کد مطلب: 445934
مدادی که آینده ایران را سیاه کرد +16
لزوم مبارزه جدی با خشونت در مدارس کشور
برزین جعفرتاش، ۲۷ بهمن ۹۵
تاریخ انتشار : چهارشنبه ۲۷ بهمن ۱۳۹۵ ساعت ۱۱:۴۶
خبر عادی بود و تکراری، اما تصویر شوک‌آور بود و تلخ، آن‌قدر که دیگر نادیده گرفتن آن ممکن نبود. امیرحسین دانش‌آموز پایه سوم ابتدایی، پس‌ازآنکه مشقش را ننوشته و ظاهراً درس خوب بلد نبوده مورد خشم معلم قرارگرفته و یک سیلی می‌خورد.
آن‌طور که خبرگزاری‌ها آورده‌اند، مداد در دست امیرحسین، با خوردن سیلی حدود ده سانتیمتر به داخل سرش می‌رود و صحنه شوک‌آوری پدید می‌آورد. اینکه چگونه سیلی معلم تبدیل به فرورفتن مداد به داخل سر امیرحسین می‌شود موضوع بحث نیست.
شاید هم به‌واقع معلم از سر دلسوزی کشیده‌ای زده و مداد به‌صورت غیر عمد زیرپوست سر امیرحسین رفته است.
موضوع بحث اما روندی از تنبیهات وحشیانه است که به لطف شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها این روزها عمومی می‌شود.
تنبیهاتی که متاسفانه امری عادی و حتی گاهاً لازم محسوب کنیم.
احتمالاً به این دلیل که خود قربانی چنین نظامی بودیم که تنبیه با چوب و شیلنگ، کشیده با دودست به‌طور هم‌زمان، کشیدن گوش و فشار دست هم‌زمان با قرار دادن خودکار در بین انگشتان پیوست عادی آموزش مدارس محسوب می‌شد.
شاید همین تجربه نزدیک و ایده "ما تنبیه‌شده‌ایم و نتیجه خیلی بد نبود" توجیه‌گر بی‌تفاوتی ما نسبت به این اخبار باشد.
روش‌های تنبیهی که امروزه حتی استفاده از آنها در سیرک‌ها هم برای تربیت "حیوانات" ممنوع اعلام‌شده است چه برسد به اینکه بخواهیم وجود آنها را در نظام آموزشی کشور تحمل کنیم. به نظر می‌رسد این موضوع از سه منظر قابل‌بررسی است.
تعدد اتفاقات و روند ثابت بروز این اخبار، نشان از وجود یک مشکل ریشه‌دار در نظام آموزشی می‌دهد. یک مسئله که قلب نظام آموزشی و پرورشی کشورمان را هدف گرفته و شأن انسانی دانش‌آموز و معلم، و تقدس آموختن و آموزش دادن را لجن‌مال کرده است.
فاجعه‌ای که صرفاً به لطف رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی در عرصه عمومی نمایان می‌شود. تنبیه دانش آموزان با کمربند،تنبیه با خط کش داغ، بستری شدن دانش‌آموز در بیمارستان به علت تنبیه بدنی، تنبیه بی‌رحمانه دانش‌آموزان در قابن، تشنج دانش‌آموز پس از تنبیه تنها بعضی از اخباری همین چند ماه اخیر است که رسانه ای شده است، آن تعداد که رسانه‌ای نمی‌شود و در قلب و روح کودک نفوذ می‌کند و ماندگار می‌شود به کنار. روندی که سال‌ها ادامه داشته و به نظر نمی‌رسد روند کاهشی داشته باشد.
نحوه برخورد و واکنش مسئولان به این اتفاقات هم بسیار جالب است. تقریباً هر بار که این موضوع رسانه‌ای می‌شود، مسئله با "دلجویی از خانواده دانش‌آموز"، "مساعدت دو سه میلیون تومانی آموزش‌وپرورش به خانواده" و اعلام خبر "برخورد با معلم خاطی" ختم به خیر می‌شود تا وقوع اتفاقی دیگر و دوباره تکرار همان حرف‌های تکراری.نه وزیر آموزش پرورش و دیگر مسئولین این حوزه، وجود این توحش بدوی در برخی مدارس را یک "مسئله" محسوب می‌کنند و نه برنامه‌ای برای بهبود این اوضاع دارند و نه احساس تکلیف می‌کنند که برای بروز چنین اتفاقاتی معذرت‌خواهی کنند و یا پاسخگو باشند.
درواقع وجود این رفتارها در آموزش‌وپرورش کشور که قرار است کارخانه انسان‌سازی باشد و سعادت آینده کشور را تأمین کند، مسئله مهم و اولویت‌داری نیست.
واکنش مردم یا بهتر بگویم بی‌تفاوتی جامعه به این پدیده شاید اصلی‌ترین دلیل استمرار این رفتار ها در مدارس باشد. جامعه‌ای که نسبت به نوع تربیت دانش‌آموزان کشورش سکوت کرده و آزار فیزیکی و کلامی آنها را پدیده‌ای عادی تصور می‌کند چگونه انتظار پیشرفت و توسعه دارد.؟
البته شاید بخشی از بی‌تفاوتی مسئولین و مردم، به این دلیل باشد که فرزندان آنها در شهرهای بزرگ و در مدارس باکیفیت با تبلت و لپ‌تاپ سر کلاس حاضرشده و کلاس‌های کنکورشان هم برقرار است و شغل‌های با درآمد بالا برای این اقشار فراهم بوده و خواهد بود. دلیلی برای حساسیت نشان دادن برای اتفاق‌های گاه و بیگاه در این شهر و آن شهر کوچک یک استان محروم نمی‌بینند. در واقع امیرحسین‌ها شاید اصلا قرار نیست که تحصیل کنند و دانشگاه بروند و دکتر و مهندس و دانشمند شوند(بگذریم که هدف آموزش صرفا تربیت دکتر و مهندس نیست و هدف بالاتری در پس آن نهفته است).
البته لازم به ذکر است که روی این نوشته به‌هیچ‌عنوان با معلمان دلسوز و فداکار و مجاهد نبوده و نیست و صرفاً تلاشی بود تا توجه‌ها به این مسئله مهم جلب شده و ضرورت حذف این پدیده زشت و مخرب به یک گفتمان عمومی مبدل شود.
نمی‌دانم تا بساط این خشونتها از مدارس جمع نشده، چطور می‌توان در خصوص محتوای آموزشی، فلسفه تعلیم و تربیت، توانمندسازی و خودشکوفایی دانش‌آموزان و مسائلی ازاین‌دست صحبت کرد. لازم است که متخصصان امر آموزش، روانشناسان، متخصصان امور تربیتی، معلمان و همه اقشاری نقطه نظرات خود را در این مورد نوشته بیان کنند، تا مسئله به یک گفتمان عمومی تبدیل شود.
لطفاً به تصاویر زیر که گوشه‌ای از نحوه تعلیم و تربیت دانش‌آموزان این مرزوبوم است بنگرید.
تنبیه بی رحمانه دانش آموزان در قاین+تصویر/ پدر یک دانش آموز: قبلا هم مورد مشابه داشتیم اما کسی پیگیری نکرد
تنبیه بدنی دانش‌آموزی بمپوری را روانه بیمارستان کرد
فرو رفتن مداد در سر امیرحسین
کتک‌کاری دانش آموز مشهدی توسط معلم
معلم بی رحم «نیما» را با خط کش داغ تنببه کرد + عکس
آن‌طور که خبرگزاری‌ها آورده‌اند، مداد در دست امیرحسین، با خوردن سیلی حدود ده سانتیمتر به داخل سرش می‌رود و صحنه شوک‌آوری پدید می‌آورد. اینکه چگونه سیلی معلم تبدیل به فرورفتن مداد به داخل سر امیرحسین می‌شود موضوع بحث نیست.
شاید هم به‌واقع معلم از سر دلسوزی کشیده‌ای زده و مداد به‌صورت غیر عمد زیرپوست سر امیرحسین رفته است.
موضوع بحث اما روندی از تنبیهات وحشیانه است که به لطف شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها این روزها عمومی می‌شود.
تنبیهاتی که متاسفانه امری عادی و حتی گاهاً لازم محسوب کنیم.
احتمالاً به این دلیل که خود قربانی چنین نظامی بودیم که تنبیه با چوب و شیلنگ، کشیده با دودست به‌طور هم‌زمان، کشیدن گوش و فشار دست هم‌زمان با قرار دادن خودکار در بین انگشتان پیوست عادی آموزش مدارس محسوب می‌شد.
شاید همین تجربه نزدیک و ایده "ما تنبیه‌شده‌ایم و نتیجه خیلی بد نبود" توجیه‌گر بی‌تفاوتی ما نسبت به این اخبار باشد.
روش‌های تنبیهی که امروزه حتی استفاده از آنها در سیرک‌ها هم برای تربیت "حیوانات" ممنوع اعلام‌شده است چه برسد به اینکه بخواهیم وجود آنها را در نظام آموزشی کشور تحمل کنیم. به نظر می‌رسد این موضوع از سه منظر قابل‌بررسی است.
تعدد اتفاقات و روند ثابت بروز این اخبار، نشان از وجود یک مشکل ریشه‌دار در نظام آموزشی می‌دهد. یک مسئله که قلب نظام آموزشی و پرورشی کشورمان را هدف گرفته و شأن انسانی دانش‌آموز و معلم، و تقدس آموختن و آموزش دادن را لجن‌مال کرده است.
فاجعه‌ای که صرفاً به لطف رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی در عرصه عمومی نمایان می‌شود. تنبیه دانش آموزان با کمربند،تنبیه با خط کش داغ، بستری شدن دانش‌آموز در بیمارستان به علت تنبیه بدنی، تنبیه بی‌رحمانه دانش‌آموزان در قابن، تشنج دانش‌آموز پس از تنبیه تنها بعضی از اخباری همین چند ماه اخیر است که رسانه ای شده است، آن تعداد که رسانه‌ای نمی‌شود و در قلب و روح کودک نفوذ می‌کند و ماندگار می‌شود به کنار. روندی که سال‌ها ادامه داشته و به نظر نمی‌رسد روند کاهشی داشته باشد.
نحوه برخورد و واکنش مسئولان به این اتفاقات هم بسیار جالب است. تقریباً هر بار که این موضوع رسانه‌ای می‌شود، مسئله با "دلجویی از خانواده دانش‌آموز"، "مساعدت دو سه میلیون تومانی آموزش‌وپرورش به خانواده" و اعلام خبر "برخورد با معلم خاطی" ختم به خیر می‌شود تا وقوع اتفاقی دیگر و دوباره تکرار همان حرف‌های تکراری.نه وزیر آموزش پرورش و دیگر مسئولین این حوزه، وجود این توحش بدوی در برخی مدارس را یک "مسئله" محسوب می‌کنند و نه برنامه‌ای برای بهبود این اوضاع دارند و نه احساس تکلیف می‌کنند که برای بروز چنین اتفاقاتی معذرت‌خواهی کنند و یا پاسخگو باشند.
درواقع وجود این رفتارها در آموزش‌وپرورش کشور که قرار است کارخانه انسان‌سازی باشد و سعادت آینده کشور را تأمین کند، مسئله مهم و اولویت‌داری نیست.
واکنش مردم یا بهتر بگویم بی‌تفاوتی جامعه به این پدیده شاید اصلی‌ترین دلیل استمرار این رفتار ها در مدارس باشد. جامعه‌ای که نسبت به نوع تربیت دانش‌آموزان کشورش سکوت کرده و آزار فیزیکی و کلامی آنها را پدیده‌ای عادی تصور می‌کند چگونه انتظار پیشرفت و توسعه دارد.؟
البته شاید بخشی از بی‌تفاوتی مسئولین و مردم، به این دلیل باشد که فرزندان آنها در شهرهای بزرگ و در مدارس باکیفیت با تبلت و لپ‌تاپ سر کلاس حاضرشده و کلاس‌های کنکورشان هم برقرار است و شغل‌های با درآمد بالا برای این اقشار فراهم بوده و خواهد بود. دلیلی برای حساسیت نشان دادن برای اتفاق‌های گاه و بیگاه در این شهر و آن شهر کوچک یک استان محروم نمی‌بینند. در واقع امیرحسین‌ها شاید اصلا قرار نیست که تحصیل کنند و دانشگاه بروند و دکتر و مهندس و دانشمند شوند(بگذریم که هدف آموزش صرفا تربیت دکتر و مهندس نیست و هدف بالاتری در پس آن نهفته است).
البته لازم به ذکر است که روی این نوشته به‌هیچ‌عنوان با معلمان دلسوز و فداکار و مجاهد نبوده و نیست و صرفاً تلاشی بود تا توجه‌ها به این مسئله مهم جلب شده و ضرورت حذف این پدیده زشت و مخرب به یک گفتمان عمومی مبدل شود.
نمی‌دانم تا بساط این خشونتها از مدارس جمع نشده، چطور می‌توان در خصوص محتوای آموزشی، فلسفه تعلیم و تربیت، توانمندسازی و خودشکوفایی دانش‌آموزان و مسائلی ازاین‌دست صحبت کرد. لازم است که متخصصان امر آموزش، روانشناسان، متخصصان امور تربیتی، معلمان و همه اقشاری نقطه نظرات خود را در این مورد نوشته بیان کنند، تا مسئله به یک گفتمان عمومی تبدیل شود.
لطفاً به تصاویر زیر که گوشه‌ای از نحوه تعلیم و تربیت دانش‌آموزان این مرزوبوم است بنگرید.
تنبیه بی رحمانه دانش آموزان در قاین+تصویر/ پدر یک دانش آموز: قبلا هم مورد مشابه داشتیم اما کسی پیگیری نکرد
تنبیه بدنی دانش‌آموزی بمپوری را روانه بیمارستان کرد
فرو رفتن مداد در سر امیرحسین
کتک‌کاری دانش آموز مشهدی توسط معلم
معلم بی رحم «نیما» را با خط کش داغ تنببه کرد + عکس
۱۳۹۵/۱۱/۰۷ ۱۴:۰۵
۱۳۹۵/۰۷/۱۹ ۱۶:۴۴
کلمات کلیدی : کتک زدن در مدرسه+تنبیه دانش آموزان+کتک زدن
علی محمد
۱۳۹۵-۱۱-۲۸ ۲۱:۵۶:۱۵
اقایان محترم به عنوان یک معلم با 28 سال سابقه به عرض برسانم که بحث تنبیه در مدارس دلابل فراوانی دارد . به نظر شما دانش آموزی که درس نمی خواند فضای کلاس را هم برای دیگران متشنج می کند و قانون موثری برای برخورد با او وجود ندارد تحمل همچین شخصی چقدر امکان دارد معلم اگر کوتاه بیاید دانش آموزان این دوره اینقدر گستاخ شده اند که ملم را به تمسخر می گیرند تنها راه برای معلم اخراج دانش آموز از کلاس می باشد که آن هم دیگر عادی شده است و اما موضوع اصلی که به فراموشی سپرده شده است موضوع مشغله فکری معلمان می باشد که بواسطه مسائل گوناگون خصوصا بحث مالی و تبعیض در پرداخت حقوقها با دیگر ادارات وجود دارد معلمی که برای گزران زندگی شب تا صبح در شغل دوم مشغول است باچه روحیه ای برود سر کلاس معلوم است که دیگر تاب و توان شلوغی یا تلاش مضاعف برای دانش آموزان را ندارد تو را به خدا اگر به این مطالب اشاره می کنید مقداری نیز از صدمات وارد آمده از سوی دانش آموزان به معلمان را هم پوشش دهید کجا قید شد که معلم به واسطه شلوغی دانش آموزش فشارش بالا رفت و باعث پارگی شبکیه چشمش شد . در کدام روزنامه قید شد که دانش آموزان معلم را تحدید به اذیت و ازار کرد در کجا قید شد که شیشه خانه معلم ساعت 12 شب را دانش آموزش شکست که این عمل باعث وحشت خانواده او شد کجانوشتید که معلم با چاقوتوسط دانش آموز به قتل رسید تورا به خدا یک مقدار به این مسائل به صورت زیشه ای برخورد کنید و دنبال علتهای واقعی که منجر به بوجود آمدن این تنبیه ها می شود بپردازید (4165895) (alef-11)
فاطمه
۱۳۹۵-۱۱-۲۹ ۰۰:۲۹:۱۳
بیماران روانی توی این مملکت زیاده در هر پست و مقامی فقط یه مشکل بزرگ داریم اونهم نداشتن فرهنگ مراجعه به روانپزشک و حتی ضعف جامعه ی روانپزشکان و روانشناسان در درمان بیماران هست واقعا علوم انسانی پایه رشد جامعه هست منظور اینه .... تورو خدا اگر خشم فروخته یا افسردگی و اضطراب دارین درمان کنین دارو خوردن اصلا عیب نیست به خدا ولی واقعا آدم نمیدونه چقدر به اطرافیانش فشار میاد (4165959) (alef-11)
۱۳۹۵-۱۱-۲۹ ۱۱:۲۲:۵۷
دقت فرمایید که همه ی اینها دانش آموز ابتدایی هستند و بشترین فشار عصبی را معلمان ابتدایی تحمل می کنند. (4166154) (alef-3)
گلستانی
۱۳۹۵-۱۱-۲۹ ۱۷:۴۱:۱۹
وقتی معلم توان اداره کلاس و سواد کافی نداشته باشد این اتفاقات می افتد. ...آموزش و پرورش ... در جمع مدیران شهرستان ...اعلام کرد 60 درصد معلمان ابتدایی استان ...شرایط علمی لازم برای تدریس را ندارند!!!!!!!!!!!!!!!
گرچه در درستی آمار فوق تردید دارم ولی اگر این عدد حتی 20 درصد هم باشد یعنی 20 درصد معلمان در استان به لحاظ علمی مشکل داشته و کسی که توان علمی لازم را نداشته باشد باید به طریقی غیر منطقی (مثل انواع تنبیه بدنی) فقط کلاس را نگهدارد نه اینکه دانش آموزان را آموزش دهد. (4166494) (alef-11)
گرچه در درستی آمار فوق تردید دارم ولی اگر این عدد حتی 20 درصد هم باشد یعنی 20 درصد معلمان در استان به لحاظ علمی مشکل داشته و کسی که توان علمی لازم را نداشته باشد باید به طریقی غیر منطقی (مثل انواع تنبیه بدنی) فقط کلاس را نگهدارد نه اینکه دانش آموزان را آموزش دهد. (4166494) (alef-11)
۱۳۹۵-۱۱-۳۰ ۰۰:۱۱:۴۹
اگر چند معلم را اخراج کنند و این موضوع را رسانه ای کنند ،این اتفاق ها نمی افتد .کلا معلم ها در سال جند روز کار می کنند؟!!این جمله به معنی قدر نشناسی نیست .ولی عید .تابستان .آلودگی هوا .برف و... علل دیگر .تعطیل هستند .پس در کل سال ۶ ماه درس می دهند و آن هم تحمل نمی کنند . (4166843) (alef-11)
م
۱۳۹۵-۱۱-۳۰ ۰۸:۴۴:۵۲
سرباز معلم چیه دیگه؟
البته به لیستتون آسیب دانش آموزان به معلم
درگیری لفظی مدیر و معلم ها
درگیری دانش آموزان با هم
درگیری برخی والدین در جلسات و...
و از همه مهتر کشتن یه معلم
اشاره کرد (4166958) (alef-11)
البته به لیستتون آسیب دانش آموزان به معلم
درگیری لفظی مدیر و معلم ها
درگیری دانش آموزان با هم
درگیری برخی والدین در جلسات و...
و از همه مهتر کشتن یه معلم
اشاره کرد (4166958) (alef-11)
سامان
۱۳۹۵-۱۱-۳۰ ۱۱:۱۲:۴۷
اصلی ترین نکته ضعف سیستم آموزش و پرورش است
وقتی نظام آموزشی ایراد اساسی دارد فشار بر معلم و دانش آموزان وارد می شود و مسئولین هم برای فرار از زیر بار ناتوانایی های خود و شاید عذاب وجدانی که در مورد قصور خود دارند سعی می کنند با مراجعه به خانواده های دانش آموزان از آنها دلجویی کنند و همه ی تقصیر ها را به گردن معلم بیاندازند و خودشان چند صباحی بیشتر ریاست کنند و بیشتر سر پوش بر این ضعف بزرگ نظام آموزشی بگذارند (4167136) (alef-11)
وقتی نظام آموزشی ایراد اساسی دارد فشار بر معلم و دانش آموزان وارد می شود و مسئولین هم برای فرار از زیر بار ناتوانایی های خود و شاید عذاب وجدانی که در مورد قصور خود دارند سعی می کنند با مراجعه به خانواده های دانش آموزان از آنها دلجویی کنند و همه ی تقصیر ها را به گردن معلم بیاندازند و خودشان چند صباحی بیشتر ریاست کنند و بیشتر سر پوش بر این ضعف بزرگ نظام آموزشی بگذارند (4167136) (alef-11)
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
