چرخه تبدیل خانه‌های کلنگی به آپارتمان‌های نوساز سبب شده است تا هر اندازه عرضه آپارتمان‌های نوساز در شهر افزایش پیدا می‌کند، عرضه خانه‌های کلنگی کاهش یابد. همین امر نسبت قیمت آپارتمان نوساز و کلنگی را به نفع خانه‌های کلنگی تغییر می‌دهد اما خوشحالی مالکان خانه‌های کلنگی به دلیل رکود مسکن ادامه نیافت.

اما طی هفته‌های اخیر با امضای برجام و پیش‌بینی عمومی از رونق مسکن در سال آینده انتظار می‌رفت بازار خانه‌های کلنگی اولین واکنش‌ها را نسبت به این مساله نشان دهد ولی بررسی‌ها حاکی از این است که پایین آمدن ارزش افزوده بخش ساختمان طی 2.5 سال اخیر باعث شده تا تمایل سازندگان به خرید خانه‌های کلنگی کاهش یابد؛ تا جایی که طی دو سه سال اخیر سهم مالک و سازنده در قراردادهای مشارکتی که قبلا 60-40 به نفع مالکان بود به 50-50 رسیده است.

سیر صعودی ارزش افزوده بخش ساخت و ساز بخصوص در دولت‌های نهم و دهم باعث شد تا نوعی تعریف جدید از خانه‌های کلنگی ارایه شود؛ تا جایی که هم‌اکنون خانه‌های 13 سال به بالا هم بعضا در این چارچوب تعریف می‌شوند و سرنوشت خود را به دست پتک کارگران می‌سپارند که به گفته‌ی عبده تبریزی، مشاور وزیر راه و شهرسازی هیچ کشوری با سرمایه‌های خود چنین کاری نمی‌کند.

هم‌ چنین عباس اکبرپور عضو هیات مدیره انجمن مهندسان راه و ساختمان ایران با بیان این‌که عمر متوسط استمرار استفاده از مسکن در ایران 12 تا 15 سال است گفت: متاسفانه ما برنامه‌ریزی جامع و تفصیلی برای ساخت و ساز شهری نداریم. این مساله باعث می‌شود به آن‌چه که می‌سازیم بهای چندانی ندهیم و بعضا با روابط خاص و گرفتن مجوز، ساختمان‌ها را تخریب و به جای آن ساختمان‌های جدید بسازیم.

بنابراین گزارش، در شرایطی که در آبان ماه 1394 بیان شد شیب منحنی تغییرات قیمت در بازار املاک کلنگی صاف شده و عرصه برای بازگشت سازندگان فراهم آمده و نیز بانک مرکزی اعلام کرد که سیر نزولی صدور پروانه‌های ساختمانی طی سال‌های 1392 و 1393 در سه ماهه نخست سال 1394 متوقف شده است، با این حال گزارش مرکز آمار از صدور پروانه‌های ساختمانی تهران در تابستان 1394 حاکی از کاهش 21.3 درصدی نسبت به مدت مشابه سال قبل از آن بود.