تلکس

پيوندها

RSS

کد مطلب: 410977

تاریخ انتشار : يکشنبه ۱۶ آبان ۱۳۹۵ ساعت ۱۸:۴۵

اگر هیلاری کلینتون روز هشتم نوامبر ۲۰۱۶ دونالد ترامپ را شکست دهد، اولین رئیس‌جمهور زن آمریکا خواهد شد. زنی که پیش‌تر بانوی اول و سناتور و وزیر خارجه هم بوده، و می‌شود گفت همه عمر کاری‌اش در قلب سیاست ایالات متحده گذشته است. با این حال، با وجود اینکه این همه سال زیر ذره‌بین و جلوی دوربین بوده، کمتر کسی در آمریکا مدعی است هیلاری حقیقی را می‌شناسد. بسیاری آمریکایی‌ها اساسا به او اعتماد ندارند. آنچه در پی می‌آید نگاهی است گذرا به زندگی او.
  ۲۶ اکتبر ۱۹۴۷، تولد در شیکاگو
دوروتی هاول، مادر هیلاری، و هیو رودهم، پدر هیلاری، سال ۱۹۴۲ ازدواج کردند. پنج سال بعد هیلاری به دنیا آمد. مادرش تندمزاج و بسیار محافظه‌کار بود. پدرش مربی تربیت بدنی افسران نیروی دریایی آمریکا در دوران جنگ جهانی دوم بود، و به فرزندانش فشار می‌آورد که موفق شوند. آن‌طور که هیلاری می‌گوید، پدرش می‌گفت هرکار مردها می‌توانند بکنند، تو هم می‌توانی بکنی.
  ۱۵ آوریل ۱۹۶۲، دیدار با مارتین لوتر کینگ
این روزی بود که رهبر جنبش برابری‌خواهانه سیاهان آمریکا در شیکاگو سخنرانی داشت. سخنرانی که تمام شد، مارتین لوتر کینگ با یک دختر ۱۵ ساله که بیشتر از سنش می‌نمود دست داد. دختری از یک حومه‌ محافظه‌کار و تماما سفیدپوست‌نشین شیکاگو. هیلاری کلینتون مدعی است آن سخنرانی و برخورد تاثیری عمیق بر شخصیت‌اش گذاشته است.
  ۱۹۶۴،تبلیغ برای گلدواتر
بری گلدواتر، معروف به "آقای محافظه‌کار"، سناتور آریزونا و نامزد حزب جمهوری‌خواه برای انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۱۹۶۴ بود. هیلاری که هنوز به سن رأی دادن هم نرسیده بود، به قول خودش جذب "فردگرایی زمخت" گلدواتر شد و به کارزار تبلیغاتی‌اش پیوست. بی‌دلیل نیست که همیشه می‌گوید: "من دموکرات به دنیا نیامده بودم."
  ۱۹۶۹، چرخش سیاسی در کالج
آن سال سخنران اصلی جشن فارغ‌التحصیلی کالج ولزلی سناتور ادوارد بروک بود. اما جشن که تمام شد، همه از فارغ‌التحصیل جوانی صحبت می‌کردند که با سخنرانی پرشورش سناتور را در سایه برده بود. سال بعد هیلاری به دانشکده حقوق دانشگاه ییل رفت. آنجا با یک جوان لیبرال به نام ویلیام جفرسون کلینتون که از آرکانزا آمده بود آشنا شد. هیلاری حالا دیگر دموکرات بود.
  ۱۹۷۲، تبلیغ برای مک‌گاورن
در دانشگاه، هیلاری و بیل دو یار جدانشدنی بودند. کمی بعد اولین خانه مشترک‌شان را در نیوهیون ایالت کنتیکت اجاره کردند. آن سال (۱۹۷۲) نامزد حزب دموکرات برای انتخابات ریاست‌جمهوری جورج مک‌گاورن، از منتقدان سرسخت جنگ ویتنام، بود. هیلاری و بیل در دوره تبلیغات انتخاباتی درس را رها کردند و برای تبلیغ به تگزاس رفتند.
  ۱۹۷۴، واترگیت: تحقیق از پرزیدنت
ریچارد نیکسون دو سال پس از پیروزی قاطع در انتخابات از عرش به فرش افتاد. هیئتی برای بررسی استیضاح شکل گرفت. جان دور رئیس هیئت از بیل کلینتون خواست کمکش کند. بیل که می‌خواست برای فرمانداری آرکانزا نامزد شود، نپذیرفت. هیلاری پذیرفت، و در ۲۶ سالگی به تیمی پیوست که می‌خواستند رئیس‌جمهور ایالات متحده را استیضاح کنند.
  ۱۱ اکتبر ۱۹۷۵، ازدواج در آرکانزا
ریچارد نیکسون که استعفا داد، هیلاری باید تصمیم می‌گرفت چه کند. آینده کاری در واشنگتن بهتر بود، اما او عاشق بیل بود و بیل ساکن آرکانزا. بنابراین در دانشگاه آرکانزا مشغول شد. بیل هم همان‌جا درس می‌داد. (انتخابات فرمانداری ایالت را با اختلافی ناچیز باخته بود). اکتبر ۱۹۷۵، در اتاق پذیرایی خانه خودشان ازدواج کردند. پنج سال بعد دخترشان، چلسی، به دنیا آمد.
  ۱۹۷۸، همسر فرماندار
هیلاری زیاد در دانشگاه نماند و مشغول کار وکالت شد. بیل دادستان کل ایالت شد، تا سال ۱۹۷۸ که انتخابات را برد و به فرمانداری رسید. اما دو سال بعد دوباره باخت. دو سال بعد (۱۹۸۲) دوباره برد و فرماندار شد. از این سال به بعد هیلاری نام خانوادگی‌اش را به رودهم کلینتون تغییر داد. او با دیگر زنانی که صرفا همسر یک مقام حکومتی بودند فرق داشت، و این توجه رسانه‌ها را جلب می‌کرد.
  ۱۹۹۲،یکی بخر دو تا ببر
هیلاری در دوران فرمانداری بیل در آرکانزا به او کمک می‌کرد. حالا بیل می‌خواست نامزد ریاست‌جمهوری شود، و هیلاری باز در صحنه بود. اما ناگهان رسانه‌ها فاش کردند که بیل از ۱۲ سال پیش با دختر جوانی به نام جنیفر فلاورز ارتباط داشته است. بیل و هیلاری در تلویزیون این اتهام را تکذیب کردند. سوم نوامبر بیل رئیس‌جمهور شد و هیلاری بانوی اول.

۱۹۹۵، سد نظام درمانی
در یادداشت‌های سال ۱۹۹۲ هیلاری کلینتون آمده "بانوی اول بودن خودآموز ندارد." هیلاری مصمم بود به حاشیه نرود و در جایگاه خودش کار کند. بیل هم می‌خواست هیلاری در دولت مسئولیتی داشته باشد. در نهایت اصلاح نظام درمانی را به او سپرد. میلیون‌ها آمریکایی بیمه نداشتند و بیماری می‌توانست زندگی‌شان را نابود کند. با این وجود، بسیاری با اصلاح نظام درمانی مخالف بودند و به ویژه به موقعیت هیلاری اعتراض داشتند. نهایتا تلاش کلینتون‌ها راه به جایی نبرد.
  ۱۹۹۶، رسوایی وایت‌واتر
سایه معامله‌های ملکی بیل و هیلاری در دهه هفتاد میلادی در تمام دوران چهار ساله اول ریاست‌جمهوری بیل بر کاخ سفید سنگینی می‌کرد. پیگیری اتهام‌ها سرانجام موجب شد هیلاری به دادگاه فراخوانده شود. او اولین همسر یک رئیس‌جمهور آمریکا بود که جلوی هیئت منصفه می‌ایستاد.

۱۹۹۸، آن زن، خانم لوینسکی
دادگاهی که به اتهام تخلفات ملکی بیل و هیلاری رسیدگی می‌کرد، مدرکی دال بر عمل غیرقانونی پیدا نکرد، اما از ارتباطی پرده برداشت که دنیای کلینتون‌ها را زیر و رو کرد. شواهد نشان می‌داد بیل با یک کارآموز کاخ سفید به نام مونیکا لوینسکی رابطه داشته است. بیل ابتدا همه‌چیز را تکذیب کرد و ماجرا را توطئه محافل دست‌راستی دانست. هیلاری باور کرد و پشت همسرش ایستاد. اما صبح یک روز تعطیل بیل بیدارش کرد. وسط اتاق قدم می‌زد. به گناهش اعتراف کرد. هیلاری فریاد زد: "یعنی چی؟ منظورت چیه؟ چرا به من دروغ گفتی؟"
  ۱۹۹۹، گوی و میدان
در حالی که سنا در مورد آینده بیل تصمیم می‌گرفت، هیلاری هم باید به آینده کاری خودش می‌اندیشید. کمی بعد سناتور نیویورک از سیاست کناره گرفت. رسانه‌ها و ناظران اسم هیلاری را طرح کردند، اما او مردد بود. زندگی زیر ذره‌بین و جلوی دوربین او را خسته کرده بود. نهایتا وارد گود شد و پیروز بیرون آمد. این اولین بار بود که یک بانوی اول به سمتی انتخابی می‌رسید.

"سخت‌ترین تصمیم‌های زندگی‌ام ماندن با بیل و رقابت برای سنا بود."
  هیلاری کلینتون در یک مراسم خاکسپاری پس از یازده سپتامبر ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱، روز واقعه
یک سال از سناتوری هیلاری نگذشته بود که تروریست‌ها به برج‌های دوقلو کوبیدند و آمریکا را در بهت فرو بردند. هیلاری در تصویب کمک ۲۱ میلیارد دلاری دولت مرکزی به ایالت نیویورک نقشی پررنگ داشت. عملکرد او در این دوران جایگاهش را بین دموکرات‌ها تثبیت کرد. ۲۰۰۸، دو قدمی کاخ سفید
هیلاری سال ۲۰۰۶ دوباره در انتخابات سنا پیروز شد. این بار نگاهش به کاخ سفید بود. اما رسوایی‌های دهه ۹۰ هنوز از یادها نرفته بود. یک نظرسنجی در ماه آوریل ۲۰۰۸ نشان می‌داد ۶۱ درصد پاسخ دهندگان او را غیرقابل‌اطمینان و بی‌صداقت می‌دانند. رقابت درون‌حزبی نزدیک بود، اما در نهایت شعار امید و وعده تغییر برنده شد. ۲۰۰۹، وزارت خارجه
هیلاری پس از شکست تمام‌قد از اوباما حمایت کرد. اوباما که به کاخ سفید رفت، وزارت خارجه را به او پیشنهاد داد. هیلاری اول نپذیرفت، در عوض فهرستی از گزینه‌هایی که به نظرش مناسب بودند به اوباما داد. اما نهایتا پذیرفت و سومین وزیر خارجه زن آمریکا شد. او در دوران وزارتش به ۱۱۲ کشور سفر کرد، اندکی بیش از یک میلیون و پانصد هزار کیلومتر.
  ۲۰۱۲، کابوس بنغازی
روز ۱۱ سپتامبر ۲۰۱۲، مردان مسلح به کنسولگری آمریکا در بنغازی حمله کردند. چهار شهروند آمریکایی کشته شدند، از جمله سفیر آمریکا در لیبی. جمهوری‌خواهان و رسانه‌های محافظه‌کار به خشم آمدند و دولت - به ویژه وزارت خارجه - را به کوتاهی و بی‌توجهی به هشدارهای امنیتی متهم کردند. فوریه ۲۰۱۳ کلینتون از وزارت استعفا داد، اما تحقیقات ادامه پیدا کرد.

تحقیقات اولیه در مورد عملکرد هیلاری در ماجرای بنغازی به جایی نرسید. کمی بعد یک کمیته دیگر تشکیل شد تا بیشتر بررسی کند. در جریان تحقیقات معلوم شد کلینتون در دورانی که وزیر خارجه بوده از ایمیل شخصی (غیرکاری) برای مکاتبات رسمی استفاده می‌کرده. منتقدان معتقدند بودند این کار نقض پروتکل است. کلینتون ناچار شد ده‌ها هزار ایمیل را برای تحقیق ارایه کند.

۲۰۱۶، پیروزی بر سندرز
سال ۲۰۱۵، هیلاری کلینتون بار دیگر برای کاخ سفید خیز برداشت. او شاخص‌ترین چهره دموکرات‌ها بود و همه او را بخت اول می‌دانستند. اما به مرور نگاه‌ها به خصوص جوانان به سوی سناتور برنی سندرز چرخید. سندرز بسیار بیش از آنکه تصور می‌شد کلینتون را به دردسر انداخت و تا آخرین مرحله از رقابت کنار نکشید. اما نهایتا این کلینتون بود که رأی حزب را به دست آورد و نامزد حزب دموکرات شد.
  نوامبر ۲۰۱۶،در آستانه کاخ سفید
تجربه سیاسی هیلاری کلینتون در تاریخ انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا اگر نه بی‌سابقه، کم‌سابقه است. با این حال، کم نیستند رأی‌دهندگانی که می‌گویند هنوز نمی‌دانند موضع او چیست. میلیون‌ها نفر هرگز به او رأی نخواهند داد. اما به نظر می‌رسد همین‌قدر که "ترامپ نیست" برای پیروزی‌اش کافی باشد.

کلمات کلیدی : هیلاری کلینتون

 

تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.

Copyright© Alef, all rights reserved.