توصيه به ديگران
 
کد مطلب: 330714
روايت هايي از فيلم هاي "متولد ٦٥"، "زاپاس" و "لانتوري"‎
بخش فرهنگ و هنر الف، 20 بهمن 94
تاریخ انتشار : سه شنبه ۲۰ بهمن ۱۳۹۴ ساعت ۱۷:۵۹
فيلم متولد ٦٥

کارگردان:
مجید توکلی
نویسنده: جمیله دارالشفایی براساس طرحی از مجید توکلی
تهیه‌کننده: محمد‌مهدی عسگرپور، تهیه شده در مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی
بازیگران:
هنگامه حمیدزاده، پدرام شریفی، مریم سعادت، احسان امانی، علیرضا استادی، کامران ملکی، مهتاب ثروتی، لادن نازی، مجید رضایی و با حضور افتخاری آنا نعمتی
خلاصه داستان:
وقتی شوخی شوخی یک بازی راه می اندازی، باید تا تهش بری...

نقد فيلم:
یک تله فیلم روان بر اساس خلق یک موقعیت خاص برای یک دختر و پسر جوان که برای تفریح دروغ می گویند و با به اصلاح خالی بندی خود را جوان های پولدار مرفه جا می زنند و با سر کار گذاشتن پولدارها از موقعیت های موقتی به دست آمده استفاده می کنند. آنها قصد ازدواج دارند اما مشکلات فراوان امکان آن را نداده، برای همین در سالگرد آشنایی شان به خانه یکی از اعیان بالای شهر راه می یابند با این هدف که نیم ساعتی را با هم زیر یک سقف زندگی کنند. اما با ادامه بلند پروازی و زیاده روی در خالی بندی دچار مشکلی می شوند که خروج آنها از خانه را در مخاطره قرار می دهد تا جایی که حرف راست آنها را هم دیگر کسی باور نمی کند و حتی به یکدیگر نیز بی اعتماد می شوند.
«متولد ۶۵» تا یک ساعت اول خوش ریتم و سرحال است اما از جایی به بعد درست وقتی دو جوان در خانه گیر می کنند دچار ضعف منطقی می شود که تا پایان فیلم پا برجا می ماند و قدری خسته کننده می شود. واقعا راه اینکه دو نفر هویت واقعی خود را به صاحبان خانه اثبات کنند بسیار ساده تر از چیزی است که در فیلم مطرح می شود. از سوی دیگر خارج شدن و برگشتن هریک از دو جوان نیز دلیل منطقی ندارد و فیلمساز بر بعد احساسی آن تمرکز کرده است. اما در بخش پایانی با اضافه شدن دو کاراکتر طلبکار دیگر فیلم جاندار تر می شود و پایان بندی مناسبی دارد.
متولد ۶۵ یک فیلم شریف و بی ادعای جوانانه است که تکیه بر شکاف طبقاتی موجود در جامعه و دوگانه فقیر و غنی آن را با وجود اینکه حول موضوعی تکراری است برای مردم جذاب می کند. بازی مسلط بازیگر نقش اول مرد فیلم نیز از نقاط قوت دیگر فیلم است.
حالا که مد شده صاحبان آثار برای افزایش پرستیژ هم که شده در تیتراژ پایانی با عنوان برداشت آزاد فیلم خود را به یک اثر ادبی مشهور می چسبانند شاید بد نباشد در تیتراژ این فیلم هم عنوان «برداشتی آزاد از چوپان دروغگو» را درج کنند. البته که چندان بی ربط هم نیست.

فيلم زاپاس

نويسنده و کارگردان:
برزو نیک‌نژاد
بازیگران:
امیر جعفری، ریما رامین فر، جواد عزتی، احمد مهرانفر، الناز حبیبی، صفر روحی، همراه با هنرمند خردسال ماهان نصیری و شبنم مقدمی
خلاصه داستان:
همه آدم ها قصه هایی دارن ولی نمی گن، برای همین هم هست که ما نمی شناسیمشون، ولی یه جایی، قصه ها به هم گره می خوره، اونوقت که اگه نخوان بگن هم همه می فهمن...

نقد فيلم:
تماشاگر موقع دیدن این فیلم حق دارد مدام به یاد تلویزیون بیفتد. گویی که در حال تماشای نسخه سینمایی سریال دودکش یا پایتخت یا ترکیبی از این دو است. حضور بازیگرهای تلویزیونی مثل احمد مهرانفر، جواد عزتی، ریما رامین فر و... با بازی های نه چندان متفاوت از نقشهای معروفشان در کنار یک نویسنده سریال های مشهور تلویزیون به نام برزو نیک نژاد در نقش نویسنده و کارگردان فیلم به این مسئله کمک کرده است و البته موجب قوت قصه گویی هم شده است.
فیلم علاوه بر عنصر طنز، مولفه های کشش آفرین یک اثر داستانی را دارد. فضای شهرستانی و قاب بندی های زیبا نیز به طراوت فیلم افزوده است. علاقه مرد همسر مرده به زن بیوه، خواستگاری پسر خاله از دختر خاله، مشکلات تیم فوتبال یک شهرستان که به دسته دوم صعود کرده، اختلاف بین بازیکن مصدوم و مربی و... با این ویژگی همراه است که همه این ها در دل یک خانواده می گذرد.
در این میان اما مشخص نیست چرا زاویه روایت فیلم از زبان پسربچه خانواده است. روایتی که با حذف منولوگ ها وصدای او از رو صحنه ها فیلم هیچ چیزی ر از دست نمی دهد و حتی ممکن است روان تر هم بشود. مشکل وقتی جدی تر می شود که در فیلم شاهد صحنه های زیادی هستیم که پسرک راوی آنجا حضور ندارد، شاهد آن نیست و اساسا نمی تواند از آن باخبر باشد، برای همین روایت او دچار خدشه می شود. به نظر می رسد باید برای اکران عمومی آن در این خصوص فکری کرد. شاید هم به قاعده تولید نسخه سینمایی از سریال که این سالها رواج دارد زاپاس هم یک سریال است که ما شاهد نسخه سینمایی آن بوده ایم؟!


فيلم لانتوری
نويسنده، کارگردان و تهيه كننده:
رضا درمشیان
بازیگران:
باران کوثرى، نوید محمدزاده، مریم پالیزبان، رضا بهبودی، مهدی کوشکی، بهناز جعفری، فاطمه نقوی، پریوش نظریه، نادر فلاح، اردشیر رستمی، حسین پاکدل، بهرنگ علوی، ستاره پسیانی، بهرام افشاری، سیاوش چراغی‌پور، کاظم سیاحی، سجاد تابش، یسنا میرطهماسب، وحید قاضی زاهدی، هادی احمدی، شهریار فرد، امیر حسین طاهری، امیر رضا رنجبران، میثم نوروزی، علیرضا خاتمی، رضا رباط جزی، حامد اسماعیل‌زاده، پانته آ غدیریان، محمد حسین‌پور، نظام الدین کیایی و...
خلاصه داستان:
داستانی عاشقانه که در بستر شهر تهران روایت می شود...

نقد فيلم:
رضا درمیشیان حرف های زیادی درباره موضوعات زیادی دارد. اما مشکل اینجاست که می خواهد همه این حرفها را بی ربط و با ربط در کنار هم قرا بدهند و در قالب یک فیلم سینمایی بزند. تمام مشکل درست همینجاست که سومین فیلم سینمایی او را به یک اثر خسته کننده تبدیل کرده است. اثری که در داستان اصلی خود چندین موضوع ملتهب اسید پاشی، زورگیری، قصاص و فساد آقازاده ها را جمع کرده اما دچار قانون بازده نزولی شده است چون هیچ یک از اینها را به دقت مورد واکاوی قرار نمی دهد و به ورطه شعار زدگی می افتد. کارگردان جوان اثر که جنجال آفرینی و شهرت منتج از آن را پسندیده دوست دارد با همه از روشنفکر تا دلواپس و حتی خودش وارد چالش شود اما مشخصا دچار اثر عکس شده است تا فیلم سینمایی او بیشتر به گزارش های تفصیلی صفحه دو روزنامه های صبح شبیه باشد.
او سعی کرده ضعف تشتط ساختاری خود را با شلوغ کاری های تکنیکی و تدوین در آمیزد تا کمتر به چشم بیاید. اما باز هم از گوشه و کنایه های سیاسی به گروه های مختلف دست نمی کشد و به جای داستان اصلی بخش زیادی از وقت فیلم را به اظهار نظرهایی اختصاص می دهد که در قالب شبه مستند از زبان بازیگران رو به دوربین بیان می شود. افرادی که بعضی از آنها بدون اینکه نقش و ربطی در اصل ماجرا داشته باشند معلوم نیست چرا باید درباره آن صحبت کنند؟ به درازا کشیدن فیلم هم مشکل دیگر لانتوری است که از جایی به بعد برخی اتفاقها مثل صحنه اسید پاشی را صرفا از زاویه ای دیگر نشان می دهد بدون اینکه بعد پنهانی در کار باشد یا اطلاعات تازه ای درباره آن بیان کند.
همه اینها لانتوری را به جای اینکه فیلمی که در خدمت قصه و محتوایی مشخص باشد تبدیل به خودنمایی کارگردانی کرده است که گویا فکر می کرد با ساخت یک فیلم توقیفی و تحسین سفارت خانه های خارجی یک شبه به قله رسیده اما با ساخت این فیلم نشان می دهد هنوز راه زیادی برای پیمودن مسیر فیلمسازی خود در پیش دارد.
 
کلمات کلیدی : جشنواره فیلم فجر
 


نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.