وقتی علی(ع) در دل شب در مناجاتش با خدا ضجه می‌زند، خطاب می‌کند، خداوندا! این بنده تو اگر از او خطا و گناهی سر زده است، با چه رویی در روز رستاخیز به سوی تو آید! ای شیعه علی از این مناجات علی(ع) چه می‌فهمی؟ از این می‌فهمیم که با ذکر یاعلی و یاحسین گفتن، حساب تمام تعهدها واریز می‌شود؟ از این می‌فهمی که با همین محبت خالص و مخلصانه اما بدون عمل، بدون این که توأم با عمل به واجبات و اجتناب از محرمات، توبه از گناه و توبه از مسامحه و سهل‌انگاری در ادای وظیفه باشد، بدون این که همراه با این‌ها باشد، آیا می‌توانی در راه نجات قرار گیری؟
منبع شهید بزرگوار آیت ال.. بهشتی (1773485) (alef-6)

اجر رئیس و پرسنل فرهنگ سرای مهر درد نکنه که این اینفگرافی را با چند اینفو دیگر بدون حق معنوی منتشر کردند (1774482) (alef-13)

در شبهای قدر ما شیعیان زرنگ «سر شکافته ی علی» را به خداوند نشان می دهیم و از او میخواهیم که به حرمت این صحنه دلخراش تمام گناهان ما را بیامرزد....
شاید خداوند متعال به ما بگوید: «علی در راه حق ضربه ی شمشیر خورد تا راه درست را به شیعیانش نشان دهد. در اصل خداوند با نشان دادن الگوهایی همچون علی و پایمردی آنان از ما می خواهد که به حرمت شهادت علی در راه حق، گناه نکنیم»
حالا ما ماجرا را کاملا برعکس کرده ایم... (1775138) (alef-13)