کد مطلب: 349282
عاقبت خوشبینی و اعتماد به آمریکا
بخش خارجی الف، 11 اردیبهشت 95
تاریخ انتشار : شنبه ۱۱ ارديبهشت ۱۳۹۵ ساعت ۰۸:۲۵
با اجرای برجام از ۲۷ دی ۱۳۹۴ ایران می‌بایست عملاً به دارایی‌های خود که بر اثر تحریم‌های وضع شده توسط شورای امنیت٬ اتحادیه اروپا و ایالات متحده آمریکا مسدود شده بود٬ دسترسی پیدا می‌کرد اما جان کری، وزیر امور خارجه آمریکا با حضور در ضیافت سالانه لابی صهیونیستی «جی استریت» مدعی شد بود که «از زمان حصول برجام تا به این لحظه، تهران تنها به حدود ۳ میلیارد دلار از دارایی‌های مسدود شده خود دسترسی یافته است».
این در حالی است که که بعد از اجرایی شدن کامل تعهدات ایران در موضوع هسته ای (آن گونه که حتی یوکیا آمانو، مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی عنوان کرده تهران تعهداتش را فراتر از توافق با آژانس انجام داده است) تعلل و کارشکنی‌هایی متعددی از سوی آمریکایی‌ها برای بهره مند نشدن از منافع برجام صورت گرفته است. به عبارت بهتر، با گذشت حدود صد روز از اجرایی شدن برجام، بواسطه ترس کشورهای اروپایی، وضع تحریم‌های جدید از سوی آمریکا، بلوکه کردن و پرداخت غیرقانونی حدود ۲ میلیارد دلار از دارایی‌های بلوکه شده و ... سیگنال‌هایی که مقامات آمریکایی به جهان می‌فرستند کشورهای دیگر را در حالتی از ترس و امتناع از نزدیک شدن به ایران قرار داده است. به گونه ای که ولی الله سیف در سفر به آمریکا صراحتاً عنوان می‌کند که ماحصل ایران از اجرای برجام «تقریباً هیچ» بوده است.
موضوع زمانی اهمیت بیشتر پیدا می‌کند که بدانیم این اقدامات در زمان باراک اوباما و جان کری که توافق نامه هسته ای را امضا و تائید کرده‌اند انجام می‌شود و هیچ ضمانتی وجود ندارد که این روند در زمان روسای جمهوری بعدی آمریکا شکل و صورتی بدتر از این به خود نگیرد. البته بیان این موضوع، لزوماً به این معنا نیست که روسای جمهور بعدی حتماً برجام را کنار خواهند گذاشت بلکه آن‌ها به گونه ای عمل خواهند کرد که انتفاع ایران از برجام از وضعیتی که الان هم وجود دارد بدتر شود و شرایط به گونه ای ادامه یابد که ایران در جاده ای یک طرفه از انجام تعهدات گرفتار شود.
این موضع دقیقاً نشان دهنده این است دشمنی پایان ناپذیر آمریکا با انقلاب اسلامی است؛ و مساله هسته ای بهانه ای بیش نبوده و به همین دلیل پس از توافق برجام این ادعا را بارها تکرار کرده‌اند که "تا زمانی که جمهوری اسلامی ایران در رفتار و ماهیت خود به صورت کلی تجدید نظری اساسی به عمل نیاورد نباید توقعی داشته باشد ".
دلیل بیان این حرف هم از آن رو است که باراک اوباما در چهارمین اجلاس امنیت هسته‌ای در واشنگتن گفت اگر چه ایران از مفاد برجام تخطی نکرده اما درخصوص پایبندی به «روح برجام» همچنان انتظارات و توقعاتی از ایران می‌رود.
چرا آمریکا قابل اعتماد نبوده است؟
حال بعد از گذشت حدود سه سال از مذاکرات هسته ای و امضای برجام، زمان خوبی است تا نگاهی به سخنان رهبری داشته باشیم که از همان ابتدای مذاکرات بر چند کلیدواژه و موضوع تاکید داشتند. حمایت از تیم هسته ای، عدم اعتماد و خوشبینی به آمریکا، تقویت توان داخلی و... از جمله این موارد بوده است.
- «بنده همچنان كه گفتم خوشبین نیستم؛ من فكر نمی‌کنم [از] این مذاكرات آن نتیجه‌ای را كه ملّت ایران انتظار دارد، به‌دست بیاید، لكن تجربه‌ای است و پشتوانه‌ی تجربی ملّت ایران را افزایش خواهد داد و تقویت خواهد كرد؛ ایرادی ندارد امّا لازم است ملّت بیدار باشد»(بیانات در دیدار با دانش‌آموزان و دانشجویان ۱۳۹۲/۰۸/۱۲).
-«عده‌ای اینجور وانمود می‌کردند که اگر با آمریکایی‌ها دور میز مذاکره بنشینیم بسیاری از مشکلات حل می‌شود، البته ما می‌دانستیم اینجور نیست اما قضایای یک سال اخیر برای چندمین بار این واقعیت را اثبات کرد»(بیانات در دیدار با سفرا و مسئولان وزارت خارجه ۱۳۹۳/۰۵/۲۲).
- رهبری در دیدار با مداحان در تاریخ ۱۳۹۴/۰۱/۲۰ دلیل عدم اعتماد به به آن‌ها را این گونه توصیف می‌کند: «من البتّه هیچوقت نسبت به مذاکره‌ی با آمریکا خوشبین نبودم. نه از باب یک توهّم بلکه از باب تجربه؛ تجربه کردیم.»
در واقع باید گفت بدلیل تجربه ناشی از سیاست‌های کشوری که صرفاً ۲۴۰ سال از عمر آن می‌گذرد (و تنها در نیمه دوم قرن بیستم حدود ۱۰۰ کودتای نظامی و براندازی حکومت‌ها را طراحی و رهبری کرده و ده‌ها بار بطور مستقیم دست به اشغال نظامی کشورها زده و یا آن‌ها را تهدید به مداخله نظامی کرده) نمی‌توان به آن اعتماد کرد.
پرونده آمریکایی‌ها در قبال ایران نیز مملوء از دشمنی و کینه نسبت به انقلاب و مردم می‌باشد. براندازی دولت مصدق و روی کار آوردن دوباره شاه، تجاوز ناکام به جمهوری اسلامی ایران و زمین گیر شدن در طبس، حمایت از صدام در حمله به ایران، حمله ۳ جولای ۱۹۸۸ به هواپیمای مسافربری ایرانی که منجر به شهادت ۲۹۰ شهروند غیر نظامی از جمله ۶۶ کودک ونوزاد شد، تجربه پیمان سعدآباد، کمک ایران به آمریکا در جنگ افغانستان و سپس محور شرارت خوانده شدن وتحریم گستردهو سرقت اموال و دارایی‌های ایران ... تنها بخشی از بدعهدی‌ها و دشمنی‌های آمریکا در چند دهه گذشته می‌باشد.
به همین دلیل است که باید گفت نباید رفتار سیاسی خود در قبال چنین دشمنی را تنها بر پایه خوشبینی ذهنی و اعتماد یکطرفه (که بیشتر در روابط شخصی و شهروندی و نه در سطح بین الملل ارزش و اهمیت دارد) تنظیم نمود.
در این زمینه اشاره به پاسخ رهبری به این گفته که جان کری در مذاکرات گریه کرده جالب به نظر می‌رسد: «در مذاکره، به مناسبت اینکه ما با جنگ مخالفیم، اشک هم می‌ریزند، گریه هم می‌کنند! در همین مذاکرات هسته‌ای مشاهده شد که مأمور آمریکایی گفت من از جوانی با جنگ مخالف بودم و گریه کرد. خب، یک عدّه‌ای ممکن است ساده‌لوحانه بگویند عجب، واقعاً این‌ها آدم‌های خوبی شده‌اند، مژدگانا که گربه عابد شد؛ امّا همین آدمی که از جنگ این‌قدر متنفّر است که از یادآوری جنگ گریه‌اش می‌گیرد و جلوی دوربین اشک می‌ریزد، این از همان آدم‌هایی است که [وقتی] صدها کودک را در غزّه قطعه‌قطعه می‌کنند و صهیونیست‌ها با کمال قساوت و بی‌رحمی به زن و کودک و بچّه و بزرگ و پیر و جوان رحم نمی‌کنند، این‌ها حتّی اخم هم نمی‌کنند!»
قضیه وقتی جالب تر می‌شود که بدانیم باراک اوباما، رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا، دقایقی پس از اعلام رسمی توافق هسته‌ای عنوان می‌کند توافق بر اساس راستی‌آزمایی ایران و نه اعتماد صورت گرفته و اخیراً نیز با نادیده گرفتن عملیاتی شدن تعهدات ایران در محدود کردن گسترده قابلیت‌های هسته ای خود، خواهان تغییر رفتار و ماهیت ایران در منطقه برای بهره مندی از منافع برجام شد.
و در آخر باید گفت دلایل بدبینی رهبرانقلاب به سرنوشت مذاکرات هسته ای را همگان متوجه شدند. هرآنچه رهبری درباره بدعهدی‌ها پیش بینی می‌کرد، امروز همه تجربه کردند. تجربه مذاکرات بزرگ‌ترین کمک به رشد فهم جامعه بود.
تجربه ای که آموخت "صداقت " برای سردمداران کینه ورز آمریکایی واژه ای غریب است.
این در حالی است که که بعد از اجرایی شدن کامل تعهدات ایران در موضوع هسته ای (آن گونه که حتی یوکیا آمانو، مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی عنوان کرده تهران تعهداتش را فراتر از توافق با آژانس انجام داده است) تعلل و کارشکنی‌هایی متعددی از سوی آمریکایی‌ها برای بهره مند نشدن از منافع برجام صورت گرفته است. به عبارت بهتر، با گذشت حدود صد روز از اجرایی شدن برجام، بواسطه ترس کشورهای اروپایی، وضع تحریم‌های جدید از سوی آمریکا، بلوکه کردن و پرداخت غیرقانونی حدود ۲ میلیارد دلار از دارایی‌های بلوکه شده و ... سیگنال‌هایی که مقامات آمریکایی به جهان می‌فرستند کشورهای دیگر را در حالتی از ترس و امتناع از نزدیک شدن به ایران قرار داده است. به گونه ای که ولی الله سیف در سفر به آمریکا صراحتاً عنوان می‌کند که ماحصل ایران از اجرای برجام «تقریباً هیچ» بوده است.
موضوع زمانی اهمیت بیشتر پیدا می‌کند که بدانیم این اقدامات در زمان باراک اوباما و جان کری که توافق نامه هسته ای را امضا و تائید کرده‌اند انجام می‌شود و هیچ ضمانتی وجود ندارد که این روند در زمان روسای جمهوری بعدی آمریکا شکل و صورتی بدتر از این به خود نگیرد. البته بیان این موضوع، لزوماً به این معنا نیست که روسای جمهور بعدی حتماً برجام را کنار خواهند گذاشت بلکه آن‌ها به گونه ای عمل خواهند کرد که انتفاع ایران از برجام از وضعیتی که الان هم وجود دارد بدتر شود و شرایط به گونه ای ادامه یابد که ایران در جاده ای یک طرفه از انجام تعهدات گرفتار شود.
این موضع دقیقاً نشان دهنده این است دشمنی پایان ناپذیر آمریکا با انقلاب اسلامی است؛ و مساله هسته ای بهانه ای بیش نبوده و به همین دلیل پس از توافق برجام این ادعا را بارها تکرار کرده‌اند که "تا زمانی که جمهوری اسلامی ایران در رفتار و ماهیت خود به صورت کلی تجدید نظری اساسی به عمل نیاورد نباید توقعی داشته باشد ".
دلیل بیان این حرف هم از آن رو است که باراک اوباما در چهارمین اجلاس امنیت هسته‌ای در واشنگتن گفت اگر چه ایران از مفاد برجام تخطی نکرده اما درخصوص پایبندی به «روح برجام» همچنان انتظارات و توقعاتی از ایران می‌رود.
چرا آمریکا قابل اعتماد نبوده است؟
حال بعد از گذشت حدود سه سال از مذاکرات هسته ای و امضای برجام، زمان خوبی است تا نگاهی به سخنان رهبری داشته باشیم که از همان ابتدای مذاکرات بر چند کلیدواژه و موضوع تاکید داشتند. حمایت از تیم هسته ای، عدم اعتماد و خوشبینی به آمریکا، تقویت توان داخلی و... از جمله این موارد بوده است.
- «بنده همچنان كه گفتم خوشبین نیستم؛ من فكر نمی‌کنم [از] این مذاكرات آن نتیجه‌ای را كه ملّت ایران انتظار دارد، به‌دست بیاید، لكن تجربه‌ای است و پشتوانه‌ی تجربی ملّت ایران را افزایش خواهد داد و تقویت خواهد كرد؛ ایرادی ندارد امّا لازم است ملّت بیدار باشد»(بیانات در دیدار با دانش‌آموزان و دانشجویان ۱۳۹۲/۰۸/۱۲).
-«عده‌ای اینجور وانمود می‌کردند که اگر با آمریکایی‌ها دور میز مذاکره بنشینیم بسیاری از مشکلات حل می‌شود، البته ما می‌دانستیم اینجور نیست اما قضایای یک سال اخیر برای چندمین بار این واقعیت را اثبات کرد»(بیانات در دیدار با سفرا و مسئولان وزارت خارجه ۱۳۹۳/۰۵/۲۲).
- رهبری در دیدار با مداحان در تاریخ ۱۳۹۴/۰۱/۲۰ دلیل عدم اعتماد به به آن‌ها را این گونه توصیف می‌کند: «من البتّه هیچوقت نسبت به مذاکره‌ی با آمریکا خوشبین نبودم. نه از باب یک توهّم بلکه از باب تجربه؛ تجربه کردیم.»
در واقع باید گفت بدلیل تجربه ناشی از سیاست‌های کشوری که صرفاً ۲۴۰ سال از عمر آن می‌گذرد (و تنها در نیمه دوم قرن بیستم حدود ۱۰۰ کودتای نظامی و براندازی حکومت‌ها را طراحی و رهبری کرده و ده‌ها بار بطور مستقیم دست به اشغال نظامی کشورها زده و یا آن‌ها را تهدید به مداخله نظامی کرده) نمی‌توان به آن اعتماد کرد.
پرونده آمریکایی‌ها در قبال ایران نیز مملوء از دشمنی و کینه نسبت به انقلاب و مردم می‌باشد. براندازی دولت مصدق و روی کار آوردن دوباره شاه، تجاوز ناکام به جمهوری اسلامی ایران و زمین گیر شدن در طبس، حمایت از صدام در حمله به ایران، حمله ۳ جولای ۱۹۸۸ به هواپیمای مسافربری ایرانی که منجر به شهادت ۲۹۰ شهروند غیر نظامی از جمله ۶۶ کودک ونوزاد شد، تجربه پیمان سعدآباد، کمک ایران به آمریکا در جنگ افغانستان و سپس محور شرارت خوانده شدن وتحریم گستردهو سرقت اموال و دارایی‌های ایران ... تنها بخشی از بدعهدی‌ها و دشمنی‌های آمریکا در چند دهه گذشته می‌باشد.
به همین دلیل است که باید گفت نباید رفتار سیاسی خود در قبال چنین دشمنی را تنها بر پایه خوشبینی ذهنی و اعتماد یکطرفه (که بیشتر در روابط شخصی و شهروندی و نه در سطح بین الملل ارزش و اهمیت دارد) تنظیم نمود.
در این زمینه اشاره به پاسخ رهبری به این گفته که جان کری در مذاکرات گریه کرده جالب به نظر می‌رسد: «در مذاکره، به مناسبت اینکه ما با جنگ مخالفیم، اشک هم می‌ریزند، گریه هم می‌کنند! در همین مذاکرات هسته‌ای مشاهده شد که مأمور آمریکایی گفت من از جوانی با جنگ مخالف بودم و گریه کرد. خب، یک عدّه‌ای ممکن است ساده‌لوحانه بگویند عجب، واقعاً این‌ها آدم‌های خوبی شده‌اند، مژدگانا که گربه عابد شد؛ امّا همین آدمی که از جنگ این‌قدر متنفّر است که از یادآوری جنگ گریه‌اش می‌گیرد و جلوی دوربین اشک می‌ریزد، این از همان آدم‌هایی است که [وقتی] صدها کودک را در غزّه قطعه‌قطعه می‌کنند و صهیونیست‌ها با کمال قساوت و بی‌رحمی به زن و کودک و بچّه و بزرگ و پیر و جوان رحم نمی‌کنند، این‌ها حتّی اخم هم نمی‌کنند!»
قضیه وقتی جالب تر می‌شود که بدانیم باراک اوباما، رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا، دقایقی پس از اعلام رسمی توافق هسته‌ای عنوان می‌کند توافق بر اساس راستی‌آزمایی ایران و نه اعتماد صورت گرفته و اخیراً نیز با نادیده گرفتن عملیاتی شدن تعهدات ایران در محدود کردن گسترده قابلیت‌های هسته ای خود، خواهان تغییر رفتار و ماهیت ایران در منطقه برای بهره مندی از منافع برجام شد.
و در آخر باید گفت دلایل بدبینی رهبرانقلاب به سرنوشت مذاکرات هسته ای را همگان متوجه شدند. هرآنچه رهبری درباره بدعهدی‌ها پیش بینی می‌کرد، امروز همه تجربه کردند. تجربه مذاکرات بزرگ‌ترین کمک به رشد فهم جامعه بود.
تجربه ای که آموخت "صداقت " برای سردمداران کینه ورز آمریکایی واژه ای غریب است.
۱۳۹۵-۰۲-۱۱ ۰۹:۰۰:۴۲
با سلام. از ابتدای مذاکرات برجام و بارها در طی مذاکرات این موضوع مطرح شده که بنای برجام بر اعتماد نیست. هر دو طرف هم این موضوع رو به کرات بیان کردن. هیچ کسی در هیچ مقطعی نگفته که باید به آمریکا اعتماد کرد.
متاسفانه خیلی ها از این موضوع سوء استفاده می کنن و میگن برجام یعنی اعتماد به آمریکا در حالی که اصلا چنین نیست. برجام یک سازوگار مبتنی بر راستی آزمایی است نه اعتماد. (3674837) (alef-13)
متاسفانه خیلی ها از این موضوع سوء استفاده می کنن و میگن برجام یعنی اعتماد به آمریکا در حالی که اصلا چنین نیست. برجام یک سازوگار مبتنی بر راستی آزمایی است نه اعتماد. (3674837) (alef-13)
پژمان
۱۳۹۵-۰۲-۱۱ ۲۰:۴۹:۴۲
سید عباس عراقچی: هنوز با 1+5 وارد گفت‌وگو درباره متن نشده‌ایم. باید یکسری اصول و روند مذاکراتی شروع شود و اعتمادی که از دست رفته احیا شود.
این یه نمونه... (3676357) (alef-3)
این یه نمونه... (3676357) (alef-3)
۱۳۹۵-۰۲-۱۲ ۰۲:۴۴:۴۷
پس بفرمایید سازوکار ایران برای راستی آزمایی از آمریکا چیست؟ (3676729) (alef-3)
۱۳۹۵-۰۲-۱۲ ۰۸:۱۱:۰۸
این داستان برداشت پول و غرامت از ایران با ادله محکم بیان شده در دادگاه و الا الکی که نمیشه دارایی یک کشور رو به عنوان غرامت برداشت کرد نمیدونم چرا هیچوقت در مورد ادله ای که طرف آمریکایی مطرح میکنه هیچ صحبتی نمیشه (3676832) (alef-3)
۱۳۹۵-۰۲-۱۱ ۱۰:۰۰:۲۶
بایست به اندازه مبالغ مطالبات مالی سپرده ای نزد بانک و کشوری بیطرف گذاشته میشد تا به محض امضا توافق به ایران پرداخت میگردید. (3674932) (alef-3)
۱۳۹۵-۰۲-۱۱ ۱۰:۴۷:۵۰
سایت محترم الف
در تکمیل نوشتار برحق نویسنده این مقاله خواهشمند است متن زیر را نیز منتشر فرمایید
بنقل از داریوش سجادی - فعال اصلاح طلب .
1- ساده‌اندیشی یک طیف سیاسی در خوشبینی به آمریکا موجب شد تا همان‌گونه که دستاورد ایران از برجام «تقریبا» هیچ بود دستاورد آمریکا نیز «تقریبا همه‌چیز» باشد.
2-دولت تدبیر و امید برخلاف تظاهر و ادعایش نشان داده به همان اندازه که فاقد درک سیاسی و فهم استراتژیک از ماهیت دیپلماسی آمریکا در مذاکرات اتمی بود و بی‌مبالاتانه همه مقدرات کشور را به فرجام مذاکرات اتمی گره زد و آن را بی‌محابا در تریبون‌های عمومی نیز فریاد زد و از آن طریق به رسواترین شکل ممکن نقاط آسیب‌پذیرخود را به آمریکایی‌ها نشان داد.
3- واشنگتن با موفقیت در حال مدیریت بحران در ایران با اهرم همین برجامی‌اند که به نقطه امید و فلاح و رستگاری دولت مبدل شده است. وقتی هر عقل سلیمی می‌پذیرد وفق بدیهی‌ترین منهیات دنیای سیاست نباید از دولت متخاصمی در اندازه آمریکا تعهد و همیاری توقع کرد.
4- وی با اشاره به سخنان عجیب یک دیپلمات ارشد ایرانی در شورای روابط خارجی آمریکا می‌نویسد: وقتی یک دیپلمات ایرانی در اوج مذاکرات به طرف مقابل گرآ می‌دهد که، اگر به ما پوئن ندهید تندروها در ایران به قدرت بازخواهند گشت(!) چنین اتفاقی را باید به عنوان یک شاهکار سیاسی از مجموعه بی‌مبالاتی‌های شاخص در نظام بین‌الملل ثبت کرد. لذا بر روال «ولی‌الله سیف» که معتقد است ثمره برجام برای ایران «تقریبا هیچ» است! ثمره همین برجام از جوار بی‌حذفی سیاستمداران دولت تدبیر و امیدبرای طرف آمریکایی تقریبا «همه‌چیز» را محقق کرده!
5- این فرجام برجامی است که طرف ایرانی را از منتهی‌الیه جوزدگی به این باور رسانده بود که آمریکایی‌ها در مواجهه با مسئله ایران قائل به ربط‌اند و برای ایشان یک جناح دلبری و جناح دیگر بدسگالی می‌کند! برخی تعامل‌گرایان مدعی تدبیر و امید مسرورانه قیاس بنفس کرده که آمریکاییان نیز مانند ایشان مبتلا به شیدایی و شوریدگی و شیفتگی به امثال سیدمحمد خاتمی و منزجر و متنفر و مشمئز از امثال احمدی‌نژادند. این در حالی است که در تحلیل نهایی و در محور مختصات سیاسی آمریکا تفاوتی بین «محمد» و «محمود» نیست و اساسا هر ایرانی در محور مختصات سیاسی آمریکا بر اساس «نفر در واحد رعیت» محاسبه می‌شود.
6- به قول و اعتراف صریح و با تاخیر «کاندولیزا رایس» وزیر خارجه پیشین ایالات متحده و برخلاف خوشبینی ظریف که در مصاحبه با نیویورکر اظهار داشت "ما امیدوار بودیم که تعاملی بیشتر با آمریکا در این موضوع هسته‌ای بیاعتمادی را کاهش دهد" ، کاندولیزا رایس وزیر خارجه اسبق آمریکا می‌گوید: ایران همیشه تاریخ برای آمریکا و آمریکایی کشوری غیرقابل اعتماد بوده است، و هرگونه تلاشی که در جهت تغییر این استراتژی انجام شده، نتوانسته این بیاعتمادی را اصلاح کند؛ گرچه خود آمریکا نیز هرگز به دنبال اعتمادسازی نبوده است، چون در مراودات بین‌المللی آمریکا، اعتماد به کشوری چون ایران معنا ندارد.
7- حاملان دولت تدبیر و امید نفهمیدند و نمی‌خواهند بفهمند که آمریکایی‌ها اگر از میانه جناح‌های سیاسی در ایران روی خوش به پراگماتیسم‌ها نشان می‌دهند این از آن بابت نیست که می‌توانند با این جناح بر سر تخاصمات به تفاهم برسند. اهتمام اصلی ایشان دلبری از یک جناح است تا از این طریق در منطقه‌ای که سایز و قواره کشورها را کدخدا تعیین می‌کند(!) بتواند موجبات چالش و نزاع سیاسی در ایرانی که تن به اتوریته کدخدا نداده را با انتقال بحران به داخل، فراهم آورد. (3675031) (alef-13)
در تکمیل نوشتار برحق نویسنده این مقاله خواهشمند است متن زیر را نیز منتشر فرمایید
بنقل از داریوش سجادی - فعال اصلاح طلب .
1- ساده‌اندیشی یک طیف سیاسی در خوشبینی به آمریکا موجب شد تا همان‌گونه که دستاورد ایران از برجام «تقریبا» هیچ بود دستاورد آمریکا نیز «تقریبا همه‌چیز» باشد.
2-دولت تدبیر و امید برخلاف تظاهر و ادعایش نشان داده به همان اندازه که فاقد درک سیاسی و فهم استراتژیک از ماهیت دیپلماسی آمریکا در مذاکرات اتمی بود و بی‌مبالاتانه همه مقدرات کشور را به فرجام مذاکرات اتمی گره زد و آن را بی‌محابا در تریبون‌های عمومی نیز فریاد زد و از آن طریق به رسواترین شکل ممکن نقاط آسیب‌پذیرخود را به آمریکایی‌ها نشان داد.
3- واشنگتن با موفقیت در حال مدیریت بحران در ایران با اهرم همین برجامی‌اند که به نقطه امید و فلاح و رستگاری دولت مبدل شده است. وقتی هر عقل سلیمی می‌پذیرد وفق بدیهی‌ترین منهیات دنیای سیاست نباید از دولت متخاصمی در اندازه آمریکا تعهد و همیاری توقع کرد.
4- وی با اشاره به سخنان عجیب یک دیپلمات ارشد ایرانی در شورای روابط خارجی آمریکا می‌نویسد: وقتی یک دیپلمات ایرانی در اوج مذاکرات به طرف مقابل گرآ می‌دهد که، اگر به ما پوئن ندهید تندروها در ایران به قدرت بازخواهند گشت(!) چنین اتفاقی را باید به عنوان یک شاهکار سیاسی از مجموعه بی‌مبالاتی‌های شاخص در نظام بین‌الملل ثبت کرد. لذا بر روال «ولی‌الله سیف» که معتقد است ثمره برجام برای ایران «تقریبا هیچ» است! ثمره همین برجام از جوار بی‌حذفی سیاستمداران دولت تدبیر و امیدبرای طرف آمریکایی تقریبا «همه‌چیز» را محقق کرده!
5- این فرجام برجامی است که طرف ایرانی را از منتهی‌الیه جوزدگی به این باور رسانده بود که آمریکایی‌ها در مواجهه با مسئله ایران قائل به ربط‌اند و برای ایشان یک جناح دلبری و جناح دیگر بدسگالی می‌کند! برخی تعامل‌گرایان مدعی تدبیر و امید مسرورانه قیاس بنفس کرده که آمریکاییان نیز مانند ایشان مبتلا به شیدایی و شوریدگی و شیفتگی به امثال سیدمحمد خاتمی و منزجر و متنفر و مشمئز از امثال احمدی‌نژادند. این در حالی است که در تحلیل نهایی و در محور مختصات سیاسی آمریکا تفاوتی بین «محمد» و «محمود» نیست و اساسا هر ایرانی در محور مختصات سیاسی آمریکا بر اساس «نفر در واحد رعیت» محاسبه می‌شود.
6- به قول و اعتراف صریح و با تاخیر «کاندولیزا رایس» وزیر خارجه پیشین ایالات متحده و برخلاف خوشبینی ظریف که در مصاحبه با نیویورکر اظهار داشت "ما امیدوار بودیم که تعاملی بیشتر با آمریکا در این موضوع هسته‌ای بیاعتمادی را کاهش دهد" ، کاندولیزا رایس وزیر خارجه اسبق آمریکا می‌گوید: ایران همیشه تاریخ برای آمریکا و آمریکایی کشوری غیرقابل اعتماد بوده است، و هرگونه تلاشی که در جهت تغییر این استراتژی انجام شده، نتوانسته این بیاعتمادی را اصلاح کند؛ گرچه خود آمریکا نیز هرگز به دنبال اعتمادسازی نبوده است، چون در مراودات بین‌المللی آمریکا، اعتماد به کشوری چون ایران معنا ندارد.
7- حاملان دولت تدبیر و امید نفهمیدند و نمی‌خواهند بفهمند که آمریکایی‌ها اگر از میانه جناح‌های سیاسی در ایران روی خوش به پراگماتیسم‌ها نشان می‌دهند این از آن بابت نیست که می‌توانند با این جناح بر سر تخاصمات به تفاهم برسند. اهتمام اصلی ایشان دلبری از یک جناح است تا از این طریق در منطقه‌ای که سایز و قواره کشورها را کدخدا تعیین می‌کند(!) بتواند موجبات چالش و نزاع سیاسی در ایرانی که تن به اتوریته کدخدا نداده را با انتقال بحران به داخل، فراهم آورد. (3675031) (alef-13)
آرش
۱۳۹۵-۰۲-۱۲ ۱۰:۳۹:۴۷
این موضوع نه کار یه شبه بوده نه تقصیر صرف این و اون دولت. کل دنیا اقتصادشونو به آمریکا گره زدن حالام توش موندن.
حواسمون باشه این موضوع به جای اینکه ما رو در داخل متحد کنه باعث لطمه و ضربه نشه.
در واقع هدف اصلی آمریکا این 2 یا 10 میلیارد نیست. حتی خودشونم میدونن که نمیتونن این پولو بالا بکشن و نهایتا باید با سود و جریمه ش برگردونن. اما هدفش اینه که هر از چندگاهی یه تکونه ای بندازه تو ایران تا ما به جون هم بیفتیم و تضعیف بشیم.
پس تو زمین اونا بازی نکنیم.!
و همه باید بدونن که کار تموم نشده پس طوری حرف نزنن که بوی نا امیدی بده و عزم ملی برای احیاء حقوق ملت سست بشه. صددرصد مطمئنم که نمیتونن این کار رو بکنن و پشیمون میشن چون این کار بهانه رو به دست دشمنا و رقبای خودشون میده و آمریکا رو برای جهان نا امن میکنه.
البته ضعف اگه در ما باشه قضیه خیلی سختتر میشه. اولین این دزدیها رو شاید نتونم بگم اما وقتی آمریکا به بهانه ی حکم دادگاهش الواح امانتی تخت جمشید ایران رو مصادره کرد، خیلی از مسئولان وقت مردد و وا داده حرف میزدن و میگفتن مشکل ما اینجا حکم دادگاهه که مثلا در ا ختیار دولت نیست! این طوری باشیم کار خیلی طول میکشه و سخت میشه. به هر حال ظاهرا اون قضیه هم به نفع ایران پیش رفته و قراره اونا برگردونده بشن. (3677087) (alef-13)
حواسمون باشه این موضوع به جای اینکه ما رو در داخل متحد کنه باعث لطمه و ضربه نشه.
در واقع هدف اصلی آمریکا این 2 یا 10 میلیارد نیست. حتی خودشونم میدونن که نمیتونن این پولو بالا بکشن و نهایتا باید با سود و جریمه ش برگردونن. اما هدفش اینه که هر از چندگاهی یه تکونه ای بندازه تو ایران تا ما به جون هم بیفتیم و تضعیف بشیم.
پس تو زمین اونا بازی نکنیم.!
و همه باید بدونن که کار تموم نشده پس طوری حرف نزنن که بوی نا امیدی بده و عزم ملی برای احیاء حقوق ملت سست بشه. صددرصد مطمئنم که نمیتونن این کار رو بکنن و پشیمون میشن چون این کار بهانه رو به دست دشمنا و رقبای خودشون میده و آمریکا رو برای جهان نا امن میکنه.
البته ضعف اگه در ما باشه قضیه خیلی سختتر میشه. اولین این دزدیها رو شاید نتونم بگم اما وقتی آمریکا به بهانه ی حکم دادگاهش الواح امانتی تخت جمشید ایران رو مصادره کرد، خیلی از مسئولان وقت مردد و وا داده حرف میزدن و میگفتن مشکل ما اینجا حکم دادگاهه که مثلا در ا ختیار دولت نیست! این طوری باشیم کار خیلی طول میکشه و سخت میشه. به هر حال ظاهرا اون قضیه هم به نفع ایران پیش رفته و قراره اونا برگردونده بشن. (3677087) (alef-13)
سید
۱۳۹۵-۰۲-۱۱ ۲۰:۴۸:۳۴
حالا مثلا قبل از برجام وضع وحالمون خیلی خوب بود؟ (3676354) (alef-3)
۱۳۹۵-۰۲-۱۲ ۱۹:۵۴:۵۷
والا راست میگی، این دلواپسا طوری حرف میزنن انگار قبل از برجام همه چیز داشتیم و الان نداریم. این برجام حداقل ما رو به آینده خوشبین تر کرده. دلواپسا یادتون نره که قبل از دولت دکتر روحانی با شبه کشورهایی مثل جیبوتی ارتباط داشتیم که این شبه کشور ما رو اخیراً تحریم کرد. :) (3678546) (alef-13)
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
