داخلی صفحه اقتصادی آرشيو يادداشت

به داد بازار سرمایه برسید

بخش تعاملی الف - افشین میرشاهی

اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.

بازار سرمایه کشور از دی ماه سال ۱۳۹۲ تاکنون روی خوش به خود ندیده است. صدها هزار سرمایه گذار خرد که پس از انتخابات ریاست جمهوری و متعاقباً توافق ژنو و با تصریح مقامات دولت تدبیر و امید مبنی بر حمایت از بازار سرمایه، دارایی اندک خود را به جای سفته بازی در بازارهای ناسالم، وارد شفاف ترین و سازنده ترین بازار کشور که مولد و منشاء حمایت از بخش تولید است کرده بودند، در فضای منفی چند ماه اخیر نه تنها چند ده درصد از سرمایه خود را بر باد رفته می بینند بلکه اعصابشان فرسوده شده و امید و اعتماد خود را به حمابت مسئولان ذیربط از دست داده اند.

گرچه نوسان در ذات بازار سرمایه است و نمی توان انتظار داشت که بازار بورس همواره مثبت باشد، و در حالی که در هفته ها و ماه های اول نزول این بازار تصور می شد عواملی چون افزایش نرخ خوراک پتروشیمی ها یا اخذ عوارض بهره مالکانه از شرکت های سنگ آهنی باعث این نزول شده بود، تداوم روند منفی بویژه در ماه فروردین و بر خلاف روند هر ساله، واقعیت های دیگری را آشکار نمود.

اظهارات مقامات اقتصادی دولت بویژه وزیر محترم اقتصاد که صحبت از وجود حباب در بورس نموده و بر طبیعی بودن ریزش بازار تصریح نمودند، آن هم مدت ها پس از ریزش شدید ارزش سهام، فعالان بازار سرمایه را غافلگیر نمود و آنها را به این نتیجه رهنمون ساخت که دست اندرکاران اقتصادی عالماً و عامداً با استفاده از ابزارهایی که در اختیار دارند به ریزش بورس دامن زده اند. نکته قابل تامل اینجا است که در حالی که شاخص کل بازار که به دلیل نحوه محاسبه آن و تاثیر متفاوت سهم های مختلف بر آن حداکثر ۱۵ درصد افت نموده، بخش قابل توجهی از سهم های مختلف بازار تا ۵۰ درصد و حتی بسیار بیشتر ریزش را تجربه نموده و دارایی سهامداران خود را به شدت کاهش داده است. این در حالی است که سهامداران خرد خود را در این روند غیرطبیعی، بی پناه و تنها یافته و شاهد هیچ حمایتی از سوی مسئولان ذیربط حتی پس از ریزش های شدید اخیر نبوده اند.

در حالی که روند منفی همچنان بدون دلیل خاصی ادامه دارد، فعالان بازار سرمایه این مفروض را مطرح می کنند که در چارچوب سیاست دولت جهت کنترل نقدینگی و تورم ناشی از اجرای مرحله دوم هدفمندی یارانه ها از طریق کشاندن سرمایه های مردم به بانک ها که درمسابقه بانک ها جهت افزایش افسارگسیخته نرخ سود سپرده ها مشاهده می شود، بازار سرمایه نیز باید سرکوب شود تا سیاست مزبور که بر اساس نظریه های وزیر محترم اقتصاد در جریان است به نتایج مورد نظر خود دست یابد.

سهامداران بورس که بسیاری از آنها افراد عادی جامعه با سرمایه اندک بوده و چوب اعتماد به دولت در خصوص حمایت از بازار سرمایه را می خورند این سوال را مطرح می کنند که اگر بنا بوده چنین سیاستی اجرا شود چرا از ابتدا به طور شفاف بیان نشد تا آنها دارایی خود را بدین شکل در معرض نابودی نبینند؟ چه میزان دیگر قیمت سهام باید افت نماید تا وزیر محترم اقتصاد به این نتیجه برسند که بازار دیگر حباب ندارد؟ سهامداران همچنین از نمایندگان خود در مجلس شورای اسلامی انتظار دارند در این شرایط دشوار آن ها را تنها نگذاشته و به داد بازار سرمایه برسند. بازاری که می تواند ضمن تقویت روند تولید و اشتغال در کشور، جلوی فرار سرمایه ها به سمت بازارهای کاذب از قبیل طلا و ارز را بگیرد.