کد مطلب: 503182
طفره‌ی جعفر پناهی از رویارویی با مهدویان
تاریخ انتشار : شنبه ۲۸ مرداد ۱۳۹۶ ساعت ۰۸:۳۵
روزنامه صبح نو: سکانس زشت مراسم جشن منتقدان سینما، رفتار عجیب و غیرحرفه‌ای جعفرپناهی بود.
پناهی به همراه چند سینماگر دیگر برای اعطای جایزه به محمدحسین مهدویان برای فیلم «ماجرای نیمروز» دعوت شد که به‌رغم اصرار برگزارکنندگان جلسه، به روی سن نرفت و پس از دریافت جایزه توسط مهدویان، تازه به پشت میکروفن رفت. جعفر پناهی با حضور در جایگاه با بیان اینکه ما مخالف این نیستیم که چه کسی فیلم بسازد یا نه گفت: «وقتی صحبت از ساخت فیلم‌های دولتی با بودجه‌های کلان دولتی و اختصاص چندین سالن سینمایی به آن است، حداقل چند سالن سینمایی نیز به ما بدهید.»
پس از این اتفاق، وقتی مهدویان برای دست دادن به سمت وی رفت، بازهم پناهی رفتار زشت خود را ادامه و از دست دادن با کارگردان ماجرای نیمروز خودداری و خودش را به کوچه علی چپ زد.
اما علت این رفتار پناهی چیست؟ آیا پناهی که در طول سالیان فعالیت سینمایی خود، به عقیده بسیاری از کارشناسان حاشیه‌ای پررنگ‌تر از متن داشته و بیشتر نان همین حواشی را خورده است، با مهدویان مشکل شخصی دارد؟
پناهی در آخرین فعالیتش «تاکسی» را ساخته که در آن اثری از سینما نیست و صرفاً بیانیه سیاسی است که از دهان چند نابازیگر خارج می‌شود. البته همین پلان سکانس سیاسی که سراسرسیاه‌نمایی از سرزمینش است، توانسته خرس طلایی برلین را ببرد. اثری که به عقیده روشنفکر و حزب‌اللهی کیلومترها ازیک اثر سینمایی و استانداردهای معمول آن فاصله دارد.
اگر صفحه ویکی‌پدیای کارگردان «آفساید» را بررسی کنید متوجه خواهید شد که اخبار مربوط به او، بیش از آن که هنری باشد، سیاسی است. گویا پناهی از هنر و هنرمندی نا امید شده و ترجیح می‌دهد در حواشی زیست کند. با این مشی لااقل در جشنواره‌های اروپایی عزیز است و همیشه برایش کف می‌زنند و صندلی مخصوصی خواهد داشت. حال باید پرسید رفتار جعفرپناهی در مقابل مهدویان و فیلمش با چه هدفی است؟
دو فیلم مهدویان، چه «ایستاده درغبار» و چه «ماجرای نیمروز» هردو جزو بهترین آثار دو سال اخیر سینمای ایران شناخته شده‌اند و توسط کارشناسان و مردم مورد استقبال قرار گرفته‌اند. تصویری که پناهی با تاکسی و مهدویان با ماجرای نیمروز از ایران و مردمش نشان می‌دهد، فرق زمین است تا آسمان. فارغ از دلیل رفتار پناهی در جشن منتقدان، که طبیعتاً به دلیل دشمنی با مضامین فیلم‌های مهدویان است یا حسادت نسبت به کارگردانش، این نکته برای محمدحسین مهدویان نمایان می‌شود که راه را درست رفته و باید دید در این مسیر ثابت قدم خواهد ماند یا نه؟
پناهی به همراه چند سینماگر دیگر برای اعطای جایزه به محمدحسین مهدویان برای فیلم «ماجرای نیمروز» دعوت شد که به‌رغم اصرار برگزارکنندگان جلسه، به روی سن نرفت و پس از دریافت جایزه توسط مهدویان، تازه به پشت میکروفن رفت. جعفر پناهی با حضور در جایگاه با بیان اینکه ما مخالف این نیستیم که چه کسی فیلم بسازد یا نه گفت: «وقتی صحبت از ساخت فیلم‌های دولتی با بودجه‌های کلان دولتی و اختصاص چندین سالن سینمایی به آن است، حداقل چند سالن سینمایی نیز به ما بدهید.»
پس از این اتفاق، وقتی مهدویان برای دست دادن به سمت وی رفت، بازهم پناهی رفتار زشت خود را ادامه و از دست دادن با کارگردان ماجرای نیمروز خودداری و خودش را به کوچه علی چپ زد.
اما علت این رفتار پناهی چیست؟ آیا پناهی که در طول سالیان فعالیت سینمایی خود، به عقیده بسیاری از کارشناسان حاشیه‌ای پررنگ‌تر از متن داشته و بیشتر نان همین حواشی را خورده است، با مهدویان مشکل شخصی دارد؟
پناهی در آخرین فعالیتش «تاکسی» را ساخته که در آن اثری از سینما نیست و صرفاً بیانیه سیاسی است که از دهان چند نابازیگر خارج می‌شود. البته همین پلان سکانس سیاسی که سراسرسیاه‌نمایی از سرزمینش است، توانسته خرس طلایی برلین را ببرد. اثری که به عقیده روشنفکر و حزب‌اللهی کیلومترها ازیک اثر سینمایی و استانداردهای معمول آن فاصله دارد.
اگر صفحه ویکی‌پدیای کارگردان «آفساید» را بررسی کنید متوجه خواهید شد که اخبار مربوط به او، بیش از آن که هنری باشد، سیاسی است. گویا پناهی از هنر و هنرمندی نا امید شده و ترجیح می‌دهد در حواشی زیست کند. با این مشی لااقل در جشنواره‌های اروپایی عزیز است و همیشه برایش کف می‌زنند و صندلی مخصوصی خواهد داشت. حال باید پرسید رفتار جعفرپناهی در مقابل مهدویان و فیلمش با چه هدفی است؟
دو فیلم مهدویان، چه «ایستاده درغبار» و چه «ماجرای نیمروز» هردو جزو بهترین آثار دو سال اخیر سینمای ایران شناخته شده‌اند و توسط کارشناسان و مردم مورد استقبال قرار گرفته‌اند. تصویری که پناهی با تاکسی و مهدویان با ماجرای نیمروز از ایران و مردمش نشان می‌دهد، فرق زمین است تا آسمان. فارغ از دلیل رفتار پناهی در جشن منتقدان، که طبیعتاً به دلیل دشمنی با مضامین فیلم‌های مهدویان است یا حسادت نسبت به کارگردانش، این نکته برای محمدحسین مهدویان نمایان می‌شود که راه را درست رفته و باید دید در این مسیر ثابت قدم خواهد ماند یا نه؟
کلمات کلیدی : جعفر پناهی مهدویان
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
