کد مطلب: 342603
نقشه جدید غرب عليه پوتين
تاریخ انتشار : سه شنبه ۱۷ فروردين ۱۳۹۵ ساعت ۱۳:۴۴
روزنامه قدس در شماره سه شنبه ۱۷ فروردين، در يادداشتي به قلم محمدحسين جعفريان، مي نويسد:
جمهوري‌هاي جدا شده از شوروي سابق عموماً با يكديگر و يا با روسيه مناقشات مرزي حل نشده‌اي دارند.
در ادامه اين يادداشت آمده است: در آسياي مركزي، روس‌ها عمده شهرهاي تاجيك نشين سمرقند و بخارا را در زمان تقسيم بندي‌هاي اوليه در محدوده جمهوري ازبكستان قرار دادند و اين مسأله همواره يك دشمني اعلام نشده ميان تاجيكستان و ازبكستان را سبب شده است.
به همين ترتيب تركمن‌ها با ازبك‌ها و قزاق‌ها، قرقيزها با هر دو جمهوري تاجيكستان و ازبكستان، قزاقستان با خود روس‌ها و... دعواهاي متعدد ارضي دارند.
در غرب درياي خزر هم اين مشكلات كمتر از آسياي مركزي نيست. در وهله نخست گرجستان مناقشات مفصلي با خود روسيه دارد. آذربايجان هم ادعاهاي ديگري در منطقه‌اي ديگر با روس‌ها دارد. جهان كشمكش‌هاي گرجستان را با مسكو بخوبي بخاطر دارد كه در نهايت به جدا شدن دو منطقه مهم «اوستياي جنوبي» و «آبخازيا» از گرجستان و الحاق آن به روسيه منجر شد. آن جدايي جنگ مختصري را نيز به دنبال داشت كه البته بازنده اصلي آن «تفليس» بود.
در تمام اين مناقشات رنگارنگ ميان جمهوري‌هاي مذكور، دعوا بر سر منطقه خودمختار «قره‌باغ» ميان جمهوري ارمنستان و آذربايجان، يكي از خونبارترين آن‌ها بوده است. در اواخر دهه ۸۰ ميلادي، جنگ خونيني ميان اين دو كشور نو استقلال در گرفت كه به كشته شدن بيش از ۳۵ هزار تن انجاميد.
ده‌ها هزار زخمي و نيز آواره شدن بيش از يك صد هزار تن از ديگر عوارض اين جنگ بي‌حاصل بود. نبردي كه در نهايت با پذيرش آتش‌بس از سوي هر دو طرف در سال ۱۹۹۴ به پايان رسيد.
حالا خبر مي‌رسد بار ديگر درگيريها در قره باغ بالا گرفته است. ارمنستان مدعي است بيش از ۳۰ تن از شهروندانش به دست سربازان آذري كشته شده‌اند و در سمت ديگر آذري‌ها مدعي حمله ارمني‌هايند و كشته شدن ۱۲ سربازشان به دست آن‌ها.
در يكي دو سال اخير، پوتين توانسته است با اتخاذ سياست‌هاي مبتكرانه و استفاده بهينه از قدرت فراموش شده ارتش روسيه، بار ديگر كاري كند تا روسيه در قامت يك ابرقدرت ظاهر شود. او در اوكراين بسيار هوشمندانه آمريكا و متحدان غربي‌اش را ناكام گذاشت و با قلدري تمام، شبه جزيره كريمه را به خاك روسيه ملحق كرد.
در سوريه هم پوتين و نيروي نظامي‌اش يك عنصر مهم و مؤثر بود كه غرب و متحدانش را دچار سردرگمي و انشقاق كرد. با اين عملكرد او دشمنان بسياري را براي خود به وجود آورد. اين دشمنان قديمي و تازه مدت‌هاست آشكارا و پنهان درصددند تا از هر راهي كه مي‌توانند به او ضربه بزنند.
يكي از اين راه‌ها آزار متحدان روسيه و هجوم به مناطق نفوذ سنتي روس‌هاست. آسياي مركزي و قفقاز براي اين منظور هدف بسيار مناسبي هستند.
باكو طي سال‌هاي اخير بسيار به غرب و رژيم صهيونيستي نزديك شده و انبوهي سلاح از آن‌ها خريده است. حالا زمان استفاده از آن سلاح‌ها با تحريك دشمنان پوتين براي ناامن كردن منطقه تحت سيطره روس‌ها و آزار يك متحد شناخته شده كرملين يعني «ايروان» است. دولتمردان باكو بايد اين را بفهمند كه به كارت بازي براي اهداف غرب و متحدان عرب آن‌ها بدل نشوند.
جمهوري‌هاي جدا شده از شوروي سابق عموماً با يكديگر و يا با روسيه مناقشات مرزي حل نشده‌اي دارند.
در ادامه اين يادداشت آمده است: در آسياي مركزي، روس‌ها عمده شهرهاي تاجيك نشين سمرقند و بخارا را در زمان تقسيم بندي‌هاي اوليه در محدوده جمهوري ازبكستان قرار دادند و اين مسأله همواره يك دشمني اعلام نشده ميان تاجيكستان و ازبكستان را سبب شده است.
به همين ترتيب تركمن‌ها با ازبك‌ها و قزاق‌ها، قرقيزها با هر دو جمهوري تاجيكستان و ازبكستان، قزاقستان با خود روس‌ها و... دعواهاي متعدد ارضي دارند.
در غرب درياي خزر هم اين مشكلات كمتر از آسياي مركزي نيست. در وهله نخست گرجستان مناقشات مفصلي با خود روسيه دارد. آذربايجان هم ادعاهاي ديگري در منطقه‌اي ديگر با روس‌ها دارد. جهان كشمكش‌هاي گرجستان را با مسكو بخوبي بخاطر دارد كه در نهايت به جدا شدن دو منطقه مهم «اوستياي جنوبي» و «آبخازيا» از گرجستان و الحاق آن به روسيه منجر شد. آن جدايي جنگ مختصري را نيز به دنبال داشت كه البته بازنده اصلي آن «تفليس» بود.
در تمام اين مناقشات رنگارنگ ميان جمهوري‌هاي مذكور، دعوا بر سر منطقه خودمختار «قره‌باغ» ميان جمهوري ارمنستان و آذربايجان، يكي از خونبارترين آن‌ها بوده است. در اواخر دهه ۸۰ ميلادي، جنگ خونيني ميان اين دو كشور نو استقلال در گرفت كه به كشته شدن بيش از ۳۵ هزار تن انجاميد.
ده‌ها هزار زخمي و نيز آواره شدن بيش از يك صد هزار تن از ديگر عوارض اين جنگ بي‌حاصل بود. نبردي كه در نهايت با پذيرش آتش‌بس از سوي هر دو طرف در سال ۱۹۹۴ به پايان رسيد.
حالا خبر مي‌رسد بار ديگر درگيريها در قره باغ بالا گرفته است. ارمنستان مدعي است بيش از ۳۰ تن از شهروندانش به دست سربازان آذري كشته شده‌اند و در سمت ديگر آذري‌ها مدعي حمله ارمني‌هايند و كشته شدن ۱۲ سربازشان به دست آن‌ها.
در يكي دو سال اخير، پوتين توانسته است با اتخاذ سياست‌هاي مبتكرانه و استفاده بهينه از قدرت فراموش شده ارتش روسيه، بار ديگر كاري كند تا روسيه در قامت يك ابرقدرت ظاهر شود. او در اوكراين بسيار هوشمندانه آمريكا و متحدان غربي‌اش را ناكام گذاشت و با قلدري تمام، شبه جزيره كريمه را به خاك روسيه ملحق كرد.
در سوريه هم پوتين و نيروي نظامي‌اش يك عنصر مهم و مؤثر بود كه غرب و متحدانش را دچار سردرگمي و انشقاق كرد. با اين عملكرد او دشمنان بسياري را براي خود به وجود آورد. اين دشمنان قديمي و تازه مدت‌هاست آشكارا و پنهان درصددند تا از هر راهي كه مي‌توانند به او ضربه بزنند.
يكي از اين راه‌ها آزار متحدان روسيه و هجوم به مناطق نفوذ سنتي روس‌هاست. آسياي مركزي و قفقاز براي اين منظور هدف بسيار مناسبي هستند.
باكو طي سال‌هاي اخير بسيار به غرب و رژيم صهيونيستي نزديك شده و انبوهي سلاح از آن‌ها خريده است. حالا زمان استفاده از آن سلاح‌ها با تحريك دشمنان پوتين براي ناامن كردن منطقه تحت سيطره روس‌ها و آزار يك متحد شناخته شده كرملين يعني «ايروان» است. دولتمردان باكو بايد اين را بفهمند كه به كارت بازي براي اهداف غرب و متحدان عرب آن‌ها بدل نشوند.
۱۳۹۵/۰۱/۱۵ ۲۱:۲۱
کلمات کلیدی : قره باغ+آذربایجان+ارمنستان
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
