کد مطلب: 239301
در مورد شهادت گروهبان دانايي فر
بخش تعاملی الف - بهروز بيات
اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.
تاریخ انتشار : سه شنبه ۴ شهريور ۱۳۹۳ ساعت ۱۲:۴۹
در تاريخ شنبه اول شهريور ماه خبر تاييد شهادت گروهبان دانايي فر را در سايت الف مشاهده كردم. خبري مختصر كه التهاب و هيجان روزهاي اول دستگيري مرزبانان يا بهتر بگويم “سربازان وظيفه” را نداشت. خيلي ساده و مختصر و البته در كنار اين خبر تاكيد هم مي گردد كه چهار نفر ديگر به خوبي و خوشي و سلامتي آزاد شدند و ما در اين قضيه فقط يك پنجم ضرر كرديم !
نمي خواهم در اين نوشتار منكر زحمات ديپلماتيك و اطلاعاتي امنيتي شوم كه بي شك هر چه از دستشان برآمده دريغ نكرده اند ولي نبايد اين موضوع هم فراموش گردد كه به غير از ميانجيگري گروههاي محلي، اين اقدامات تقريباً حاصلي نداشت. همچنين صحبت و نقد مساله خدمت وظيفه و به كارگيري سربازاني كم تجربه در مساله مرزباني و غيره هم به اندازه كافي صورت گرفته است.
صحبت بنده در مورد ديدگاهي است كه به قضايايي اين چنين از طرف دولت و ملت ما به آن پرداخته مي شود. مساله سود وزيان! ما خوشحال هستيم كه به جاي شهادت پنج نفر تنها يكنفر به شهادت رسيد و مابقي آزاد شدند و به يكنفر "تلفات" به عنوان هزينه اي مي نگريم كه در اين پيروزي صرف كرده ايم. اگر اين قضيه در زمان جنگ تحميلي و در عملياتي براي بازپس گيري منطقه اي اشغال شده صورت مي گرفت اتفاق مي افتاد، اين ديدگاه قابل توجيه بود. ولي اينكه عده اي راهزن به مرزهاي يك مملكت بزرگ حمله مي كنند، تعدادي از نيروهاي نظامي ما را اسير مي كنند و مطالباتي از ما مي كنند و در مقابل ما دست به دامان گروه هاي محلي براي مياجيگري مي گرديم و در نهايت تعدادي از آنها را بازپس مي گيريم، به هيچ عنوان به عنوان يك پيروزي نيست.
بهتر است سر و ته قضيه را كوتاه كنيم و مساله را اينطور مطرح كنيم: گروهي شبه نظامي يك مرزبان ايراني را اسير كرده و به شهادت رساندند. از كنار اين مساله به اين راحتي عبور كرديم. دانايي فر يك فرد غير نظامي نبود كه براي گردش و تفريح راهي مرز شده بود. او به اعتبار و پشتيباني يك حكومت آنجا بود. آيا اگر اين قضيه دوباره تكرار گردد باز دست به دامان مقامات محلي خواهيم شد يا به خود چنين جسارتي خواهيم داد تا فارغ از ملاحظات سياسي خاك منطقه اي را كه اين راهزنان را در خود جاي داده به توبره بكشيم؟
درست است كه ما كشوري صلح طلب بوده و آغازگر هيچ جنگي نبوده ايم ولي اندكي اقتدار و نشان دادن قدرت نظامي و اطلاعاتي اجازه تكرار چنين جسارت هايي را چه از طرف راهزنان منطقه و چه از طرف حاميان آنها سلب خواهد كرد.
نمي خواهم در اين نوشتار منكر زحمات ديپلماتيك و اطلاعاتي امنيتي شوم كه بي شك هر چه از دستشان برآمده دريغ نكرده اند ولي نبايد اين موضوع هم فراموش گردد كه به غير از ميانجيگري گروههاي محلي، اين اقدامات تقريباً حاصلي نداشت. همچنين صحبت و نقد مساله خدمت وظيفه و به كارگيري سربازاني كم تجربه در مساله مرزباني و غيره هم به اندازه كافي صورت گرفته است.
صحبت بنده در مورد ديدگاهي است كه به قضايايي اين چنين از طرف دولت و ملت ما به آن پرداخته مي شود. مساله سود وزيان! ما خوشحال هستيم كه به جاي شهادت پنج نفر تنها يكنفر به شهادت رسيد و مابقي آزاد شدند و به يكنفر "تلفات" به عنوان هزينه اي مي نگريم كه در اين پيروزي صرف كرده ايم. اگر اين قضيه در زمان جنگ تحميلي و در عملياتي براي بازپس گيري منطقه اي اشغال شده صورت مي گرفت اتفاق مي افتاد، اين ديدگاه قابل توجيه بود. ولي اينكه عده اي راهزن به مرزهاي يك مملكت بزرگ حمله مي كنند، تعدادي از نيروهاي نظامي ما را اسير مي كنند و مطالباتي از ما مي كنند و در مقابل ما دست به دامان گروه هاي محلي براي مياجيگري مي گرديم و در نهايت تعدادي از آنها را بازپس مي گيريم، به هيچ عنوان به عنوان يك پيروزي نيست.
بهتر است سر و ته قضيه را كوتاه كنيم و مساله را اينطور مطرح كنيم: گروهي شبه نظامي يك مرزبان ايراني را اسير كرده و به شهادت رساندند. از كنار اين مساله به اين راحتي عبور كرديم. دانايي فر يك فرد غير نظامي نبود كه براي گردش و تفريح راهي مرز شده بود. او به اعتبار و پشتيباني يك حكومت آنجا بود. آيا اگر اين قضيه دوباره تكرار گردد باز دست به دامان مقامات محلي خواهيم شد يا به خود چنين جسارتي خواهيم داد تا فارغ از ملاحظات سياسي خاك منطقه اي را كه اين راهزنان را در خود جاي داده به توبره بكشيم؟
درست است كه ما كشوري صلح طلب بوده و آغازگر هيچ جنگي نبوده ايم ولي اندكي اقتدار و نشان دادن قدرت نظامي و اطلاعاتي اجازه تكرار چنين جسارت هايي را چه از طرف راهزنان منطقه و چه از طرف حاميان آنها سلب خواهد كرد.
کلمات کلیدی : بهروز بيات
