کد مطلب: 231544
رئیس جمهور و منتقدینش به چه چیز نیاز دارند؟
بخش تعاملی الف - محمدحسین شیخ شعاعی
اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.
تاریخ انتشار : يکشنبه ۱ تير ۱۳۹۳ ساعت ۱۰:۱۵
۱. اگر قرار باشد برای جنجالی که در روزهای اخیر بر سر مسائل فرهنگی و دینی بین دولت و منتقدین در گرفته است آیه ای از قرآن کریم را سرلوحه تحلیل و حل مشکل قرار دهیم ، بی شک این آیه شریفه مناسب ترین انتخاب خواهد بود؛
وَقُل لِعِبَادِي يَقُولُوا الَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِنَّ الشَّيْطَانَ يَنزَغُ بَيْنَهُمْ إِنَّ الشَّيْطَانَ كَانَ لِلْإِنسَانِ عَدُوًّا مُّبِينًا (۵۳ إسراء)
۲. دعوایی که این روزها شکل گرفته یا حداقل برخی دوست دارند شکل بگیرد دعوای دو فرقه و دو مذهب نیست. اختلافی است که بین جماعت مؤمنین افتاده است و هر دو طرف اتفاقا پایبند به شریعت و علاقه مند به هدایت و رشد مردم هستند. هر دو طرف از سر دلسوزی و از ترس آنکه مبادا رفتار ما باعث فاصله گرفتن مردم از دین و حقیقت شود بر روش خود پای می فشارند اما در عین حال هر دو دسته، نتیجه منش طرف مقابل را بدتر شدن اوضاع فرهنگی می دانند. اما آیا در این کشاکش مقدس مراقب خطرات دیگر هستند؟ آیا در این دعوای دلسوزانه، حداقل با این سبک و سیاقی که امروز در جریان است، حقیقتی مهم تر فدا نخواهد شد؟
۳. آیه شریفه به روشنی هشدار می دهد که شیطان به دنبال تفرقه و برافراوختن آتش دشمنی بین شماست. این شیطان البته هم شیطان درون است که همیشه و همه جا هست و هم شیطان بیرون است که آشکارا سر در پی بزرگنمایی و تشدید اختلافات دارد. ما از شیطان درون افراد بی خبریم و بود و نبود آن را به خودشان باید واگذاشت اما درباره شیطان بیرون کدام عقل سالم و چشم بینایی هست که تلاش شادمانه رسانه های ضد انقلاب و نفوذی های داخلی شان را نبیند و نفهمد؟ همین کافی نیست که نگران از دست رفتن حقیقتی مهم تر باشیم؟
۴. اما آیا می توان از اختلافات به کلی دست شست؟ قطعا نه. هر کسی حق دارد همان گونه که درست می پندارد بیندیشد. باید اختلافات را مدیریت کرد. درست است که اختلافات را نمی شود نادیده گرفت اما ریشه ی بسیاری از دعواها و جنجال ها نظیر آنچه امروز و به این شکل درباره مسائل فرهنگی در جریان است فقط اختلاف نیست! بلکه روش برخورد با اختلافات است. این همان چیزی است که آیه شریفه به آن اشاره می کند؛ جوری سخن بگویید که بهترین باشد، تا به این وسیله توطئه شیطان خنثی شود و آتش دشمنی بین شما شعله ور نشود.
۵. اگر از این منظر به ادبیات بیانات رئیس محترم جمهور و منتقدان بنگریم آیا نمی توان صورت دیگری برای هر کدام متصور شد که در آن بهانه کمتری به دست یکدیگر و از آن به دست شیطان داده شود؟
رئیس محترم جمهور می توانست قدری خویشتن دارانه تر و با ادبیاتی فاخرتر از دغدغه خویش بگوید و به گونه ای بگوید که دشمن را به خیال خام نیندازد. همچنان که منتقدین باید قدری زیرکانه تر به وظیفه خود عمل کنند و نسبت به انحرافات و اشتباهات چنان سراسیمه نباشند که از هشدارشان، نه منحرفین را رشدی، نه مغرضین را ترسی و نه شیطان را ترسی حاصل شود.
۶. اما امان از لجاجت! مولا علی علیه السلام فرمود: لجاجت اندیشه را می برد. (نهج البلاغه، حکت ۱۷۹) وقتی غریو شادمانی شیطان در رسانه های خارج و داخل بلند شده است چه خوب بود اگر همه، هر دو طرف کمی از سرعت خود بکاهند و بیندیشند که چگونه می توانند با «قول احسن» از فاصله ی خیالی خویش با همرزم خود در جبهه انقلاب (با همه اختلاف نظرها) بکاهند، نظر خویش را به دور از فضای جو زده ی رسانه ها و اطرافیان مستدل و آرام بیان کنند، حتی از یکدیگر دلجویی کنند، بر موارد اتفاق پای بفشارند و ضمن حفظ رأی خویش، دل دشمن را ریش کنند...کاش چنین شود!
۲. دعوایی که این روزها شکل گرفته یا حداقل برخی دوست دارند شکل بگیرد دعوای دو فرقه و دو مذهب نیست. اختلافی است که بین جماعت مؤمنین افتاده است و هر دو طرف اتفاقا پایبند به شریعت و علاقه مند به هدایت و رشد مردم هستند. هر دو طرف از سر دلسوزی و از ترس آنکه مبادا رفتار ما باعث فاصله گرفتن مردم از دین و حقیقت شود بر روش خود پای می فشارند اما در عین حال هر دو دسته، نتیجه منش طرف مقابل را بدتر شدن اوضاع فرهنگی می دانند. اما آیا در این کشاکش مقدس مراقب خطرات دیگر هستند؟ آیا در این دعوای دلسوزانه، حداقل با این سبک و سیاقی که امروز در جریان است، حقیقتی مهم تر فدا نخواهد شد؟
۳. آیه شریفه به روشنی هشدار می دهد که شیطان به دنبال تفرقه و برافراوختن آتش دشمنی بین شماست. این شیطان البته هم شیطان درون است که همیشه و همه جا هست و هم شیطان بیرون است که آشکارا سر در پی بزرگنمایی و تشدید اختلافات دارد. ما از شیطان درون افراد بی خبریم و بود و نبود آن را به خودشان باید واگذاشت اما درباره شیطان بیرون کدام عقل سالم و چشم بینایی هست که تلاش شادمانه رسانه های ضد انقلاب و نفوذی های داخلی شان را نبیند و نفهمد؟ همین کافی نیست که نگران از دست رفتن حقیقتی مهم تر باشیم؟
۴. اما آیا می توان از اختلافات به کلی دست شست؟ قطعا نه. هر کسی حق دارد همان گونه که درست می پندارد بیندیشد. باید اختلافات را مدیریت کرد. درست است که اختلافات را نمی شود نادیده گرفت اما ریشه ی بسیاری از دعواها و جنجال ها نظیر آنچه امروز و به این شکل درباره مسائل فرهنگی در جریان است فقط اختلاف نیست! بلکه روش برخورد با اختلافات است. این همان چیزی است که آیه شریفه به آن اشاره می کند؛ جوری سخن بگویید که بهترین باشد، تا به این وسیله توطئه شیطان خنثی شود و آتش دشمنی بین شما شعله ور نشود.
۵. اگر از این منظر به ادبیات بیانات رئیس محترم جمهور و منتقدان بنگریم آیا نمی توان صورت دیگری برای هر کدام متصور شد که در آن بهانه کمتری به دست یکدیگر و از آن به دست شیطان داده شود؟
رئیس محترم جمهور می توانست قدری خویشتن دارانه تر و با ادبیاتی فاخرتر از دغدغه خویش بگوید و به گونه ای بگوید که دشمن را به خیال خام نیندازد. همچنان که منتقدین باید قدری زیرکانه تر به وظیفه خود عمل کنند و نسبت به انحرافات و اشتباهات چنان سراسیمه نباشند که از هشدارشان، نه منحرفین را رشدی، نه مغرضین را ترسی و نه شیطان را ترسی حاصل شود.
۶. اما امان از لجاجت! مولا علی علیه السلام فرمود: لجاجت اندیشه را می برد. (نهج البلاغه، حکت ۱۷۹) وقتی غریو شادمانی شیطان در رسانه های خارج و داخل بلند شده است چه خوب بود اگر همه، هر دو طرف کمی از سرعت خود بکاهند و بیندیشند که چگونه می توانند با «قول احسن» از فاصله ی خیالی خویش با همرزم خود در جبهه انقلاب (با همه اختلاف نظرها) بکاهند، نظر خویش را به دور از فضای جو زده ی رسانه ها و اطرافیان مستدل و آرام بیان کنند، حتی از یکدیگر دلجویی کنند، بر موارد اتفاق پای بفشارند و ضمن حفظ رأی خویش، دل دشمن را ریش کنند...کاش چنین شود!
کلمات کلیدی : محمدحسین شیخ شعاعی
