کد مطلب: 182287
به بهانه موضعگیری اخیر هاشمی؛
پیرامون حکمت حمایت رهبری از احمدی نژاد
دکتر جلیل محبی، 3 فروردین 92
تاریخ انتشار : شنبه ۳ فروردين ۱۳۹۲ ساعت ۲۱:۱۵
۱. رهبر معظم انقلاب اسلامی در دولت نهم حمایتهای بی شائبه ای از دولت و رییس آن و عملکرد ویژه آن داشتند. این حمایت ها تا جایی پیش رفت که آن دولت بهترین دولت بعد از مشروطه معرفی شد و تا شروع انحراف دولت از مسیر انقلاب و رهبری ادامه داشت.
۲. آقای هاشمی رفسنجانی نوک پیکان حمله های درست و نادرست رییس جمهور بوده تا جایی که رای هفده میلیونی دوره نهم و بیست و چهار میلیونی دوره دهم رییس جمهور تا حدودی مدیون تقابل مستقیم و غیر مستقیم احمدی نژاد با اوست. نه وزن سیاسی او آنچنان بود که بتواند جلوی شخصیت سیاسی هاشمی بیاستد و نه برنامه دقیقی برای اداره کشور داشت که بتوان گفت که رای مردم به او حاصل این برنامه بوده است. حمله به منش اشرافی دوران سازندگی که به دنبال آن در دوران اصلاحات ادامه یافته بود, توجه به شعار عدالت اجتماعی که در دوران سازندگی و اصلاحات موضوع سیاستگذاری دولت نبود و صرفاً در نمازجمعه های هاشمی شعار آن داده شده بود, همچنین توجه به سایر شعارهای اصیل انقلاب اسلامی به طور کلی میتوانست پتانسیلی برای پیروزی مقابل جریان راست سنتی که با روش سیاست ورزی به مدل غربی به دامن اصلاح طلبی افتاده بود ایجاد کند.
۳. در میان فضای آشفته لیبرالیزه شده سال هشتاد و چهار که کاندیداها کمترین توجهی به شعارهای اصیل انقلاب اسلامی که در قانون اساسی و مقدمه آن تبلور یافته بود نداشتند، بعد از انصراف توکلی که به طور طبیعی میتوانست آن ارزش های اصیل را پرچمداری کند، فردی پیدا شد که به هر انگیزه ای آنچه در دوران سازندگی و اصلاحات فراموش - بلکه بعضا منکوب - شده بود به متن جامعه آورد, در هرسخنرانی بر آن پای فشرد و آنرا تا عمق ملتهای مسلمان منطقه که تا بستر ملتهای تحت ظلم دنیای سلطه زده پیش برد.
۴. اینکه رهبری معظم در دور اول و دوم انتخابات سال هشتاد و چهار به کدام یک از کاندیداهای موجود رای داده باشد در مقایسه با حمایت های بی شائبه ایشان در دوره نهم مسئله ای فرعی است, چرا که آن حمایت ها در دوران رهبری معظم له از هیچ مقام اجرایی - رییس جمهور یا غیرآن - نشده بود.
۵. امروز بعد از دوره نهم، در سال های اخیر، دولت و رییس آن مشی متفاوت پیشه کرده است. درباره این چرخاندن فرمان به دست آقای رییس جمهور دو تحلیل عمده وجود دارد که بر محور "قدرت فساد آور است و او را فاسد نموده است" و "او از ابتدا همین گونه بوده و با توجه به نیاز سیاسی روز بر توسن قدرت موج سواری کرده" می گردد که تحلیل آقای هاشمی رفسنجانی بر محور دوم می گردد. ایشان چند روز قبل اینگونه تحلیل نمود که "عجيب اين است كه بعضي از شخصيت‌ها، اعم از روحاني و غيرروحاني، خام اين جريان شدند و آنچنان حمايتی کردند كه اكنون به رغم فهم اشتباهات گذشته، روي بازگشت و اعتراف به اشتباه را ندارند."
در اینجا ممکن است عده ای این جملات را حق بپندارند و مانند ایشان به ملامت بزرگان نظام بپردازند. به نظر میرسد عده ای که این تحلیل ها را میپذیرند یا از بغض احمدی نژاد است یا از روحیه بی مهری یا مخالفتشان با شعارهای اصیل انقلاب متاثرند و یا منافعی در انتخابات آتی دارند. والا کیست که متفتن این موضوع نباشد که رهبری با کیاست تمام از موج انقلابی ایجاد شده در مسیر زنده کردن شعارهای انقلاب اسلامی نهایت بهره را بردند؛ همان شعارهایی که در شانزده سال دولتهای پنجم تا هشتم با مشی آقای هاشمی در دوران سازندگی و مشی شاگردان تکنوکرات ایشان در دوره اصلاحات میرفت که به موزه تاریخ سپرده شود.
امروز به برکت همان حمایت هایی که رهبری از دولت نهم داشتند شعارهای انقلاب مجددا زنده شده است. بر مبنای همین کیاست و سیاست, امروز همان شعارها که احمدی نژاد - با هر نیتی- احیاء کرده است،َ ملاک ارزیابی خود او شده و او را از چشم بسیاری از طرفدارانش انداخته است و بدنه مردمی کسانی که اصلاح طلب نامیده میشدند و در انتخابات به مهره های حجاریان و سروش رای می دادند امروز به اشخاصی مانند مطهری و توکلی و همه کسانی که منتقد دولت محسوب میشوند رای می دهند و این جایگزینی و این تمایل موجب طرد شعارهای لیبرالی گذشته شده و امروز جریان اصولگرایی با شعار عدالت طلبی و قانون مداری و تدبیر و مدیریت صحیح بیشترین تاثیر را در جریان امور کشور داشته است.
فردا آقای احمدی نژاد - باحاشیه یا بی حاشیه - از قدرت به کنار میرود اما نظام واکسینه شده و آن دسته از طرفداران سازندگی و اصلاحات که شعار دشمن را تکرار میکردند جایی در این میدان ندارند و وفادارانشان به نظام جمهوری اسلامی در میدان هستند و بخشی از مردم نیز به آنها تمایل و علاقه دارند.
امروز اصولگرایی - نه به معنای سیاسی مصطلح بلکه به معنای حاکمیت ارزشهای اصیل موجود در قانون اساسی- گفتمان اصلی فضای عمومی جامعه گشته و مسوولین سیاسی در نامه های اطاعت از فرامین ایشان برهم سبقت می گیرند و این زدگی که از تغییر مشی احمدی نژاد و از جریان انحرافی ایجاد شده است به علت آشکار شدن تجدید نظر آنان پدید آمده والا آقای رییس جمهور و حلقه دور و برش که انتقاد و ملامت آقای هاشمی را برانگیخته است به جز شیوه جدید اعمال فشار کار نویی انجام نداده اند. مضاف اینکه جسارت این گروه هنوز به بیرون کشیدن مخالفان نظام و آتش زدن اموال عمومی و توهین به مقدسات نیانجامیده است.
میدانیم اگر حمایت های رهبری از این دولت نبود رییس جمهور با شعارهای انقلابی اش کنار زده می شد و امروز نشانی از شعارعدالت و ساده زیستی و اسلام و انقلاب و صداقت و ولایت نبود و همان ها که مردم در سال هشتاد وچهار قویاً به ایشان "نه" گفتند مجدداً بر سرنوشت کشور مسلط بودند.
۲. آقای هاشمی رفسنجانی نوک پیکان حمله های درست و نادرست رییس جمهور بوده تا جایی که رای هفده میلیونی دوره نهم و بیست و چهار میلیونی دوره دهم رییس جمهور تا حدودی مدیون تقابل مستقیم و غیر مستقیم احمدی نژاد با اوست. نه وزن سیاسی او آنچنان بود که بتواند جلوی شخصیت سیاسی هاشمی بیاستد و نه برنامه دقیقی برای اداره کشور داشت که بتوان گفت که رای مردم به او حاصل این برنامه بوده است. حمله به منش اشرافی دوران سازندگی که به دنبال آن در دوران اصلاحات ادامه یافته بود, توجه به شعار عدالت اجتماعی که در دوران سازندگی و اصلاحات موضوع سیاستگذاری دولت نبود و صرفاً در نمازجمعه های هاشمی شعار آن داده شده بود, همچنین توجه به سایر شعارهای اصیل انقلاب اسلامی به طور کلی میتوانست پتانسیلی برای پیروزی مقابل جریان راست سنتی که با روش سیاست ورزی به مدل غربی به دامن اصلاح طلبی افتاده بود ایجاد کند.
۳. در میان فضای آشفته لیبرالیزه شده سال هشتاد و چهار که کاندیداها کمترین توجهی به شعارهای اصیل انقلاب اسلامی که در قانون اساسی و مقدمه آن تبلور یافته بود نداشتند، بعد از انصراف توکلی که به طور طبیعی میتوانست آن ارزش های اصیل را پرچمداری کند، فردی پیدا شد که به هر انگیزه ای آنچه در دوران سازندگی و اصلاحات فراموش - بلکه بعضا منکوب - شده بود به متن جامعه آورد, در هرسخنرانی بر آن پای فشرد و آنرا تا عمق ملتهای مسلمان منطقه که تا بستر ملتهای تحت ظلم دنیای سلطه زده پیش برد.
۴. اینکه رهبری معظم در دور اول و دوم انتخابات سال هشتاد و چهار به کدام یک از کاندیداهای موجود رای داده باشد در مقایسه با حمایت های بی شائبه ایشان در دوره نهم مسئله ای فرعی است, چرا که آن حمایت ها در دوران رهبری معظم له از هیچ مقام اجرایی - رییس جمهور یا غیرآن - نشده بود.
۵. امروز بعد از دوره نهم، در سال های اخیر، دولت و رییس آن مشی متفاوت پیشه کرده است. درباره این چرخاندن فرمان به دست آقای رییس جمهور دو تحلیل عمده وجود دارد که بر محور "قدرت فساد آور است و او را فاسد نموده است" و "او از ابتدا همین گونه بوده و با توجه به نیاز سیاسی روز بر توسن قدرت موج سواری کرده" می گردد که تحلیل آقای هاشمی رفسنجانی بر محور دوم می گردد. ایشان چند روز قبل اینگونه تحلیل نمود که "عجيب اين است كه بعضي از شخصيت‌ها، اعم از روحاني و غيرروحاني، خام اين جريان شدند و آنچنان حمايتی کردند كه اكنون به رغم فهم اشتباهات گذشته، روي بازگشت و اعتراف به اشتباه را ندارند."
در اینجا ممکن است عده ای این جملات را حق بپندارند و مانند ایشان به ملامت بزرگان نظام بپردازند. به نظر میرسد عده ای که این تحلیل ها را میپذیرند یا از بغض احمدی نژاد است یا از روحیه بی مهری یا مخالفتشان با شعارهای اصیل انقلاب متاثرند و یا منافعی در انتخابات آتی دارند. والا کیست که متفتن این موضوع نباشد که رهبری با کیاست تمام از موج انقلابی ایجاد شده در مسیر زنده کردن شعارهای انقلاب اسلامی نهایت بهره را بردند؛ همان شعارهایی که در شانزده سال دولتهای پنجم تا هشتم با مشی آقای هاشمی در دوران سازندگی و مشی شاگردان تکنوکرات ایشان در دوره اصلاحات میرفت که به موزه تاریخ سپرده شود.
امروز به برکت همان حمایت هایی که رهبری از دولت نهم داشتند شعارهای انقلاب مجددا زنده شده است. بر مبنای همین کیاست و سیاست, امروز همان شعارها که احمدی نژاد - با هر نیتی- احیاء کرده است،َ ملاک ارزیابی خود او شده و او را از چشم بسیاری از طرفدارانش انداخته است و بدنه مردمی کسانی که اصلاح طلب نامیده میشدند و در انتخابات به مهره های حجاریان و سروش رای می دادند امروز به اشخاصی مانند مطهری و توکلی و همه کسانی که منتقد دولت محسوب میشوند رای می دهند و این جایگزینی و این تمایل موجب طرد شعارهای لیبرالی گذشته شده و امروز جریان اصولگرایی با شعار عدالت طلبی و قانون مداری و تدبیر و مدیریت صحیح بیشترین تاثیر را در جریان امور کشور داشته است.
فردا آقای احمدی نژاد - باحاشیه یا بی حاشیه - از قدرت به کنار میرود اما نظام واکسینه شده و آن دسته از طرفداران سازندگی و اصلاحات که شعار دشمن را تکرار میکردند جایی در این میدان ندارند و وفادارانشان به نظام جمهوری اسلامی در میدان هستند و بخشی از مردم نیز به آنها تمایل و علاقه دارند.
امروز اصولگرایی - نه به معنای سیاسی مصطلح بلکه به معنای حاکمیت ارزشهای اصیل موجود در قانون اساسی- گفتمان اصلی فضای عمومی جامعه گشته و مسوولین سیاسی در نامه های اطاعت از فرامین ایشان برهم سبقت می گیرند و این زدگی که از تغییر مشی احمدی نژاد و از جریان انحرافی ایجاد شده است به علت آشکار شدن تجدید نظر آنان پدید آمده والا آقای رییس جمهور و حلقه دور و برش که انتقاد و ملامت آقای هاشمی را برانگیخته است به جز شیوه جدید اعمال فشار کار نویی انجام نداده اند. مضاف اینکه جسارت این گروه هنوز به بیرون کشیدن مخالفان نظام و آتش زدن اموال عمومی و توهین به مقدسات نیانجامیده است.
میدانیم اگر حمایت های رهبری از این دولت نبود رییس جمهور با شعارهای انقلابی اش کنار زده می شد و امروز نشانی از شعارعدالت و ساده زیستی و اسلام و انقلاب و صداقت و ولایت نبود و همان ها که مردم در سال هشتاد وچهار قویاً به ایشان "نه" گفتند مجدداً بر سرنوشت کشور مسلط بودند.
