اصل اول:
در خاورمیانه این اعراب هستند که آغازگر حملات هستند و اسرائیل همیشه در حال دفاع از خود و مردمش است!
اصل دوم:
اعراب، فلسطینی یا لبنانی حق ندارند شهروندان اسرائیلی را بکشند رسانه های غربی آن را تروریسم می نامند!
اصل سوم:
اسرائیل حق دارد هر شهروند عربی را بکشد اسم این اقدام، حق دفاع مشروع است!
اصل چهارم:
اگر اسرائیل در کشتن فلسطینی ها و لبنانی ها بیش از حد تحمل مردم دنیا زیاده روی کند، دولت های غربی از او می خواهند خویشتنداری کند. این امر واکنش جامعه بین المللی نامیده می شود!
اصل پنچ:
فلسطینی ها و لبنانی ها حق ندارند سربازان خدوم اسرائیل را اسیر کنند حتی اگر تعداد سربازها کمتر از سه باشد.
اصل ششم:
اسرائیل حق دارد هر تعداد انسان را که خواست دستگیر و زندانی کند حتی اگر تعداد این زندانی ها به بیش از دوازده هزار نفر برسد. جرمشان هم مهم نیست کافی است اسرائیل ازکلمه جادویی تروریست استفاده کند!
اصل هفتم:
هرگاه نامی از حزب الله برده شد، بلافاصله باید اضافه شود گروهی که از سوی ایران پشتیبانی می شود!
اصل هشتم:
وقتی میگویید «اسرائیل»، بههیچ وجه نباید بگویید «که از طرفِ آمریکا، فرانسه و اروپا حمایت میشود». ممکن است این توهّم پیش بیاید که درگیریی نامتعادلی در کار است.
اصل نهم:
هیجوقت نباید از «سرزمینهای اشغالی» حرف زد، یا از قطعنامههای سازمانِ ملل، یا نقضِ قوانینِ حقوقِ بینالملل، و یا کنوانسیون ژنو. ممکن است تعادلِ روحی-روانیی بیننده یا شنونده مختل شود.
اصل دهم:
انگلیسی، فرانسه و آلمانی حرف زدنِ اسرائیلیها بهتر از اعراب است. تنها به این خاطر است که تریبونها در اختیارِ اسرائیلیها و طرفدارانشان قرار میگیرد تا به نوبهی خود اصولِ ۱ تا ۹ را برایمان توضیح بدهند. ناماش بیطرفیی ژورنالیستیست.
و بالاخره اصل یازدهم:
اگر با این اصول موافق نیستید و یا فکر میکنید این اصول به نفعِ یک طرفِ درگیریست، به این دلیل است که شما یک یهودستیزِ خطرناکاید.
لازم به ذکر است او این نوشته را در سال ۲۰۰۶ نگاشته است اما انگار از شصت سال پیش تا چندین سال دیگر، هر روز اگر این نوشته را روزنامه ها منتشر کنند، خوانندگان مطلب به روزی خواهند خواند! واقعا تجاوزات ددمنشانه و بی خردانه رژیم صهیونیستی و مقاومت نابرابر و دست خالی، چه زمانی به پایان خواهد رسید؟
اگر فکر می کنیم راکت های بی هدف مقاومت اراده ای است در مقابل اراده تجاوزکارانه صهیونیست ها، سخت در اشتباهیم. فلسطین دیگر چیزی جز دادن جان فرزندانش برای سیلی زدن به تجاوزات و سکوت در مقابل تجاوزات ندارد و این شرمی است ابدی بر انسانیت قرن ۲۱.