیگر که باعث شده مردم این منطقه دست به فرار بزنند، مردمی که هر طور شده نمی خواهند در سیستان بمانند.
اگر در خیابان ها و کوچه پس کوچه های زابل راه بروید کم نمی بیند مغازه و خانه های که با پارچه ای که بر جلوی آن آویزان شده که «با نازلترین قیمت به فروش می رسد» طبق آمارها طی چند سال گذشته بیش از ۵۰ هزارنفر از ساکنین منطقه سیستان به خصوص شهر زابل به شهرهای شمالی مهاجرت کردند، آماری بسیار عجیب و در عین حال نگران کننده از وضعیت مردم این منطقه. اما دلیل این مهاجرت ها چیست؟
اگر هرازچندگاهی اخبار شبکه هامون را ببینید و یا پیگیر باشید مدام این جمله را که «طوفان و بادهای ۱۲۰ روزه با سرعت چندین کیلومتر زابل و نواحی اطراف(سیستان) را درنوردید» را قطعا خواهید شنید، طوفان هایی که اکنون بخش جدایی ناپذیر از مردم این شهر شده طوفان هایی که کودکان زابلی فکر می کنند حق آنهاست، طوفان هایی که به ۱۲۰ روزه معروفند اما در واقع این ها طوفان هایی هستند که در تمامی فصول سال جریان دارند هر چندشدت وقوع آن در بعضی فصول متفاوت است شاید این مهمترین دلیل فرار و یا به قولی مهاجرت ها باشد؛ باری؛ یادم می آید هنگامی که در خرداد۹۳ طوفانی در تهران وزید که گفته می شد سرعت آن ۸۵ کیلومتر بود تا چندین ماه رسانه ها، مجلات، شبکه های اجتماعی درباره آن می نوشتند اینکه چطور سازمان آب و هواشناسی نتوانست وقوع این طوفان را پیش بینی بکند، اما هیچ کس از زابل و سیستان همان روز خبر نداشت، هیچ کس خبر نداشت و ندارد که مردم سیستان در طول این سال ها چه می کشند کسی خبر ندارد تعداد مبتلایان به بیماری های ریوی، چشمی، سل و آسم در سیستان بر اساس همین طوفان های شن و گردوخاک چقدر است و اینکه برخلاف تهران که سازمان آب هواشناسی قادر به پیش بینی آن طوفان نبود، چرا در سیستان که هر سال وقوع آن نیازی به پیش بینی ندارد نمی توان کاری انجام داد؟
خوشبختانه یا شوربختانه من تجربه زندگی چندین ساله در خوزستان را هم دارم آن هم دست کمی از این ندارد هرچند ممکن است تعداد روزهای طوفانی و نوع ریزگردها به نسبت سیستان خیلی کمتر و متفاوت باشد. سیستان و زابل جاذبه ای طبیعی خاصی ندارند که بخواهم شما را به مسافرت به آنجا دعوت بکنم اما من می توانم شما را به عنوان یک انسان و یا یک هموطن نه برای دیدن جاذبه های تاریخی آن که کم هم نیستند، بلکه برای درک بخشی از زندگی مردم این نواحی حداقل برای سه روز از پاییز را بخواهم که به این منطقه مسافرت بکنید، هر چندخواسته غیرمنطقی و خیلی سختیه! حال و هوای این روزهای سیستان بدتر از همیشه است.
سیستان دیگر توانی برای زنده نگاهداشتن یاد اساطیر و افسانه ها ندارد، سیستان تشنه است ، سیستان دیگر خودش را هم نمی شناسد چه رسد به رستم و سهراب ،سیستان دیگر بوی گندم نمی دهد.
کلمات کلیدی : ناصر نصیریان
تهمتن
۱۳۹۴-۰۷-۱۹ ۰۸:۱۵:۲۷
با سـلام
سيـستان فعلا در كتاب ها و يادداشت ها افتخار آفريني مي كند، در حالي كه مسئولان استان و شهرستان كمترين تحركي ندارند حتي به خود زحمت بازديد از مردم را هم نمي دهند.
نمايندگان سيـستان نيز به فكر خود و عوامل خودشان هستند تا پُست و مقام هاي انتصابي را به آنان تقديم كنند.
من يك سيستاني هستم كه سال ها از شهر و كشورم دور بودم، امسال پس از چند سال اين شهر اساطيري را ديدم كه جز خرابه اي بيش نمانده بود. (3250595) (alef-3)
سيـستان فعلا در كتاب ها و يادداشت ها افتخار آفريني مي كند، در حالي كه مسئولان استان و شهرستان كمترين تحركي ندارند حتي به خود زحمت بازديد از مردم را هم نمي دهند.
نمايندگان سيـستان نيز به فكر خود و عوامل خودشان هستند تا پُست و مقام هاي انتصابي را به آنان تقديم كنند.
من يك سيستاني هستم كه سال ها از شهر و كشورم دور بودم، امسال پس از چند سال اين شهر اساطيري را ديدم كه جز خرابه اي بيش نمانده بود. (3250595) (alef-3)
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
